Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μεταγραφή μετά από Απαίτηση

Έκλεισε λοιπόν νωρίς-νωρίς το μεγάλο ντιλ της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου. Ο Φελίπε Κουτίνιο πήγε από τη Λίβερπουλ στη Βαρκελώνη για περίπου €160Μ. Αν σας αρέσει αυτή η κίνηση και δε θέλετε κάποιος να σας χαλάσει τη διάθεση, μπορείτε να σταματήσετε την ανάγνωση εδώ. Ο γράφων από το καλοκαίρι δεν ήταν ιδιαίτερα θερμός στη μεταγραφή Κουτίνιο στην Μπαρσελόνα, πόσο μάλλον τώρα, με τις συνθήκες και τα δεδομένα υπό τα οποία έγινε.

Κατ’ αρχάς να εξηγήσω το γιατί δεν τον ήθελα από τον Αύγουστο. Ο Κουτίνιο είναι ένας πάρα πολύ καλός παίχτης σε ιδανική ηλικία. Επιπλέον πια είναι αρκετά ψημένος. Προέρχεται από μεγάλη σχολή, έχει ντρίπλα, ένας εναντίον ενός, πάσα, στημένα, υποδοχή σε 360º (ορολογία Τσάβι), κάθετη κίνηση και συμπαθητικά τελειώματα. Υπέροχος παίχτης να τον βλέπεις. Όμως τραυματίζεται συχνά, δεν πρεσάρει σωστά, δεν έχει διάρκεια το παιχνίδι του και η καλή του θέση είναι έξω αριστερά ώστε να συγκλίνει προς τα μέσα. Στη Μπαρσελόνα τον κοίταξαν για αντικαταστάτη του Νεϋμάρ, που θα ήταν πιο σωστή η κίνηση, αλλά τελικά έμεινε ότι αυτός θα είναι ο αντικαταστάτης του Ινιέστα.

Από εδώ ξεκινάνε τα σοβαρά προβλήματα. Αρχικά το αγωνιστικό. Η Μπαρσελόνα αναζητεί αντικαταστάτη του Ινιέστα που πλέον είναι κλεισμένα 33. Ο δον Ανδρές μπορεί να δίνει 60-70 λεπτά διάλεξη σε κάθε του παιχνίδι, αλλά τόσο αντέχει και όχι Τετάρτη-Κυριακή. Η μεταγραφή έπρεπε να είναι παίχτης σταρ για να αντικαταστήσει τον καλύτερο ίσως παίχτη που έβγαλε η Ισπανία. Ή τελείως αχρείαστη, διότι η καλή θέση του Σέρζι Ρομπέρτο είναι αυτή ακριβώς. Και όσες φορές έχει παίξει εκεί και όχι δεξί μπακ έχει κάνει παπάδες τα τελευταία δύο χρόνια. Επίσης ο Κουτίνιο στη Λίβερπουλ δεν έκανε τα καλύτερά του ματς στον άξονα αλλά στα αριστερά. Η θέση του Ινιέστα είναι τρομερά απαιτητική τόσο επιθετικά όσο και στην κάλυψη. Επαναλαμβάνω, αν δεν είχε αποκτηθεί ο *πρώην ρεκόρ μεταγραφής για το σύλλογο* Ντεμπελέ, η κίνηση είχε μεγάλο αγωνιστικό νόημα, τώρα είναι πρόβλημα για το Βαλβέρδε.

Παράδειγμα του που κινείται ο Κουτίνιο από ματς με τη Σουόνσι

Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι ο Γενάρης. Η Μπαρσελόνα είχε κολλήσει στο πρόσωπο του Κουτίνιο, δεν υπήρχε άλλος για το κέντρο, από το καλοκαίρι. Ειδικά μετά τη μεταγραφή Νεϋμάρ που όλος ο κόσμος ήξερε το τι είχε μπει στο ταμείο της Μπάρσα, ο καθένας ζήταγε ό,τι ήθελε. Η Λίβερπουλ ζήτησε αναμενόμενα τη Σαγράδα Φαμίλια και το ντιλ δεν έκλεισε. Η Μπαρσελόνα συνέχισε να πιέζει τόσο τον παίχτη όσο και το σύλλογο να γίνει η μεταγραφή. Ο παίχτης όμως χρησιμοποιήθηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ από τον Κλοπ. Η λογική λέει ότι η Μπαρσελόνα θα το άφηνε ως το καλοκαίρι και θα προσπαθούσε να κλείσει τον παίχτη πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Όχι όμως, τώρα το Γενάρη, μεταγραφή ρεκόρ με 160Μ παίχτη που δεν έχει δικαίωμα να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ όταν η Μάντεστερ Σίτυ θα αγοράσει με 35-40Μ τον Αλέξις Σάντσες που θα μπορεί να παίξει.

Και εδώ περνάμε στο οικονομικό. Το καλοκαίρι η Μπαρσελόνα έγινε περίγελος όταν ακύρωσε τελευταία στιγμή την κλεισμένη μεταγραφή του Σέρι της Νις για €40Μ. Για αγωνιστικούς λόγους είπαν τότε, κάνοντάς το να φαίνεται πιο γελοίο, αλλά δεν έβγαιναν τα κουκιά. Ούτε έδωσαν τα €33Μ για τον Ινίγκο Μαρτίνεθ που ζητούσε ο Βαλβέρδε. Τώρα όμως, έχοντας κάνει τη μεταγραφή του Ντεμπελέ και του Παουλίνιο και χωρίς να έχει αποχωρήσει απολύτως κανένας έδωσαν €160Μ για τον Κουτίνιο, πηγαίνοντας στο 84% των εσόδων τα έξοδα για μεταγραφές και συμβόλαια, ανατινάζοντας το ΦΦΠ. Η διαχείριση των παιχτών από τη διοίκηση είναι απαράδεκτη, με πιο κραυγαλέες περιπτώσεις αυτές του Αρντά (7ο μεγαλύτερο συμβόλαιο), που η Άρσεναλ έδινε €40Μ τον προηγούμενο Γενάρη και δεν πωλήθηκε, και του Αντρέ Γκόμες, που πάλι είχαν πρόταση €35Μ και τον κράτησαν. Τώρα πρέπει να φύγουν τουλάχιστον 4 παίχτες.

Και κλείνω με το πιο εξοργιστικό. Η προσκόλληση στο πρόσωπο του Κουτίνιο από το καλοκαίρι έσκασε ξαφνικά μετά τη φυγή Νεϋμάρ. Όπως και το όνομα του Παουλίνιο. Η μεταγραφή Παουλίνιο συμφωνήθηκε, πάγωσε, και έγινε σχεδόν στο τέλος, όταν πια έγινε σαφές ότι ο Κουτίνιο δε θα παρουσιαζόταν στο Καμπ Νόου το 2017. Εντελώς τυχαία να πω ότι με τη φυγή Νεϋμάρ η Μπαρσελόνα, το ποδοσφαιρικό διαμάντι της ΝΙΚΕ, έμενε χωρίς Βραζιλιάνο διεθνή στο ρόστερ της σε χρονιά Μουντιάλ (μην μου πει κάποιος για το Ραφίνια παρακαλώ). Η Βραζιλία (φυσικά ΝΙΚΕ, ολόκληρο σκάνδαλο είχε γίνει) είναι σπουδαία ποδοσφαιρική αγορά και η πιο δημοφιλής εθνική. Σημειώνω ότι και ο Ντεμπελέ είναι ΝΙΚΕ, τόσο ο ίδιος, όσο και η Γαλλία. Έγινε η μεταγραφή Παουλίνιο, αλλά η ΝΙΚΕ ζητούσε σταρ. Η διοίκηση Μπαρτομέου που δεν έχει πει ποτέ όχι σε χορηγό σκίστηκε να ικανοποιήσει την εταιρεία που παίρνει αρκετά πίσω από την αύξηση στην προσφορά για τη φανέλα που είχε κάνει. Ο Κουτίνιο είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να υπάρξει στη Μπαρσελόνα μετά τον Νεϋμάρ και αυτό έπρεπε, λόγω ΝΙΚΕ, να γίνει πριν το Μουντιάλ.

Οφ σάιντ γράφει στα Καταλανικά πίσω

Η διοίκηση Μπαρτομέου έχει πρωταρχικό άγχος να φτάσει τον κύκλο εργασιών του συλλόγου στο €1 δις. Όταν επανεκλέχτηκε, πολλοί οπαδοί μίλησαν για «Μαδριλενοποίηση» της Μπαρσελόνα. Ακόμα και αυτό ισχύει εν μέρει. Ναι, πλέον αντιμετωπίζεται πρωτίστως ως αθλητική επιχείρηση και όχι ως ομάδα ο σύλλογος Μπαρσελόνα, όμως δε γίνονται μεταγραφές γκαλάκτικος για να πουλήσουμε φανέλες χωρίς αγωνιστική λογική. Γίνονται μεταγραφές μετά από υπόδειξη των χορηγών. Παράλληλα, επειδή αυτό το μπραντ πούλαγε τόσα χρόνια, συνεχίζεται η ρητορική για το ποδόσφαιρο βάσης και τη Μασία ενώ πράττουν ακριβώς τα αντίθετα. Φυσικά να υπάρξουν σταρ και μεγάλες μεταγραφές. Πάντα γινόταν. Απλώς ήταν 2-3 και πλαισιώνονταν από (καλούς) ντόπιους. Τώρα κοιτάμε μόνο αγορές, χωρίς κανένα αγωνιστικό πλάνο. Ακόμα και ο προπονητής επιλέχθηκε με κριτήριο να είναι ο καλύτερος διαθέσιμος, αλλά από εκείνους που δε θα πηγαίνουν και πολύ κόντρα στη διοίκηση και θα δουλεύουν με ότι τους δίνει. Πραγματικά ίσως ο Βαλβέρδε μετά τον Αντσελότι να είναι ο καλύτερος σε αυτό.

Ως οπαδός της Μπαρσελόνα από την εποχή των 0 ευρωπαϊκών με ενοχλεί όλη αυτή η στροφή. Και δε μιλάω για τα χρήματα. Αυτά απλώς είναι περισσότερα σε ένα ποδόσφαιρο που έχει γίνει λίγο σόου μπιζ. Με ενοχλεί η λειτουργία του συλλόγου ως αθλητική επιχείρηση χωρίς καμία επαφή με το αγωνιστικό κομμάτι. Ειδικά όταν ο τοπικός αθλητικός τύπος έχει γίνει «τίτλοι, τίτλοι, τίτλοι», ενώ συνεχίζει να πουλάει Μασία. Εκείνο όμως που με εξοργίζει είναι οι διοικούντες να μην έχουν καν τον πρώτο λόγο στην όλη μπίζνα. Δηλαδή η Μαδριλενοποίηση να είναι βελτίωση.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Δώσε μου μεταγραφές, Ισπανικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο άνθρωπος που έμενε μέσα στο γήπεδο της Ρεάλ Σοσιεδάδ

Ο κανόνας ήταν απλός: Αν τις Κυριακές που η Ρεάλ Σοσιεδάδ αγωνιζόταν στο Ατότσα έβλεπες ξαφνικά στον ουρανό του Σαν Σεμπαστιάν δυο πυροτεχνήματα, αυτό σήμαινε ότι οι γηπεδούχοι είχαν μόλις σκοράρει. Αν έβλεπες ένα μόνο πυροτέχνημα, τότε το γκολ το είχαν βάλει οι φιλοξενούμενοι. Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, από τις αρχές των 60s έως […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο Γιαν κι οι άλλοι

Μια ματιά στον πίνακα της βαθμολογίας της Πριμέρα Ντιβιζιόν για τη σεζόν 2018-19 θα δείξει τα σχεδόν αναμενόμενα. Η πιο σταθερή Μπαρτσελόνα είναι πρώτη και έχει μια διαφορά σχετικής ασφαλείας από τη δεύτερη Ατλέτικο Μαδρίτης. Κι αν πάμε στα γκολ, εκεί θα δούμε ένα ακόμα αναμενόμενο στατιστικό. Η Ατλέτικο Μαδρίτης σκοράρει λιγότερο από ομάδες από […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

19 σχόλια σχετικά με το “Μεταγραφή μετά από Απαίτηση”

  1. Ο/Η JK λέει:

    Ωραίο άρθρο, ελάχιστα συναισθηματικό, σωστά δομημένο και σίγουρα το πρώτο καλό που διαβάζω στο σάιτ εδώ και καιρό. Μπράβο!

    Γενικά συμφωνώ με την ανάλυσή σου, έχει απόλυτα ποδοσφαιρική λογική. Προσθέτεις στη συνέχεια τα ενδιαφέροντα “εξωαγωνιστικά” στοιχεία που είναι άκρως εμφανή, τα οποία όμως οι fanboηδες όλων των ομάδων -btw, είμαι μεγάλος φαν της Ρεάλ- αρνούνται να δουν πολλές φορές.

    Επί της ουσίας: κατά τη γνώμη μου ο Κουτίνιο είναι ένας εξαιρετικός ακραίος, αλλά για αντι-Ινιέστα μοιάζει χλωμός. Βέβαια στο σημερινό ποδόσφαιρο η εξέλιξη ενός παίκτη (ακόμα και μεγάλου σε ηλικία) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα “μέσα” (μιλάω για προπονητές, υποδομές, τεχνολογία, αν θέλετε προσθέτω και φάρμακα/διατροφή) που διαθέτεις. Κι αν η Μπαρτσελόνα δεν διαθέτει τα μέσα, τότε να το κλείσουμε το μαγαζί.

    Αν πάντως εμμείνει η Μπαρτσελόνα στη χρησιμοποίησή του σε αυτή τη θέση, νομίζω ότι θα μιλάμε σε κάμποσους μήνες για μία αποτυχημένη μεταγραφή. Money talks όμως και η Ιστορία θα δείξει ποιος είχε δίκιο. Αυτό που με ενοχλεί πάντως (και δεν αφορά τη Μπαρτσελόνα) είναι ότι βλέπω μία λογική ΝΒΑ στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με μεταγραφές αστρονομικών ποσών απλά και μόνο για να κάνουμε τζίρο, ντόρο, να φέρνουμε οπαδούς, να πουλάμε φανέλες και να κοστολογούμε ακριβότερα τα δικαιώματα πάσης φύσεως.

    Πλέον θεωρώ πολύ δύσκολο να βλέπουμε παίκτες όπως ο Τσάβι, ο Τότι, ο Ιέρο, ο Τζέραρντ, ο Μαλντίνι, που θα την βγάζουν σε μία ομάδα για όλη τους την καριέρα. Ακριβώς όπως στο ΝΒΑ, όπου μία ομάδα μπορεί ανά πάσα στιγμή να δώσει το μεγαλύτερο αστέρι της for the right price και τα σωστά (έμψυχα) ανταλλάγματα. Κανένας δισταγμός, αρκεί το θέαμα να μεγαλώνει και το προϊόν να κερδίζει με όρους marketing.

    Ας γίνω τώρα και λίγο fanboης: “mes que un club” κατά τ’ άλλα 😉

  2. Ο/Η Αλέξανδρος λέει:

    Δυστυχώς συμφωνώ. Είμαι Μπάρσα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου (με 0 ευρωπαϊκά και εγώ), και όλη αυτή η κατάσταση με στεναχωρεί πολύ. Κυρίως όταν αυτούς τους παίκτες (Ντεμπελέ, Κουτίνιο, τον Σουάρες πριν μερικά χρόνια) μπορούσε να τους έχει πάρει στο 1/5 της τιμής, αν είχε κινηθεί γρηγορότερα.
    Και συμφωνώ για τον Σ. Ρομπέρτο, είναι παίκτης παγκόσμιας κλάσης και είναι 25 χρονών, στην καλύτερη ηλικία. Η Μασία παράγει μια χαρά παίκτες, αλλά έχει αλλάξει η φιλοσοφία, κυρίως λόγω της κακής διοίκησης. Ο Βαλβέρδε πιστεύει στο φυτώριο και έχω την άποψη ότι μέχρι να φύγει θα έχει βγάλει παίκτες από την ακαδημία (έχει ξεκινήσει ήδη με τον Αρνάιθ).
    Ίσως ήθελαν να ξοδέψουν τα λεφτά και για επικοινωνιακούς λόγους αλλά και για να κλείσει λογιστικά η χρονιά χωρίς πολλά κέρδη (από την πώληση Νέυμαρ) και έτσι πληρώσει φόρους, παρόλο που έχει πολλά χρέη και θα μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό.
    Συμφωνώ και στο αγωνιστικό κομμάτι για τον παίκτη, κυρίως για τους τραυματισμούς και την απόδοσή του.
    Επίσης, η ομάδα έχει αποκτήσει πολλούς οπαδούς (όχι μόνο στην Ελλάδα) της 10ετίας, οι οποίοι έχουν πιο πολύ νοοτροπία Μαδρίτης και όχι αυτή που έχουν οι οπαδοί που έγιναν Μπάρσα για άλλους λόγους, χάνοντας ακόμα περισσότερο την ταυτότητά της σαν ομάδα.
    Και αν πάρει και Γκριζμάν το καλοκαίρι (άλλος ένας παίκτης που πριν 3 χρόνια κόστιζε 25 εκ.) δεν ξέρω που μπορεί να πάει αυτή η κατάσταση.

  3. Ο/Η Αλέξανδρος CAT λέει:

    Θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτά που έγραψες, αυτή είναι η πραγματικότητα δυστυχώς. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι παρ’ όλο που συμβαίνουν πολύ εμφανή σκάνδαλα περίπου σε κάθε τομέα που έχει να κάνει με το Σύλλογο οι socis συνεχίζουν να ψηφίζουν αυτή τη συνομωταξία (Ρουσέλ, Μπάρτου κλπ). Αν αυτή τη στιγμή γίνονταν εκλογές μάλιστα είμαι σίγουρος ότι πάλι θα εκλεγόταν ο Μπαρτουμέου γιατί η ομάδα είναι πρώτη στο πρωτάθλημα και νίκησε τη Ρεάλ. Έστω κι αν αυτό έγινε μάλλον… κατά λάθος! Οι χειρισμοί της διοίκησης είναι κάκιστοι αλλά τελικά οι συγκυρίες της βγήκαν από τύχη. Για να δούμε που θα πάει όλο αυτό. Ελπίζω να μην είναι κόλπο ώστε να μας φέρουν κάποια στιγμή στην “ανάγκη” αλλαγής του καταστατικού και πώλησης της Μπάρσα σε κάποιον μεγιστάνα “για το καλό του Συλλόγου”… Βρε λες; Τελικά ίσως η μεταγραφή του Κοουτίνιο (έτσι είναι το όνομά του και όχι Κουτίνιο) και οι υπόλοιποι κακοί χειρισμοί που γίνονται ίσως να μας στοιχίσουν πολύ πιο ακριβά απ’ο,τι φαίνεται.

    Αυτά από έναν οπαδό της Barça από την εποχή του ενός ευρωπαϊκού. Visca el Barça!

    Αλέξανδρος

  4. Ο/Η Brazilakis λέει:

    Ραμόν, για πρώτη φορά θα διαφωνήσω μαζί σου. Δεν έχω καμιά εκτίμηση στον Μπερτομέου, που έχει κάνει χοντρά λάθη, όπως δεν είχα και στον Λαπόρτα, που έκανε την ομάδα μαγαζάκι για τις πολιτικές του φιλοδοξίες, αλλά οι γιάπηδες είναι το επόμενο βήμα από το one man show στυλ Νούνιεθ, με τα παραμάγαζα, τους ιδιωτικούς στρατούς των φασιστοειδών και το «κάτι περισσότερο από μια οικοδομική εταιρεία», που έλεγε ο μακαρίτης ο Μανόλο. Και ο σύλλογος λειτουργεί πολύ πιο επαγγελματικά από την εποχή που έκανε προπόνηση όποτε γούσταρε η κάθε ντίβα. Γιατί εγώ δεν είμαι μόνο των 0 ευρωπαϊκών, αλλά και των 0 κυπελλούχων. Χωρίς να αποτελεί προσωπική μομφή, αλλά από αυτά που διαβάζω γύρω, προσωπικά η μόνη Μαδριλενοποίηση που βλέπω αφορά το ότι έχουμε καλομάθει στους τίτλους και σε κάθε στραβή ζητάμε κεφάλια.
    Ο Κουτίνιο πιστεύω (και ελπίζω) ότι είναι καλή λύση για αντιΝευμάρ και μελλοντικά για αντιΙνιέστα, αλλά καλύτερα να περιμένουμε να δούμε πριν βγάλουμε διάγνωση. Δε χρειάζεται να είναι ίδιος παίχτης, αλλά να κάνει αυτά που απαιτεί το σύστημα της ομάδας στον ίδιο βαθμό. Και αν, όπως λένε, τον απαίτησαν τα αποδυτήρια η γνώμη μας περισσεύει. Δε γουστάρω το νταβατζηλίκι των πολυεθνικών, αλλά έτσι παίζεται σήμερα το παιγνίδι. Κι εδώ θα πρέπει να αποφασίσουμε τι Μπάρτσα θέλουμε. Ρεαλιστική ή ρομαντική. Η κορυφή απαιτεί χρήμα, πολύ χρήμα. Πάντα βασιζόταν στις μεταγραφές. Πολλές κι ακριβές (απλά τώρα παίρνει επαγγελματίες, ενώ παλιά ήταν η χαρά του τουρίστα). Φοβάμαι ότι γλυκαθήκαμε από κείνη τη φουρνιά της Μασία και την έχουμε εξιδανικεύσει. Όμως μιλάμε για παιδιά, όχι για εργοστάσιο κατασκευής ρομπότ. Αν ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, στατιστικά, η κατάληξη θα είναι Άγιαξ, Μπιλμπάο, ή Πόρτο. Ακόμα κι αν ξαναβγάλει Μέσι, Ινιέστα, έχοντας φύγει από την πρώτη γραμμή, θα λειτουργεί ως εκτροφείο των άλλων.
    Επίσης δεν καταλαβαίνω την υποτίμησή σου στον Βαλβέρδε. Δεν ήταν η βολική λύση. Δις είχε προταθεί από τον Κρόιφ. Όπως και δις είχε αρνηθεί. Το να δουλεύεις με ό,τι σου δίνουν δεν είναι αρνητικό. Για μένα είναι προσόν. Εκτός αν θεωρούμε μαγκιά το να ξοδεύεις ένα ΑΕΠ κάθε χρόνο για παίχτες που δε θα σου κάνουν τον επόμενο. Και η ομάδα πάντα λειτουργούσε (και επί Πεπ) με κόουτς, όχι μάνατζερ. Πλην ξινισμένου, που είδαμε τα χαΐρια του.

  5. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    Ραμόν, καλώς σε βρίσκουμε και πάλι μαζί μας. Καλή χρονιά και να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς.

    Ο νεόκοπος οπαδός της Μπάρσα δεν έχει καν τη νοοτροπία οπαδού της Ρεάλ. Έχει τη νοοτροπία Πασοκτζή Ολυμπιακού πριν την κρίση. Ελπίζω κι εύχομαι το αντίστοιχο «μνημόνιο» να πονέσει πολύ.

    ΥΓ1: Μακάρι Ρουσέλ και Μπαρτομέου να είναι αληθινοί γιάπηδες και όχι απλώς επιχρυσωμένα λαμόγια.
    ΥΓ2: Έχω δει πολλές φορές τον τυχοδιωκτισμό να βαφτίζεται RealPolitik, ενώ δεν είναι ούτε Real ούτε Politik.
    ΥΓ3: Το κόστος της μεταγραφής του Κουτίνιο υπερβαίνει ή όχι το ένα ΑΕΠ;

  6. Ο/Η Brazilakis λέει:

    Το κόστος είναι αυτό που επιβάλει η αγορά στις συγκεκριμένες συνθήκες. Η πολιτική μεταγραφών της ομάδας (με τις όποιες αποτυχίες) δεν έχει καμία σχέση με αυτή των προπονητών-μάνατζερ, που λειτουργούν σα νεόπλουτες γκόμενες σε μπουτίκ του Λονδίνου.
    Αυτό είναι ο γιάπης. Ένα επιχρυσωμένο λαμόγιο χωρίς ηθικές αναστολές. Τώρα θ’ ανακαλύψουμε τον καπιταλισμό; Το θέμα είναι, υπάρχει ρεαλιστική και δοκιμασμένη εναλλακτική;
    Αφήστε, ρε παιδιά, να το χαρούμε λίγο. 30 χρόνια περιμέναμε να γελάσει το χειλάκι μας, και είναι μια 15ετία που η ομάδα είναι στον αφρό. Τι να πούνε και οι άλλοι.

  7. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    Καλημέρα σε όλους. Όπως έχω ξαναπεί 1 λόγος που δε γράφω συχνά είναι ο χρόνος που δεν έχω για να μπορώ να συντηρώ την κουβέντα στα σχόλια. Αν και θα απαντήσω πιο αναλυτικά το βράδυ ή αύριο να κάνω 2 γενικά σχόλια.

    1) Το άρθρο εστιάζει στην πρακτική της διοίκησης & στο χρονικό πλαίσιο που έγινε η κίνηση. Άσχετα με την προσωπική μου επιθυμία, που επαναλαμβάνω τον θεωρώ πολύ καλό παίχτη, αν η μεταγραφή γινόταν το καλοκαίρι του 2017 ή του 2018 όλα θα ήταν πιο νορμάλ. Η βιασύνη να γίνει τώρα το κάνει πρωτίστως μεταγραφή marketing.

    2) Όπως είχε γράψει παλιά ο Sid Low στην guardian “το να περιμένει η Barça να βγάλει καλύτερη φουρνιά από τη Masia από την τωρινή μόνο αν έβγαζαν τους Avengers”. Έτσι είναι & φυσικά είμαι κατά των φετίχ. Απλώς για αναπληρωματικούς δε βρίσκω το λόγο να δίνουμε πχ 13Μ για τον Digne & να στέλνουμε στην Benfica δικό μας παιδί. Αυτές οι κινήσεις με πειράζουν. Όσο για το ΑΕΠ, είπα ότι τα λεφτά πια που πέφτουν στο ποδόσφαιρο είναι περισσότερα οπότε ανεβαίνουν τα ποσά των μεταγραφών. Επίσης κανείς πια δεν αγοράζει ΜΟΝΟ τον παίχτη. Πληρώνει & την επιχείρηση που τον ακολουθεί.

  8. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    @Brazilakis:
    Το κόστος μπορεί να είναι αυτό που επιβάλλει η αγορά, όμως οι μεταγραφές πρέπει να είναι αυτές που επιβάλλουν οι ανάγκες της ομάδας. Η ομάδα είχε ήδη παίχτες να αντικαταστήσουν τους Ινιέστα και Νεϊμάρ, παίχτες που τους ανέφερε στο άρθρο του ο Ραμόν.

    Δεν πρόκειται να συζητήσω μαζί σου τί είναι καπιταλισμός και τί είναι ρεαλισμός. Ευτυχώς δεν είμαι τόσο κυνικός και δεν έχω τόσες βεβαιότητες για τον κόσμο γύρω μου όσο εσύ. Καλή τύχη, αν την αξίζεις.

  9. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    @Ramón Llul:
    Τα περί ΑΕΠ δεν πήγαιναν σε σένα, αλλά σε κάποιον που από τη μια λέει ότι «η κορυφή απαιτεί χρήμα, πολύ χρήμα» και από την άλλη «δεν θεωρεί μαγκιά να ξοδεύεις ένα ΑΕΠ κάθε χρόνο».

  10. Ο/Η brazilakis λέει:

    Μπρούνο Κόντι, δεν καταλαβαίνω προς τι η επιθετικότητά σου. Εξέφρασα τις όποιες διαφωνίες μου κόσμια (θεωρώ), χωρίς ειρωνείες και προκλήσεις. Ανακάλυψα το μπλοκ τους τελευταίους μήνες, εκτίμησα το επίπεδο άρθρων, σχολίων, διαλόγου και θέλησα να συμμετάσχω, αγνοώντας θέσφατα, ιερά τοτέμ, θεματοφύλακες και ελιτισμούς. Καλό μου παιδί, δεν αξίζει να κάνεις ευχές που δεν αισθάνεσαι, εκτός αν σκοπός σου ήταν να προσβάλεις την ακεραιότητά μου. Δεν ξέρω ποιες προδιαγραφές θέτεις για «να αξίζει» κάποιος καλή τύχη, πάντως δεν είμαι κλέφτης, φονιάς, βιαστής, ρουφιάνος, κομματόσκυλο, ούτε σκοπεύω να γίνω τώρα που βρίσκομαι στο 2ο μισό της ζωής μου. Τέλος πάντων, δεν αξίζει τον κόπο όλο αυτό. Να είσαι καλά, κι αυτό είναι κάτι που στο λέω γιατί το αισθάνομαι.

  11. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    @Brazilakis:
    Δεν σε ειρωνεύτηκα. Απλώς δεν συμφωνώ μαζί σου.
    Ήσουν και λιγάκι απόλυτος σε όσα είπες, λες κι είναι αναντίρρητες αλήθειες.
    Δεν χρειάζεται να μου λες τί είσαι και τί αισθάνεσαι. Εσύ το ξέρεις.

  12. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    Να συμπληρώσω επιτέλους τις απαντήσεις, προσπαθώντας να κατευνάσω λίγο και τα πνεύματα. Κατ’ αρχάς το κομμάτι με τα αστρονομικά ποσά & το ΑΕΠ. Όπως είπα & πριν στο σχόλιο Νο2 τα λεφτά που παίζουν στο ποδόσφαιρο πια είναι τρομακτικά πολλά & επίσης ο κάθε παίχτης είναι μια επιχείρηση. Δεν υπάρχει salary cap όπως στο ΝΒΑ ή στα άλλα αμερικανικά σπορ & οι τιμές καθορίζονται χρηματιστηριακά. Μέχρι πριν πχ 10 χρόνια 1 σύλλογος αγόραζε τον ποδοσφαιριστή, από την εποχή Beckham & μετά όχι μόνο.

    Επειδή την κουβέντα για τα χρήματα την ξεκίνησε οπαδός της Real Madrid να σας πω 1 παράδειγμα. Ο CR7 έχει συμβόλαιο €32Μ/χρόνο. Προχθές βγήκε η έκθεση του πόσα πήρε από χορηγίες & είναι €138Μ. Η φορολογική του δήλωση είναι €222Μ (χωρίς τα 15 που κατηγορείται ότι έκρυψε, μαζί με τα κέρδη από εταιρίες που έχει στήσει). Μια μεταγραφή του έχει την υπεραξία του ότι είναι 1 από τους 2 καλύτερους+το μισθό του+τους χορηγούς.

    Το ίδιο ισχύει για όλους. Η RM έχει υπολογίσει ότι ο Neymar θα της κοστίσει €400Μ. Λογικότατο. Επίσης ο αυτονόητος αντικαταστάτης του CR7 & λόγω ονόματος & λόγω ΝΙΚΕ. Μας αρέσει, δε μας αρέσει το σύστημα. Αυτό είναι.

  13. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    Τώρα το κομμάτι του més que un club. Όπως είχε γράψει παλιά & 1 φίλος, αυτό είναι brand. Όπως & το echte liebe της BVB. Δεν μπορείς να το αποχωριστείς διότι είναι εκείνο που δημιούργησε την παγκόσμια πελατειακή βάση. Πριν γίνει το μπαμ με τους τίτλους της Pep team. Οι 2 τελευταίες διοικήσεις προσπαθούν να πουλήσουν ταυτόχρονα το més que un club με τις μεταγραφές αγοράς. Εκεί αρχίζουν οι ανωμαλίες & τους κράζουμε.

    Κλασικά παραδείγματα υπάρχουν με πιο ακραίο του Arda. Η ομάδα πήρε με €40Μ έναν καλό παίχτη που της ήταν τελείως αχρείαστος, διότι η καλή του θέση ήταν αυτή που έπαιζε ο Neymar για να μπει στην τουρκική αγορά. Κατέστρεψε τον παίχτη που έκανε καλά ματς όταν ο Neymar ήταν στους Ολυμπιακούς, στη φυσική του θέση δηλαδή, και μετά προσπάθησε στα 28 του να του αλλάξει θέση για να τον χωρέσει. Τώρα τον δίνει δανεικό χωρίς λεφτά για να ξεφορτωθεί το 7ο μεγαλύτερο συμβόλαιο στην ομάδα. Α, ναι, ξέχασα να πω ότι απόσβεση για τα 40Μ έκανε με τις φανέλες που πούλησε σε Τουρκία & Γερμανία.

    Και Αλέξανδρε ναι βέβαια με το Κατάρ ψηνόταν η “ομαλή” μετάβαση σε έναν ζάπλουτο ιδιοκτήτη, αλλά χάλασε κάπου στη μέση, όχι τόσο διότι τα μέλη αντέδρασαν, όσο διότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος παραήταν προβληματικός. Έχω ξαναγράψει για αυτό. Είναι το τελευταίο link στο κείμενο εδώ.

  14. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    Περσινό αλλά ενδιαφέρον άρθρο της βρετανικής εφημερίδας The Independent:
    «Γιατί οι πωλήσεις σε φανέλες δεν θα καλύψουν το κόστος της μεταγραφής του Νεϊμάρ στην ΠΣΖ – για είμαστε ακριβείς, ούτε καν θα το πλησιάσουν»

    Πηγή:
    http://www.independent.co.uk/sport/football/transfers/neymar-transfer-psg-barcelona-latest-shirt-sales-world-record-198m-a7874731.html

    Απόσπασμα:
    «Οι εμπορικές συμφωνίες για τις φανέλες δεν είναι οι παραδοσιακές συμφωνίες χορηγίας – είναι συμφωνίες παραχώρησης άδειας, που επιτρέπουν στις εταιρίες που παράγουν τις φανέλες να χρησιμοποιούν το λογότυπο ενός συλλόγου για να πουλάνε ενδυμασίες που φέρουν αυτό το λογότυπο.

    Κατά κανόνα, οι σύλλογοι εισπράττουν ένα (φιξαρισμένο) ποσό κάθε χρόνο – πχ κάθε χρόνο η Μ. Γιουνάιτεντ εισπράττει 75 εκ λίρες από την Αντίντας, η Τσέλσι 60 εκ λίρες από τη Νάικι και η Άρσεναλ 30 εκ από την Πούμα – συν ένα ποσοστό 10-15% από τα έσοδα από πωλήσεις σε φανέλες που έχει η παραγωγός εταιρία.

    Εκτός αυτού, η υπογραφή ενός παίχτη-σταρ δεν συνεπάγεται την μεγάλη αύξηση των πωλήσεων σε φανέλες που φαντάζεται κάποιος. Είναι αλήθεια πως συνήθως παρουσιάζεται αύξηση των πωλήσεων στην αγορά από την οποία προέρχεται ο παίχτης. Όμως, τις περισσότερες φορές, αυτοί που έτσι κι αλλιώς είχαν σκοπό να αγοράσουν μια φανέλα, απλώς θα επιλέξουν να αγοράσουν μια φανέλα που θα έχει το όνομα του καινούριου παίχτη αντί για το όνομα ενός παλιού»

  15. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    @Ramón Llul:
    Επειδή συχνά αναφέρεται ως επιχείρημα ότι το κόστος της μεταγραφής πχ του Νεϊμάρ ή του Κουτίνιο θα καλυφθεί από τις πωλήσεις σε φανέλες και επειδή ανέφερες ως παράδειγμα τον Άρντα Τουράν, θα ήθελα κάποια στιγμή να σχολιάσεις το παραπάνω άρθρο. Σ’ ευχαριστώ.

  16. Ο/Η Brazilakis λέει:

    Ραμόν, ευχαριστώ για τον διάλογο. Σε τιμά όλη αυτή η διαδικασία. Μια διευκρίνιση. Αυτό που λέω είναι: άλλο να έχεις δομημένη ομάδα και για να καλύψεις τα όποια κενά, τωρινά ή μελλοντικά, κάνεις μεταγραφές μεγάλης υπεραξίας, αφού αυτό επιβάλει η αγορά, κι άλλο να παίρνεις έναν κόουτς-μάνατζερ που θα ξοδέψει ένα ΑΕΠ για ν’ αλλάξει παίχτες που την επόμενη χρονιά με ένα 2ο θα τους ξαναντικαταστήσει ως άχρηστους. Το 1ο είναι προσαρμογή στην εξελικτική διαδικασία, που εξασφαλίζει την επιβίωση, ενώ το 2ο χρεωκοπία (αν δεν έχεις κροίσους αφεντικά).

    Για τις φανέλες, νομίζω ότι τα λεφτά πάνε στην εταιρεία, εκτός από ένα ποσοστό (κάτω του 10%) για όσες πωλούνται στους χώρους της ομάδας. Φυσικά, ανάλογα τους παίχτες προσαρμόζεται και το ύψος του συμβολαίου της ομάδας. Δε νομίζω, όμως, ότι οι Καταριανοί, δίνουν μισό δις στον Νέυ, περιμένοντας να το πάρουν πίσω. Εγώ εκείνο που βλέπω –με το, ίσως, παρωχημένο μυαλό μου- είναι ότι ένα σκοταδιστικό καθεστώς δημιουργεί μια ντριμ τημ για να αποτελέσει τον παγκόσμιο πρεσβευτή του, αντικαθιστώντας στο ασυνείδητο της μάζας ό,τι γίνεται εκεί κάτω με ένα υπερθέαμα πάθους. Παλιά, δοκιμασμένη συνταγή, όχι πολύ μακριά από την Καταλονία. Εκείνο που οφείλουν να κάνουν ομάδες σαν τη Μπάρτσα είναι να απλώνουν το χέρι τους μέχρι εκεί που φτάνει, εκτός αν απώτερος σκοπός κάποιων είναι αυτό που λέει ο Αλέξανδρος, δηλαδή πώληση της ομάδας, μέσω χρεοκοπίας. Πράγμα που δεν μπορώ να διανοηθώ…

  17. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    @ Brazilakis & Ramón Llul:
    Βραζιλάκη, έχεις σχεδόν το ίδιο ψευδώνυμο με έναν φανατικό υποστηρικτή συγκεκριμένου ιδιοκτήτη ποδοσφαιρικής ομάδας και συγκεκριμένης πολιτικής τοποθέτησης. Χρησιμοποιούσε πολύ τη λέξη «ρεαλισμός» για να υποστηρίξει απόψεις που ο ίδιος θεωρούσε… «ρεαλιστικές». Αυτός και οι «ομοϊδεάτες» του μου είχαν φερθεί με τρόπο αχαρακτήριστο.

    Πίστεψα πως είσαι αυτός, αλλά έκανα λάθος. Με μια πρόχειρη «ματιά», κατάλαβα ότι ξέρεις πολλά για την ιστορία των δύο μεγάλων ισπανικών συλλόγων και την ιστορία της Ισπανίας γενικότερα. Μπορείς να προσφέρεις πολλά στο sombrero. Οι απόψεις μας διαφέρουν, αλλά δεν πιστεύω ότι εξυπηρετείς σκοπιμότητες.

    Το να ζητήσω συγγνώμη από σένα, τον Ραμόν και όλα τα παιδιά που διαβάζουν το sombrero είναι λίγο. Δεν θέλω να πω περισσότερα.

  18. Ο/Η Μπρούνο Κόντι λέει:

    Εντάξει παιδιά, κατάλαβα.

  19. Ο/Η Brazilakis λέει:

    Εντάξει, φίλε μου, δεν υπάρχει θέμα, λύθηκε η παρεξήγηση. Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο γιατί μου ΄φυγε ένα βάρος, καθώς είχα διαβάσει σχόλιά σου, ειδικά για τη Βραζιλία (που είναι η αρρώστιά μου) και δεν έδειχνες άτομο που ρίχνει το ζωνάρι του για καβγά, οπότε έψαχνα να βρω το λάθος σε μένα. Δε σχολιάζω συχνά στο διαδίκτυο. Στην πρώτη μου επαφή, πριν 6-7 χρόνια, σχολίαζα που και που στο γκαζέτα, για κάνα χρόνο (όπου και είχα συνομιλήσει με τον Ραμόν), αλλά έφυγα τρέχοντας όταν κατάλαβα πως γίνεται ο δημόσιος ηλεκτρονικός διάλογος. Κι εδώ παρακολουθούσα το σάιτ για κάνα εξάρι μήνες, μέχρι να καταλάβω ότι τα παιδιά είναι ωραίοι τύποι, και το μπλοκ με διαφορά ότι καλύτερο παίζει στη χώρα. Θα χαρώ να τα ξαναπούμε. Να είσαι καλά.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *