Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ο άνθρωπος που ξεγέλασε το θάνατο

Όσο κάποιος μεγαλώνει, τόσο τείνει να θυμάται με περισσότερη νοσταλγία το παρελθόν, να κάνει μόνιμα συγκρίσεις με το παρόν (με το τελευταίο πάντα να χάνει). Μπορεί να έχω άδικο, μπορεί όμως να μην υπερβάλλω και όντως οι ταινίες που έβγαιναν παλιότερα να ήταν καλύτερες. Τουλάχιστον για τη χρονιά του 1999 θα επιμείνω. Fight Club, Matrix, American Beauty, Being John Malkovich, Virgin Suicides και πολλές ακόμα. Ανάμεσά τους και η Μανόλια του Πολ Τόμας Άντερσον. Μια ταινία με παράλληλες ιστορίες που συνδέονται κάπως μεταξύ τους, γεμάτες απίστευτες συμπτώσεις. Στην αρχή της ταινίας, ο αφηγητής κλείνει τον πρόλογό του λέγοντας: “Και είναι η γνώμη αυτού του ταπεινού αφηγητή ότι αυτό δεν είναι «Κάτι που συνέβη”. Δεν μπορεί να είναι “Ένα από αυτά τα πράγματα”. Ας μην είναι κάτι τέτοιο. Δεν ήταν απλά ένα θέμα τύχης, ένα από αυτά τα περίεργα πράγματα που συμβαίνουν συνέχεια».

Δεν νομίζω ότι ο Άντερσον παρακολουθούσε ποδόσφαιρο εκείνα τα χρόνια. Ούτε ότι εκείνη την Τετάρτη 17 Ιουλίου 1996 έτυχε να δει έναν καλοντύμενο τύπο να μιλάει σπαστά αγγλικά με έντονη ιταλική προφορά στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης. Στα 23 του ο Κριστιάν Πανούτσι είχε ήδη γίνει γνωστός στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Κάποιοι από μας τον είχαν μάθει με άσχημο τρόπο το 1994 όταν με δυο δικά του γκολ η Μίλαν ανέτρεψε το γκολ του Σαβέβσκι στην Τεργέστη και εν πολλοίς έκαναν τον Καπέλο να του δώσει κι άλλες ευκαιρίες και να καθιερωθεί. Ο Πανούτσι είχε έρθει στη Μίλαν ως ένας ταλαντούχος παίκτης με ηγετικό χαρακτήρα, ως ο διάδοχος του Μάουρο Τασότι.

Εκείνη την Τετάρτη, ο Πανούτσι ήταν μέσα στα νεύρα. Βλέπετε ο Τσέζαρε Μαλντίνι τον είχε καλέσει στην ολυμπιακή εθνική της Ιταλίας, τον είχε κάνει και αρχηγό για τους αγώνες της Ατλάντα, αλλά ο Πανούτσι τραυματίστηκε και έμεινε νοκ άουτ. Μάζεψε τα πράγματά του, στενοχωρημένος που θα έχανε τη μεγάλη γιορτή και πέταξε από τη Τζόρτζια στη Νέα Υόρκη. Θα επέστρεφε στην Ιταλία για να εξεταστεί και μάλλον να κάνει επέμβαση στο γόνατο. Εκεί χτύπησε ο δαίμονας της Alitalia που ως γνωστόν χάνει βαλίτσες με μεγαλύτερη συχνότητα από τις ευκαιρίες του Ιγκουαΐν σε τελικούς. Ο Πανούτσι μάταια περίμενε τις αποσκευές του και ο χρόνος άρχισε να πιέζει. Μίλησε με τους υπεύθυνους και του είπαν ότι αν ήθελε να περιμένει, θα μπορούσε να πάρει μια άλλη πτήση από το Νιούαρκ, περίπου καμιά ώρα μακριά. Το πλεονέκτημα ήταν ότι η συγκεκριμένη πτήση πήγαινε απευθείας Μιλάνο και όχι Παρίσι όπως η κανονική του. Ο Πανούτσι ζοχαδιασμένος για το ρεσιτάλ γκαντεμιάς του αποφάσισε να πάρει τη δεύτερη πτήση και έφυγε για το Νιου Τζέρσι για να πάει στο άλλο αεροδρόμιο.

Σε ένα από τα πιο μυστηριώδη συμβάντα όλων των εποχών, η πτήση 800 της TWA για Παρίσι δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό της. Λίγη ώρα μετά την απογείωσή της μια έκρηξη έκοψε στα δύο το αεροπλάνο. 230 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, σε ένα δυστύχημα που προκάλεσε την μεγαλύτερη έρευνα ποτέ για αεροπορικό συμβάν και ακόμα και μετά τα επίσημα αποτελέσματα, πολλοί είναι αυτοί που διαφωνούν (για περισσότερες λεπτομέρειες και όλες τις θεωρίες συνωμοσίας ή μη, εδώ).  Το γεγονός επισκίασε εν μέρει μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.

“Μοιάζει με θαύμα. Θα ήμουν πάνω σε εκείνο το αεροπλάνο. Όταν προσγειώθηκα στο Μιλάνο είδα μια αεροσυνοδό να κλαίει και τη ρώτησα τι έγινε. Όταν μου το είπε, κατάλαβα ότι ήταν το δικό μου αεροπλάνο. Ήταν σαν ένα χτύπημα στην καρδιά. Μέχρι εκείνη την ώρα σκεφτόμουν μόνο το γόνατό μου, όλα άλλαξαν και δεν μπορούσα να πιστέψω την τύχη μου”

Ο Πανούτσι που μέχρι πριν λίγη ώρα έβριζε την τύχη του, δεν μπορούσε να πιστέψει πώς γλίτωσε από μία σύμπτωση. Μόλις στα 23 του είχε πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης και το “η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σου” ήταν πέρα για πέρα αλήθεια. Ο Καπέλο τον είχε πάρει και εκεί. Κατέκτησε ένα πρωτάθλημα στην Ισπανία και τη Λα Σέπτιμα, παίζοντας βασικός στον τελικό του Άμστερνταμ απέναντι στη Γιουβέντους. Έμεινε και μετά τον Καπέλο, αλλά με Χάινκες και Χίντινγκ δεν τα πήγαινε καλά. Μετάνιωσε όμως που έφυγε από τη Μαδρίτη. Στην Ίντερ μάλωσε νωρίς με τον Λίπι και σε ένα ματς αρνήθηκε να μπει αλλαγή. Έπαιξε και στην Αγγλία με την Τσέλσι, αρκετά χρόνια με τη Ρόμα κατακτώντας δυο κύπελλα (ενώ με τα 29 του γκολ, είναι ο αμυντικός με τα περισσότερα στην ιστορία του συλλόγου). Εκεί που πάλι τον κάλεσε ο Φάμπιο Καπέλο, το άλτερ έγκο του. Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας (γι’ αυτό ίσως τα βρήκε τόσο καλά με τον Φάμπιο), ήρθε σε κόντρες με πολλούς προπονητές, από τον Σάκι μέχρι τον Λίπι. Στα χρόνια της Αγγλίας παραλίγο να έρθει στα χέρια με τον Τζίμι Φλόιντ Χάσελμπαινκ σε μια ήττα με 2-0 με τη Λέστερ, ενώ στη Ρόμα αρπάχτηκε με τον Ακουιλάνι. Έχοντας περάσει αυτή τη στιγμή, έβλεπε αλλιώς τη ζωή, δεν μασούσε τα λόγια του.

Πολλοί λένε ότι θα είχε κάνει μεγαλύτερη καριέρα αν δεν ήταν ένας επαναστάτης των αποδυτηρίων, αν δεν έκανε κριτική σε συμπαίκτες και προπονητές και ήταν πιο διπλωματικός. Ο Κριστιάν Πανούτσι όμως, παρά τα πρωταθλήματα και τα Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να πει ότι ξεγέλασε και τον θάνατο. Κι όπως θα έλεγε ο αφηγητής στη Μανόλια, δεν ήταν απλά ένα θέμα τύχης.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο Ζανέτι, οι Ζαπατίστας και η Ίντερ

Ο απελθών αγέραστος αρχηγός της Ίντερ Χαβιέρ Ζανέτι, εκτός από μεγάλη παιχτούρα ήταν και ένας πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Από τη στιγμή που βρέθηκε στο Μιλάνο έφτιαξε ένα ίδρυμα στην Αργεντινή με τη γυναίκα του για την κοινωνική ενσωμάτωση και εκπαίδευση των παιδιών από τις χαμηλές κοινωνικές τάξεις της Αργεντινής. Όμως, το μεγαλύτερό του παράσημο είναι ότι […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η απίστευτη ζωή του Ρόναλντ Μπρουκς

Λίγες ημέρες μετά τα Χριστούγεννα του 2005 σ’ ένα νοσοκομείο του Γουόλσολ ο 91χρονος Ρόναλντ Μπρουκς άφηνε την τελευταία του πνοή. Ο Μπρουκς ήταν οπαδός της τοπικής Γουόλσολ όλη του τη ζωή και πιστός θαμώνας των εντός έδρας αγώνων της ομάδας από το 1922 όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του τον πήρε μαζί του για πρώτη […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “Ο άνθρωπος που ξεγέλασε το θάνατο”

  1. Ο/Η mitsmanen λέει:

    Μεγας πολυθεσιτης-πολυσουγιας,ηρωικη καλτ φυσιογνωμια,χαλαλι του κι ας μου ειχε στοιχισει πονο 2-3 ημερων στο χερι,καθοτι κοπαναγα γροθιες στα ντουβαρια οταν μας ειχε βαλει τα δυο γκολ στην Τεργεστη το 94.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *