Ο Τρίφον Ιβανόφ δεν πέθανε ποτέ

Στις 20 Μαΐου του 2016 το Εθνικό Στάδιο στη Σόφια ήταν κατάμεστο. Ο Χρίστο Στόιτσκοφ γιόρταζε, έστω και με καθυστέρηση δυο μηνών, τα 50α του γενέθλια με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο: προσκαλώντας για ένα φιλικό φίλους και παγκόσμιους αστέρες, με τους οποίους είχε αγωνιστεί σαν συμπαίκτης ή αντίπαλος στη διάρκεια της καριέρας του. Ανάμεσα τους βρισκόταν ο Ζαμοράνο, ο Μαλντίνι, ο Χάτζι, ο Βαλντεράμα, ο Μπαλάκοφ και ο Μπερμπάτοφ. Λίγο πριν την έναρξη του εορταστικού φιλικού, στο μάτριξ εμφανίστηκε η φωτογραφία ενός μαλλιαρού, μουσάτου τύπου που λίγους μήνες πριν είχε αφήσει την τελευταία του πνοή.

Όλο το γήπεδο σηκώθηκε όρθιο και ξεκίνησε να χειροκροτάει. Το χειροκρότημα κράτησε τρία ολόκληρα λεπτά. Στη διάρκεια αυτών ο 50χρονος Στόιτσκοφ, μπροστά σε όλους αυτούς τους ποδοσφαιρικούς θρύλους και τους χιλιάδες φιλάθλους που πήγαν εκεί για να γιορτάσουν τα γενέθλια του, έκατσε στα γόνατα στο κέντρο του γηπέδου, έκρυψε το πρόσωπο του με τα χέρια του και έβαλε τα κλάματα.

Για τον Τρίφον Ιβανόφ μπορείς να γράψεις αμέτρητες λέξεις. Για τη μέρα που η Βουλγαρία αντιμετώπιζε τη Γερμανία στα προημιτελικά του Μουντιάλ του 1994 και για να καθησυχάσει τον προπονητή του, του είπε “Χαλάρωσε. Μόλις με δούνε θα ‘χεστούν πάνω τους'”. Για το ότι είναι ο μόνος παίκτης της ΤΣΣΚΑ Σόφιας που εκτιμούν ακόμα και οι ορκισμένοι εχθροί της Λέφσκι, γιατί όπως σχολίασε κι ένας Βούλγαρος δημοσιογράφος στο ESPN: “Τον Τρίφον τον σέβονται όλοι στη Βουλγαρία γιατί απλά δεν γίνεται να τον μισήσεις”.

Για την ατάκα του Στόιτσκοφ, που όταν τον συμπεριέλαβε στην ιδανική 11αδα του, στην προσπάθεια του να περιγράψει το αγωνιστικό του στυλ είπε: “O Ιβανόφ δεν πήρε ποτέ του αιχμαλώτους”. Για την πρώτη κόκκινη κάρτα που είδε παίζοντας με την εθνική, σε ένα φιλικό με την Ιταλία: “Έπαιζα εναντίον του Βιάλι. Κάποια στιγμή με έφτυσε στο πρόσωπο, γι’αυτό και βρέθηκε αμέσως στο πάτωμα. Ένας άνθρωπος δεν γίνεται να ελέγχει συνέχεια τα συναισθήματα του”. Για τη μέρα που αντιμετώπισε, με επιτυχία, τον Καντονά στο Όλντ Τράφορντ και όταν στο τέλος όλοι οι συμπαίκτες του έτρεξαν στον Γάλλο για να ζητήσουν τη φανέλα αυτός τους ενημέρωσε ότι αυτή είναι κρατημένη για τον Ιβανόφ.

Για τότε που έπαιζε στην Ελβετία και ο προπονητής, με τον οποίο είχε κόντρα, τον ενημέρωσε πως είναι εκτός ομάδας και ο Ιβανόφ μάζεψε τα ρούχα του, πήγε στην κερκίδα και κάθισε να απολαύσει το ματς με καφέ και τσιγάρο, μέχρι που εμφανίστηκε ο πρόεδρος, του είπε “τι κάνεις εδώ; Έλα μαζί μου” και ο Βούλγαρος βρέθηκε από το πουθενά να μπαίνει αλλαγή στο 15′, σε ένα ματς που τελικά κρίθηκε από δικό του γκολ! Για την ατάκα του συμπαίκτη του στη Ραπίντ, Πίτερ Σότελ: “Ο Ιβανόφ είναι ο μόνος άνθρωπος που ξέρω που ξυρίζεται και τέσσερις ώρες μετά έχει κανονική γενειάδα”. Για τότε που αγόρασε ένα τανκ απλά και μόνο για να δει πως είναι να οδηγάς ένα τέτοιο.

Για το καλτ τουρνουά ποδοσφαίρου ‘Κύπελλο Τρίφον Ιβανόφ’, που διεξάγεται κάθε χρόνο στο… Σάο Πάολο της Βραζιλίας (ναι, στη Βραζιλία) και στο οποίο σε συμβουλεύουν να παίξεις με μαύρα παπούτσια, επιτρέπονται τα γυαλιά ηλίου, το ποτό (“αρκεί να μην πετάξεις τη μπύρα σου στον αντίπαλο”) και το κάπνισμα (“αρκεί να μην σου πέσει το τσιγάρο στο χλοοτάπητα”) και απαγορεύεται να κάνεις ηλίθιες ερωτήσεις όπως “ποιος είναι ο Τρίφον Ιβανόφ”.

Εμείς όμως δεν θα γράψουμε αμέτρητες λέξεις. Γιατί δεν χρειάζονται (κι άλλες) λέξεις. Θα αφήσουμε τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους. Γιατί ο Τρίφον εκτός από σπουδαίος αμυντικός και ωραίος τύπος ήταν τεράστια μορφή. Και μπορεί να μη σάρωσε τους τίτλους, να μην είχε το ταλέντο του Στόιτσκοφ ή του Κοσταντίνοφ και να μην είναι στην πρώτη 10αδα των συμμετοχών ή των γκολ της εθνικής Βουλγαρίας αλλά είναι σίγουρο πως, ανεξαρτήτως εθνικότητας και ηλικίας, όποιος έζησε το Μουντιάλ του 1994 δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει τον τον ‘Λύκο της Βουλγαρίας’, τον αμυντικό με την λίγο τρομακτική, τριχωτή και προκλητικά – για τα σύγχρονα ποδοσφαιρικά δεδομένα – απεριποίητη όψη, που μπορεί λίγη ώρα πριν το ματς να έλιωνε στην πισίνα, καπνίζοντας, τρώγοντας τηγανιτές πατάτες και πίνοντας μπύρα (“μόνο μπύρα και ουίσκι Black Label 12 ετών, τίποτα άλλο”) αλλά όταν έμπαινε στο γήπεδο ήταν έτοιμος να συρθεί ανά πάσα στιγμή στο χορτάρι και να κατασπαράξει οποιονδήποτε αντίπαλο.

Ο Τρίφον Ιβανόφ έφυγε πρόωρα από τη ζωή, στις 13 Φλεβάρη του 2016. Αλλά όπως έγραψε κάποτε ο Γιάννης Ρίτσος: “Κι όσοι αγαπιούνται, και νεκροί, ποτέ τους δεν πεθαίνουν”.

Πολλοί παίκτες έχουν παίξει σε Μουντιάλ αλλά ελάχιστοι ήταν τόσο μεγάλες μορφές όσο εσύ. Αντίο Τρίφον Ιβάνοφ. pic.twitter.com/YkmRoRK4CP

— el sombrero (@sombrerogr) February 13, 2016