Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Το χαμένο πέναλτι του Λε Τισσιέ

Κύθηρα 2005. Διακοπές. Ενώ ετοιμαζόμαστε με τον καλύτερό μου φίλο να βγούμε για ποτάκι, ανάμεσα σε βρεγμένα μαγιό, πετσέτες και πεταμένα ρούχα εδώ και εκεί, θα με ρωτήσει: “Τον Ματ Λε Τισσιέ τον ξέρεις”. Πάγωσα. Πως είναι δυνατόν να με ρωτάς κάτι τέτοιο. Εμένα που ζω και αναπνέω για το Αγγλικό ποδόσφαιρο. Πριν προλάβω να απαντήσω θα συμπληρώσει, “Ήταν ένας εξαιρετικός Άγγλος ποδοσφαιριστής της Σαουθάμπτον που όμως είχε απαράμιλλη τεχνική. Δεν μου κάνει για Άγγλος και το όνομά του δεν είναι σίγουρα αγγλικό. Ναι. Ήταν τόσο καλός επειδή δεν είναι Άγγλος. Οι ρίζες του πρέπει να βρίσκονται κάπου ανάμεσα σε Γαλλία, Ισπανία και δεν ξέρω και’γω που αλλού”. Νευρίασα λιγάκι αλλά δεν το συνέχισα. “Τον γνωρίζω πολύ καλά τον Λε Γκοντ (αυτό ήταν το προσωνύμιό του όταν μάγευε με τη φανέλα των “αγίων)” του είπα “αλλά ας μη το συνεχίσουμε για την ώρα. Βαριέμαι να μιλήσω για ποδόσφαιρο. Είμαστε διακοπές, μα τον Φάουλερ”. Τελικά πήγαμε για ποτό και -εννοείται- συνεχίσαμε να μιλάμε για τον Λε Τισσιέ, τη Λίβερπουλ που πριν λίγο καιρό είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, τη Γιουβέντους, την Μπάρτσα και τον ΠΑΟ που μόλις είχε υπογράψει τους Μπίσκαν και Φλάβιο Κονσεϊσάο και εμείς ονειρευόμασταν τότε μια μαγική τριπλέτα στον άξονα, παρέα με τον Έκι τον Γκονζάλες.

O Ματ Λε Τισσιέ ήταν όντως ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής. Ένας μεσοεπιθετικός που γνώριζε πολλά καντάρια μπάλα. Ένας τεμπελάκος όμως παίκτης που προτιμούσε την καλή ζωή από την προπόνηση και που ζούσε -σχεδόν- και μόνο για τον αγώνα. Προτιμούσε τη σιγουριά της Σαουθάμπτον και δεν έκανε ποτέ το μεγάλο βήμα για κάποιο μεγαλύτερο κλαμπ ξέροντας πως θα έπρεπε να θυσιάσει πολλά για να σταθεί σε ομάδες, όπως η Γιουνάιτεντ για παράδειγμα. Δεν είναι διόλου τυχαίο πως ο Φέργκιουσον τον ζάλιζε κάθε καλοκαίρι να μετακομίσει στο Όλντ Τράφορντ και να φτιάξει ένα ονειρικό δίδυμο με τον Ερίκ Καντονά μα ο Λε Τισσιέ, ενώ του έλεγε πως θα κάνει το μεγάλο βήμα, τελικά επέλεγε να μείνει στην ομάδα της καρδιάς του, να πίνει τις μπύρες του και να τρώει τους γκουρμέ μεζέδες του, μαγεύοντας το κοινό της Αγγλίας -σχεδόν- κάθε αγωνιστική, χωρίς όμως να φτάσει ποτέ να κατακτήσει κάποιον τίτλο. “Who cares?” Οι φίλοι της ομάδας έχουν να λένε για το φοβερό δέσιμο που είχε με τον Άλαν Σίρερ στις αρχές των 90s με τη φανέλα των “αγίων”, για το μαγικό δεξί του πόδι, “Θα σου την στείλω δεξιά στο παράθυρο. Πήδα αλλά δεν πρόκειται να την πιάσεις” συνήθιζε να λέει στους τερματοφύλακες της εποχής, κάνοντας τα λόγια του πράξη, και φυσικά για το εξωπραγματικό του ρεκόρ στην ευστοχία των πέναλτι. Ο Ματ Λε Τισσιέ σε ολόκληρη την πλούσια καριέρα του με τη φανέλα της Σαουθάμπτον είχε αστοχήσει μία και μοναδική φορά από την άσπρη βούλα. Το ρεκόρ του το πλησίασε, μετά από πολλά χρόνια ακόμα ένας παίκτης των αγίων, ο Ρίκι Λάμπερτ, πριν μετακομίσει και καταστρέψει ουσιαστικά την καριέρα του προς Άνφιλντ μεριά για τη φανέλα των “κόκκινων”. Μια φανέλα που είχε όνειρο να φορέσει από παιδί και που τον οδήγησε μετά στο Χόθορνς και τη Γουέστ Μπρομ.

Σε 48 εκτελέσεις πέναλτι ο Λε Γκοντ είχε ευστοχήσει σε 47 και αν δεν είχε βρεθεί ο Ουαλός Μαρκ Κρόσλεϊ της Νότινγχαμ Φόρεστ να πιάσει εκείνο το κακοχτυπημένο πέναλτι στις 24 Μαρτίου του 1993 ο Άγγλος με το νούμερο 7 στην πλάτη θα είχε ένα απίστευτο και μοναδικό ρεκόρ. Μετά από αυτή την άτυχη στιγμή ο αρχηγός των “αγίων” συνέχισε με 27 σερί εύστοχα πέναλτι πριν κλείσει την καριέρα του το 2002, στα 34 του. Στα χρόνια που έπαιξε ποδόσφαιρο είχε πολλούς και μεγάλες θαυμαστές αλλά και αρκετούς εχθρούς. Ένας από αυτούς είναι ο πρώην συμπαίκτης του (και διεθνής με τα τρία λιοντάρια για ένα μικρό φεγγάρι) Κάρλτον Πάλμερ, που τον θεωρούσε πάντα τεμπέλη, χοντρό και υπερεκτιμημένο. Προσωπικά θα κρατήσω, και θα κλείσω αυτό το κείμενο, με δύο-τρεις λέξεις του κορυφαίου κεντρικού μέσου των τελευταίων 15 ετών για την αξία του -λατρεμένου- Ματ Λε Τισσιέ. “Όταν ήμουν μικρός, ο παίκτης που θαύμαζα και ήθελα να μοιάσω ήταν ένας Άγγλος που έπαιζε στη Σαουθάμπτον και φορούσε το νούμερο 7. Ήταν απλά απολαυστικός”. Τα λόγια ανήκουν στον Τσάβι και -εννοείται-  κάπου ο Λε Τισσιέ πίνει την μπύρα του χαμογελώντας όταν κάποιος του τα θυμίζει. Είμαι σίγουρος.

ΥΓ: Αφορμή για το κείμενο στάθηκε η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου (για καθαρά προσωπικούς λόγους που δεν μπορούν να γίνουν κατανοητοί και δεν υπάρχει και λόγος) και το κείμενο γράφτηκε υπό τους ήχους του εξαιρετικού soundtrack της Ελένης Καραϊνδρου. Όσοι θέλετε τιμήστε το και δεν θα χάσετε.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, βιντεοθεραπεία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ελεύθερη πτώση του Ογκούσι Ονιέγου

Οι φίλοι της Λίβερπουλ τον θυμούνται πολύ καλά απ’ το 2008. Τότε που με τη Σταντάρ Λιέγης – παρέα με τους Ντάντε, Γιοβάνοβιτς, Μποκανί, Ντε Καμάρκο, Βίτσελ, Φελαινί και Ντεφούρ (ωραία ομάδα έτσι;) – παραλίγο να αφήσει εκτός ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ τους “κόκκινους”. Αυγουστιάτικα. Περισσότερος κόσμος τον έμαθε 9 μήνες αργότερα στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οπαδοί Υπέρ Βασικού Μισθού

Οι Άγγλοι οπαδοί έχουν κάνει πολλά πράγματα στο παρελθόν. Έχουν ιδρύσει ομάδες όταν διαφωνούσαν με ιδιοκτησίες, έχουν λάβει δράση για τη μείωση των τιμών των εισιτηρίων, έχουν πρωτοστατήσει για να μην αλλάξουν σύλλογοι όνομα, έχουν κάνει κόμμα για να αναλάβουν το δήμο ώστε να κάνει η αγαπημένη τους ομάδα γήπεδο. Σε ένα θέμα που έβγαλε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Το χαμένο πέναλτι του Λε Τισσιέ”

  1. Ο/Η Galeano λέει:

    Μπραβο ρε παιδια, ακομα ενα εξαιρετικο κειμενο! Ειναι καταπληκτικο το πως καταφερνετε να γραφετε για ποδοσφαιρο εξαιρετικα, συνδεοντας το παραλληλα με προσωπικα σας βιωματα, βοηθωντας και εμας να τα εσωτερικευσουμε και να τα κανουμε κατι δικο μας. Συνεχιστε οπως ειστε.

  2. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    Να είσαι καλά αδερφέ!

  3. Ο/Η Τζόντζο λέει:

    Ο ξάδερφος μου έγινε Αγιος για αυτόν και μόνο! Και όταν άρχισα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο και έγινα Scouser τον ρωτούσα από που και ως που Αγιος ρε ξα?
    Κάποτε υπήρχε ενας Θεός ανάμεσα σε αγίους που αν το γκολ που πετύχαινε δεν ήταν τουλάχιστον εξαιρετικό απλά δεν το μετρούσαν!

    God bless you Garga!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *