Η μέρα που ο Αραγονές κέρδισε τη Ρεάλ με ένα μπουκάλι κόκα κόλα
27 Ιουνίου 1992, γήπεδο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, τελικός Κυπέλλου Ισπανίας μεταξύ Ρεάλ και Ατλέτικο, ώρα 20.40. Στα αποδυτήρια της Ατλέτικο επικρατεί ησυχία καθώς οι παίκτες παρακολουθούν με προσοχή τις τελευταίες οδηγίες που τους δίνει ο Λουίς Αραγονές, που εκτός από προπονητής τους είναι και ένας ζωντανός θρύλος της ομάδας, με την οποία μετράει ως εκείνη τη στιγμή 10 τίτλους, είτε ως παίκτης, είτε ως καθοδηγητής από τον πάγκο.
Όταν οι καθιερωμένες οδηγίες τελειώνουν και την ώρα που οι πλέον ανυπόμονοι ετοιμάζονται να πεταχτούν από τη θέση τους για τις τελευταίες ετοιμασίες, ο Αραγονές ξαφνικά αλλάζει ρυθμό και ένταση στην ομιλία του. “Με καταλάβατε; Σίγουρα με καταλάβατε;” Ο Ισπανός τους δείχνει ξανά τον μαυροπίνακα με το σύστημα και την τακτική που θα ακολουθήσουν και με το χέρι τεντωμένο προς αυτόν ανεβάζει κι άλλο τη φωνή του. “Λοιπόν, τα βλέπετε αυτά; Όλα αυτά δεν έχουν σοβαρή αξία. Αυτό που μετράει είναι ότι είστε καλύτεροι. Αυτό που μετράει είναι ότι είστε η Ατλέτικο Μαδρίτης και εκεί έξω υπάρχουν 50.000 που θα πέθαιναν για εσάς. Έτσι πρέπει κι εσείς να πεθάνετε γι’αυτούς, για τη φανέλα, για την τιμή σας. Πρέπει να βγείτε έξω και να πείτε πως σήμερα υπάρχει μόνο ένας νικητής κι αυτός φοράει άσπρα και κόκκινα”.
Οι παίκτες σαστισμένοι δεν μπορούν να πάρουν τα μάτια τους από πάνω του. Αλλά ο Αραγονές δεν έχει φτάσει καν στο σημείο που θέλει. Τα επόμενα λεπτά περνάνε στην ιστορία της ομάδας. Ο 54χρονος, μετέπειτα πρωταθλητής Ευρώπης με την εθνική Ισπανίας, περπατάει νευρικά δεξιά-αριστερά. Ξαφνικά σταματάει, σκύβει και σηκώνει ένα μπουκάλι κόκα κόλα. Τους το δείχνει και το βλέμμα του καρφώνεται ξανά πάνω τους. “Αν δεν κερδίσετε απόψε, θα το βάλω αυτό στον κώλο μου. Αυτή είναι η στιγμή που περιμένατε: Η Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο Μπερναμπέου. Τόσα χρόνια μας το βάζουν αυτοί στον κώλο, τώρα είναι η ευκαιρία να τους το βάλουμε εμείς. Ξεχάστε τα πάντα. Είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Βγείτε εκεί έξω και βάλτε το στον κώλο τους”.
27 Ιουνίου 1992, γήπεδο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, τελικός Κυπέλλου Ισπανίας μεταξύ Ρεάλ και Ατλέτικο, ώρα 21.29. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο μισάωρο αγώνα η Ατλέτικο είναι μπροστά στο σκορ με 2-0! Στο δεύτερο ημίχρονο ο τερματοφύλακας της θα πιάσει και πέναλτι και έτσι το παιχνίδι θα λήξει με αυτό το σκορ. Η Ατλέτικο στέφεται κυπελλούχος Ισπανίας μέσα στην έδρα της μεγάλης της αντιπάλου. Ο Λουίς Αραγονές είναι εκείνη τη στιγμή ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. “Η Ατλέτικο είναι η ζωή μου” είχε πει σε μια από τις συνεντεύξεις του.
Η παράσταση που έδωσε στα αποδυτήρια δεν ήταν η μόνη έκπληξη που επιφύλασσε στους παίκτες του. Νωρίς το πρωί τη μέρα του τελικού κάποιος κοπανούσε με δύναμη την πόρτα του δωματίου των Φούτρε και Μανόλο. Με την τσίμπλα στο μάτι ο Φούτρε διαπίστωσε πως από πίσω βρισκόταν ο Αραγονές. O “σοφός από την Ορταλέζα”, όπως ήταν το παρατσούκλι του, μπούκαρε στο δωμάτιο, πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα ακριβώς στο κρεβάτι του Φούτρε. “Κοίτα με στα μάτια” του είπε και όταν ο Φούτρε υπάκουσε ένας ακόμα επικός μονόλογος ξεκίνησε. Ξανά με ερώτηση: “Θυμάσαι τότε που ο Μίτσελ, ο Ιέρο και ο Γκορντίγιο ρεζίλεψαν τον Πίθο;”
(Δυο χρόνια πριν, ένα… παρεάκι παικτών της Ρεάλ, με πρωτεργάτες τους Μίτσελ (ναι, ο γνωστός Μίτσελ που κάθισε πρόσφατα στον πάγκο του Ολυμπιακού) και Γκορντίγιο είχαν κοροϊδέψει στο δρόμο τον Πίθο Γκόμεθ, έναν φιλότιμο αλλά ψιλο-άτεχνο μέσο της Ατλέτικο. Η μεταξύ τους κόντρα συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια με προσβολές πριν από ντέρμπι – επιπέδου “μην ανησυχείς για τη γυναίκα σου Πίθο, την προσέχει ο Ρουτζέρι, γι’αυτό δεν παίζει σήμερα” – αλλά και με ένα σοβαρό τραυματισμό του παίκτη της Ατλέτικο από τάκλιν του Μίτσελ, σκηνικό που λίγο έλειψε να οδηγήσει σε σοβαρό επεισόδιο, σε επίπεδο διοικήσεων.)
“Λοιπόν Πάουλο” συνέχισε ο ασταμάτητος Αραγονές, την ώρα που ο Φούτρε προσπαθούσε ακόμα να συνειδητοποιήσει αν ονειρεύεται ή αν πράγματι το ζει αυτό. “Σήμερα είναι η μέρα που θα εκδικηθείτε για τον Πίθο. Αυτοί οι τύποι πρέπει να καταπιούν τις προσβολές που εκστόμισαν στον Πίθο και να θυμούνται αυτή τη μέρα για την υπόλοιπη ζωή τους. Σήμερα είναι η μέρα σας. Σήμερα θα τους ξεφτιλίσετε”. Πριν προλάβει να αρθρώσει κουβέντα ο Φούτρε ο Αραγονές σηκώθηκε, πρόσθεσε ένα “Τώρα μπορείς να συνεχίσεις τον ύπνο σου αλλά να θυμάσαι ότι σήμερα δεν γίνεται να με απογοητεύσετε” και αποχώρησε από το δωμάτιο. “Φυσικά δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ξανά μετά απ’αυτό” αποκάλυψε χρόνια μετά ο Φούτρε. “Ο τελικός είχε ξεκινήσει για μένα από τις 9 το πρωί”. Για την ιστορία, ο παίκτης που πέτυχε το δεύτερο γκολ της Ατλέτικο στο 29′ ήταν ο αρχηγός της ομάδας, ο ποδοσφαιριστής με το νούμερο 10 στη φανέλα, ο άνθρωπος που βρισκόταν σε κλίμα τελικού από τις 9 το πρωί, ο Πάουλο Φούτρε.
Ο Λουίς Αραγονές δεν ζει πλέον για να απολαύσει ένα ακόμα παιχνίδι απέναντι στη “μισητή” Ρεάλ αλλά στη θέση του υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια ένας τύπος που ζει κάθε ματς με την ίδια ένταση και παρόμοιο πάθος. “Κανένας άλλος προπονητής δεν είχε τέτοια επιρροή στην ομάδα όπως αυτή που έχει ο Σιμεόνε” δήλωσε πριν λίγες μέρες ο Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ, ένας 83χρονος παππούς στο πορτοφόλι του οποίου υπάρχει η κάρτα μέλους της Ατλέτικο με τον μαγικό αριθμό “Νο 1”.
Ίσως να μην είναι καθόλου τυχαίο ότι η πρώτη νίκη της Ατλέτικο σε μαδριλένικο ντέρμπι του 21ου αιώνα (και αφού είχαν προηγηθεί 25 παιχνίδια στα οποία οι ‘ροχιμπλάνκος’ κατάφεραν απλά να αποσπάσουν 6 ισοπαλίες) ήρθε με αυτόν στον πάγκο, το 2013. Και όχι σε ένα τυχαίο ντέρμπι. Σε τελικό Κυπέλλου. Μέσα στο Μπερναμπέου! Σίγουρα κάτι θυμίζει όλο αυτό. Αν μετά από χρόνια κάποιος εκ των παικτών αποκαλύψει πως ο ‘Τσόλο’ έκανε κάποια μνημειώδη ομιλία στα αποδυτήρια κρατώντας ένα μπουκάλι κόκα κόλα, μάλλον κανένας δεν θα παραξενευτεί.
