Σίτι-Τσέλσι: Στο μυαλό του Πεπ λίγο πριν τη σέντρα

Το ξυπνητήρι χτύπησε ακριβώς στις 7:15. “Tot el camp – És un clam – Som la gent blaugrana…”. O Πεπ Γκουαρδιόλα άνοιξε τα μάτια αμέσως, σηκώθηκε δίχως δεύτερη σκέψη και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Καθώς έφτιαχνε τον σκέτο καφέ του, έφαγε δύο φρυγανιές με γκότζι μπέρι, λίγο μέλι και μισό κομμάτι κέικ από προχθές. Ο Καταλανός κόουτς άλλωστε προσέχει πολύ τη σιλουέτα του. Ίσως και περισσότερο από τα χρόνια που μάγευε στο κέντρο της Μπαρτσελόνα και της εθνικής Ισπανίας. Φόρεσε γρήγορα την πανάκριβή του φόρμα και τα τρέντι παπούτσια του και αφού έπιασε ένα σταθμό με παραδοσιακά Ιρλανδικά τραγούδια στο iPad άρχισε το καθιερωμένο του τζόκινγκ. Η σημερινή μέρα -για να μην ξεχνιόμαστε- ήταν ιδιαίτερη καθώς η Σίτι υποδέχεται την Τσέλσι και ο Πεπ ήθελε εκτός της καθιερωμένης του γυμναστικής να καθαρίσει και το μυαλό του καθώς η ώρα της σέντρας ολοένα και πλησίαζε. Μαζί της φυσικά πλησίαζε και το άγχος.

Καθώς έτρεχε τηλεφώνησε στον βοηθό του τον Μίκελ Αρτέτα. Ήθελε να κάνει μαζί του μια τελευταία κουβέντα για το παιχνίδι, πριν βρεθούν στο γήπεδο. Η υγρασία του Μάντσεστερ άλλωστε είχε δώσει στον Πεπ πολλές ωραίες ιδέες. “Μίκελ καλημέρα, τι κάνεις; Σηκώθηκες; Θέλω να μιλήσουμε λιγάκι για το παιχνίδι. Έλα Μίκελ. Ο προπονητής σου είμαι -ναι- έλα ακούς”. O Αρτέτα αφού έριξε μια τσαντισμένη ματιά στο ταβάνι λες και έφταιγε αυτό για το τηλεφώνημα έβαλε το ακουστικό στο αυτί του και δήλωσε πανέτοιμος για μια άκρως ποδοσφαιρική κουβέντα στις 7:30 το πρωί. Το “τι τραβάω ρε πούστη μου” στα καλύτερά του. “Σκέφτομαι να αρχίσω στο αριστερό άκρο της άμυνας τον Κολάροφ” είπε ορθά-κοφτά ο Πεπ, καθώς ο Αρτέτα χασμουρήθηκε δυνατά. “Είχα σκεφτεί τον Κλισί αλλά τον τελευταίο καιρό μου θυμίζει ολοένα και περισσότερο ένα συμπαίκτη που είχα στην Μπρέσια, τον Τόνυ τον Σέριτς”. Τα γέλια και των δύο πρέπει να ακούστηκαν μέχρι το Λονδίνο. “Ναι τον θυμάμαι μετά είχε πάει στον Παναθηναϊκό. Με αυτόν εσωτερικό αριστερό μέσο σας είχαν κρατήσει στο μηδέν στο ΟΑΚΑ”. Ο Πεπ πάγωσε. “Δεν ήμουν εγώ προπονητής τότε” και άρχισε να θυμάται το πέρασμά του από τον Ιταλικό σύλλογο. “Εγώ στη Μπρέσια. Συμπαίκτης του Λούκα Τόνι και του Σέριτς; Σαν να βάλει κάποιος τη Μόνα Λίζα στο σαλόνι του Ανδρέα Ευαγγελόπουλου”. Τα γέλια συνεχίστηκαν και τα μάτια τους δύο γέμισαν με δάκρυα. Δάκρυα νευρικού γέλιου. Ο Γκουαρδιόλα συνέχισε να αναλύει καθώς ο Αρτέτα είχε αφήσει ανοικτό το τηλέφωνο και έκανε δουλειές. Μετά από σχεδόν ένα μισάωρο ο Πεπ έκλεισε το τηλέφωνο. Είχε φτάσει στο προπονητικό κέντρο της Σίτι και δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο από ένα ζεστό μπάνιο. Οι περισσότεροι παίκτες έφταναν και αυτοί σιγά-σιγά. Μαζί τους και ο Αρτέτα.

Ο Πεπ μάζεψε τους παίκτες και άρχισε να λέει την εντεκάδα (που ήταν άλλωστε γνωστή στους περισσότερους). “Μπράβο στο τέρμα, Στόουνς και Οταμέντι στο κέντρο της άμυνας, Ζάμπα και Κολάροφ στα άκρα. Φερναντίνιο και Γκιντογάν στον άξονα με Σίλβα, Ντε Μπρούινε, Τουρέ μπροστά τους και στην κορυφή ο Κουν. Φύγατε για ζέσταμα”. Καθώς οι παίκτες άφηναν τα αποδυτήρια ο Πεπ ήθελε να συζητήσει και πάλι με τους βοηθούς του Μίκελ Αρτέτα και Μπράιαν Κιντ. “Δεν ξέρω αλλά το φοβάμαι πολύ το παιχνίδι. Ο Κόντε με έχει εξοργίσει. Θυμάμαι τις κόντρες μας σαν παίκτες, αυτόν φαλακρό και εμένα με μαλλιά και τώρα που είμαστε προπονητές έχω εγώ φαλάκρα και αυτός χαίτη λες και είναι ο Μπον Τζόβι. Πως να τα βάλεις με ένα τέτοιο τύπο”. Κανένας εκ των δύο δεν είχε απάντηση και ο Πεπ συνέχισε τον μονόλογό του. “Άσε και αυτό το 3-4-3. Τι τον έπιασε και το άλλαξε στο ημίχρονο με την Άρσεναλ. Καλά έτρωγε τρία. Έχει 7 σερί νίκες λες και είναι ο Ολυμπιακός στη σούπερ λίγκα. Δεν ξέρω αλλά για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι. Σκέφτομαι τον Αζάρ να βγαίνει πάνω στον Ζαμπαλέτα και με πιάνει ρίγος. Είναι σε φοβερή κατάσταση η Τσέλσι και εγώ δεν έχω τον Ινιέστα να βάλει μπάζερ-μπίτερ”.

Ο Κιντ τον διέκοψε “Κόουτς όλα θα πάνε καλά. Θα τους αρχίσουμε στο τίκι-τάκα και θα ακουμπήσουν τη μπάλα για πρώτη φορά στο 30′. Αρκεί να σκοράρουμε πρώτοι. Μην μασάς. Είμαστε οι καλύτεροι και θα το αποδείξουμε στο γήπεδο”. Ο Πεπ χαμογέλασε. Ο Αρτέτα δεν μίλησε και έφερε στο μυαλό του εκείνο το τάκλιν που του είχε κάνει ο Όμπι Μίκελ σε ένα Τσέλσι-Άρσεναλ πριν μερικά χρόνια. Ανατρίχιασε και συνέχισε να κοιτάζει από το παράθυρο τον μουντό ουρανό της πόλης. Ο κόσμος άρχιζε να γεμίζει το Έτιχαντ. Τραγούδια και ιαχές ακούγονταν από παντού. Η μέρα ήταν μεγάλη. Ο Γκουαρδιόλα πήρε το μπλοκάκι του, κοίταξε κατάματα τον Κιντ και τον ρώτησε “Τι έκανε ο Μπεστ πριν από ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι” για να δεχθεί την απάντηση που ήταν πιο σίγουρη κι από την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ιταλίας και φέτος απ’ τη Γιουβέντους. “Έπινε κόουτς. Έπινε”. Ο Πεπ στραβοκατάπιε και ένιωσε το κότζι μπέρι να του ανεβαίνει στο λαιμό. Στη σκέψη του ήρθε ο μεθυσμένος συμπαίκτης του στη Μπάρσα, Ρομάριο. Ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον και εκείνο το J&B που είχε φύγει στο κόρνερ για το κεφάλι του Λουίς του Φίγκο. Κατέβασε το κεφάλι και έφυγε για τη φυσούνα σκεπτόμενος την καλή ζωή που έχει απαιτήσει από όλους τους παίκτες του. “Θα σε κερδίσω Αντόνιο. Θα σε κερδίσω”.