Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

10 χρόνια Σομπρέρο

Την αδυναμία μας στη φανέλα με το νούμερο 10 την έχουμε καταγράψει παλιότερα:

Τα παλιά τα χρόνια (μετάφραση=ακόμα και πριν από δυο δεκαετίες) στο ποδόσφαιρο υπήρχαν δυο ειδών παίκτες: Τα 10αρια και όλοι οι υπόλοιποι. Τα 10αρια δεν ήταν απλά ξεχωριστοί παίκτες, ήταν απεσταλμένοι του ποδοσφαιρικού Θεού στη Γη. Το 10 δεν ήταν ένα ακόμα νούμερο, ήταν προσδιορισμός. Στις υπόλοιπες θέσεις μπορούσες κάποιες φορές να συναντήσεις παίκτες που δεν το κατείχαν το τόπι. Παίκτες που επιβίωναν στα γήπεδα γιατί είχαν άλλα προτερήματα: κάποιοι ήταν πολύ γρήγοροι, κάποιοι πολύ δυνατοί, κάποιοι έπαιζαν χάρη στο πάθος τους, κάποιοι μυριζόταν το γκολ πιο νωρίς απ’τους υπόλοιπους. Το ποδόσφαιρο είχε ανοιχτή την αγκαλιά του για όλους.

Η φανέλα με το 10 όμως όχι. Το 10αρι δεν γινόταν να μην ξέρει μπάλα. Ακόμα και στις πλέον ατάλαντες ομάδες, ο παίκτης που έπαιρνε τη συγκεκριμένη φανέλα ήταν ένα μικρό κλικ πάνω από το επίπεδο αμπαλοσύνης όλων των υπολοίπων. Κοιτάζοντας ξανά τις μεγάλες ομάδες εκείνης της εποχής διαπιστώνει κανείς πως στις περισσότερες των περιπτώσεων το 10αρι δεν ήταν ποδοσφαιριστής. Ήταν μπαλαδόρος.

Όλοι οι υπόλοιποι είχαν ένα συγκεκριμένο ρόλο, κάποια όρια μέσα στα οποία έπρεπε να προσαρμοστούν, συγκεκριμένες εντολές, κατευθύνσεις και ευθύνες. Το (καλό) 10αρι, από την άλλη, ήταν λίγο μποέμ τύπος, είχε μια αξιοζήλευτη ελευθερία να δημιουργήσει όπου και όπως ακριβώς ήθελε. Από τις εμπνεύσεις του και τη διορατικότητα του αρκετές φορές ‘κρεμόταν’ όλη η ομάδα. Ήταν αρτίστας, η πιο αξιόπιστη πηγή θεάματος, ο μάγος που περίμενες με ανυπομονησία τι νέο κόλπο θα σκαρφιστεί, ο τύπος που όταν τα απλά επιθετικά συστήματα δεν λειτουργούσαν έπρεπε να ανακαλύψει εν ώρα αγώνα ένα νέο μονοπάτι προς την εστία, ο απρόβλεπτος παράγοντας στη γενικότερη πειθαρχία μιας ομάδας, η καρδιά της μπαλίτσας.

Με δεδομένο αυτό, καταλαβαίνετε ότι αυτή είναι μια ξεχωριστή ημέρα για εμάς. Μια τέτοια μέρα το 2008 γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (αν και δυο εκ των ‘ιδρυτών’ είχαν τότε βάση στην Αθήνα) το Σομπρέρο. Σήμερα η σελίδα γιορτάζει τα δέκατα γενέθλια της, φοράει επιτέλους τη φανέλα με το αγαπημένο 10 στην πλάτη και ετοιμάζεται να βγάλει μαγικές κάθετες που θα τρυπήσουν κάθε άμυνα, να ντριπλάρει αντιπάλους με τη χάρη μεγάλων Ρώσων χορευτών, να κουμαντάρει το παιχνίδι σαν μαέστρος της Φιλαρμονικής της Βιέννης και όταν χαθεί η μπάλα να σουλατσάρει στα χορτάρια χαζεύοντας τους υπόλοιπους που μαρκάρουν, γιατί “αν ήθελε ο Θεός να τρέχουμε σαν τους Νταβιντσομακελελέδες, δεν θα μας έδινε τόση φινέτσα”.

Επόμενος μεγάλος στόχος μας είναι να φτάσουμε να γιορτάσουμε στο μέλλον τα γενέθλια μας χρησιμοποιώντας σαν εικόνα τον τεράστιο Γιόχαν Κρόιφ. Κι αν καταφέρουμε να το πετύχουμε κι αυτό, μετά ταβάνι μας είναι ο ουρανός. Ή ο Αντρέα Πίρλο.

10 σομπρέρο από ένα μεγάλο 10αρι για τα 10α γενέθλια του Σομπρέρο

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Joga bonito, Εκτός θέματος

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο άνθρωπος που αντέγραψε ο Κρόιφ

Ήταν 14 Φεβρουαρίου του 2016 όταν η Μπαρτσελόνα διέλυσε τη Θέλτα στο Καμπ Νου με 6-1. Οι μπλαουγκράνα μάς είχαν χαρίσει ακόμα μία σπάνιας ομορφιάς ποδοσφαιρική παράσταση, κόντρα μάλιστα σε μια ομάδα που εκείνη την περίοδο -όπως και από την έναρξη της σεζόν- έπαιζε αρκετά καλό ποδόσφαιρο. Λίγο πριν το 80′ οι Καταλανοί κέρδισαν πέναλτι […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

11 σχόλια σχετικά με το “10 χρόνια Σομπρέρο”

  1. Ο/Η Dr J λέει:

    Μηπως να κανατε ενα ανοικτο poll (οπου ο καθενας μπορει να προσθεσει κι αλλες επιλογες), για να ψηφισουμε τα αγαπημεν μας δεκαρια (και οχι απαραιττα τα καλυτερα; Μονη προυποθεση να βρεις μια φωτογραφια του παικτου με το δεκαρι στην πλατη.

  2. Ο/Η duendes λέει:

    Από τη στιγμή που τα 2-3 καλύτερα 10αρια είναι ταυτόχρονα και στη λίστα των καλύτερων παικτών όλων των εποχών των περισσότερων, δεν είναι σαν να ρωτάμε την κλασική, πολυ-απαντημένη ερώτηση “ποιος είναι ο GOAT;”.

    Τα ‘πιο αγαπημένα’ έχει μια λογική αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι στο τέλος πάλι στους ίδιους 2-3 θα καταλήξει οποιαδήποτε ψηφοφορία.

  3. Ο/Η JohnDamonte λέει:

    Έτσι κι αλλιώς όλοι ξέρουμε ότι πρώτος είναι ο Παμπλίτο Αϊμάρ

  4. Ο/Η Dr J λέει:

    Ας μην ειναι Poll τοτε, ας αφηνει ο καθενας κι ενα σχολιο. Εδω χωρουν οπαδικα, καλος και χρυσος ο Μεσσι, αλλα δεν τον εχω δει ζωντανα. Παντα ομως θα θυμαμαι τα μαγικα του Ζιοβανι που ετυχε και τα ειδα απο κοντα, ή του Κωστα Μαλεκκου στην Ομονοια.

  5. Ο/Η Θωμάς Ραβέλλης λέει:

    Πιτσιρικάς στη κατηφόρα έξω απο το σπίτι μου με θυμάμαι να ζωγραφίζω στο άσπρο μπλουζάκι μου το 10 με μαρκαδόρο, αργότερα το κέρδισα στην τοπική ομάδα όντας ο μονόφθαλμος μες στους αόματους. Πιστεύω οτι όσοι μικροί ονειρευόμασταν να παίζουμε σε τελικους παγκοσμίων το κάναμε με το 10 στην πλάτη. Ολοι οι παίχτες που κατα καιρούς ερωτεύτηκα το 10 είχαν, ρομπέρτο μπάτζο, ζιζού, ροναλτίνιο, μέσι και απο κοντά ντελ πιερο, ρουι κόστα, ρικέλμε.. ααα και ο σεφτσένκο το 10 φόραγε..
    Χρονια σας πολλά, σας εύχομαι τα 10 να είναι απλα η αρχή και να συνεχίσετε για πολυ ακόμα να μας δείχνεται το ποδοσφαιρο μέσα απο τα δικά σας ματιά για να βλέπουμε αυτο που αγαπήσαμε μικροί ερωτευτήκαμε ποθούμε και λατρεύουμε..

    Επειδή μπορω να λεω οτι θέλω σήμερα, είστε οτι καλύτερο υπάρχει στην Ελλάδα γύρω απο την μπάλα. Σας αγαπάω χωρίς να ξέρω καν τα ονόματα σας. Μπαίνω σχεδον καθημερινά να δω αν εχει ανεβει κάποια άρθρο, και πολλες απο τις ιστορίες σας τις λέω στα αγόρια μου, μέχρι να μεγαλώσουν λιγο ακόμα και να σας διαβάζουν μόνα τους.

    Να είστε παντα καλά και να μην αλλάξετε για κανέναν.

  6. Ο/Η Αταραξίας λέει:

    Χρόνια Πολλά κ Καλά παιχταράδες μου!!!
    Το καλύτερο, πιο μπαλαδόρικο μέρος τους διαδικτύου για ποδόσφαιρο στην Ελλάδα!

  7. Ο/Η Chivas λέει:

    Χρόνια πολλά παιδιά!!συνεχίστε την όμορφη δουλειά που κάνετε εδώ μέσα και πυκνώστε λίγο την αρθρογραφία.

  8. Ο/Η Chivas λέει:

    Sorry που επανέρχομαι αλλά και για να ιντριγκάρω λίγο στο κολαζ που ανεβάσατε η θέση του Riquelme είναι σε αυτήν του Zidane.
    Για το κέντρο του ποδοσφαιρικού σύμπαντος εν αρχή φυσικά ο μέγιστος όλων.
    Να στε καλά παιδιά..

  9. Ο/Η duendes λέει:

    Σας ευχαριστούμε όλους για τις ευχές.

    @Θωμάς Ραβέλλης, το δεύτερο μισό από το σχόλιο σου ειλικρινά μας συγκίνησε. Με κάτι τέτοια παίρνουμε κουράγιο για άλλα 10 χρόνια. Ευχαριστούμε.

  10. Ο/Η Brazilakis λέει:

    Πριν τις ευχές μου, θα ήθελα ειλικρινά να σας συγχαρώ για το ύφος και το ήθος της σελίδας σας. Ανακάλυψα αργά το διαδίκτυο, αλλά δεν άργησα να ακολουθήσω την άποψη του μακαρίτη του Έκο για τις απόψεις του κάθε πικραμένου, που αποκτά προσωπικότητα μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία· πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μπαλοσυζήτηση, που στη χώρα μας είναι εναρμονισμένη με το ποδοσφαιρικό θέαμα σε αισθητική και ήθος. Και κάπου εκεί, πριν δυο χρόνια, ανακάλυψα τη σελίδα σας, μια ποδοσφαιρική όαση, όπου μπορεί κανείς να μπει σε διάλογο, με σοβαρότητα και χιούμορ, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να ανεχτεί τις ορδές των βαρβάρων, ή να κινδυνεύει να λογοκριθεί επειδή ο παντογνώστης αρθρογράφος την έχει δει πλανητάρχης.

    Εκείνο, μάλιστα, που μ’ εντυπωσιάζει είναι το ομοιογενές ύφος γραφής, από άτομα που πιθανώς να είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες· κάτι σαν την Ολλανδία του 74. Διαβάζεις ένα άρθρο και για να καταλάβεις τον συγγραφέα πριν το τέλος, καταφεύγεις σε λεπτομέρειες, όπως ο κρυφός πόθος του Γαργαντούα να δει τον Στόουν με χρυσή μπάλα, οι οργασμοί του Ιλάιθ όταν εξηγεί λατινοαμερικάνικα συστήματα διεξαγωγής κλπ

    Όσο για τις ευχές μου, δε θα είναι κατοσταρίσματα και λοιπά, αλλά να συνεχίσετε να κάνετε αυτό που σας αρέσει για όσο καιρό σας γεμίζει. Κι αν ποτέ, κούφια η ώρα, αποφασίσετε να σταματήσετε, ας γίνει στο απόγειο, κάτι σαν τους Jam να πούμε, παρά νε εκφυλιστεί αυτό που σήμερα –imo που λέγαμε παλιά στο χωριό μου- αποτελεί την καλύτερη εγχώρια διαδικτυακή γωνιά για το ποδόσφαιρο.

    Συνεχίστε έτσι, σας ευχαριστούμε πολύ.

    ΥΓ. Συγνώμη που χάλασα τη σημειολογία του 10 με το 11ο σχόλιο. Κάποιος έπρεπε να παίξει τον ρόλο του ηλίθιου της παρέας.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *