Μοντέρνες Μεταγραφές

Επιστρέφω μετά από καιρό στο αγαπημένο μου θέμα που είναι οι χορηγοί και οι μανατζαραίοι. Αφορμή στάθηκαν κάτι δημοσιεύματα που φέρνουν ξανά και φέτος το καλοκαίρι ως στόχο των μισών κορυφαίων συλλόγων της Ευρώπης τον Ουσμάν Ντεμπελέ της Ντόρτμουντ. Ναι, της Ντόρτμουντ που κέρδισε όλους, μα όλους τους μεγάλους το περυσινό καλοκαίρι στη μεταγραφή του 18χρονου τότε (σε χρόνια Μάλι μετράμε) υπερταλέντου της Ρεν. Το πώς και γιατί κατέληξε ο παίχτης στο Γερμανικό βορρά και όχι στην Αγγλία, τη Μαδρίτη ή τη Βαρκελώνη είναι αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης στη Γαλλία.

Η ιστορία του Ουσμάν Ντεμπελέ ξεκινάει το 2011 όταν και τον ανακαλύπτει στην πόλη Εβρέ της Νορμανδίας ο Μπαντού Σαμπαγκουέ, πρώην διεθνής με το Μάλι ποδοσφαιριστής. Ο Σαμπαγκουέ έχει κάτι κονέ με τις ακαδημίες της Ρέν, που βρίσκεται λίγο παραπέρα, αλλά ανήκει στη Βρετάνη και όχι στη Νορμανδία και τον πάει εκεί.

Τότε προπονητής των Ρενουά ήταν ο Φιλίπ Μοντανιέ που είχε πάρει με πάρα πολύ καλό μάτι τον ταλαντούχο νεαρό και ετοιμαζόταν να του προσφέρει θέση στην πρώτη ομάδα (όχι βασικού, αλλά στα 16 θα ήταν μεγάλο βήμα). Ο Μοντανιέ όμως έφυγε για τη Νότιγχαμ Φόρεστ και ο Ντεμπελέ περίμενε μάταια να κάνει το βήμα στην πρώτη ομάδα. Τότε ρώτησε το Σαμπαγκουέ αν θα μπορούσε να πάει να δοκιμαστεί στη Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ, στης οποίας την ακαδημία βρισκόταν ο Νταγιό Ουπαμεκάνο, παιδικός του φίλος από το Εβρέ. Ο Σαμπαγκουέ προσέλαβε έναν διαπιστευμένο από τη Γαλλική Ομοσπονδία μάνατζερ για τις διαπραγματεύσεις αρχικά με τη Ρεν, τον Μαρσιάλ Κοτσιά. Στην ερώτηση και μόνο οι άνθρωποι της διοίκησης της Ρεν αντιδρούν άσχημα, καθότι έχουν καταλάβει τι παιχτούρα έχουν στις ακαδημίες τους. Μετά από αρκετούς μήνες διαπραγματεύσεων ο Ντεμπελέ υπογράφει τελικά επαγγελματικό συμβόλαιο, αλλά μπαίνει όρος από την πλευρά του παίχτη η ρήτρα να είναι στα €5Μ. Σύμφωνα με την Εκίπ, που ξεσκέπασε και το όλο σκηνικό, οι σχέσεις των δύο πλευρών ήταν τόσο κακές που το συμβόλαιο δεν υπογράφηκε στα γραφεία του συλλόγου, αλλά σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης.

Ο μικρός αρχίζει να παίζει βασικός την σεζόν 2015/2016 και βγάζει μάτια. Δεν είναι ότι φτάνει τα 10 γκολ γρηγορότερα από τον Τιερί Ανρί, είναι όλο το πακέτο. Το πως ντριπλάρει, το πως πετάει τη μπάλα και φεύγει με τρίτη, η ευελιξία του, το ανάλαφρο πάτημα. Ξαφνικά γίνεται το «μάι πρέσιους» για όλους τους μεγάλους. Κάπου εκεί η Ρεν καταλαβαίνει ότι, εεε, χμ, €5Μ δεν είναι ακριβώς ο ορισμός του «πρέσιους» και αρχίζει τις Ρεννιές. Σπρώχνουν τον Γάλλο ατζέντη, που όμως είναι εγγεγραμμένος στο Μάλι, Μούσα Σισοκό (πόσοι τέτοιοι άραγε να υπάρχουν;) δίπλα στο μικρό για να του πιπιλίσει το μυαλό ότι πρέπει να υπογράψει νέο συμβόλαιο με τη Ρεν χωρίς ρήτρα. Μαζί του ο Σισοκό έχει τον Μάρκο Λιχστάινερ. Αν σας λέει κάτι το όνομα, είναι αδερφός του παίχτη της Γιούβε και τοπ ατζέντης στη Γερμανία. Βασική προϋπόθεση που του θέτουν είναι να τερματίσει το συμβόλαιο εκπροσώπησης που έχει με τους Σαμπαγκουέ και Κοτσιά.

Σύμφωνα με διασταυρωμένο ρεπορτάζ, τόσο της Εκίπ όσο και της Γκάρντιαν, αλλά επίσης και από τα στοιχεία της δικογραφίας της υπόθεσης που έχει φτάσει στη Γαλλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ακολουθεί μια σειρά από γεγονότα σε λογική ταινίας:

Στις 24/02/2016 ο Ντεμπελέ στέλνει μήνυμα σε συγγενείς τους που τους γράφει “Αν δεν πάω με τον Σισοκό και τον Μάρκο θα μου κόψουν τη μεταγραφή”.

Δύο μέρες μετά, οι Σαμπαγκουέ και Κοτσιά λαμβάνουν ένα γράμμα υπογεγραμμένο από τον Ντεμπελέ που γράφει ότι ακυρώνεται η συμφωνία του Σεπτεμβρίου (2015) και ότι δεν είναι πια εκπρόσωποί του. Συνεχίζει όμως να έχει επαφές μαζί τους.

Από το Μάρτιο ως τον Ιούνιο έχει συναντηθεί ο παίχτης προσωπικά με τον Γιούργκεν Κλοπ, εκπροσώπους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της Μάντσεστερ Σίτυ, ενώ τον παρακολουθούν στενά τόσο η Άρσεναλ, όσο και η Μπάγερν, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρσελόνα.

Φτάνει ο Ιούνιος και ο πρόεδρος της Ρεν Φρανσουά-Ανρί Πινόλτ συζητάει μόνο με τη Ντόρτμουντ. Εντελώς συμπτωματικά από το 2007 ο Πινόλτ είναι μέτοχος της Πούμα. Επίσης πάλι από καθαρή σύμπτωση, η Πούμα δε φτιάχνει μόνο τις φανέλες της Ντόρμουντ, αλλά είναι και μέτοχός της από το 2014.

Η Ντόρτμούντ καταθέτει ήδη πρώτη προσφορά €8Μ, πάνω από τη ρήτρα. Οι δύο ομάδες τα βρίσκουν τελικά στα €15Μ. Τρεις φορές τη ρήτρα, θα πείτε όχι άσχημα.

Ο Ντεμπελέ πάει να υπογράψει το συμβόλαιό του στη Γερμανία συνοδευόμενος από τον Κοτσιά (!). Ο Κοτσιά όμως ανακαλύπτει όταν παίρνει τα αντίγραφα από το Γερμανικό σύλλογο ότι το δικό του όνομα δεν αναφέρεται πουθενά, έτσι δεν μπορεί να πάρει καμία προμήθεια.

Επιστρέφοντας στη Γαλλία οι Σαμπαγκουέ και Κοτσιά κατέθεσαν μήνυση στη Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου κατά των Σισοκό και Λιχστάινερ, διεκδικώντας €3Μ. Εν συντομία: αρχικά προτάθηκε διακανονισμός στα μισά από τους δεύτερους, οι πρώτοι δε δέχθηκαν και έληξε η εκδίκαση από την ΓΟΠ στα €2,4Μ.

Τώρα στην ακροαματική διαδικασία ακούστηκαν διάφορα μαγικά που περιμένει κανείς ν’ ακούσει σε λατινοαμερικάνικες μεταγραφές. Ότι η Ρεν υποσχέθηκε στον Ντεμπελέ να του δώσει του ίδιου τα €5Μ της ρήτρας αν υπέγραφε νέο συμβόλαιο χωρίς τέτοια (πράγμα το οποία είναι απολύτως παράνομο, τόσο από τους κανονισμούς της ΦΙΦΑ όσο και της ΟΥΕΦΑ). Ότι ο Σισοκό τρομοκρατούσε τον Ντεμπελέ (ο οποίος στην υπεράσπιση είπε ότι οι παλιοί εκπρόσωποι του ήταν για να τον πάνε μέχρι τη Ρεν και ότι ο καθένας πρέπει ν’ αναγνωρίζει τα όριά του). Ότι η Ρεν δεν άκουσε κανένα άλλο σύλλογο πλην της Ντόρτμουντ επειδή ήταν η μόνη διατεθειμένη να πληρώσει πάνω από τη ρήτρα (Σχόλιο δικό μου: και η Άρσεναλ έχει Πούμα φανέλες αλλά πιο πιθανό είναι να πείσεις τον Βενγκέρ να φύγει από την Άρσεναλ από το να δώσει για μεταγραφή παραπάνω λεφτά από όσο λέει μια ρήτρα).

Μέσα σε όλο αυτόν το χαμό ο Ντεμπελέ δεν έχει πει κουβέντα. Συνεχίζει να παίζει και να ανεβάζει την αξία του. Τελικά, το μόνο καλό που βγήκε από αυτό το αλισβερίσι συλλόγων, χορηγών και μανατζαρέων είναι ότι ένας νέος παίχτης πήγε σε μια ομάδα όπου παίζει βασικότατος και εξελίσσεται. Πράγμα που, με εξαίρεση ίσως τις Λίβερπουλ και Άρσεναλ, δε θα συνέβαινε πουθενά αλλού.