Το Πρωτάθλημα που Κρίθηκε 30 Χρόνια Μετά

Η Ρόζα Μαρία Βέμπερ, ο Μάρκο Αυρέλιο Μέλο και ο Λουΐς Ρομπέρτο Μπαρόσο στήθηκαν μπροστά στις κάμερες. Οι τρεις Βραζιλιάνοι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, μαζί με άλλος δυο που δεν βγήκαν στη συνέντευξη τύπου, μόλις είχαν πάρει μια σημαντική και, κυρίως, τελεσίδικη απόφαση.

Ξεκίνησε η Βέμπερ: «Το ποδόσφαιρο είναι πάθος και το ιδεατό είναι οι αποφάσεις που το αφορούν να μη φτάνουν στα δικαστήρια». Με ψήφους 3-1 το Ανώτατο Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι το πρωτάθλημα του 1987, το οποίο είχαν πανηγυρίσει τόσο η Σπορτ Κλουμπ Ρεσίφε όσο και η Φλαμέγκο, ανήκει αποκλειστικά στη Σπορτ Κλουμπ. Από τους 5 δικαστές ο ένας απείχε λόγω του ότι ο γιος του ήταν στο δικηγορικό τιμ της Φλαμέγκο.

Ο Μέλο, οργανωμένο μέλος της Φλαμέγκο που ψήφισε κατά της ομάδας που υποστηρίζει, είπε: «Αυτό είναι το τελικό σκορ». Ο Μπαρόσο συμπλήρωσε: «40 εκατομμύρια οπαδοί θα νιώσουν ένα χτύπημα στην καρδιά. Και ανάμεσα σε αυτούς είμαι και εγώ».

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας εδώ και ενάμιση χρόνο πνίγεται στη δουλειά από τα πολιτικά σκάνδαλα που οδήγησαν την προηγούμενη πρόεδρο, Ντίλμα Ρούσεφ, και την κυβέρνησή της σε παραίτηση. Μέσα στον κακό χαμό των υποθέσεων διαφθοράς πολιτικών και της κρατικής πετρελαϊκής εταιρίας, το Δικαστήριο γνωμοδότησε πάνω στο ποδόσφαιρο, διότι, Βραζιλία είσαι.

Η Ρεσίφε ανάρτησε στους επίσημους λογαριασμούς της σε τουΐτερ και φέισμπουκ: «Το πρωτάθλημα του 1987 αδιαμφισβήτητα δικό μας». Η Φλαμέγκο απάντησε «Στη μπάλα, στο γήπεδο, πάντα Φλαμέγκο. Πρωταθλητές 1987». Λογικό μου φαίνεται, θα το μετράνε για πάντα. Όπως και οι οπαδοί της Μαρσέιγ μετράνε το αφαιρεμένο από τον υποβιβασμό πρωτάθλημα της υπόθεσης Ταπί ως δικό τους.

Εδώ αξίζει να πούμε πως η Φλαμέγκο είναι ο πιο δημοφιλής σύλλογος στη Βραζιλία. Επίσης δεν είναι η πρώτη φορά που στην ποδοσφαιρομάνα κρίνεται τίτλος δικαστικά. Έχει ξαναγίνει με τη Σάντος.

Τώρα όσοι βαριέστε να διαβάσετε άλλη μια λατίνικη ιστορία οργανωτικής και διοικητικής τρέλας σταματάτε την ανάγνωση εδώ. Οι υπόλοιποι ετοιμαστείτε για για ένα ταξίδι στα έιτις με οργάνωση πρωταθλήματος που θα ζήλευε και το Περού και ίντριγκες στην Ομοσπονδία που θα εκτιμούσαν και οι άσπονδοι εχθροί της Αργεντινής.

To 1986 στη Βραζιλία επικρατεί ένα χάος στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας. Ένα χάος που έχει και πολιτικές προεκτάσεις και με την Ομοσπονδία (“ΠΟΒ” από εδώ και στο εξής) να κάνει ό,τι μπορεί για να το βοηθήσει. Η ανικανότητα της ΠΟΒ είναι τόσο μεγάλη που σχηματίζεται για πρώτη φορά το «Κλούμπε Ντος 13», δηλαδή ο όμιλος των 13 ισχυρότερων συλλόγων της χώρας. Το πρωτάθλημα Μπραζιλεράο του 1986-87 είναι ένα μνημείο οργανωτικής τέχνης που ο ποδοσφαιρικός χρονογράφος Τζέιμς Γιανγκ χαρακτήρισε «ιστορία Καφκικής ανίας και ματαιότητας».

Τον Ιούνιο του 1986 ο πρόεδρος της ΠΟΒ δήλωσε επίσημα ότι η ομοσπονδία δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει το επόμενο πρωτάθλημα. Μέρος του προβλήματος είναι η ζήτηση της συμμετοχής. Για τα δύο εθνικού επιπέδου πρωταθλήματα, 1ης και 2ης κατηγορίας, μαζί με τα προκριματικά τουρνουά και και κάποια παράλληλα (πχ. κύπελλα) ο αριθμός των συλλόγων που ήθελαν να συμμετάσχουν ξεπερνούσε τους 80. Η αρχική ιδέα ήταν τότε να μειώσουν τους συμμετέχοντες στην 1η κατηγορία από 48 σε 24, αλλά επειδή Βραζιλία είσαι, έφτιαξαν πανικό.

Με δεδομένο ότι η ΠΟΒ έχει πει ότι αδυνατεί να χρηματοδοτήσει το επόμενο πρωτάθλημα, η απόφαση να μειωθούν οι ομάδες της 1ης κατηγορία στο μισό δημιουργεί χάος. Αυτό κυρίως συμβαίνει διότι δημοφιλείς και παραδοσιακοί σύλλογοι, όπως η Μποταφόγκο που είχε τερματίσει 31η στο προηγούμενο πρωτάθλημα, θα έμεναν στην απέξω. Μικρότεροι σύλλογοι είδαν την ευκαιρία να μπουν στα σαλόνια και άρχισαν να μπλέκουν στην ιστορία οι πολιτικοί που ασκούσαν πιέσεις στην ΠΟΒ να συμπεριλάβει τους συλλόγους της περιφέρειάς τους. Η ΠΟΒ εξετάζει να διοργανώσει πρωτάθλημα με περισσότερες ομάδες, αλλά οικονομικά δε βγαίνει. Οι αποστάσεις στη Βραζιλία και τα ταξίδια που αυτές αναγκάζουν τις ομάδες να κάνουν καθιστά ένα εθνικό πρωτάθλημα με πάνω από 24 συλλόγους μη βιώσιμο.

Κάπου εκεί οι πρόεδροι της Φλαμέγκο (Μάρσιο Μπράγκα) και της Σάο Πάουλο (Κάρλος Αϊντάρ) στήνουν το «Κλούμπε Ντος 13», ένα συνεταιρισμό των πιο γνωστών και δημοφιλών συλλόγων στη Βραζιλία. Βρίσκουν χορηγούς και προσλαμβάνουν ως πρόεδρο τον αντιπρόεδρο της ΠΟΒ, Ναμπί Αμπί Τσεντίντ, ο οποίος χαίρει αμέριστου σεβασμού στη χώρα. Μάλιστα ήταν αυτός που συνόδευε την εθνική Βραζιλίας στα διεθνή τουρνουά. Τη διοργάνωση που στήνουν τη λένε «Κόπα Ουνιάο» (Κύπελλο της Ένωσης). Σε συνέντευξή του τότε ο Μπράγκα δήλωνε «Θέλουμε να κάνουμε το πρωτάθλημα ένα ελκυστικό εμπορικό προϊόν, όπου η ατραξιόν θα είναι οι μεγάλες μάχες μεταξύ των πιο καλών ομάδων». Και αν οι Βραζιλιάνοι προσπάθησαν να φτιάξουν την Πρέμιερ Λιγκ πριν τους Άγγλους, μετά μπήκαν στη Λατίνικη πραγματικότητα.

Οι 13 αντιπροσώπευαν περίπου το 90% της συνολικής οπαδικής βάσης της Βραζιλίας. Βρήκαν χορηγούν πανεύκολα και μάλιστα το μεγαλύτερο τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας (Γκλόμπο) έκλεισε συμφωνία για εθνική προβολή όλων των ματς. Πράγματα πρωτάκουστα στη Λατινική Αμερική. Όπως καταλαβαίνετε, οι υπόλοιποι 67 σύλλογοι δεν το πήραν με πολύ καλό μάτι όλο αυτό. Μετά από πολλές ίντριγκες, πιέσεις, παρασκήνια και πολιτικό μπλέξιμο η ΠΟΒ αποφάσισε να διοργανώσει ένα υβρίδιο.

Θα γινόντουσαν δύο όμιλοι σε μορφή πρωταθλήματος. Ο «Κίτρινος Όμιλος» στο οποίο θα συμμετείχαν  16 ομάδες από τις άλλες και ο «Πράσινος Όμιλος» που ήταν οι 13. Οι δύο πρώτοι των δυο ομίλων θα έπαιζαν σε πλέυ-οφς για να βγει ο τελικός πρωταθλητής. Στον όμιλο των 16 μπήκε και η Σπορτ Κλουμπ Ρεσίφε, η οποία τον προηγούμενο χρόνο ήταν ομάδα 2ης κατηγορίας. Όπως είναι φυσικό, οι 13 είπαν «Ναι, καλά. Δηλαδή θα σκοτωθούμε οι μεγάλοι μεταξύ μας και θα έρθει ο τσουρουκάς, που θα’χει παίξει με σχολές καποέιρας, να μας πάρει τον τίτλο; Πλέυ-οφς δεν παίζουμε”.

Βασικά, όχι οι 13, οι 12. Διότι ο πρόεδρος της Βάσκο, Μιράντα, διαβεβαίωσε την ΠΟΒ, χωρίς να έχει ενημερώσει τους άλλους τους συνεταιρισμού, ότι οι «Πράσινοι» θα τιμήσουν την απόφαση της ΠΟΒ. Έτσι οι 13 έπαιζαν ένα πολύ σκληρό πρωτάθλημα μεταξύ τους, πιστεύοντας ότι είναι μόνοι τους, ενώ παράλληλα διεξαγόταν ένα πρωτάθλημα μετρίων. Τόσο μετρίων που ο σταρ ήταν ο τερματοφύλακας (ναι, Βραζιλιάνος τερματοφύλακας σταρ το 1986, τι;) Έμερσον Λεάο της Ρεσίφε, που ήταν ο τέρμας της Σελεσάο στα Μουντιάλ του 1970 και 1974. Ήταν τόσο μεγάλος που δεν έβγαλε καν όλη τη σεζόν στο γήπεδο, αλλά στα μισά το γύρισε σε προπονητής! Από την άλλη, στη Φλαμέγκο έπαιζαν οι Ζίκο, Μπεμπέτο, Λεονάρντο, Αλνταΐρ, Ζίνιο, Ζορζίνιο, Λεάνδρο, Ρενάτο Γκάουτσο, Εντίνιο, Ζε Κάρλος, Αντράντε και ο Μαρσελίνιο Καριόκα. Σχεδόν όλοι μέλη της εθνικής.

Για να καταλάβετε για τι επίπεδο μιλάμε, η πρωταθλήτρια Λιμπερταδόρες του 1986 Ατλέτικο Μινέιρο, διέλυσε στον τελικό του διηπειρωτικού 3-0 τη Λίβερπουλ. Τώρα η Μινέιρο κέρδισε τον πρώτο γύρο, διότι, σαν να μην έφτανε το από πάνω μπλέξιμο, η διοργάνωση εξελισσόταν ως εξής: Οι ομάδες χωρίστηκαν σε 2 γκρουπ. Στην πρώτη φάση, οι ομάδες του γκρουπ Α, αντιμετώπισαν τις ομάδες του γκρουπ Β. Στην δεύτερη φάση, οι ομάδες του κάθε γκρουπ έπαιξαν μεταξύ τους. Μετά οι δυο πρώτοι κάθε γκρουπ έπαιζαν ημιτελικούς και διπλό τελικό. Απλούστατο. Η Φλαμέγκο τερματίζει 2η στο Β γκρουπ, πίσω από την Ιντερνασιονάλ. Παίζει ημιτελικό με την 1η του Α γκρουπ, Ατλέτικο Μινέιρο, και την κερδίζει με συνολικό σκορ 4-2 (1-1 στο Πόρτο Αλέγκρε, 3-1 στο Μαρακανά). Πάει τελικό με την Ιντερνασιονάλ και την κερδίζει συνολικά 2-1 (1-0, 1-1). Πανηγυρίζει τον τίτλο στο Μαρακανά, μπροστά σε 91.000 κόσμο και κάτω από πλακάτ χορηγών όπως η Κόκα-Κόλα, τα ΜακΝτόναλντς, κτλ.

Παράλληλα η Ρεσίφε κερδίζει 3-1 την Γκουαρανί και είναι «Κίτρινη Πρωταθλήτρια». Μη γνωρίζοντας τις διαβεβαιώσεις του Μιράντα στην ΠΟΒ, Ιντερνασιονάλ και Φλαμέγκο τον Ιανουάριο του 1988 αρνούνται να συμμετάσχουν στα πλέυ-οφς μεταξύ «Κιτρίνων» και «Πρασίνων». Η Ρεσίφε ξαναπαίζει κόντρα στην Γκουαρανί, την κερδίζει και στέφεται εθνική πρωταθλήτρια από την ΠΟΒ. Η Φλαμέγκο διαμαρτύρεται και σε μία κίνηση η οποία ουσιαστικά ήταν και η νομική βάση της απόφασης 30 χρόνια μετά, η ΠΟΒ στέλνει τη Ρεσίφε στο Κόπα Λιμπερταδόρες της επόμενης χρονιάς.

https://www.youtube.com/watch?v=KzCcc7MxxJ0

Αρκετά χρόνια μετά, ο Ζίκο σε συνέντευξή του δήλωσε ότι «όλοι ξέρουν ότι η Φλαμένγκο δεν έγινε πρωταθλήτρια Βραζιλίας για πολιτικούς λόγους». Η δήλωση έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας, καθώς το όλο εγχείρημα των 13 η ΠΟΒ το είδε πολύ άσχημα και ουσιαστικά ανακήρυξε εθνικό πρωταθλητή τον 1ο της δικής της διοργάνωσης. Το μόνο ρομαντικό εδώ είναι ότι ένας μικρούλης σύλλογος έγινε, ντε γιούρε, εθνικός πρωταθλητής, νικώντας, στα δικαστήρια, το γίγαντα της Φλαμένγκο. Χαρίζοντας όμως μηδενικές ποδοσφαιρικές στιγμές μέσα στο χορτάρι, που, για τη Βραζιλία εκείνης της εποχής, ήταν το χειρότερο έγκλημα.