Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Από τη Λιβερία στην Ευρώπη, η ιστορία του Ζορζ Γουεά

 

Δυστυχώς τα πράγματα στην Αφρική δεν έχουν προχωρήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Οι συνθήκες δεν είναι καλύτερες, τα οικονομικά προβλήματα, οι πόλεμοι και η εκμετάλλευση δεν σταμάτησαν. Αν κάτι έχει αλλάξει είναι η διέξοδος του ποδοσφαίρου, με πολλούς ανθρώπους από την Αφρική να καταφέρνουν μέσα από το ταλέντο τους να ξεφεύγουν, να καταφέρνουν να ζουν οι ίδιοι και οι συγγενείς τους σε καλύτερο επίπεδο. Πολύ πριν όμως φτάσουμε σε αυτό το σημείο, υπήρξαν κάποιοι πρωτοπόροι. Κάποιοι που σε πολύ πιο πέτρινα χρόνια για το αφρικανικό ποδόσφαιρο κατάφεραν να το δοξάσουν και να ανοίξουν τις πόρτες για τους επόμενους. Ένας από πιο σημαντικούς είναι ο Ζορζ Γουεά.

Ο Γουεά μεγάλωσε στα γκέτο της Μονρόβια στη Λιβερία. Παρ’ ότι έπαιζε μπάλα από μικρός ήξερε ότι οι πιθανότητες το ποδόσφαιρο να φέρει φαγητό στο τραπέζι ήταν λίγες και έτσι παράλληλα δούλευε και σαν τεχνικός-ηλεκτρολόγος. Σιγά σιγά όμως άρχισε να ξεχωρίζει στις τοπικές ομάδες, να κερδίζει τίτλους στην Λιβερία με δύο διαφορετικές ομάδες και να καλείται στην εθνική της χώρας. Οι εμφανίσεις του έφεραν μια μεταγραφή στο Καμερούν και στην πρωτεύουσα Γιαουντέ.

“Σε μια εποχή που υπήρχε μεγάλος ρατσισμός, ο Βενγκέρ μου συμπεριφερόταν σαν να ήμουν ο γιος του.
Κάθε φορά που έβγαινα στο γήπεδο έπαιζα γι’ αυτόν, για όλα όσα είχε κάνει για μένα.
Θα έσπαγα το πόδι μου, το πρόσωπό μου, το χέρι μου γι’ αυτόν”

Χρωστάμε πολλά στον Αρσέν Βενγκέρ που έφερε τον Λιβεριανό επιθετικό στην Μονακό από το Καμερούν. Σε χρόνια που γενικά δεν υπήρχε το ίντερνετ, τα δίκτυα σκάουτινγκ, τόσο ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, ήταν πραγματικά δύσκολο να βρίσκονται τα “διαμάντια” της Αφρικής. Ο Βενγκέρ έψαχνε επιθετικό, ρώτησε έναν φίλο του και εκείνος του μίλησε για τον Γουεά. Με ελάχιστα χρήματα, ο Βενγκέρ τον έφερε στο πριγκιπάτο, του έδειξε εμπιστοσύνη και γρήγορα κατάλαβε ότι είχε βρει έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή.

Το ιστορικό γκολ στο Μόναχο, η ΠΣΖ έκανε έξι στα έξι στον όμιλό της

Την πρώτη του χρονιά ο Γουεά κάνει ήδη τη διαφορά σκοράροντας αρκετά στο γαλλικό πρωτάθλημα, τόσο ώστε να γίνει ο πρώτος Λιβεριανός που κατακτά το βραβείο του καλύτερου παίκτη της Αφρικής, το 1989. Θα το κατάφερνε άλλες δύο φορές στο μέλλον, το 1994 και το 1995. Ο Γουεά έμεινε τέσσερις σεζόν στην Μονακό, κατακτώντας ένα κύπελλο, πριν πάει στην Παρί Σεν Ζερμέν. Ήταν ένας πολύ γρήγορος επιθετικός, αρκετά καλός με την μπάλα στα πόδια και δυνατός ώστε να αντέχει στο σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων. Δεν είχε τα απίστευτα ρεκόρ στο σκοράρισμα, αν δεις τα στατιστικά του δεν μάτωνε τόσο τα δίχτυα όσο πίστευες, αλλά ήταν ένας πολύ χρήσιμος επιθετικός και φαινόταν πάντα να έχει έφεση στο σκοράρισμα στα διεθνή παιχνίδια. Στο Παρίσι κατέκτησε ένα πρωτάθλημα, δύο ακόμα κύπελλα και είχε μια εξαιρετική πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ του 1995, όταν η ΠΣΖ έφτασε στα ημιτελικά και ο Γουεά βγήκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Αυτές οι εμφανίσεις του έδωσαν τη Χρυσή Μπάλα μπροστά από Κλίνσμαν και Λιτμάνεν. Εξίσου καλές πορείες είχε και στο ΟΥΕΦΑ, αλλά και το Κυπελλούχων όπου η ΠΣΖ έκανε πορείες ως τα ημιτελικά.

Το μακρινό ριμπάουντ (το σημαντικότερο πράγμα στο μπάσκετ) και το coast-to-coast

Οι εμφανίσεις του τον έφεραν ακόμα ένα σκαλί πιο ψηλά, αυτή τη φορά στο Μιλάνο. Ο Γουεά εκεί πλέον θα γινόταν στα μάτια όλων ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του κόσμου. Στην Μίλαν συνεργάστηκε με επιτυχία με πολλά μεγάλα ονόματα της εποχής. Σιμόνε, Μπίρχοφ, Σαβίσεβιτς, Μπάτζιο, Λεονάρντο, Κλάιφερτ και προς το τέλος της καριέρας του και με τον Αντρέι Σεβτσένκο. Ο Γουεά βγήκε πρώτος σκόρερ της Μίλαν κάποιες σεζόν και χωρίς να πετυχαίνει απίστευτα νούμερα (σκεφτείτε βέβαια και τις άμυνες εκείνης της περιόδου στην Ιταλία) ήταν ένας από τους σημαντικούς παίκτες της ομάδας. Έτρεχε, πίεζε, έβαζε το εγώ κάτω από την ομάδα και μοίραζε ασίστ και έβαζε και κάποια μαγικά γκολ όπως αυτό με τη Βερόνα. Στην Μίλαν κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και φυσικά ένα σωρό προσωπικούς τίτλους.

Στο τέλος της καριέρας του πέρασε και από την Αγγλία. Παρ’ ότι δεν έλαμψε, στην Τσέλσι αγαπήθηκε αρκετά από τον κόσμο μια που είχε και σημαντική συνεισφορά στο κύπελλο του 2000. Γενικά, λόγω και της απόδοσης, αλλά και του χαρακτήρα του έκανε φίλους παντού. Σεμνός, ταπεινός και μετρημένος, δεν άλλαξε σαν χαρακτήρας παρά τη δόξα και τα χρήματα. Το μόνο του παράπονο ίσως από μια τεράστια καριέρα είναι ότι δεν κατάφερε να παίξει σε ένα Μουντιάλ, να οδηγήσει εκεί τη Λιβερία. Στα προκριματικά του 2002, η Λιβερία έχασε μόλις για έναν βαθμό την πρόκριση από τη Νιγηρία. Στο Κύπελλο Εθνών της Αφρικής που έγινε λίγους μήνες αργότερα στο Μάλι, έπαιξε για τελευταία φορά στα 36 του πια με την εθνική, σε ένα παιχνίδι απέναντι στη Νιγηρία. Σκόραρε 22 φορές, το τελευταίο του γκολ λίγες μέρες πιο πριν με το Μάλι σε μια ισοπαλία.

Η βράβευση και μια μίνι συνέντευξή του

Ο Γουεά (που όσο γερνάει μοιάζει με έναν παχουλό Ίντρις Έλμπα) μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με την πολιτική. Κι ενώ πάντα είμαστε επιφυλακτικοί με κάτι τέτοιο (Μάριο Ζαρντέλ εσένα κοιτάω), ο Γουεά φαίνεται ότι δεν “λερώθηκε” από αυτή. Μετά το ποδόσφαιρο βοήθησε ως πρέσβης της UNICEF στην ενημέρωση για την καταπολέμηση του AIDS και στην επανένταξη παιδιών που είχαν γίνει στρατιώτες, έφτιαξε ποδοσφαιρικές ομάδες που το μόνο κριτήριο εισαγωγής ήταν να μην παρατάς το σχολείο και συνεχίζει να προσπαθεί για το καλό της πατρίδας του. Κατέβηκε στις εκλογές για την προεδρία της χώρας το 2005, αλλά οι αντίπαλοί του αντιπαρέταξαν το γεγονός ότι δεν έχει σπουδάσει. Το κόμμα του Γουεά βγήκε δεύτερο και ο Ζορζ κατέβηκε ξανά και το 2011 αυτή τη φορά ως υποψήφιος αντιπρόεδρος της χώρας, χάνοντας ξανά. Κατάφερε όμως να εκλεγεί πανηγυρικά γερουσιαστής. Με τις εκλογές να γίνονται το 2017 και τη γυναίκα πρόεδρο της χώρας να έχει συμπληρώσει δεύτερη 6ετία και να μην έχει δικαίωμα να κατέβει ξανά, ο Γουεά θα δοκιμάσει και πάλι για πρόεδρος. Το αν είναι καλός ή κακός ως πολιτικός δεν το ξέρουμε. Αρκεί να παραμείνει ο ίδιος συμπαθής άνθρωπος.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

παγκόσμιο ποδόσφαιρο, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ένα τελευταίο χειροκρότημα για τον Χουάν Κάρλος Βαλερόν

Τα γραφεία της Λας Πάλμας είχαν κατακλυστεί από δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ. Η συνέντευξη τύπου για την οποία βρέθηκαν εκεί ήταν πιο σημαντική από οποιαδήποτε άλλη φετινή εκδήλωση της ομάδας, η οποία με μια εντυπωσιακή πορεία στο δεύτερο γύρο εξασφάλισε ήδη την παραμονή της στην Πριμέρα. O Χουάν Κάρλος Βαλερόν ξεκίνησε να μιλάει χαμογελαστός, λέγοντας εξ αρχής αυτό που […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Γιάρι Λίτμανεν: Το 10αρι με τα μαύρα παπούτσια

Αν κάποτε βρεθείς στο Άμστερνταμ, αξίζει να χαραμίσεις λίγες ώρες για να επισκεφτείς το μουσείο του Άγιαξ. Στο χώρο αυτό μπορεί κάποιος να γυρίσει πίσω στο χρόνο και να χαζέψει αμέτρητα ποδοσφαιρικά κειμήλια: από τις κούπες που κατέκτησε ο Αίαντας, μέχρι φανέλες και παπούτσια διαφόρων παικτών αλλά και αντιπάλων. Σε ειδικό χώρο μέσα στο μουσείο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

8 σχόλια σχετικά με το “Από τη Λιβερία στην Ευρώπη, η ιστορία του Ζορζ Γουεά”

  1. Ο/Η Κυριάκος Σφόρτσας λέει:

    Καλησπέρα,
    διαβάζοντας το άρθρο θυμήθηκα :
    1) τα παιχνίδια του Τσάμπιονς λιγκ στο Μέγκα, μαγνητοσκόπηση μετά το παιχνίδι ελληνικής ομάδας, συνήθως σε περιγραφή Βερνίκου, που στο ημίχρονο έδειχνε το δελτίο ειδήσεων και πέφταμε για ύπνο γιατί υπήρχε και σχολείο, ευτυχώς που τα γράφαμε στο βίντεο..
    2) σε ένα παιχνίδι Πόρτο – Μίλαν μπαίνοντας στα αποδυτήρια ο Γουεα έσπασε την μύτη του Ζόρζε Κόστα, λόγο ρατσιστικών σχολίων κατά την διάρκεια του αγώνα, και μάλιστα ο φίλος Τζορτζ είχε τιμωρηθεί από την ΟΥΕΦΑ..
    3) τα παιχνίδια ΠΑΟΚ – Παρί Σεν Ζερμέν, είχε σκοράρει μάλιστα στην τούμπα που έγιναν τα επεισόδια, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να τιμωρηθεί από τη ΟΥΕΦΑ με αποκλεισμό,στην αρχή για δύο, και έπειτα από έφεση για ένα χρόνο..
    4) τον Τζο Ναγμπε, νομίζω είναι ξάδερφος του Γουεα, που ξεκίνησαν μαζί την μπάλα πάντως και παίξανε πολλές φορές συμπαίχτες, μαζι και ο Τζέιμς Ντεμπά, ο καλός Ντεμπά του Ηρακλή (με σέμπουε και χάγκαν), οχι ο άλλος ο Ντεμπά Νιρέν του Άρη και του ΠΑΟ..
    5) τον Ρομπέρτο Μπάτζιο και τον Γιούρι Τζορκάεφ ή Τζοργκαέφ (ανάλογα τον σπίκερ / φτιάξτε άρθρο με τα ονόματα που έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια) που ήταν συμπαίκτες και απλά τους γουστάρω κάργα..
    6) και τελευταία, την σημαία της Λιβερίας..
    Αλήθεια τώρα, χωρίς να το ψάξετε, ποιος ξεχωρίζει την σημαία της Λιβερίας από αυτήν του Τέξας και του Πουέρτο Ρίκο..;

  2. Ο/Η Μούρης λέει:

    Μπράβο ρε Elaith. Φοβερό το άρθρο.

  3. Ο/Η Θωμάς Ραβέλης λέει:

    Στην πρώτη φωτό, πίσω από Γουεά και Ιουλιάνο, ποιος θυμάται τον πορτογάλο Ντίμας..;;

  4. Ο/Η Elaith λέει:

    Με πεθαίνετε με αυτά τα nicknames.
    Kυριάκο:
    Αυτό με τον Κόστα ήθελα να το αναφέρω, αλλά μέσα στις πολλές λέξεις το ξέχασα.
    Για τον Νάγκμπε δεν το θυμάμαι. Είσαι σίγουρος; Ο Σέμπουε δεν είχε πάλι μία σχέση μαζί του;

    Θωμά:
    Λόγω της συμπάθειάς μου στη Γιούβε τον θυμάμαι πολύ. Τις προάλλες πέτυχα τον Τοριτσέλι την υπερ-παιχτούρα. Έχει γεράσει και είναι λίγο σαν παλιός μεταλάς σε συναυλία που κάθεται πίσω πίσω στο λάιβ.

  5. Ο/Η Αντώνιος Κασκαρίνος λέει:

    Ο ξάδερφος του Γουεά είναι ο Αλί Ντία..!!

  6. Ο/Η RC Stras λέει:

    Ο μόνος αυθεντικός ξάδερφος του Γιώργαρου του Γουεά είναι ο Κρίστοφερ ο Ρε. Τυχαίο που τον έφερε ο θείος Αρσένης στην Άρσεναλ;
    http://www.sport24.gr/football/ellada/article854860.ece/BINARY/original/14769.jpg

  7. Ο/Η Elaith λέει:

    Με μεγάλο ντεμπούτο σε ΑΕΚ-Πανιώνιος και Άλβιν Τσέκολι να ανεβοκατεβαίνει αριστερή πλευρά αν δεν κάνω λάθος.

    Αλλά κι ο Κέλβιν έτσι έλεγε. Μεγάλο σόι φαίνεται τελικά:
    http://www.enwsi.gr/retro-aek/kelvin-sempoue-o-xaderfos-tougouea-pou-chrisoplirothike-apo-tin-aek/

  8. Ο/Η Αρουραιράττης Κατραμής λέει:

    Είχε περάσει κι από τη Marseille για μια χρονιά στο τέλος της καριέρας του, σκοράροντας ένα καταπληκτικό γκολ στο Strasbourg, κοντρόλ με το στήθος + βρωμόσουτο αριστερά προς το γάμα. Γενικά δεν πρέπει να σκόραρε και πολλά γκολ απ’όσο θυμάμαι, ήταν και χρονιά που η ομάδα χαροπάλευε κι απέφυγε με τα χίλια ζόρια τον υποβιβασμό.

    Θυμάμαι ότι παρ’όλο που έπαιξε στις μισητές PSG & Monaco και κάποιοι δε ψηνόντουσαν, μέρος του κόσμου γούσταρε να κλείσει την καριέρα του στη Μασσαλία και τον κάναν και αρχηγόπουλο (ίσως να ‘ταν απ’την αρχή κιόλας δεν είμαι σίγουρος). Τελικά πήγε κι έπαιξε λίγο ακόμα στην αίγυπτο ή στη σαουδική αραβία, δε θυμάμαι που ακριβώς.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *