Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Πέντε πρωταθλητές Αγγλίας που δεν θυμάται κανείς

“Το πρωτάθλημα μπορεί να το κατακτήσει ο οποιοσδήποτε. Την ‘κορυφή’ στις συνειδήσεις των φιλάθλων ελάχιστοι”. Αυτή είναι μια φράση που δεν απέχει καθόλου από την ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου (όπως και του παγκόσμιου) έχουν υπάρξει κορυφαίοι παίκτες που δεν κατέκτησαν ποτέ το εγχώριο πρωτάθλημα. Αυτό συνέβη φυσικά με τον Στίβεν Τζέραρντ και τον Ρόμπι Φάουλερ και παλιότερα με μύθους όπως ο Μπόμπι Μουρ, ο Τζόνι Χέινς και φυσικά ο Σερ Στάνλεϊ Μάθιους. Από την άλλη, μετάλλια πρωταθλητή έχουν στη συλλογή τους πολλοί παίκτες που δεν θυμάται -σχεδόν- κανείς. Σήμερα θα ασχοληθούμε με πέντε περιπτώσεις παικτών που αν και δεν είχαν σημαντική προσφορά για τις ομάδες τους, τσέπωσαν το μετάλλιο του πρωταθλητή -σχεδόν- απ’ το “παράθυρο”. Να τονίσω πως μέχρι το καλοκαίρι του 2013 οι ελάχιστες συμμετοχές για να πάρει κάποιος το μετάλλιο του πρωταθλητή για την Πρέμιερ Λιγκ δεν ήταν οι πέντε (5) αλλά οι δέκα (10), στερώντας από πάρα πολλούς αυτή τη χαρά.

Ρόνι Γουολγουόρκ (πρωταθλητής με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2001)

O Γουολγουόρκ ανήκει σε μια κατηγορία παικτών που αμφιβάλλω αν θυμάται ακόμα και ο πιο φανατικός οπαδός της ομάδας των Red Devils. Κλασική περίπτωση βρετανικού “χορτοκοπτικού” αμυντικού μέσου που δεν άξιζε -και δεν έκανε- καμία σπουδαία καριέρα. Τα χρόνια που άνηκε στην ομάδα του Σερ Άλεξ δίνονταν δανεικός δεξιά και αριστερά -κυρίως- σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών, περιμένοντας την ευκαιρία από τον σπουδαίο Σκωτσέζο μάνατζερ για  να μείνει μια ολόκληρη σεζόν στο Ολντ Τράφορντ. Αυτή ήρθε το καλοκαίρι του 2000. Ο Φέργκιουσον τον πίστεψε και τον κράτησε, με τον παίκτη να πατάει χορτάρι 12 φορές (τέσσερις ως βασικός και οχτώ ως αλλαγή) και τελικά να παίρνει το μετάλλιο του πρωταθλητή το Μάη. Το 2002 έφυγε για την Γουέστ Μπρομ και το 2011 πέρασε 15 μήνες στη φυλακή, όταν και βρέθηκε μπλεγμένος σε υπόθεση με κλεμμένα αυτοκίνητα. Τον θυμήθηκε κανείς;

Γίρι Γιάροσικ (πρωταθλητής με την Τσέλσι το 2005)

Τον Γενάρη του 2005 ο Ζοσέ Μουρίνιο ήθελε να ενισχύσει την Τσέλσι και στο πρόσωπο του διεθνή Τσέχου της ΤΣΣΚΑ είδε τον κατάλληλο άνθρωπο. Η μεταγραφή άγγιξε το ποσό των τριών εκατομμυρίων λιρών και ο Γιάροσικ έγινε κάτοικος Λονδίνου. Οι 14 συμμετοχές του τού έδωσαν το δικαίωμα να βάλει στην συλλογή του το μετάλλιο του πρωταθλητή Αγγλίας αλλά -ουσιαστικά- δεν έπεισαν ποτέ τον προπονητή του που, πολύ γρήγορα, κατάλαβε το μεγάλο του λάθος. Η έλευση του Εσιέν το επόμενο καλοκαίρι, άφησε τον Τσέχο ουσιαστικά εκτός rotation και τον έστειλε στην Μπέρμινγχαμ, όπου και βρήκε πάλι την χαμένη του φόρμα. Θεωρείται -και είναι- στις χειρότερες μεταγραφικές επιλογές (που δεν είναι και λίγες) που έχει κάνει ποτέ ο Πορτογάλος προπονητής.

Μάικ Νιούελ (πρωταθλητής με την Μπλάκμπερν το 1995)

O Νιούελ ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ακαδημία της Λίβερπουλ, σε μια περίοδο που οι “κόκκινοι” ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Ψηλός και δυνατός, ένας επιθετικός παλαιάς κοπής που εν τέλει δεν κατάφερε να βρει χώρο στην σπουδαία Λίβερπουλ εκείνων των ετών. Ακολούθησε μια καριέρα σε πάρα πολλές μικρομεσαίες ομάδες της Αγγλίας, πριν καταλήξει στην Μπλάκμπερν. Τη σεζόν ’94-’95 ο Νιούελ δεν μπόρεσε να πάρει πολλές ευκαιρίες στα “ρόδα” μιας και το δίδυμο της επίθεσης, ο Άλαν Σίρερ και ο Κρις Σάτον, δεν άλλαζε σχεδόν ποτέ. Ένα δίδυμο που παρέα με τον Τιμ Σέργουντ, οδήγησε την ομάδα του Νταλγκλίς σε ένα μυθικό πρωτάθλημα. Συνολικά μέτρησε 10 συμμετοχές (τις δύο ως βασικός) και κατάφερε να πάρει το μετάλλιο. Οι φίλοι της ομάδας θα τον θυμούνται πάντα για το χατ-τρικ που είχε σκοράρει απέναντι στη Ρόζενμποργκ για το Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν ’95-’96, ένα χατ-τρικ που είχε έρθει σε 9 μόλις λεπτά και κατείχε το ρεκόρ -για το γρηγορότερο χατ τρικ- μέχρι το 2012 όταν και το έσπασε ο Γκομίς της Λυών. Στα αξιοσημείωτα το γεγονός πως μόνο 14 παίκτες εκείνης της Μπλάκμπερν είχαν πάρει μετάλλιο πρωταθλητή, σε μια εντεκάδα που δεν άλλαζε -σχεδόν- ποτέ.

Λούκ Τσάντγουϊκ (πρωταθλητής με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2001)

Πραγματικά από τους χειρότερους παίκτες που θυμόμαστε να έχουν φορέσει τη φανέλα της Γιουνάιτεντ στα χρόνια του Φέργκιουσον. Μπροστά του ο Τζον Ο’ Σέι είναι ένα κράμα Αντρές Ινιέστα και Λούκα Μόντριτς. Υπερβολή; Καθόλου. Τη σεζόν 2000/2001 κατάφερε τελικά να βρει χώρο στο Ολντ Τράφορντ και να μετρήσει συνολικά 16 συμμετοχές, τις περισσότερες -εννοείται- ως αλλαγή. Σε δύο από αυτές  ο Τσάντγουϊκ κατάφερε να σκοράρει και δύο τέρματα, ένα κόντρα στην Μπράντφορντ και ένα κόντρα στη Λιντς, και κάπως έτσι έγραψε κι αυτός το όνομά του στο 14ο πρωτάθλημα της ομάδας. Μετά το Μάντσεστερ συνέχισε να ταλαιπωρεί το ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια, πριν βάλει οριστικά τέλος στην “πλούσια” καριέρα του στην Soham Town Rangers, το καλοκαίρι του 2016.

Ζερεμί Αλαντιέρ (πρωταθλητής με την Άρσεναλ το 2004)

Ο Γάλλος επιθετικός ήταν σίγουρα μεγάλο ταλέντο -ο Βενγκέρ τον είχε φέρει στην Άρσεναλ το 1999 σε ηλικία 16 ετών- αλλά οι τραυματισμοί και το γεγονός πως είχε να συναγωνιστεί σπουδαίους επιθετικούς εκείνα τα χρόνια στους “κανονιέρηδες” (όπως ο Μπέργκαμπ και ο Ανρί), του στέρησαν (ίσως) μια πολύ καλύτερη καριέρα. Τη σεζόν 2003/2004 η Άρσεναλ κέρδισε το ιστορικό της αήττητο πρωτάθλημα και ο Αλαντιέρ θα έχει να καυχιέται πως υπήρξε κι αυτός μέλος εκείνης της ομάδας. Μιας ομάδας που είχε -κυριολεκτικά- αγγίξει το τέλειο. Ο νεαρός Γάλλος είχε μετρήσει συνολικά 10 συμμετοχές (χωρίς να σκοράρει κάποιο τέρμα) και κάπως έτσι έβαλε στην “συλλογή” του το ιστορικό μετάλλιο του μοναδικού αήττητου πρωταθλήματος στα χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ. Αυτό είναι και το μοναδικό μετάλλιο που κέρδισε ποτέ στην καριέρα του. Στις μέρες μας -στα 34 του- συνεχίζει στη Γαλλία με τα χρώματα της Λοριάν.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Διατηρώντας το Χέβυ Μέταλ των Μίντλαντς Ζωντανό

Τα αγγλικά Μίντλαντς είναι ένας πολύ βαρετός τόπος. Οι μικρές βιομηχανικές πόλεις, εργατικές στην πλειοψηφία τους, δεν έχουν να σου προσφέρουν πολλά. Γι’αυτό το λόγο οι άνθρωποι έχουν σαν κύρια διέξοδο το ποδόσφαιρο. Πολλές ιστορικές ομάδες έχουν την έδρα τους στην κεντρική Αγγλία, μέσα στα δάση, την ομίχλη και τη βροχή. Από τη Νότιγχαμ Φόρεστ, […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο οπαδός που άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία της Χάντερσφιλντ

Ήταν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70 όταν ο πιτσιρικάς Ντιν Χόιλ και ένας παιδικός του φίλος αποφάσισαν πως ήταν πλέον αρκετά μεγάλοι για να επισκεφτούν για πρώτη φορά ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και να δούνε ζωτανά ένα παιχνίδι. Η έλλειψη όμως σοβαρής ομάδας στη μικρή κωμόπολη στην οποία ζούσαν στη βόρεια Αγγλία τους ανάγκαζε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

5 σχόλια σχετικά με το “Πέντε πρωταθλητές Αγγλίας που δεν θυμάται κανείς”

  1. Ο/Η Τζόντζο λέει:

    Χαχα πολύ καλό, μόνο τον αλαντιέρ θυμήθηκα!

    Καμιά στήλη/αρθρο με hints για Fantasy Premier League παίζει η δεν ασχολείστε?

  2. Ο/Η KwstasArsenal λέει:

    Σαν Αρσεναλ, που εχω ζησει και το αηττητο, τον θυμαμαι τον Αλαντιερ. Ειχε ταλεντο, οπως και καθε παικτης που περασε στα χρονια του Αρσεν, αλλα δεν εκανε, ειδικα για εκεινη την εποχη.
    Τους υπολοιπους….και να τους εβλεπα στον δρομο, θα τους περνουσα για τουριστες…ουτε καν σαν ονοματα δεν τους θυμαμαι !

  3. Ο/Η john λέει:

    Ο Αλαντιέρ πριν λιγα χρονια ακουγοταν και για την ΑΕΛ αλλα κατι εγινε και δεν προχωρησε το θεμα. Με την Αρσεναλ το καλυτερο του παιχνιδι ηταν στο 3-6 απεναντι στη Λιβερπουλ στο Λιγκ Καπ με αυτον κυρίως να σερβιρει και τον Ζουλιο Μπαπτιστα να βαζει τα γκολ.

  4. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @John
    είναι το παιχνίδι που είχε σκοράρει ο Φάουλερ ένα φοβερό γκολ με τακουνάκι αν θυμάμαι καλά. Είχε μπει ως αλλαγή με 15 παραπανίσια κιλά αλλά τους είχε χορέψει τους κανονιέρησες για μερικά λεπτά!!!

  5. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @John
    Έβαλες λινκ, τώρα το είδα. Αυτό το παιχνίδι είναι απλά ο Φάουλερ ήταν βασικός. Τώρα γιατί θυμόμουν να μπαίνει αλλαγή ένας Θεός ξέρει!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *