Η μέρα που ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε συστήθηκε στον πλανήτη
28 Νοεμβρίου 2000, Εθνικό Στάδιο του Τόκιο. Η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης αντιμετωπίζει την καλύτερη ομάδα της Ν. Αμερικής. Από τη μια πλευρά η πρώτη φουρνιά των ‘Γκαλάκτικος’ του Φλορεντίνο Πέρεθ με παίκτες όπως ο Φίγκο, ο Ραούλ, ο Γκούτι, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Μακελελέ και ο Μοριέντες και από την άλλη πλευρά η Μπόκα Τζούνιορς, η ομάδα του Κάρλος Μπιάνκι που είχε επιστρέψει στην κορυφή της ηπείρου της για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια, χάρη σ’ένα σύνολο γεμάτο ταλέντο αλλά και τακτική πειθαρχία, απ’το οποίο ξεχώριζαν δυο παίκτες: Ο 27χρονος Μάρτιν Παλέρμο και ο 22χρονος Χουάν Ρομάν Ρικέλμε. Το πιο περίεργο δίδυμο ίσως και στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Όση τέχνη έλειπε από τον Παλέρμο, την έβρισκες στον Ρικέλμε. Όση ψυχή έλειπε από τον Ρικέλμε, την έβρισκες στον Παλέρμο. Δυο παίκτες που εξελίχθηκαν σε ινδάλματα της Μπόκα, απέκτησαν δικά τους αγάλματα, αγαπήθηκαν σαν Θεοί στο Μπομπονέρα, συνεργάστηκαν στην επίθεση για αρκετά χρόνια και κατέκτησαν αρκετούς τίτλους με την κιτρινο-μπλέ φανέλα και παρ’ όλα αυτά δεν τα βρήκαν ποτέ μεταξύ τους! “Το μόνο πράγμα που μας ενώνει είναι το να υπερασπιζόμαστε τα χρώματα της Μπόκα” δήλωσε με απόλυτη ειλικρίνεια κάποια στιγμή ο Παλέρμο. Η κόντρα μεταξύ τους μπορεί να ξέφυγε από κάθε έλεγχο και όριο στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά υπήρχε από τα πρώτα χρόνια της συνύπαρξης τους. Και αυτό το γνώριζαν όλοι.
Τα αποδυτήρια και το ξενοδοχείο της ομάδας ήταν σαν εμπόλεμη ζώνη, αφού κάποιοι παίκτες ήταν στην ‘κλίκα’ Ρικέλμε και κάποιοι σ’αυτή του Παλέρμο. Ακόμα και τις μέρες πριν τον τελικό με τη Ρεάλ οι εντάσεις δεν αποφεύχθηκαν, αφού το 10αρι της Μπόκα ήθελε στην επίθεση τον φίλο του Μαρσέλο Ντελγκάδο ενώ ο Παλέρμο προτιμούσε για παρτενέρ του τον δικό του φίλο, Γκιγέρμο Σκελότο. Άτυπος νικητής αναδείχθηκε ο Ρικέλμε αφού ο Μπιάνκι προτίμησε τον Ντελγκάδο, σε μια 11αδα που, με πλήρη επίγνωση της ποιοτικής διαφοράς των δυο ομάδων, είχε ως βασική φιλοσοφία την ιδέα: “Κρατάμε τη Ρεάλ όσο πιο μακριά γίνεται από την περιοχή μας και όταν πάρουμε τη μπάλα την δίνουμε στον Ρικέλμε. Αυτός θα βρει τι θα την κάνει”.
Τρία μόλις λεπτά μετά την πρώτη σέντρα το γήπεδο ήταν όλο στο πόδι. Ο Ντελγκάδο ξέφυγε μόνος του στα αριστερά, βρήκε με σέντρα τον Παλέρμο στη μικρή περιοχή κι αυτός έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Την έστειλε στα δίχτυα. Ακολούθησε πανηγύρι. Εκτός από τους Γιαπωνέζους φιλάθλους, που είχαν δείξει τις προθέσεις τους εξ αρχής αποθεώνοντας σε κάθε ευκαιρία τους παίκτες της Μπόκα, στο γήπεδο βρισκόταν και 10.000 Αργεντίνοι, που φυσικά δεν πτοήθηκαν από την απόσταση. Ανάμεσα τους κι ένας μικρός ήρωας τρελός οπαδός που, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Μπιάνκι λίγο καιρό μετά, για να βρει λεφτά να ταξιδέψει ως την Ιαπωνία έβαλε υποθήκη το σπίτι του, κάτι που φυσικά δεν άρεσε καθόλου στη γυναίκα του.
Τρία λεπτά αργότερα και πριν προλάβει η Ρεάλ να συνέλθει, η Μπόκα έκλεψε τη μπάλα στο ύψος της μεγάλης της περιοχής, η μπάλα πήγε – όπως ακριβώς ήταν το σχέδιο – στον Ρικέλμε, αυτός έκανε μια επαφή, μέσα σ’ένα κλάσμα δευτερολέπτου αποφάσισε τι ακριβώς πρέπει να κάνει μαζί της (“Μπορείς να μάθεις πως να σουτάρεις ή πως να κοντρολάρεις τη μπάλα αλλά το να μπορείς να αντιληφθείς άμεσα ό,τι συμβαίνει στο γήπεδο δεν μαθαίνεται. Είναι κάτι που γεννιέσαι μ’αυτό” είχε πει κάποτε ο ίδιος θέλοντας να υμνήσει τον Αντρές Ινιέστα), την έστρωσε μπροστά του και με 50αρα μπαλιά ακριβείας την έστειλε σ’εκείνο ακριβώς το σημείο που ο Παλέρμο δεν χρειαζόταν καν να την κοντρολάρει. Σουτ με το αριστερό με τη μια και 2-0!
Όπως ήταν αναμενόμενο η Ρεάλ αντέδρασε. Και το έκανε γρήγορα. Μέσα στα επόμενα έξι λεπτά είχε ένα δοκάρι με τον Ρομπέρτο Κάρλος και ένα γκολ με τον ίδιο παίκτη, το οποίο την έβαλε άμεσα ξανά στο παιχνίδι. Αυτό αποδείχτηκε όμως και το ταβάνι της στο συγκεκριμένο ματς. Η Μπόκα αμύνθηκε άψογα εξουδετερώνοντας όλα τα αστέρια των ‘Μερένχες’ και τελικά κράτησε το 2-1, μια απρόοπτη εξέλιξη που έβγαλε από τα ρούχα του τον Πέρεθ (“Πως θα κερδίσουμε την Ασιατική αγορά με εμφανίσεις σαν αυτές;” φώναζε στα αποδυτήρια μετά το ματς, όπως αποκάλυψε αργότερα ο Στιβ ΜακΜάναμαν). Για να αντέξει φυσικά την πίεση 80 λεπτών χρειαζόταν οπωσδήποτε ανάσες, τις οποίες και έβρισκε χάρη στο 10αρι της, που κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα έβρισκε τρόπους να κερδίζει ταυτόχρονα και χρόνο και μέτρα στο χόρτο.
Με έναν μαγικό τρόπο ο Ρικέλμε μπορούσε να κρατήσει και να προστατεύσει τη μπάλα ανάμεσα σε 3 και 4 παίκτες της Ρεάλ που έπεφταν κατ’ευθείαν πάνω του, παρά το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπήρχε κανένας συμπαίκτης του κοντά για να του δώσει στήριγμα. Αυτός που υπέφερε περισσότερο απ’όλους ήταν ο Κλοντ Μακελελέ, που ουκ ολίγες φορές βρέθηκε στο χόρτο προσπαθώντας μάταια να κάνει τάκλιν στον θρασύτατο πιτσιρικά που ήθελε να τα βάλει με όλη την άμυνα των Ισπανών.
Το όνομα και μόνο του αντιπάλου που ταλαιπωρούσε συστηματικά θα μπορούσε από μόνο του να είναι ένα παράσημο για τον ανερχόμενο τότε Ρικέλμε, αφού ήταν κοινό μυστικό πως, παρά τους αμέτρητους αστέρες στην επίθεση, ο Γάλλος αμυντικός χαφ με την αθόρυβη δουλειά στο κέντρο, ήταν σταθερά ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ρεάλ. “Ποιο το νόημα να προσθέσεις μια ακόμα χρυσή στρώση στη Μπέντλει σου όταν χάνεις ολόκληρη τη μηχανή της;” φέρεται να είχε πει ο Ζιντάν όταν ο Πέρεθ άφησε τον Μακελελέ να φύγει, επιλέγοντας να επενδύσει τα λεφτά του στον Μπέκαμ.
Ο Μάρτιν Παλέρμο αναδείχτηκε φυσιολογικά Man of the Match για τα δυο του γκολ αλλά στη μνήμη όλων ο τελικός έμεινε χαραγμένος ως η πρώτη και, μάλλον, καλύτερη παράσταση του Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, μια εμφάνιση που τον έκανε γνωστό παντού και αποτέλεσε ουσιαστικά το εισιτήριο του για την Ισπανία 1,5 χρόνο μετά. “Έχω φτάσει σε δυο τελικούς Διηπειρωτικού. Τον έναν τον κερδίσαμε και τον δεύτερο τον κέρδισε ο Ρικέλμε” δήλωσε χαρακτηριστικά ο αμυντικός θρύλος της Ρεάλ, ‘Μανόλο’ Σαντσίς. Όταν την επόμενη μέρα κόπασαν τα πανηγύρια στο Μπουένος Άιρες κάποιος βρήκε έναν καθαρό τοίχο σε ένα παλιό κτίριο κοντά στο Μπομπονέρα και έγραψε: “Ρομάν, πέρασε ο Μακελελέ και ρωτούσε για σένα”.
