Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ματ Γιάνσεν: O ποδοσφαιριστής που έχασε μια καριέρα και κέρδισε μια ήρεμη ζωή

Στις 2 Μαΐου του 2001 στο Ήγουντ Παρκ η γηπεδούχος Μπλάκμπερν υποδέχτηκε την Πρέστον σε ένα ιστορικό -για την ίδια- παιχνίδι. Οι γηπεδούχοι, αν έπαιρναν το τρίποντο, θα σφράγιζαν και μαθηματικά την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, αποφεύγοντας  έτσι την, πάντα δύσκολη, διαδικασία των πλέι-οφ. Το γεγονός μάλιστα πως πριν λίγους μήνες ο λατρεμένος πρόεδρος της ομάδας, Τζακ Γουόκερ, είχε αφήσει την τελευταία του πνοή, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, είχε δώσει στην αναμέτρηση ένα πανηγυρικό χαρακτήρα, μιας και όλοι ήθελαν να αφιερώσουν στον εκλιπόντα την νίκη και φυσικά την άνοδο. Άλλωστε μία απ’ τις αγαπημένες φράσεις που χρησιμοποιούσε αρκετά συχνά ο Γουόκερ ήταν το ‘Think Big‘ και όλοι στο Μπλάκμπερν, εκείνη τη μέρα, έκαναν μεγάλα όνειρα για την πορεία της ομάδας. Δεν μπορούσαν να κάνουν και διαφορετικά άλλωστε, μιας και η ομάδα του Γκρέαμ Σούνες, ήταν μια ανάσα από μια -πανάξια- άνοδο, στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης.

Mε το σκορ στο 0-0, και την αναμέτρηση να μπαίνει σιγά-σιγά στο κρίσιμο τελευταίο τέταρτο, όλα έδειχναν πως το τρίποντο δεν ήταν εφικτό εκείνη την μέρα, γεμίζοντας με περίσσιο άγχος οπαδούς, προπονητικό τιμ, και φυσικά τους ποδοσφαιριστές, για την συνέχεια και την σκληρή μάχη της ανόδου. Όλα αυτά μέχρι το 73′. Μετά από κόρνερ, η μπάλα δεν θα φύγει ποτέ απ’ την περιοχή της Πρέστον, με το αγγλικό λαγωνικό, που ακούει στο όνομα Ματ Γιάνσεν να σκοράρει με υπέροχη κεφαλιά και να γράφει το 1-0, προκαλώντας πανζουρλισμό στις εξέδρες. Αυτό ήταν και το αποτέλεσμα, με τους παίκτες και τους φιλάθλους να γίνονται ένα κουβάρι με το τελικό σφύριγμα. Ο στόχος είχε πλέον επιτευχθεί. Ο Τζακ Γουόκερ μπορούσε να χαμογελάσει από ψηλά και η Πρέμιερ Λιγκ ήταν πανέτοιμη να υποδεχτεί -και πάλι- τους πρωταθλητές του 1995. Το γκολ του Άγγλου επιθετικού ήταν ένα απ’ τα συνολικά 24 εκείνης της σεζόν. Μια σεζόν που τον είχε βρει πρώτο σκορ στην Τσάμπιονσιπ, μαζί με τον Λουίς Σαχά της πρωταθλήτριας Φούλαμ, και έβαζε το όνομά του ολοένα και περισσότερο στα χείλη των φιλάθλων ολόκληρης της χώρας αλλά και στο μυαλό του Σβεν Γκόραν Έρικσον, για τις επιλογές του στην εθνική ομάδα. Ο Ματ Γιάνσεν άλλωστε, στα 24 του χρόνια, έδειχνε να είναι πανέτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο της Πρέμιερ Λιγκ, κάτι που -αν ρωτάτε εμένα- βάσει ταλέντου, εννοείται πως το άξιζε.

‘Όταν οι άνθρωποι κάνουν όνειρα, ο Θεός τα βλέπει και γελά’. Αυτή είναι μια φράση που έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να μιλήσουμε για μια κακοτυχία. Για μια αποτυχία. Για μια ανώτερη δύναμη που στάθηκε τροχοπέδη σε κάτι καλό. Είναι στην ανθρώπινη φύση άλλωστε να ψάχνει δικαιολογίες για καθετί καλό ή κακό και είναι επίσης στην ανθρώπινη φύση να μάθει να ζει με αυτές. ‘Είναι η ζωή που μας στήνει παγίδες’ όπως θα γνωρίζετε άλλωστε όλοι όσοι έχετε δει το καλτ αριστούργημα του Σταύρου Τσιώλη ‘Ας περιμένουν οι γυναίκες’. Αν και για τον Γιάνσεν, δεν έφταιξε καμία γυναίκα για να ακριβολογούμε, αλλά η κακή του τύχη και μια όχι δική του επιλογή που του άλλαξε όμως ολόκληρη την ζωή και την κοσμοθεωρία.

Ο Ματ Γιάνσεν γεννήθηκε στην περιοχή Καρλάιλ, στην Κάμπρια, κι από μικρός ήταν φανατικός με την Νιουκάστλ και το ποδόσφαιρο. Ασχέτως αν υπήρξε και πολύ καλός παίκτης του ράγκμπι στα σχολικά του χρόνια. Όπως έχει δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του, αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μετά από εκείνο το 5-0 της Νιουκάστλ, επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το 1995. ‘Είχα βρεθεί στο γήπεδο εκείνη τη μέρα με τα φιλαράκια μου φορώντας την φανέλα της αγαπημένης μου ομάδας και είδα να διαλύουμε την ομάδα του Σερ Άλεξ. Ήμουν μόλις 17 ετών και είχα ξεκινήσει να παίζω για την Καρλάιλ και τα πήγαινα πολύ καλά. Είχα μόλις βρει τι θα έκανα για την υπόλοιπη ζωή μου. Θα παίζω ποδόσφαιρο’. Το ’98 κι αφού έχει φτιάξει ήδη το όνομά του με την ομάδα της γενέτειράς του θα ενδιαφερθούν γι’ αυτόν δύο ομάδες. Απ’ τη μία η Κρίσταλ Πάλας – και απ’ την άλλη η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Φέργκιουσον ήθελε σαν τρελός τον νεαρό Άγγλο, σε μια περίοδο που είχε στην ομάδα του την καλύτερη φουρνιά βρετανών παικτών της τελευταίας 15ετίας, βλέποντας στο πρόσωπό του τον παίκτη που θα αντικαθιστούσε σιγά-σιγά τους Τέντι Σέριγχαμ, Ντουάιτ Γιορκ και Άντι Κόουλ. Ο Γιάνσεν όμως ήθελε να παίζει. Δεν ήθελε να είναι κάποιος που θα ζέσταινε τον πάγκο και στο Ολντ Τράφορντ εκείνη την περίοδο κανένας δεν μπορούσε να του υποσχεθεί κάτι τέτοιο. Κάπως έτσι έγινε παίκτης της Πάλας, με το ποσό να αγγίζει το 1 εκατομμύριο λίρες. Η σύντομη -αλλά εξαιρετική- παρουσία που στο Σέλχαρτ Παρκ θα ωθήσει την Μπλάκμπερν να βγάλει απ’ τα ταμεία της σχεδόν 5 εκατομμύρια λίρες, τον Γενάρη του ’99, πιστεύοντας στο ταλέντο του ανερχομένου επιθετικού.

Την σεζόν 2001-2002, ο Γιάνσεν ήταν ένας από αυτούς τους παίκτες που, αν έβλεπες φανατικά Πρέμιερ Λιγκ, δεν μπορούσες να μην ασχοληθείς μαζί τους. Το ωραίο του παρουσιαστικό. Η εξαιρετική του τεχνική. Τα όμορφα τέρματα που φόρτωνε τις αντίπαλες εστίες, αλλά και η εξαιρετική του ηλικία, έδειχναν πως θα μας απασχολούσε για πάρα πολύ καιρό. Όταν κέρδισε και τον πρώτο του σημαντικό τίτλο, το Λιγκ Καπ του 2002 απέναντι στην ομάδα που όλοι θέλουν για αντίπαλο σε τελικούς (την Τότεναμ δηλαδή) σκοράροντας και στον τελικό, άρχισε να χτυπά δυνατά, ακόμα και την πόρτα της εθνικής. Μιας εθνικής που σε λίγους μήνες θα ταξίδευε στο Μουντιάλ της Ιαπωνίας και της N. Κορέας με ένα ρόστερ γεμάτο από αστέρες και στόχο -τι άλλο;- ακόμα μια πρωτιά. Στις 17 Απριλίου ο Έρικσον θα πάρει μαζί του τον Γιάνσεν στο Άνφιλντ, για το φιλικό κόντρα στην Παραγουάη, αλλά λίγη ώρα πριν το παιχνίδι ο νεαρός θα μείνει εκτός αποστολής επειδή είχε προσβληθεί από γαστρεντερίτιδα και, όπως ήταν φυσικό, δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί και να κάνει το ντεμπούτο, αντ’ αυτού θα δει τον Ντάριους Βασέλ να περνάει ως αλλαγή (τι έχουμε ζήσει κι εμείς) και να κερδίζει και μια θέση για το Μουντιάλ. Λίγο καιρό αργότερα, μετά το παιχνίδι του Άνφιλντ, ανάμεσα στην Λίβερπουλ και την Μπλάκμπερν για το πρωτάθλημα, ο εκλέκτορας της Αγγλίας θα οριστικοποιήσει πως δεν θα πάρει μαζί του στο Μουντιάλ τον Γιάνσεν (ή κάποιον άλλο επιθετικό), αλλά ακόμα έναν στόπερ, προκαλώντας σύγχυση στα βρετανικά ταμπλόιντς. Κάπως έτσι, ο Μάρτιν Κίον, της Άρσεναλ, θα πάρει την -σχεδόν- σίγουρη (για πολλούς) θέση του Γιάνσεν, με το νεαρό να ταξιδεύει απογοητευμένος, με την κοπέλα του, όχι  στα γήπεδα του Μουντιάλ, αλλά στα αξιοθέατα της Ρώμης. Για να ηρεμήσει και να ξεπεράσει αυτή την -ποδοσφαιρική- απόρριψη, στο ταξίδι, αναψυχής, που -δυστυχώς- έμελλε να του αλλάξει ολόκληρη την ζωή.

Ο Γιάνσεν και η Λούσι (η κοπέλα του εκείνο τον καιρό – που στις μέρες μας είναι γυναίκα του) θα νοικιάσουν ένα μοτοποδήλατο και με αυτό θα αρχίσουν να τριγυρνούν σε ολόκληρη την Ρώμη. Είναι χαμογελαστοί, νέοι, πλούσιοι και ερωτευμένοι άλλωστε. Όλα αυτά μέχρι εκείνο το καταραμένο σταυροδρόμι. Εκεί που σταμάτησαν για μερικές στιγμές και είδαν ένα ταξί να πέφτει πάνω τους ενώ βρίσκονταν και οι δυο πάνω στο δίκυκλο. Η Λούσι θα τραυματιστεί ευτυχώς ελαφρά, με τον Γιάνσεν όμως να μένει 6 μέρες σε κώμα μετά την σφοδρή σύγκρουση. Η αποκατάσταση του παίκτη ήρθε αργά αλλά σταθερά και η επιστροφή του έγινε στα μέσα της επόμενης σεζόν (μετά από 6 μήνες) χωρίς καθόλου κινητικά προβλήματα. Ο παίκτης όμως δεν μπορούσε να αγωνιστεί αν και οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν κανένα πρόβλημα. Αιτία ήταν τα ψυχολογικά θέματα που του είχε αφήσει το ατύχημα. Για την ακρίβεια, δεν μπορούσε με τίποτα να βρει ξανά τον κανονικό του -ποδοσφαιρικό- εαυτό. Η δύσκολη καθημερινότητα με ψυχολόγους δεν μπορούσε να  τον βοηθήσει στο να ξαναβρεί την φόρμα του και την δύναμη που χρειάζεται για να σταθεί κάποιος, ως παίκτης, στο κορυφαίο επίπεδο. Οι συμμετοχές άρχισαν μοιραία να μειώνονται και μια πορεία σε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών (κυρίως ως δανεικός) ήταν ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσει ο Γιάνσεν να κάνει αυτό που αγαπούσε. Για να προσπαθήσει να το κάνει. Ουσιαστικά η καριέρα του παίκτη τελείωσε σε εκείνο το ατύχημα στην Ρώμη. Στην ίδια πόλη που ουσιαστικά τελείωσε και η καριέρα του μεγαλύτερου Άγγλου ποδοσφαιριστή των τελευταίων 30 ετών. Μόλις στα 24 του χρόνια. Από εκείνο το σημείο και έπειτα το μόνο που βλέπαμε απ’ τον ίδιο ήταν μερικές καλές παρενθέσεις σε ένα μέτριο και κακογραμμένο ‘ποδοσφαιρικό κείμενο’ λιγοστών συμμετοχών.

Τι θα είχε γίνει αν ο Σβεν Γκόραν Έρικσον είχε επιλέξει τον Γιάνσεν για την τελική 23αδα του Μουντιάλ του 2002 κανένας δεν το γνωρίζει και κανένας δεν θα το μάθει. Είναι από αυτές τις στιγμές που η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια σε βάρος των ανθρώπων και μέσα από αυτά μετρά τις πραγματικές τους δυνάμεις. Ο Γιάνσεν με τον καιρό ξεπέρασε τελικά τα προβλήματά του. Παντρεύτηκε την γυναίκα της ζωής του (που του στάθηκε στην δυσκολότερη περίοδο για τον ίδιο) και ζει μια ήρεμη ζωή στo Λανκασάιρ και το Σόρλεϊ, από το μετερίζι πλέον του προπονητή ακαδημιών και της ομάδας της πόλης στην 6η κατηγορία της Αγγλίας. Μακριά από το άγχος και τα προβλήματα που βρίσκεις στο κορυφαίο επίπεδο. Ως ένα απλό παιδί, απ’ τα αγαπημένα, για τους περισσότερους, της πόλης του. Εκεί θα τον βρεις στην αγαπημένη του παμπ να βλέπει τη Νιουκάστλ και να παίζει μπιλιάρδο, με φίλους και οπαδούς διαφόρων ομάδων, κάνοντας χαβαλέ. Θα σου μιλήσει για το κολασμένο κοντρόλ του Μαρκ Χιούζ όταν υπήρξαν συμπαίκτες στα ‘ρόδα’. Για τις γκολάρες που πέτυχε με τα χρώματα της Κρίσταλ Πάλας και της Μπλάκμπερν. Για το Λιγκ Καπ του 2002 στο Κάρντιφ και πως είναι να παίζεις σε ένα τελικό. Και φυσικά για το πως είναι να απορρίπτει κάποιος άσημος νεαρός τον κορυφαίο προπονητή στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ για να παίξει στο Σέλχαρστ Παρκ με την φανέλα της Πάλας. Ίσως σου πει επίσης, πως είναι να κερδίζεις και το μεγαλύτερο στοίχημα που μπορεί να βάλει κάποιος. Αυτό της ίδιας του της ζωής, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, για να καταλήξει να είναι πραγματικά ευτυχισμένος μετά από ένα σωρό προβλήματα.

Το κείμενο γράφτηκε υπό τους ήχους του Deuce του Ιρλανδού Θεού, Rory Gallagher

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Sombrero Quiz: Πόσο καλά ξέρεις το Αγγλικό Ποδόσφαιρο; (Μέρος Β΄)

Μετά το πρώτο μέρος και την πανωλεθρία που είχε βιώσει το κοινό του Sombrero, επιστρέφω με το τελειωτικό χτύπημα. Είσαι γνώστης; Αν δεν είσαι και τόσο, διάβασες μετά την αποτυχία σου στις εξετάσεις του πρώτου quiz; Αν πάλι όχι, δες αν είσαι τυχερός. Είσαι; Προσωπικά θεωρώ τις ερωτήσεις “εύκολες” και όχι δεν κάνω πλάκα. Απολαύστε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οι Οπαδοί του Λόφου

Την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 η Κόβεντρυ έπαιζε με τη Στήβενεϊτζ. Ήταν ένα συνηθισμένο ματς για τους οπαδούς της τη φετινή χρονιά. Ταξίδεψαν στο Νορθάμπτον, διανύοντας μια διαδρομή 70 μιλίων πήγαινε-έλα από το Κόβεντρυ, και στήθηκαν στο λόφο πάνω από το γήπεδο. Μερικοί, που έμεναν στο Λονδίνο, χρειάστηκε να κάνουν πάνω από 200 μίλια απόσταση […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “Ματ Γιάνσεν: O ποδοσφαιριστής που έχασε μια καριέρα και κέρδισε μια ήρεμη ζωή”

  1. Ο/Η Ross λέει:

    Αυτούς τους αγαπάω λίγο περισσότερο. Αυτούς και τομ Rory.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *