Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η τέχνη -και η τεχνική- της άμυνας

Για να καταλάβει κάποιος πόσο πολύ έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια (προς το καλύτερο και το πιο μοντέρνο), αρκεί να ρίξει μια ματιά, και στον τρόπο που αμύνονται πλέον οι ομάδες -ατομικά και στο σύνολό τους- αλλά και στο πόσο σημαντικό κομμάτι παίζει πλέον η σωστή αμυντική λειτουργία στο χτίσιμο της επίθεσης. Της σωστής επίθεσης. Οι σύγχρονοι προπονητές της εποχής (ο Γκουαρδιόλα και ο Κλοπ είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα) δείχνουν να έχουν καταλάβει αυτό το κομμάτι καλύτερα από άλλους συναδέλφους τους, ψάχνοντας παίκτες που να διαθέτουν τα κατάλληλα χαρακτηριστικά για να ηγηθούν στην άμυνα ως κυρίαρχοι. Ως οι παίκτες δηλαδή που γνωρίζουν πως: ο καλύτερος τρόπος για να μην δεχθείς γκολ είναι να έχεις την μπάλα στην κατοχή σου και να την ανεβάζεις στην επίθεση με σωστό τρόπο. Και στις δύο ομάδες (την Μάντσεστερ Σίτι και την Λίβερπουλ) αυτοί οι παίκτες υπάρχουν.

Στους “γαλάζιους”, ο Άγγλος Τζον Στόουνς και στους “κόκκινους”, ο Ολλανδός Βίργκιλ Φαν Ντάικ. Αμφότεροι, κεντρικοί αμυντικοί με σπάνια τεχνική. Άψογη αντίληψη του παιχνιδιού -και του χώρου- και φυσικά ηγετικά χαρίσματα. Κεντρικοί αμυντικοί που ολοένα και λερώνουν λιγότερο το σορτσάκι τους, αλλά κάνουν άψογα την δουλειά τους. Εννοείται πως αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο και φυσικά και δεν μπορεί να παρουσιαστεί στο χορτάρι από όλες τις ομάδες. Για να φτιάξεις άλλωστε μια ποιοτική ομάδα χρειάζονται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και όπως είναι φυσικό, τα χρήματα για να αποκτηθούν αμυντικοί με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι δύσκολο να βρεθούν από ομάδες που δεν συγκαταλέγονται στο πρώτο ράφι του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Για να το καταλάβουμε καλύτερα όλο αυτό θα μιλήσουμε με αριθμούς. Οι αριθμοί άλλωστε -συνήθως- λένε την αλήθεια.

Ο Στόουνς, στα δικά μου μάτια, είναι ένας απ’ τους καλύτερους στόπερ σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ίσως και ο καλύτερος γι’ αυτό το στυλ ποδοσφαίρου που έχει επιλέξει να παρουσιάζει ο Γκουαρδιόλα στις ομάδες του (οι άλλοι που μου αρέσουν υπερβολικά είναι ο Ολλανδός της Λίβερπουλ και φυσικά ο Βαράν της Ρεάλ Μαδρίτης). Η εξέλιξη μάλιστα του Άγγλου τα δύο τελευταία χρόνια που αγωνίζεται υπό τις οδηγίες του Γκουαρδιόλα είναι απλά τρομακτική. Μιλάμε άλλωστε για αμυντικό που χρειάστηκαν 47.5 εκατομμύρια λίρες για να αφήσει το Γκούντισον Παρκ και να γίνει παίκτης των “πολιτών” το καλοκαίρι του ’16. Ας δούμε όμως κάποιους αριθμούς για να  καταλάβουμε καλύτερα την αξία του. Την πρώτη του σεζόν στο Έτιχαντ (2016-2017) είχε φτάσει το ποσοστό του σε επιτυχημένες πάσες στο 91.7%. Τρεις ολόκληρες μονάδες πάνω από το ποσοστό του στην τελευταία του χρονιά με τη φανέλα της Έβερτον. Την περσινή σεζόν (2017-2018), που η Σίτι έσπασε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ο Στόουνς είχε στην Πρέμιερ Λιγκ το απίστευτο 95.8%,  με 69.2 πάσες ανά αγώνα. Αυτό που όμως κυριολεκτικά τρομάζει είναι πως πέρσι δεν είχε ούτε ένα λάθος που να οδηγεί σε σουτ του αντιπάλου. Το γνωστό δηλαδή “πούλημα της μπάλας” που λέμε και στα καφενεία. Αυτό δηλαδή που κανένας προπονητής δεν θέλει να βλέπει -κυρίως- στους αμυντικούς και τον γκολκίπερ του. Τις δυο σεζόν που προηγήθηκαν της περσινής ο Στόουνς είχε μέσο όρο τέσσερα λάθη σε αυτό το κομμάτι. Κάτι που δείχνει περίτρανα την δουλειά που έχει ρίξει μιας και το ταλέντο του ήταν γνωστό εδώ και πολλά χρόνια στους φίλους της Πρέμιερ Λιγκ.

Ο Οταμέντι πέρσι είχε τρία “πουλήματα μπάλας” που οδήγησαν μάλιστα σε τρία τέρματα για την Σίτι. Ο εξαιρετικός κίπερ Έντερσον είχε έξι, και από δύο είχαν ο Γουόκερ, ο Φερναντίνιο και ο Φάμπιαν Ντελφ. Ο τελευταίος αγωνίστηκε σχεδόν ολόκληρη την σεζόν ως αριστερός μπακ (που δεν είναι η φυσική του θέση). Ο Γκουαρδιόλα αν είχε μαλλιά θα τα είχε βγάλει απ’ το τράβηγμα βλέποντας όλα αυτά τα λάθη των παικτών του. Το γεγονός πως ο διεθνής Άγγλος αμυντικός καταφέρνει να είναι ο ηγέτης της άμυνας της Σίτι έχοντας: 0.8 επιτυχημένα τάκλιν ανά παιχνίδι, 1 κλέψιμο, 0.3 φάουλ και 3 κερδισμένες μονομαχίες στον αέρα, χωρίς να πέφτει στο χορτάρι όπως ο Βίνι Τζόουνς τις παλιές καλές εποχές, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο το στυλ παιχνιδιού της Σίτι και τον σημαντικότατο ρόλο που έχει ο ίδιος σε όλο αυτό. Χωρίς τον Άγγλο, φαντάζει πολύ δύσκολο να λειτουργήσει όλο αυτό στην εντέλεια. Φυσικά  και όλο αυτό το είδαμε να λειτουργεί και στο Μουντιάλ για την Αγγλία. Με τριάδα στην άμυνα και διαφορετικό στυλ παιχνιδιού αλλά με τον 24χρόνο σε ένα πιο ελεύθερο και οργανωτικό ρόλο. Ως ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας. Δυστυχώς για τον ίδιο (και για την Αγγλία) το τέλειο τουρνουά που πραγματοποίησε θα το στοιχειώνει πάντα η φάση του νικητήριου γκολ του Μάντζουκιτς στην παράταση του ημιτελικού. Ένα γκολ που στέρησε την παρουσία στον μεγάλο τελικό και που το χρεώνεται και ο ίδιος με την κακή του αντίδραση στην συγκεκριμένη φάση (μετά το άτσαλο διώξιμο του Γουόκερ). Η απόσταση άλλωστε, του ήρωα απ’ τον μοιραίο, είναι ελάχιστη στο ποδόσφαιρο. Ελάχιστη βέβαια είναι συνήθως και η αντίληψη ανθρώπων που στέκονται μόνο στο λάθος κάποιου παραβλέποντας (ηθελημένα τις περισσότερες φορές) όλα τα θετικά που έχουν προηγηθεί και την εν γένει παρουσία του. Μην ξεχνάμε πως πριν το γκολ του Μάντζουκιτς, ο Βρσάλικο είχε βγάλει πάνω στην γραμμή την κεφαλιά του Στόουνς. Μια κεφαλιά που αν είχε γίνει γκολ, το σκορ θα ήταν 2-1 υπέρ των Άγγλων, και ίσως τώρα να ήταν όλα εντελώς διαφορετικά. Με τα “αν” και τα “ίσως” βεβαίως και δεν γράφεται ιστορία όμως, γι’ αυτό πάμε παρακάτω.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά και στους άλλους τρεις στόπερ των ομάδων που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ που αρχίζει σε λίγες μέρες.

Ο Φαν Ντάικ κόστισε 75 εκατομμύρια λίρες στην Λίβερπουλ τον Δεκέμβριο του ’17 και έγινε αμέσως ο απόλυτος ηγέτης της άμυνας και της αμυντικής λειτουργίας της ομάδας του Κλοπ. Σε 14 παιχνίδια για το πρωτάθλημα είχε: 1.1 επιτυχημένα τάκλιν, 1.3 κλεψίματα, 0.6 φάουλ. 5.6 κερδισμένες μονομαχίες στον αέρα (ανίκητος σε αυτό τον τομέα) και 81 πάσες ανά αγώνα, με το ποσοστό επιτυχίας να αγγίζει το 90%. Φυσικά και οι μυημένοι στο αγγλικό ποδόσφαιρο περιμέναμε αυτή την εξαιρετική παρουσία μιας και τα δείγματα γραφής στην Σαουθάμπτον δεν άφηναν και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης. Φέτος αναμένεται ακόμα καλύτερος – όπως φυσικά και ολόκληρη η ομάδα.

Ο εξαιρετικός νεαρός διεθνής Κολομβιανός της Τότεναμ, Ντάβινσον Σάντσεζ κόστισε 42 εκατομμύρια λίρες για να αφήσει το Άμστερνταμ -και τον Άγιαξ- για το Λονδίνο και τα “σπιρούνια”, και έγινε αμέσως ηγετική μορφή στο κέντρο της άμυνας της ομάδας του. Στο ελκυστικό -και σύγχρονο- ποδόσφαιρο του Ποκετίνο, σε 29 παιχνίδια για το πρωτάθλημα είχε: 1.2 επιτυχημένα τάκλιν, 1.2 κλεψίματα, 0.8 φάουλ, 2.4 κερδισμένες μονομαχίες στον αέρα, 60.2 πάσες ανά αγώνα και ποσοστό επιτυχίας 89.4%. Όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο σημαντικά αν αναλογιστούμε πως η περσινή ήταν η πρώτη του σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ και πως η μετάβαση από το Ολλανδικό ποδόσφαιρο στο Αγγλικό, είναι πραγματικά δύσκολη, και η διαφορά επιπέδου χαώδης. Ο Φαν Ντάικ για παράδειγμα πριν την Σαουθάμπτον (και ενώ προέρχεται και αυτός από την Ολλανδία και την Γκρόνιγκεν) είχε δοκιμαστεί στο δύσκολο (και βίαιο) πρωτάθλημα της Σκωτίας με τη φανέλα της Σέλτικ. Η Σκωτσέζοι μάλιστα πίστευαν τόσο πολύ τον παίκτη που είχαν βάλει στην Σαουθάμπτον ποσοστό μεταπώλησης. Φυσικά και είδαν τα ταμεία τους να γεμίζουν με ζεστό χρήμα πέρσι τον Δεκέμβρη.

Τελευταίο άφησα τον Έρικ Μπαγί. Τον παίκτη που έχει επωμιστεί τον ρόλο του ηγέτη στην άμυνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θα καταλάβουμε πολύ καλύτερα -βλέποντας τους αριθμούς- γιατί η ομάδα του Μουρίνιο δεν μπορεί να ακολουθήσει τον τρόπο παιχνιδιού των τριών ομάδων που προανέφερα. Ο Ιβοριανός κόστισε 30 εκατομμύρια λίρες το καλοκαίρι του ’16 για να αφήσει την Βιγιαρεάλ για το Ολντ Τράφορντ και οι αριθμοί του είναι: 1.3 επιτυχημένα τάκλιν, 1.9 κλεψίματα, 0.8 φάουλ (όλα καλά μέχρι εδώ) αλλά 1.4 κερδισμένες μονομαχίες στον αέρα και 32.8 πάσες ανά αγώνα με το ποσοστό επιτυχίας να αγγίζει μετά βίας το 86%. Πολύ χειρότερος δηλαδή στο οργανωτικό κομμάτι από τους τρεις παίκτες που προανέφερα και πολύ χειρότερος με την μπάλα στα πόδια. Κάτι που δείχνει με τον καλύτερο τρόπο και τον λόγο που η Γιουνάιτεντ σηκώνει πολλές φορές την μπάλα απ’ την άμυνα στην επίθεση αλλά και γιατί ο Μουρίνιο γκρινιάζει συνεχώς τον τελευταίο καιρό για μεταγραφική ενίσχυση. Ο Χάρι Μαγκουάιρ της Λέστερ αποτελεί άλλωστε στόχο, και είναι ικανός να προσθέσει ποιότητα στο κέντρο της άμυνας της ομάδας.

Για να καταλάβουμε καλύτερα πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που παίζουν οι κεντρικοί αμυντικοί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο θα κάνω μια απλή ερώτηση. Ποιος θεωρείται -και είναι- ένας απ΄τους κορυφαίους στόπερ παγκοσμίως στο ποδόσφαιρο των ημερών μας; O Ντιέγκο Γκοδίν, πολύ σωστά. Αγωνίζεται στην Ατλέτικο Μαδρίτης του Σιμεόνε. Είναι Ουρουγουανός. Είναι επίσης σκατόφατσα και φυσικά μοιάζει βγαλμένος από άλλες εποχές. Πιο σκληρές. Πιο άγριες. Πιο “πολεμικές”. Και όμως οι αριθμοί του δεν απέχουν και πολύ από τους προαναφερθέντες. Τους πιο “φλώρους” δηλαδή στα μάτια εκατομμυρίων οπαδών. 1.7 κερδισμένα τάκλιν, 2 κλεψίματα, 1.5 φάουλ και δύο κερδισμένες εναέριες μονομαχίες, με 46 πάσες και 84.8 ποσοστό επιτυχίας ανά αγώνα. Θα μπορούσε να είναι μια βελτιωμένη έκδοση του Μπαγί. Ευτυχώς για τον Σιμεόνε δεν είναι. Αυτοί είναι οι αριθμοί του από την προηγούμενη σεζόν και μόνο για την Λα Λίγκα. Φυσικά και ο τρόπος που καθοδηγεί τους συμπαίκτες του και το πάθος που βγάζει στους αγώνες δεν γίνονται να μετρηθούν με αριθμούς. Ο Μπαγί δεν μπορεί να το κάνει αυτό τόσο καλά. Και δεν συγκρίνω παίκτες απλά συγκρίνω αριθμούς.

Οι εποχές που οι αμυντικοί -των κορυφαίων ομάδων- σέρνονταν στο χόρτο για να κόψουν τους αντιπάλους τους με δολοφονικά τάκλιν και έστελναν την μπάλα στα σύννεφα, ανήκουν στο παρελθόν. Ευτυχώς. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει προς το καλύτερο, και αυτό το δηλώνουν περίτρανα πλέον και οι αριθμοί, εκτός φυσικά της εικόνας. Πρώτος στόχος και για τους αμυντικούς είναι η καλή τεχνική για να παίξουν στο κορυφαίο επίπεδο, και φυσικά η ελαχιστοποίηση των λαθών και του “πουλήματος της μπάλας” που έγραψα και πιο πάνω. Αν κάναμε ένα γκάλοπ για παράδειγμα για το ποιοι είναι οι κορυφαίοι τερματοφύλακες στην Ευρώπη, αυτή την περίοδο, πολλοί θα ήταν αυτοί που δεν θα έβαζαν στη λίστα τον Έντερσον και τον Γιορίς επειδή θα σου πουν: “δεν μου αρέσει να παίζει ο κίπερ τόσο πολύ με τα πόδια”. Εμένα απ’ την άλλη μου αρέσει να παίζει ο κίπερ και με τα πόδια. Αρκεί να μπορεί να το κάνει. Εννοείται πως δεν μπορούν όλοι. Αυτοί όμως που μπορούν και παίρνουν το ρίσκο ανεβάζουν τουλάχιστον ένα επίπεδο την ομάδα τους.

Επιστρέφω στο γκάλοπ για να κλείσω και το κείμενο. Θα έβαζαν εκεί τον Πετρ Τσεχ; Ναι, θα τον έβαζαν. Τον σπουδαίο -είναι η αλήθεια- τερματοφύλακα της Άρσεναλ και πρώην της Τσέλσι. Ακόμα και στα 36 του χρόνια. “Έχει μαγνήτες στα χέρια” θα σου πουν. “Είναι έμπειρος”. Αυτό που ίσως δεν θα γνωρίζουν -και δε θα σου πουν- πολλοί (που θα τον βάλουν στη λίστα) είναι πως πέρσι ήταν ο χειρότερος σε ολόκληρη την Ευρώπη (στα κορυφαία τουλάχιστον πρωταθλήματα) στον αριθμό φάσεων που κάποιος πούλησε την μπάλα στον αντίπαλο, μιας και είχε τον μεγαλύτερο -αρνητικό- αριθμό σε αυτή την κατηγορία. H Άρσεναλ τερμάτισε 6η (έχοντας δεχθεί 51 γκολ σε 38 αγώνες) στο -37 από την πρωταθλήτρια Σίτι. Κι ας παίζει ποδόσφαιρο κατοχής και αυτή. Και αυτό είναι κάτι φοβερά αρνητικό από μόνο του για τους “κανονιέρηδες”. Οι αμυντικοί της, και ο κίπερ της, -για να το πω απλά- δεν ήξεραν μπάλα, και έκαναν συνεχώς εύκολα λάθη, που οδηγούσαν σε γκολ. Ή σε φάσεις για γκολ. Έβαζαν πολλές φορές δηλαδή οι ίδιοι προβλήματα στους εαυτούς τους. Η Σίτι, που δέχθηκε μόλις 27 γκολ, επειδή πολύ απλά οι αντίπαλοί της -συνήθως- προσπαθούν μάταια να της πάρουν την μπάλα, είτε την έχουν οι παίκτες της επιθετικής της γραμμής, είτε αυτοί της αμυντικής (και φυσικά ο τερματοφύλακας) είναι η καλύτερη απάντηση σε όλο αυτό. Γιατί; Επειδή πολύ απλά, ξέρουν όλοι μπάλα.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

we love 1-1-8, Αγγλικό πρωτάθλημα, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, Σκέφτομαι και γράφω

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η μέρα που κάποιος τόλμησε να κατεβάσει τον γιακά του Καντονά

1 Οκτωβρίου 1995. Το Όλντ Τράφορντ είναι έτοιμο να φιλοξενήσει ένα ακόμα παιχνίδι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Λίβερπουλ. Οι φίλαθλοι που έχουν γεμίσει το γήπεδο όμως δεν αδημονούν μόνο για το ντέρμπι. Το ματς έχει αποκτήσει ιδιαίτερη αξία χάρη και στην τύχη, που έστειλε το συγκεκριμένο ζευγάρι να παίξει στη συγκεκριμένη ημερομηνία. Μια μόλις ημέρα πριν είχε λήξει η οχτάμηνη […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Δεν τον Κλωτσήσαμε Ποτέ

Παιχνίδι Τσαμπιολί, ημίχρονο. Μεταξύ της μάχης να προλάβεις να πας στην τουαλέτα πριν την υπόλοιπη καφετέρια και της σκέψης αν θα πάρεις δεύτερο ποτό, σκάνε στην τηλεόραση οι φάτσες γνωστών ποδοσφαιριστών που λένε στη μητρική τους γλώσσα «Πείτε όχι στο ρατσισμό». Η διαφήμιση καταλήγει με το γνωστό σύνθημα της ΟΥΕΦΑ «Κλώτσα τον έξω». Μόνο που […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

4 σχόλια σχετικά με το “Η τέχνη -και η τεχνική- της άμυνας”

  1. Ο/Η Αλέξανδρος Δέλλας λέει:

    Έχει κάποια καλά πόιντ το άρθρο μεν αλλά… Πρώτα απ’ όλα ο Στόουνς; Από τους πιο υπερεκτιμημένους παίκτες και μέσα στο παιχνίδι ούτε καν φαίνεται, σαν να μου λες τον πιο ολοκληρωμένο αμυντικό χαφ που βγήκε ποτέ τον Μπουσκέτς, επειδή αλλάζει ήρεμα την μπάλα δεξιά και αριστερά του. Ο Οταμέντι δεν έχει σταματήσει να βελτιώνεται στην Σίτυ καμία σχέση με τον απόλυτο καρτάκια – τσαπά της Πόρτο. Από εκεί και έπειτα κορυφαίος σέντερ μπακ είναι ο Ράμος, όσο κωλοπαιδαρία και αν είναι ο τύπος σε όλα είναι με διαφορά πρώτος. Στατιστικά καταμετρώνται όλες οι πάσες που οι περισσότερες συνήθως είναι δίπλα στον αμυντικό, άσχετα με την καλή τεχνική ή την ντρίπλα. Οπότε τεχνικά τουλάχιστον ο Στόουνς έχει ακόμα πολλά να βελτιώσει κατά την γνώμη μου και στα παιχνίδια της Σίτυ τουλάχιστον είτε ο Οταμέντι είτε ο Λαπόρτ θα δώσουν πάσες επιθετικού ρυθμού για να ανέβει η ομάδα είτε ακόμα και ο Γουόκερ που χρησιμοποιείται και στα μπακ. Ο Στόουνς ότι κάνει με την Σίτυ έκανε και στο Μουντιάλ κακές άμυνες στις δικές του φάσεις και πάσες σε άλλο συμπαίκτη του στην άμυνα για να ανεβάσει το τέμπο επιθετικά. Δεν είναι και όλες οι πάσες ίδιες, αλλιώς πασάρει και κρατάει μπάλα ο Πίρλο και με άλλη τεχνική αλλιώς ο Μπουσκέτς στην ίδια θέση. Στατιστικά η πάσα είτε είναι δίπλα είτε προσπαθεί να ανοίξει χώρο μετριέται ακριβώς το ίδιο, οπότε τα στατισικά δεν βοηθάνε και τόσο στην ανάλυση που κάνεις.

  2. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @Αλέξανδρος Δέλλας

    Καλησπέρα. Στο κείμενο αυτό που γράφω είναι πως ο Στόουνς έχει βελτιωθεί υπερβολικά πολύ τα δύο τελευταία χρόνια και φαντάζει ως ο πλέον ικανός για να αντεπεξέλθει στο ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του Γκουαρδιόλα.

    Σε αυτό το ποδόσφαιρο χρειάζονται τα χαρακτηριστικά του Στόουνς για την άμυνα. Οι αριθμοί του, και τα ρεκόρ της Σίτι μιλούν από μόνα τους στο αν κάνει καλά την δουλειά του.

    Για το Μουντιάλ δεν συμφωνώ. Θεωρώ πως ο Στόουνς ήταν εξαιρετικός. Στο κείμενο γράφω για την φάση του Μάντζουκιτς. Αν σταθούμε μόνο εκεί, ναι ήταν ο μοιραίος και ευθύνεται αυτός για τον αποκλεισμό. Είναι από ποια οπτική θέλει να βλέπει κάποιος τα γεγονότα.

    Απ’ ότι καταλαβαίνω δεν τον έχεις σε μεγάλη εκτίμηση. Το σέβομαι στο 100%.

    Για Μπουσκέτς που γράφεις πάλι δεν συμφωνώ. Σε αυτό το στυλ παιχνιδιού είναι καταπληκτικός. Μιλά άλλωστε από μόνη της η πορεία του με Μπάρτσα και Ισπανία. Βασικός σε όλες τις μεγάλες στιγμές και των δύο τα 10 τελευταία χρόνια (σχεδόν).

    Για Ράμος συμφωνώ. Μεγάλος “αλήτης” αλλά και μεγάλος αμυντικός. Αρκετά βρώμικος βέβαια.

    Για Οταμέντι επίσης να σου πω πως είναι ένας κορυφαίος αμυντικός που γίνεται όμως πολύ καλύτερος έχοντας δίπλα του την ηρεμία του Στόουνς. Στην Σίτι άλλωστε αυτός έχει τον ρόλο της βρώμικης δουλειάς, όσο υπάρχει αυτός ο ρόλος στο ποδόσφαιρο του Πεπ. Στην περσινή PL Είχε 9 κίτρινες. Πολλές. Επίσης όπως γράφω και στο κείμενο, η Σίτι δέχθηκε τρία τέρματα από καθαρά δικά του λάθη.

    Ευχαριστώ για το σχόλιο.

  3. Ο/Η Chris λέει:

    Για να κανω (λογω ηλικιας αλλα και λογω προσωπικης αποψης) τον γραφικο παππου του καφενειου που πιστευει οτι “πανε τα καλα τα χρονια κι αυτο τωρα δεν ειναι ποδοσφαιρο” ολα αυτα που περιγραφετε τοσο αναλυτικα κι εμπεριστατωμενα τα ειχε ενας ανθρωπος επι 1000 και τα απολαμβαναμε μεχρι τις 31/5/2009. Και εκανε και κατι γαμη#$να τακλιν που τα ευχαριστιοσουν ως και περισσοτερο απο πιρουετα του Ζινταν ή σομπρερο του Ρικελμε. Και μεσα σας το ξερετε οτι εχω δικιο…Πολυ ευστοχο το αρθρο παντως με εμενα προσωπικα να δινω ενα μεγαλυτερο προβαδισμα στον Φαν Νταικ

  4. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    Κάποιες σημειώσεις, μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές στην PL, που έχουν σχέση με το νόημα αυτού του κειμένου:

    Ο Οταμέντι δεν βρέθηκε στην 11αδα της Σίτι ούτε στο ματς κόντρα στην Άρσεναλ (με 2 στόπερ), ούτε στο ματς κόντρα στην Χάντερσφιλντ (με 3 στόπερ). Αυτό ίσως κάτι λέει. Θα το δούμε βέβαια στην συνέχεια.

    Ο Έντερσον ήταν απολαυστικός κυρίως στο build up και μάλιστα χρεώθηκε και ασίστ στο 1-0 προχθές με την Χάντερσφιλντ.

    Την ίδια ώρα ο Τσεχ (με Σίτι και Τσέλσι) δεν έβγαλε ούτε μισή επιτυχημένη μπαλιά σε συνθήκες πίεσης. Συγκομιδή βαθμών για την Άρσεναλ, μηδέν (0), και συνεχίζουμε.

    Φαν Ντάικ και Άλισον ηγετικοί για Λίβερπουλ, όπως και η άμυνα της Τότεναμ με τον Γιορίς. 2/2 και 6 βαθμούς και για τους δύο.

    Η Γιουνάιτεντ απ’ την άλλη σε συνθήκες πίεσης των στόπερ της δεν μπορεί να κρατήσει μπάλα, κάτι που φάνηκε κυρίως στο ματς της πρεμιέρας με την Λέστερ, εκεί που οι δύο στόπερ της είχαν ακριβώς τις μισές πάσες απ’ ότι με το ματς κόντρα στην Μπράιτον (που έχασαν λόγω της τραγικής αμυντικής τους λειτουργίας -κυρίως).

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *