Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Το ιστορικό ντεμπούτο του Τόνυ Κότον

Birmingham-City-goalkeeper-Tony-Coton-in-1984

-Με τέτοιον αέρα δεν πρέπει να σουτάρουν τόσο ψηλά. Ξέρετε ποιες ομάδες παίζουν και ποια είναι η κατάταξή τους;

-Κι εγώ ξένος είμαι. Δεν έχω ιδέα. Είμαι πλασιέ και περαστικός από εδώ.

-Οι παίκτες φωνάζουν υπερβολικά. Το καλό παιχνίδι είναι σιωπηλό.

-Δεν υπάρχει προπονητής να τους συμβουλέψει.

-Σε τόσο μικρό γήπεδο χρειάζεται ταχύτητα.

(παύση)

-Μια φορά είδα πως έσπασε το πόδι του ένας παίκτης. Το σπάσιμο ακούστηκε ως την τελευταία σειρά.

-Μια φορά έπαιξα ενάντια σε μια ομάδα όπου όλοι έπαιζαν ξυπόλητοι. Ο ήχος όταν χτυπούσαν τη μπάλα με το πόδι ήταν συγκλονιστικός. Έχετε προσπαθήσει ποτέ σε μια αναμέτρηση να μην επικεντρωθείτε στον επιθετικό αλλά στον τερματοφύλακα; Είναι δύσκολο να τραβήξεις το βλέμμα και να κοιτάξεις τον τερματοφύλακα. Πρέπει να το τραβήξεις από τη μπάλα και να κοιτάξεις τον τερματοφύλακα που τρέχει μπρος πίσω με τα χέρια στους μηρούς. Που σκύβει αριστερά, δεξιά και φωνάζει στους αμυντικούς. Συνήθως τον προσέχουμε μόνο όταν η μπάλα πλησιάσει στο τέρμα. Είναι παράξενη εικόνα ο τερματοφύλακας να τρέχει πέρα δώθε, χωρίς μπάλα αλλά με την αγωνία του σουτ.

-Δεν μπορώ να κοιτάξω πολύ ώρα. Χωρίς να το θέλω κοιτάω πάλι τον επιθετικό. Νιώθω σαν να αλληθωρίζω. Όταν δεις κάποιον να πλησιάζει μια πόρτα δεν κοιτάς το πόμολο. Πονάει το κεφάλι σου.

-Δεν μπορείς να αναπνεύσεις σωστά.

Το συνηθίζεις. Αλλά είναι γελοίο.

(παύση)

-Πέναλτι. Ο τερματοφύλακας αναρωτιέται σε ποια γωνία θα σουτάρει ο άλλος. Αν τον ξέρει από προηγούμενους αγώνες, ξέρει που θα σουτάρει. Ίσως όμως να σκέφτεται το ίδιο κι αυτός που εκτελεί το πέναλτι. Οπότε ο τερματοφύλακας υποθέτει πως θα ρίξει στην άλλη γωνία. Τι γίνεται αν ο παίκτης σκεφτεί σαν τον τερματοφύλακα και ρίξει τη μπάλα στη συνηθισμένη γωνία; Και ούτω καθ’ εξής.

(ο παίκτης εκτελεί και ο τερματοφύλακας πιάνει το πέναλτι)

_89526172_pa-546130

Ο παραπάνω σύντομος διάλογος που καταλήγει στον υπέροχο μονόλογο του ήρωα Μπλοχ (ο βασικός πρωταγωνιστής της πρώτης ταινίας του Βιμ Βέντερς “Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι”) θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα ένας διάλογος στο γήπεδο Σεντ Άντριους ακριβώς με την έναρξη του αγώνα, εκείνο το μουντό απόγευμα στο Μπέρμινγχαμ αρκετά χρόνια πίσω. Ήταν 27 Δεκεμβρίου του 1980 με την Μπέρμινγχαμ του Τζιμ Σμιθ να υποδέχεται την Σάντερλαντ του Κεν Νάιτον. Ο προπονητής των “μπλε” 30 λεπτά πριν την αναμέτρηση είχε δώσει τη φανέλα με το νούμερο-1 στον νεαρό Τόνυ Κότον, λόγω ενός μυικού τραυματισμού του βασικού τερματοφύλακα Τζεφ Γουίλαντς, και κάπως έτσι ο 19χρόνος (δηλωμένος οπαδός της ομάδας) έκανε το επίσημο ντεμπούτο του (και όνειρό του) αγωνιζόμενος μπροστά στο πέταλο των φανατικών. Σε ένα πέταλο που μέχρι πριν λίγο καιρό πήγαινε κι αυτός για να ξελαρυγγιαστεί για την ομάδα της καρδιάς του. Με την έναρξη της αναμέτρησης το όνειρο για τον νεαρό θα μπορούσε βέβαια να είχε εξελιχθεί σε εφιάλτη, μιας και μερικά δευτερόλεπτα μετά τη σέντρα είδε τον βασικό αμυντικό χαφ της ομάδας του Τζόε Γκάλαχερ να κάνει πέναλτι. Στην κερκίδα επικράτησε αμέσως η τυπική βρετανική -άκρως ποδοσφαιρική πάντα- γκρίνια.

O Τζον Χόλεϊ (γυρολόγος επιθετικός στο Νησί και τότε παίκτης της Σάντερλαντ) έστησε την μπάλα στα 11 βήματα και σούταρε δυνατά. Ο Τόνυ Κότον μάντεψε σωστά και έπιασε το πέναλτι με τους φανατικούς στο πέταλο να ξεσπούν σε τρελούς πανηγυρισμούς. Ο νεαρός έγινε -σε ένα απόγευμα- ο νέος ήρωας της ομάδας και πάνω σε αυτό το πέναλτι (και το ταλέντο που σίγουρα διέθετε) έχτισε μια αξιοσέβαστη καριέρα για σχεδόν 20 χρόνια. Ήταν το 54ο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης και φυσικά αποτελεί ρεκόρ ως “η πιο γρήγορη απόκρουση πέναλτι σε ντεμπούτο τερματοφύλακα” κάτι που μόνο οι θεούληδες Άγγλοι θα είχαν κρατήσει ως στατιστικό. Το τελικό 3-2 χάρισε στη Μπέρμινγχαμ ένα σπουδαίο “τρίποντο” και έδωσε φυσικά στον νεαρό τερματοφύλακα το δικαίωμα να γίνει ο νέος “βασιλιάς” της πόλης του. Καθόλου άσχημα για ένα 19χρόνο παιδί στα δύσκολα χρόνια των αρχών της δεκαετίας του ’80. Ο Κότον χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του για το επιτυχημένο του ντεμπούτο θα σταθεί στο “μέγεθος” του γηπέδου και το πόσο μικρό ήταν στα μάτια του έχοντας τους φανατικούς στην πλάτη του. “Τα πάντα ήταν τόσο μικρά που δεν ήταν δυνατό να νικηθώ από τη θέση του πέναλτι” θα πει ο ίδιος και θα δώσει μια νέα διάσταση στο πως βλέπει κάποιος τα πάντα εντός του γηπέδου, ιδίως με την “τρέλα” και το άγχος ενός ψαρωμένου πιτσιρικά που ζει -εντελώς ξαφνικά- το όνειρό του.

1988: Watford goalkeeper Tony Coton indicates to team mates during a Barclays League Division One match against Chelsea at Stamford Bridge in London. The match ended in a 2-2 draw. Mandatory Credit: David Cannon/Allsport

Τη σεζόν 1983-1984 η Μπέρμινγχαμ θα υποβιβαστεί στην δεύτερη κατηγορία, η Γουότφορντ θα βγάλει από τα ταμεία της το ποσό των 300.000 λιρών και θα κάνει δικό της τον ελπιδοφόρο τερματοφύλακα. Ο Κότον θα γίνει το νούμερο-1 της ομάδας για 6 σεζόν και θα φτάσει να προταθεί για το Hall of Fame της Γουότφορντ ως ο δεύτερος παίκτης πίσω από τον βασικό επιθετικό εκείνης της περιόδου Λούθερ Μπλίσετ. Ακολούθησε το επιτυχημένο πέρασμα από τη Μάντσεστερ Σίτι για 6 σεζόν, η μεταγραφή στη Γιουνάιτεντ και το άδοξο φινάλε στη Σάντερλαντ πριν ακριβώς 20 χρόνια. Φυσικά και όλοι οι φίλοι του Αγγλικού ποδοσφαίρου θα τον θυμόμαστε για το πέναλτι κόντρα στη Σάντερλαντ και φυσικά για εκείνη την εξωπραγματική εμφάνιση που είχε πραγματοποιήσει στο Άνφιλντ κόντρα φυσικά στη Λίβερπουλ για τον 6ο γύρο του Κυπέλλου. Ήταν 11 Μαρτίου του 1986 με τη Γουότφορντ να φεύγει με ένα άκρως τιμητικό 0-0 από το Άνφιλντ (ηττήθηκε με 1-2 στη ρεβάνς) και τον Κότον να χειροκροτείται από ολόκληρο το γήπεδο ακριβώς με τη λήξη του αγώνα. Ο ίδιος θεωρεί ακόμα και σήμερα εκείνη την αναμέτρηση ως την κορυφαία της πλούσιας καριέρας του.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο θρύλος του μύωπα διαιτητή

Η σημερινή ιστορία για το τζάκι έρχεται από πού αλλού, από την Λ. Αμερική και συγκεκριμένα την Αργεντινή. Ταξιδεύουμε αρκετά χρόνια πριν για να γνωρίσουμε τον Μάριο Παχόνι, το αριστερό χαφ της Πλατένσε. Η Κλουμπ Ατλέτικο Πλατένσε είναι μια από αυτές τις ιστορικές ομάδες της Αργεντινής χωρίς τίτλους, αλλά με μπόλικη ιστορία από πίσω. Το […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

VAR-βαρότητες

«Η Λίβερπουλ είναι η καλύτερη ομάδα στον πλανήτη, σήμερα όμως ήταν τυχερή. Θα έπρεπε να έχουν τελειώσει το παιχνίδι με 10 παίκτες εξαιτίας του τάκλιν που έκανε ο Ρόμπερτσον πάνω στον Τανγκαγκά, σε μια φάση, που λογικά, εκείνη την ώρα έπιναν τσάι στο VAR και δεν ασχολήθηκαν με το να την εξετάσουν για πιθανή κόκκινη […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *