Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η Μαφία και το ποδόσφαιρο

Η Ιταλία είναι μια χώρα που παρουσιάζει μεγάλες διαφορές από τον βορρά προς τον νότο, τόσο μεγάλες που θα μπορούσαμε να μιλάμε για δυο διαφορετικές χώρες. Ένα από τα χαρακτηριστικά του νότου σε πολλές περιοχές είναι κι η παρουσία της Μαφίας. Είτε μιλάμε για τη Κόζα Νόστρα της Σικελίας, είτε για την Καμόρα στη Νάπολη, είτε για την Ντραγκέτα της Καλαβρίας, πρόκειται για οργανώσεις που σε μεγάλο βαθμό επηρεάζουν τη ζωή όλων των κατοίκων. Στον κανόνα αυτό δεν μπορούν να αποτελούν εξαίρεση οι ποδοσφαιριστές. Το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο σε τρεις πασίγνωστους Ιταλούς επιθετικούς, που η ζωή τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σημαδεύτηκε από την παρουσία της Μαφίας.

Το ξεκίνημα γίνεται με τον Μάρκο Μποριέλο. Έναν ποδοσφαιριστή με μια καριέρα γεμάτη μεταγραφές και δανεισμούς που δεν ανταποκρίθηκε τόσο στις προσδοκίες του κόσμου. Βγαλμένος από τις ακαδημίες της Μίλαν, ο Μποριέλο έχει αγωνιστεί σε περίπου 15 ομάδες, αλλά ποτέ στην ομάδα της πατρίδας του, τη Νάπολι. Εκεί όπου στη γειτονιά Σαν Τζιοβάνι μεγάλωσε και έζησε μια τραγωδία.

Για παιδί που ξεκίνησε από μια από τις χειρότερες γειτονιές, τα κατάφερε καλά

Στο Σαν Τζιοβάνι λέγεται ότι υπάρχει η μεγαλύτερη… πυκνότητα σε συμμορίες από οπουδήποτε αλλού. Μια άκρως επικίνδυνη περιοχή στην οποία είτε είσαι μέλος συμμορίας, είτε ζεις υπό το φόβο της. Ο πατέρας Μποριέλο ήταν μπλεγμένος κι αυτός στην παρανομία, αλλά τελικά αθωώθηκε από το δικαστήριο. Λίγο καιρό αργότερα όμως εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Η φαμίλια έζησε στην αβεβαιότητα μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Ο Βιτόριο Μποριέλο είχε δανείσει χρήματα στον Πασκουάλε Τσέντορε, τον πρώην δήμαρχο μιας μικρής πόλης δίπλα στην Καζέρτα. Ο δήμαρχος που είχε σχέσεις με την οικογένεια Καζαλέζι, δεν ήθελε να τα επιστρέψει και σε έναν καβγά δολοφόνησε τον πατέρα του μόλις 10 ετών Μάρκο. Στη συνέχεια, για να εξαφανίσει το πτώμα, το έθαψε στη βίλα του, όπου θα μπορούσε να είχε μείνει για πάντα, αν ο Τσεντόρε δεν ομολογούσε μετά από καιρό.

Η σχεδόν σίγουρη μεταγραφή του Κορεντίν Τολισό στη Νάπολη χάλασε τελευταία στιγμή. Ο μάνατζέρ του είπε ότι ένας σοβαρός λόγος ήταν ο φόβος για την εγκληματικότητα της πόλης που δημιουργήθηκε όταν ο Κορεντίν παρακολουθούσε την τηλεοπτική σειρά “Γκομόρα”

«Δεν είναι ότι μεγάλωσα στη ζούγκλα, αλλά σίγουρα δεν ήταν και Ντίσνεϊλαντ. Ένα παιδί που μεγαλώνει εκεί, μεγαλώνει πολύ πιο γρήγορα από οπουδήποτε αλλού. Ένας χρόνος εκεί, μετράει για δέκα αλλού» διηγείται ο Μάρκο. Η μητέρα του ήταν αυτή που μεγάλωσε μόνη τα δυο παιδιά της και σε αυτή οφείλουν πολλά. Σε αυτή και στο ποδόσφαιρο που του έδωσε το εισιτήριο για να φύγει. «Το ποδόσφαιρο με βοήθησε να ξεπεράσω το χαμό του πατέρα μου, αλλά θα ήθελα ο πατέρας μου να μπορούσε να δει αυτά που κατάφερα». Θα περίμενε κανείς ένα μικρό παιδί που χάνει τον πατέρα του, να μισεί το μέρος που τον έχασε. Ο Μποριέλο όμως διαφωνεί: «Η Νάπολη έκλεψε τον πατέρα μου, αλλά όχι τα απίστευτα παιδικά χρόνια που έζησα εκεί και όλα όσα έμαθα. Θα μπορούσα να νομίζω ότι είχε απαχθεί ή ότι έπαθε αμνησία και χάθηκε, αλλά τελικά ο ένοχος ομολόγησε. Νιώθω περηφάνια που μεγάλωσα στο τρίγωνο του θανάτου και δεν έγινα μέλος συμμορίας. Η Καμόρα σκότωσε τον πατέρα μου, όχι όμως την αγάπη μου για τη Νάπολη. Δεν ζω πια εκεί, αλλά πηγαίνω συχνά για να θυμάμαι τους ήχους, τις μυρωδιές και τον ενθουσιασμό της πόλης

Είναι τέτοια η αγάπη του Μποριέλο για την πόλη που τα έβαλε με τον Ρομπέρτο Σαβιάνο το συγγραφέα του βιβλίου Γκoμόρα (που αργότερα μεταφέρθηκε τόσο στον κινηματόγραφο ως ταινία, όσο και στην τηλεόραση ως τηλεοπτική σειρά). Σε συνέντευξή του το 2010 ο Μποριέλο είπε ότι ο Σαβιάνο έβγαλε χρήματα από την πόλη του, παρουσιάζοντας μόνο τα άσχημα. Τρία χρόνια αργότερα πάντως, εμφανίστηκε μετανιωμένος, λέγοντας ότι έκανε λάθος για τον συγγραφέα, δεν είχε καταλάβει τι είχε γράψει και ότι ήθελε πολύ θάρρος να πάει ενάντια στο ρεύμα, να μιλήσει και να ζει τώρα έτσι (ο Σαβιάνο έχει δεχτεί πολλές απειλές από την Καμόρα και ζει με μόνιμη αστυνομική φρουρά).

Δεν τον κόβεις για μαφιόζο, αλλά κι ο Τζο Πέσι ακίνδυνος φαίνεται

Όταν ο νεαρός Μάρκο Μποριέλο αποφοιτούσε από τις ακαδημίες της Μίλαν, ένας άλλος ταλαντούχος επιθετικός από τη νότια Ιταλία πήγαινε εκεί. Ο μικρός και θαυματουργός κοντούλης Φαμπρίτσιο Μίκολι από την επαρχία του Λέτσε έκανε κι αυτός μια αρκετά σημαντική καριέρα κι ένα μεγάλο μέρος αυτής το πέρασε στη Σικελία και το Παλέρμο. Ο Μίκολι στα 6 χρόνια του εκεί αγαπήθηκε και αγάπησε το Παλέρμο. Ίσως όμως λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε. Έγινε κολλητός με το γιο ενός από τους πιο διαβόητους μαφιόζους του νησιού, του Αντονίνο Λαουριτσέλα και συνεπώς, θέλοντας και μη, αντικείμενο έρευνας της ομάδας καταπολέμησης της Μαφίας.

Η αστυνομία παρακολουθούσε το τηλέφωνο του Μίκολι και όταν οι συνομιλίες βγήκαν στο φως από την εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα, πολλοί έμειναν έκπληκτοι. Ο Μίκολι συζητούσε για χρήματα που του χρωστούσαν ιδιοκτήτες νυχτεριών μαγαζιών και έλεγε ότι θα βάλει τον φίλο του για να τα μαζέψει. Το πιο σοκαριστικό όμως όλων ήταν η αναφορά του στον δικαστή Τζιοβάνι Φαλκόνε, έναν από τους σημαντικότερους δικαστές που τα έβαλαν ποτέ με την Μαφία, τον άνθρωπο πίσω από τη δίκη Μάξι, στην οποία καταδικάστηκαν περίπου 400 μέλη της Μαφίας και αποκαλύφθηκαν τρομερές λεπτομέρειες για την λειτουργία της. Ο Φαλκόνε, που ζούσε συνεχώς υπό καθεστώς τρόμου, σκοτώθηκε μαζί με τη γυναίκα του και τους φρουρούς του το 1992 από εκρηκτικά μισού τόνου, μια έκρηξη τόσο ισχυρή που καταγράφηκε ως σεισμική δόνηση. Ο Μίκολι, σε μια από τις συνομιλίες, αποκαλούσε τον Φαλκόνε “σκουπίδι”. Η τραγική ειρωνεία; Είχε πάρει μέρος σε ένα φιλικό υπέρ του Φαλκόνε, αλλά και ενός ακόμα δικαστή που είχε επίσης σκοτωθεί από τη Μαφία. Το φιλικό έγινε για τα 20 χρόνια από τον θάνατό τους, και μάλιστα αφιέρωσε και γκολ στην μνήμη τους. Υποκρισία…

Ο “επίτιμος δημότης” της πόλης Κορλεόνε (ναι, αυτής) χάλασε μέσα σε μια μέρα την εικόνα που είχε φτιάξει. Ο ίδιος αρνήθηκε ότι ήξερε πως ο φίλος του Μάουρο ήταν γιος του μεγάλου αφεντικού, ζήτησε συγγνώμη κλαίγοντας, αλλά η καριέρα του στην Παλέρμο σε συνδυασμό με τον υποβιβασμό τελείωσε συνοπτικά. Ο δήμος Κορλεόνε απέσυρε τον τίτλο του επίτιμου δημότη, η Παλέρμο τον άφησε να φύγει χωρίς κάποια άλλη τιμή (είχε ήδη γίνει ο πρώτος σκόρερ της στην ιστορία της Σέριε Α), η δε υπόθεσή του προχώρησε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων ετών για εκβιασμό, με την απόφαση να διατηρείται και σε 2ο βαθμό.

Μέχρι στιγμής είδαμε έναν άνθρωπο που η ζωή του άλλαξε ριζικά εξαιτίας της Μαφίας και έναν δεύτερο που ενώ τα είχε σχεδόν όλα, αποφάσισε να ζήσει το thug life. Θα κλείσουμε την τριλογία των επιθετικών, με έναν αθώο που παραλίγο να δει την καριέρα του να καταστρέφεται, χωρίς ο ίδιος να φταίει σε τίποτα. Ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα γεννήθηκε λίγο έξω από τη Νάπολη, στο δρόμο προς το Σορέντο. Όπως κι οι προηγούμενοι δύο, αναγκάστηκε να φύγει μικρός στα βόρεια για να μάθει μπάλα. Αυτή τη φορά όχι στο Μιλάνο αλλά στο Τορίνο. Μετά από τις εμφανίσεις του με την Ουντινέζε, το όνειρο του Κουαλιαρέλα έγινε πραγματικότητα. Η μεταγραφή στην αγαπημένη του Νάπολι με 18 εκατομμύρια το 2009.

Ο Φάμπιο ήθελε να γίνει αρχηγός και το μεγάλο ίνδαλμα των οπαδών, έδωσε όρκους παντοτινής αγάπης και πίστης και έκανε μια αρκετά συμπαθητική χρονιά με 11 γκολ σε 34 αγώνες. Το καλοκαίρι όμως του 2010 έγινε η μεγάλη προδοσία. Ο φανατικός ναπολιτάνος άφησε την ομάδα και πήγε στην μισητή Γιουβέντους και τα πλούτη. Το “δικό τους” παιδί τους πρόδωσε, μια προδοσία πολύ πιο σημαντική από αυτή που έγινε πέρσι για τον Ιγκουαΐν, μιλάμε για έναν ντόπιο αυτή τη φορά. Ο όρκος και το πενταετές συμβόλαιο ξεχάστηκαν, ο Κουαλιαρέλα έγινε προδότης και όταν γύριζε στη Νάπολη να δει τους συγγενείς του, μεταμφιεζόταν για να γλιτώσει από τις βρισιές, των κατοίκων που τον έβλεπαν. Κανείς όμως δεν ήξερε το δράμα που ο Ιταλός επιθετικός περνούσε, ένα δράμα που κράτησε περίπου πέντε χρόνια.

Τη χρονιά πριν πάει στη Νάπολι, έβαλε αυτή τη γκολάρα εναντίον της και αποθεώθηκε

Την περίοδο που έπαιζε στην Ουντινέζε δέχθηκε κάποια ανώνυμα μηνύματα που τον κατηγορούσαν ότι είναι μαφιόζος και ότι παίρνει ναρκωτικά. Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, αλλά όταν του παραβίασαν έναν λογαριασμό, το εκμυστηρεύτηκε σε έναν παιδικό φίλο του από τη γειτονιά. Ο φίλος τον έφερε σε επαφή με έναν γνωστό του αστυνομικό που τον είχε βοηθήσει σε παρόμοια περίπτωση, τον Ραφαέλε Πίκολο, ειδικό στο κυβερνο-έγκλημα. Ο Πίκολο βοήθησε τον Κουαλιαρέλα να ασφαλίσει το κινητό του, αλλά οι ενοχλήσεις, αντί να μειωθούν, πολλαπλασιάστηκαν. Οι γονείς του παίκτη βρήκαν ανώνυμα γράμματα με φωτογραφίες από γυμνά κορίτσια και κατηγορίες ότι ο γιος τους ήταν παιδεραστής. Στα επόμενα μηνύματα, ο ανώνυμος αποστολέας τον κατηγορούσε ότι είναι μέλος της Καμόρα και ότι εμπλέκεται σε στημένα ματς και… εμπόριο ναρκωτικών. Ο stalker απειλούσε ότι ο Κουαλιαρέλα θα δολοφονηθεί ή ότι θα μπει βόμβα στο σπίτι του.

Ο Πίκολο έκανε «έρευνα» και βρισκόταν μέσα στο σπίτι του Φάμπιο καθημερινά, είχε γίνει απαραίτητος, λέγοντας ότι πλησιάζει τους ενόχους. Έφτασε σε κάποια στιγμή να ανακρίνει έναν κολλητό του Κουαλιαρέλα για… σχέσεις με την Μαφία. Μέχρι που τη λύση την έδωσε ο πατέρας του ποδοσφαιριστή, όταν ανακάλυψε ότι οι καταγγελίες δεν έφτασαν ποτέ στην αστυνομία, αλλά τις κρατούσε ο Πίκολο. Όταν η αστυνομία ειδοποιήθηκε, το μυστήριο λύθηκε κι ο Πίκολο συνελήφθη (ο Κουαλιαρέλα δεν ήταν το μόνο θύμα του). Το κακό όμως είχε ήδη γίνει. Τα ανώνυμα γράμματα είχαν σταλεί και στη ομάδα της Νάπολι, γεγονός που έκανε τη διοίκηση να κοιτάζει με διαφορετικό μάτι έναν παίκτη που πιθανώς να είχε σχέσεις με την Μαφία, να ήταν παιδόφιλος και να συμμετείχε σε όργια. Ο ντε Λαουρέντις δεν ρίσκαρε και τον πούλησε στη Γιούβε. Ενώ αρχικά φάνηκε να στηρίζει τον παίκτη, έκοψε κάθε επικοινωνία μαζί του και ο Φάμπιο έμαθε τελευταίος για την πώλησή του. Έφυγε πικραμένος και προδομένος.

 

Έζησε μια προσωπική κόλαση, αφού από την μία βρισκόταν μέσα στο φόβο των απειλών και της δημόσιας διαπόμπευσης, ενώ από την άλλη δεν μπορούσε να αποκαλύψει στους φίλους της Νάπολι ότι δεν είναι προδότης, δεν μπορούσε να πει την αλήθεια. Κι όταν επιτέλους το 2016 ξεκίνησε η δίκη (στην οποία τελικά ο Πίκολο καταδικάστηκε σε 5 χρόνια περίπου φυλακής) και κατέθεσε, αποκάλυψε τα όσα έζησε, μίλησε για την αγάπη του για τη Νάπολι που ήθελε πάντα να παίζει εκεί και για το δράμα να δέχεται τον τίτλο του προδότη. Και τουλάχιστον, η καριέρα του στη Νάπολι καταστράφηκε εξαιτίας των φημών για την Μαφία, αλλά η αγάπη του κόσμου επανήλθε εκεί που ήταν, όταν οι οπαδοί κρέμασαν το πανό που έγραφε: «Έζησες μια κόλαση με τεράστια αξιοπρέπεια. Θα σε αγκαλιάσουμε ξανά, Φάμπιο, γιε αυτής της πόλης».

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, Ιταλικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η χώρα που δεν ήθελε να υπάρχει

Μια σημαία με λευκό σταυρό στη μέση, μισή κόκκινη, μισή μπλε σκούρα, η οποία κάπως προϊδεάζει για το περίεργο πεπρωμένο της περιοχής. Ένα διπλό όνομα, ανάλογα από τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε: Σαρ στη Γαλλία, Ζάαρλαντ στη Γερμανία. Και μια ιστορία με πολλά πήγαινε-έλα ανάμεσα στα δύο. Γαλλικό έδαφος μετά τη Γαλλική Επανάσταση και […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα ευλογημένα ποδοσφαιρικά παπούτσια

Για αρκετούς το ποδόσφαιρο είναι μία θρησκεία. Το γήπεδο ένας ναός. Οι παίκτες θεοί και άγιοι. Και μερικές φορές γίνονται θαύματα. Ειδικά στη Λατινική Αμερική, εκεί που η θρησκεία και το ποδόσφαιρο συχνά μπερδεύονται. Αυτή είναι η ιστορία του Χουάν Μανουέλ Μπαθούρκο (ή Μπασούρκο ανάλογα με το μέρος), ενός Βάσκου που γεννήθηκε το 1944. Ο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

5 σχόλια σχετικά με το “Η Μαφία και το ποδόσφαιρο”

  1. Ο/Η Μούρης λέει:

    Εκπληκτικό άρθρο φίλε Elaith.
    Δάκρυσα μετά τη φράση των οπαδών στο τέλος…

  2. Ο/Η Preben Elkjær λέει:

    Fabio, figlio di questa cittå

    Πανέμορφο, απλό και ουσιώδες, σύντομο μα και περιεκτικό, ρομαντικό αλλά αληθινό.
    Ο οπαδός στα καλύτερα του.
    Συγχαρητήρια στα παιδιά της Νάπολι και σένα elaith, για άλλο ένα εξαιρετικό άρθρο.

  3. Ο/Η Juventinos λέει:

    Δεν έχω λόγια πλέον για το υλικό και τις γνώσεις σας..Συγχαρητήρια για όλο αυτό που έχετε δημιουργήσει και με γεμίζετε πληροφορίες και μου επαναφέρετε στο μυαλό ευχάριστες ποδοσφαιρικές αναμνήσεις..Μην σταματήσετε ποτέ!

  4. Ο/Η Houlio λέει:

    απλά εξαιρετικό

  5. Ο/Η Romanista Scouse λέει:

    Αξιος αναφορας ειναι και ο Giuseppe Sculli. Ο καλαβρεζος επιθετικος, γεννημενος το 1981, με καριερα σε πολλες ομαδες της serie A (κυριως lazio και Genoa), ειναι κυριολεκτικα παιδι της ndrangheta (διαβαζεται αν-ντραγκεντα, εχει σαν βαση την Καλαβρια και ειναι εδω και 20+ χρονια η πιο ισχυρη οικονομικα εγκληματικη οργανωση της Ιταλιας).
    Ο Sculli ειναι εγγονος του μεγαλυτερου boss της ndrangheta Giuseppe Morabito (ο οποιος συνελήφθη το 2004) και γιος του Francesco Sculli (ο οποιος συνελήφθη το 2013).
    Το 2006 καταδικαστηκε με 8 μηνες αποκλεισμο για το “στησιμο” στο παιχνιδι Crotone-Messina (1-2, 02/06/2002). Η Κροτονε ηταν μαθηματικα υποβιβασμενη ενω η Μεσσινα παλευε για τη σωτηρια της.
    Απο τηλεφωνικες παρακολουθησεις, ηρθε στην επιφανεια η σχεση του Sculli με τον Massimo Carminati (φασιστας τρομοκρατης τη δεκαετια του 70, εγκληματιας, συνελήφθη το 2014 σαν “αφεντικο” της μεγαλυτερης εγγληματικης οργανωσης στη Ρωμη τα τελευταια χρονια).
    Το 2012 και για την υποθεση Calcioscommesse ο εισαγγελεας διεταξε τη συληψη του Σκουλι. Τελικα ο δικαστης δεν εκανε δεκτο το αιτημα του εισαγγελεα. Ο υποπτος αγωνας ηταν το Lazio-Genoa (4-2, Μαϊος 2011). Απο τις τηλεφωνικες παρακολουθησεις, προεκυπτε οτι ο Sculli ηθελε να εκβιασει τον συμπαικτη του Luca Toni ωστε να παρει μερος στο στησιμο του παιχνιδιου, εχωντας στην κατοχη του φωτογραφιες του Luca Toni με γυνακεια παρεα σε …τρυφερες καταστασεις.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *