Ρε, τον πρόεδρο ρε;

Το Μπουρουντί είναι μια μικρή χώρα της Αφρικής κάπου στα ανατολικά και λίγο νότια, δίπλα στην Τανζανία και τη Ρουάντα. Όσοι ασχολούνται παραπάνω, μπορεί να γνωρίζουν για τους εμφύλιους πολέμους και τις γενοκτονίες που έλαβαν χώρα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, με πάρα πολλά θύματα, φριχτά εγκλήματα και πρόσφυγες. Τα πράγματα όμως δεν έχουν βελτιωθεί ακόμα. Όπως μας ενημερώνει και η γουικιπίντια, το 2017 ήταν η δεύτερη λιγότερη χαρούμενη χώρα στον κόσμο. Αυτό δεν φαίνεται να πτοεί τον πρόεδρο Πιερ Νκουρουζίζα, έναν από αυτούς τους κλασικούς προέδρους σε ταλαιπωρημένη χώρα που κέρδισε τον κόσμο κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση αποδείχτηκε σκάρτος. Ο Πιερ είναι πρόεδρος της χώρας από το 2005 και δεν φαίνεται να θέλει να αποχωρήσει.

Το 2010 εκλέχθηκε και πάλι με ένα ποσοστό κοντά στο 90% και την αντιπολίτευση να απέχει από τις εκλογές. Τα προβλήματα όμως μεγάλωσαν όταν κατέβηκε για τρίτη φορά πρόεδρος το 2015, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει βάσει νόμου. Το Ανώτατο Δικαστήριο κλήθηκε να αποφασίσει αν είχε δικαίωμα. Οι τέσσερις από τους επτά δικαστές έφυγαν από τη χώρα μετά από απειλές για τη ζωή τους, με αποτέλεσμα να αποφασίσουν όσοι έμειναν και να δικαιώσουν τον πρόεδρο με την αιτιολογία ότι “πρέπει να προστατεύσει το σύνταγμα της χώρας”. Το Μπουρουντί μπήκε σε μια νέα περίοδο κρίσης και μια προσπάθεια πραξικοπήματος έλαβε χώρα, αλλά γρήγορα καταπνίγηκε, όπως και στην περίπτωση Ερντογάν. Ο Νκουρουζίζα εκλέχθηκε αυτή τη φορά με το… χαμηλό 69%, με την αντιπολίτευση και πάλι να κάνει μποϊκοτάζ στις εκλογές και η συμμετοχή να περιορίζεται περίπου στο 30%. Εξαιτίας των αναταραχών, χιλιάδες πολίτες της χώρας αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν, ενώ αρκετοί έχασαν τη ζωή τους.

80% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας
57% των παιδιών είναι υποσιτισμένο
Σε μια έρευνα σε 178 χώρες, το Μπουρουντί είχε το χαμηλότερο δείκτη «ικανοποίησης από τη ζωή»

Την παρούσα περίοδο ο πρόεδρος έχει ορισμένες σκοτούρες, καθώς οργανώνει δημοψήφισμα για την αλλαγή του συντάγματος ώστε να μπορέσει να έχει ακόμα δυο θητείες μετά το 2020. Η αντιπολίτευση και ο ΟΗΕ τον κατηγορούν, αλλά ο Πιερ δεν φαίνεται να χολοσκάει. Βρίσκει διέξοδο από τα προβλήματα της προεδρικής καθημερινότητας στην μπαλίτσα. Αν και αθλητικός τύπος, πριν τέσσερα χρόνια κατήργησε το τζόκινγκ στη χώρα. Το τζόκινγκ είναι μια αγαπημένη συνήθεια των κατοίκων του Μπουρουντί από τα χρόνια των εμφυλίων, καθώς μην αντέχοντας τα προβλήματα έβγαιναν είτε μόνοι, είτε σε παρέα και έτρεχαν στους δρόμους. Ένα σπάνιο φαινόμενο, μέχρι που ο Νκουρουζίζα το απαγόρευσε γιατί υπήρχε φόβος ανατροπής της κυβέρνησης. Η μπάλα πάντως δεν έχει απαγορευτεί. Ο πολυπράγμων Πιερ βλέπετε είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και λατρεύει το ποδόσφαιρο, καθώς παίζει από πέντε χρονών, ενώ αργότερα έγινε ποδοσφαιριστής και προπονητής μιας ομάδας Α’ εθνικής.

Μια που έχει μεγαλώσει όμως και δεν μπορεί να παίζει κανονικά, έφτιαξε μαζί με φίλους του βετεράνους την Αλληλούια FC. Αν τύχει και βρεθείς στο Μπουρουντί κάποια στιγμή το απόγευμα, μπορεί να δεις έναν αστυνομικό να σου φωνάζει να φύγεις αμέσως από το δρόμο. Να το κάνεις φίλε αναγνώστη. Σε λίγο θα περάσει ένα κονβόι. Ένα φορτηγάκι με αστυνομικούς, από πίσω ένα ακόμα με στρατιώτες με στολή παραλλαγής και κάποιον να κρατάει ένα πολυβόλο, στη συνέχεια μια σειρά από τζιπ με φιμέ τζάμια και στη συνέχεια κι άλλοι αστυνομικοί, μαζί με άλλους στρατιώτες. Σε κάποιο από αυτά τα τζιπάκια είναι ο πρόεδρος φορώντας τα αθλητικά του και πιθανότατα κρατώντας μια μπάλα στα χέρια στο πίσω κάθρισμα και φωνάζοντας «πιο γρήγορα» στον οδηγό. Είναι η ώρα για το απογευματινό του ματσάκι. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Πιερ έχει μεγαλύτερο άγχος για την ομάδα του, παρά για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Πολύ ωραίο στιλ, βεβαίως, βεβαίως

Στο χωριό του, λίγο έξω από την πρωτεύουσα Μπουτζουμπούρα, ο πρόεδρος έχει χτίσει ένα γήπεδο για να μπορεί να παίζει. Μη φανταστείτε ένα 5×5 με λίγο χορτάρι. Ο δημοσιογράφος Τιμ Φρανκς του BBC που το επισκέφτηκε το περιγράφει ως ένα “σύμπλεγμα βγαλμένο από μεσογειακό θέρετρο και μια αρένα μεγαλειωδών διαστάσεων”. Χωράει περίπου 10.000 θεατές και φαίνεται ακόμα πιο τεράστιο, σε σύγκριση με τις καλύβες της περιοχής. Είναι όλο σκεπαστό και έχει προβολείς (φορτίζουν την ημέρα από τον ήλιο) που το βράδυ φαίνονται από χιλιόμετρα μακρυά, σε μια χώρα που πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα έχει μόλις το 2% του πληθυσμού. Στον έναν τοίχο του γηπέδου υπάρχει μια τεράστια τοιχογραφία που τον δείχνει να κλωτσάει μια μπάλα προς τον γιο του (που φοράει φανέλα της Λίβερπουλ). Δίπλα στο γήπεδο, υπάρχει ένα πολυτελές ξενοδοχείο, στο οποίο μένει η ομάδα όταν δεν κάνει τουρνέ σε διάφορα μέρη της χώρας. Ο μόνος στρωμένος δρόμος είναι αυτός που οδηγεί στο αθλητικό κέντρο και έχει το όνομα της γυναίκας του προέδρου. Τριγύρω, παιδάκια που φοράνε κουρέλα παίζουν, χωρίς να έχουν δικαίωμα να μπουν μέσα.

Πλάνα αρχείου, με τον Πιερ να κάνει μαγικά

Όπως αρμόζει σε αυτόν που φέρνει την μπάλα ή είναι πρόεδρος της χώρας, ο Πιερ παίζει στην επίθεση της Αλληλούια. Και μάλιστα είναι πρώτος σκόρερ της. Οι κακές γλώσσες βέβαια λένε ότι οι αντίπαλοι μαρκάρουν στην καλύτερη με τα μάτια. Κάπως έτσι ταξίδεψε ο Πιερ στη μικρή πόλη/χωριό (δυστυχώς δεν βρήκα πολλές πληροφορίες) Κιρέμπα στα νότια της χώρας πριν μερικές εβδομάδες. Έτοιμος για ακόμα ένα ποδοσφαιρικό σόου μαγείας και πολλών γκολ. Μόνο που οι άνθρωποι της ομάδας, είχαν πάρει και ορισμένους Κογκολέζους πρόσφυγες για ποδοσφαιριστές. Αυτοί χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι ο αντίπαλος, τον μάρκαραν κανονικά. Ο Πιερ έφαγε και μερικές κλωτσιές. Ο Πιερ έπεσε και κάτω. Κυρίως όμως, δεν σκόραρε. Κι όταν ο Πιερ δεν σκοράρει, κάποιος πρέπει να την πληρώσει. Ο πρόεδρος του Μπουρουντί λοιπόν, έδωσε εντολή και οι άντρες που τον συνόδευαν ανέλαβαν. Ο προπονητής και ο βοηθός προπονητή της ομάδας του Κιρέμπα συνελήφθησαν. Η κατηγορία; Ότι δεν είχαν δώσει σωστές εντολές στους παίκτες τους και συνεπώς έκαναν συνωμοσία κατά του προέδρου της χώρας. Οι άτυχοι πέρασαν την ημέρα τους στη φυλακή και δυστυχώς δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τι απέγιναν. Ελπίζουμε να είναι καλά.