Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Λη ΜακΚάλοχ: Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές

Θυμάμαι μια μεγάλη ατάκα του κυρ-Βασίλη του Δανιήλ προς τον Γιάννη το Γκούμα αρκετά χρόνια πίσω: “Γιάννο γύρνα στην άμυνα γιατί στο κέντρο θα σε φάει η μαρμάγκα”. Ο Γιάννος τελικά άφησε τη θέση του αμυντικού μέσου και ανέλαβε τη θέση του κεντρικού αμυντικού, κάνοντας μια αξιοσέβαστη καριέρα με το τριφύλλι στο στήθος για σχεδόν μια 15ετία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως στην αρχή της καριέρας του ο Γκούμας έπαιζε στην κορυφή της επίθεσης. Η κλασσικότερη βέβαια περίπτωση ποδοσφαιριστή που όσο τα χρόνια περνούσαν, γύριζε όλο και πιο πίσω, δεν είναι άλλη από τον Λόταρ Ματέους, που ξεκίνησε ως επιθετικός μέσος, έγινε ένα ποιοτικότατο “οχτάρι”, μετά ένα εξαιρετικό “εξάρι” και έφτασε να παίζει λίμπερο στα τελειώματα της πλούσιας καριέρας του. Κανένας όμως (και το εννοώ στο 100%) πολυθεσίτης παίκτης δεν έφτασε, και ούτε πρόκειται, να αγγίξει το μεγαλείο του σπουδαίου Σκοτσέζου Λη ΜακΚάλοχ. Ενός παίκτη που αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις που υπάρχουν (πλην του τερματοφύλακα) και συνεχίζει να το κάνει ακόμα και στις μέρες μας, όντας στο 38ο έτος της ηλικίας του, ως παίκτης-προπονητής. Αν η ταινία “Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης” με τον τεράστιο Θανάση Βέγγο έπρεπε να διασκευαστεί ως ποδοσφαιρική ταινία, ο πρωταγωνιστής δε θα ήταν άλλος από τον παίκτη της Κίλμαρνοκ (και παλιά δόξα της Ρέιντζερς). Ναι! Ο Λη ΜακΚάλοχ δεν είναι ο παίκτης που έχεις συνηθίσει.

Αγωνίστηκε ως κεντρικός αμυντικός και αμυντικός μέσος. Ως δεκάρι και εξτρέμ. Ως μπακ-χαφ και φυσικά ως κεντρικός επιθετικός με απόλυτη επιτυχία και όλα αυτά άλλαζαν χρόνο με το χρόνο και ανάλογα με το που πονούσε η ομάδα του κάθε αγωνιστική. Αν υπήρχε βραβείο εργατικότητας και τιμιότητας στο ποδόσφαιρο, ο Λη ΜακΚάλοχ θα το κέρδιζε (σχεδόν) κάθε χρόνο για (σχεδόν) μια εικοσαετία. Ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της Ρέιντζερς, ως επιθετικός, παρέα με τον σπουδαίο Μπάρι Φέργκιουσον αν και γρήγορα έφυγε για αυτές της Κάμπερνολντ Γιουνάιτεν, πριν καταλήξει στην Μάδεργουελ. Γρήγορος, εργατικός πάνω απ’ όλα και φυσικά με έφεση στο γκολ, δεν άργησε να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με την ανδρική ομάδα. Προπονητής εκείνα τα χρόνια δεν ήταν άλλος από τον Άλεξ ΜακΛις, ένα προπονητή που για πολλά χρόνια βλέπαμε και στα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ με τις Μπέρμιγκχαμ και Άστον Βίλα, διχάζοντας το κοινό της πόλης λόγω της μεγάλης αντιπαλότητας που υπάρχει ανάμεσα στους δύο συλλόγους. Ο ΜακΛις πίστεψε πολύ στις δυνατότητες του νεαρού ποδοσφαιριστή και τον χρησιμοποιούσε αρκετά -αν και δεν σκόραρε πολύ- τις σεζόν που ήταν προπονητής της ομάδας. Αυτός όμως που μετέτρεψε τον ΜακΚάλοχ σε μηχανή των γκολ δεν ήταν άλλος από τον Μπίλι Ντέιβις, τον προπονητή που ανέλαβε την ομάδα μετά τη φυγή του ΜακΛις (το 1998) και που -ουσιαστικά- οδήγησε τον παίκτη στα γήπεδα της Αγγλίας με τη φανέλα της Γουίγκαν. Ο ΜακΚάλοχ αν χρωστάει κάπου την καριέρα του αυτός δεν είναι άλλος από τον Ντέιβις. Στη Γουίγκαν ο ΜακΚάλοχ άφησε σιγά-σιγά τη θέση του επιθετικού και πέρασε στη θέση του αριστερού χαφ (ή ακόμα και πιο κεντρικά ως οχτάρι) αν και πάντα έβρισκε τρόπους να χωρέσει στην κορυφή της επίθεσης και να σώσει την ομάδα του σκοράροντας κάποιο κρίσιμο τέρμα. Κορυφαία του στιγμή με τη φανέλα των “λάτικς” δεν ήταν άλλη από την παρουσία του στον τελικό του Λιγκ Καπ το 2006 απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ. Η Γουίγκαν διέθετε μια πολύ καλή ομάδα με παίκτες όπως ο Λέιτον Μπέινς, ο Στεφάν Ανζό, ο Πασκάλ Τσιμποντά, ο θεούλης Τζίμι Μπούλαρντ και ο Χενρί Καμαρά αλλά απέναντι στη φημισμένη ομάδα του Φέργκιουσον δεν μπόρεσε να αντισταθεί (αν και είχε παίξει αρκετά καλά) και γνώρισε την ήττα με το βαρύ 4-0.

Rangers' Lee McCulloch walks off the pitch after receiving a red card during the Clydesdale Bank Scottish Premier League match at St Mirren Park, Paisley. PRESS ASSOCIATION Photo. Picture date should read: Saturday December 24, 2011. See PA Story: SOCCER St Mirren. Photo credit should read: Danny Lawson/PA Wire. EDITORIAL USE ONLY

Το καλοκαίρι του 2007 η Ρέιντζερς έβγαλε από τα ταμεία της -σχεδόν- δυόμιση εκατομμύρια λίρες και έφερε το δικό της παιδί εκεί που πραγματικά ανήκε. Στο Άιμπροξ. Νέα ομάδα, νέο ξεκίνημα (νέοι αγώνες) και νέα θέση για τον διεθνή -πλέον- ποδοσφαιριστή που αφού δοκιμάστηκε αρχικά ως αμυντικός μέσος, κατέληξε να παίζει ως κεντρικός αμυντικός (από το 2009) καθοδηγώντας τους συμπαίκτες του από τα μετόπισθεν. Με τη σπουδαία ομάδα της Γλασκώβης κέρδισε τρία πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και τρία Λιγκ Καπ και έφτασε να αγωνιστεί ακόμα και στον τελικό του κυπέλλου UEFA το 2008 απέναντι στην εξαιρετική Ζενίτ. Οι Σκοτσέζοι μπορεί να γνώρισαν την ήττα με 2-0 χάρις στα όργια του Αρσάβιν αλλά είχαν αφήσει άφωνη ολόκληρη την Ευρώπη με την πορεία τους μέχρι τον τελικό (είχαν αποκλείσει και τον Παναθηναϊκό του Γκούμα). Μια πορεία που είχε στηριχθεί -όχι στην εξαιρετική τους ποιότητα που δεν είχαν– αλλά στη μαχητική τους ψυχή.

O Λη ΜακΚάλοχ αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους φίλους της ομάδας μετά την τιμωρία που έφτασε τη Ρέιντζερς στην 4η κατηγορία, μιας και δεν άφησε το σύλλογο στα δύσκολα εκείνα χρόνια. Αγωνίστηκε στις μικρότερες κατηγορίες και τίμησε τη φανέλα σε κάθε θέση, όπου η ομάδα είχε πρόβλημα, όπου κι αν ήθελε ο προπονητής του. Τη μία αγωνιστική αμυντικός, την άλλη δεκάρι, την αμέσως επόμενη επιθετικός και κατάφερε να κερδίσει τρεις σερί ανόδους πριν αποχωρήσει για την Κίλμαρνοκ το καλοκαίρι του 2015 στα 36 του χρόνια. Το 2014 και ενώ ήταν ακόμα ενεργό μέλος της Ρέιντζερς μπήκε στο Hall Of Fame της ομάδας, δίπλα σε ονόματα όπως αυτά των Tέρι Μπούτσερ, Πολ Γκασκόιν, Μπράιαν Λάουντρουπ και φυσικά του Γκρέιαμ Σούνες. Η άτιμη η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε στις 6 Φεβρουαρίου του 2016 να κάνει το ντεμπούτο του ως προπονητής κόντρα στην ομάδα που αγάπησε και αγαπήθηκε. Η Ρέιντζερς υποδέχτηκε την Κίλμαρνοκ σε μια αρκετά ιδιαίτερη αναμέτρηση που έληξε με 0-0 με τον πρώην πολυθεσίτη ποδοσφαιριστή να είναι το πρόσωπο της αναμέτρησης όχι όμως για κάποιο γκολ ή μια περίτεχνη (ή άτεχνη) ενέργειά του στο γήπεδο. Πάντως για να τα λέμε με το όνομά τους τα πράγματα και με διπλό να έφευγε  ο ΜακΚάλοχ, δεν νομίζω να του κρατούσαν και μεγάλη κακία οι φίλοι της Ρέιντζερς.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το θηρίο που ξέρει πως να σκοράρει

Σε κάθε παιχνίδι το σκηνικό ήταν πάνω-κάτω το ίδιο. Οι δυο ομάδες έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο για να κάνουν προθέρμανση. Κάποια στιγμή, κάποιο από τα παιδάκια της μιας ομάδας χαζεύοντας την άλλη πλευρά του γηπέδου θα παρατηρούσε κάτι ασυνήθιστο στους παίκτες των αντιπάλων. Ένα από αυτά ξεχώριζε από όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί τα κιλά του να […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ωδή στον Γκαΐθκα Μεντιέτα

Μια από τις αγαπημένες μου ποδοσφαιρικές ομάδες ήταν η Βαλένθια του τέλους των 90s. Μια ομάδα που δυστυχώς δεν κατάφερε να πάρει τους τίτλους που άξιζε, αλλά αγαπήθηκε πολύ από αρκετό κόσμο για το καλό ποδόσφαιρο που έπαιζε και ορισμένους πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές που είχε στο ρόστερ της. Ένας από τους λιγότερο τραγουδισμένους παίκτες εκείνης […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

2 σχόλια σχετικά με το “Λη ΜακΚάλοχ: Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές”

  1. Ο/Η KwstasArsenal λέει:

    Ο Τακης Λουκανιδης, ηταν παικτης που ειχε παιξει σε ολες της θεσεις. Ακομα και του τερματοφυλακα. Και ηταν καλος σε ολες ρε γμτ…

  2. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @KwstasArsenal είσαι πολύ πολύ πολύ σωστός. Ισχύει αυτό που γράφεις για τον Λουκανίδη. Θεωρείται ο πληρέστερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε ποτέ η χώρα μας και ήταν εξαιρετικός σε όλες τις θέσεις. Η φυσική του θέση ήταν κεντρικός χαφ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *