Με Όνομα Βαρύ σαν Ιστορία

Υπάρχουν μερικά μέρη στον κόσμο που το όνομά τους είναι από μόνο του σήμα, φίρμα, μπραντ, πείτε το όπως θέλετε. Από μνημεία, μέρη, πάρκα, μέχρι γήπεδα ή ακόμα και δρόμους μια αλλαγή ονόματος μπορεί να περάσει από τελείως απαρατήρητη ή να προκαλέσει τόσες αντιδράσεις που να μην εφαρμοστεί ποτέ. Στο μοντέρνο κόσμο της σόου μπιζ του αθλητισμού, όλο και περισσότεροι σύλλογοι προσπαθούν να ανεβάσουν τα έσοδά τους πουλώντας την ονομασία των γηπέδων τους σε χορηγούς. Έτσι θα μπορέσουν να αγοράσουν τον υπερτιμημένο παίχτη στο 300% της αξίας του, ταΐζοντας τον πληθωρισμό των μεταγραφών.

Το όλο σύστημα της ονοματοδοσίας γηπέδων δεν είναι και κανένας μεταμοντερνισμός. Στις ΗΠΑ γίνεται δεκαετίας τώρα, αλλά και στη (γουαναμπί ΗΠΑ) Ιαπωνία είναι ο κανόνας εδώ και χρόνια. Στην Ευρώπη η μόδα ξεκίνησε λίγο παραπάνω από μια δεκαετία πριν, με τη Σάλκε και την Άρσεναλ να είναι οι πρώτες που το εφήρμοσαν στα νέα τους γήπεδα. Από τότε σχεδόν κάθε σύλλογος που έφτιαχνε νέο γήπεδο είχε χορηγό στο όνομα. Αλιάντζ Αρίνα, Σίγκναλ Ιντόυνα, Γουάντα Μετροπολιτάνο, Αλιάντζ Στάντιουμ και πάει λέγοντας. Προσοχή εδώ: ΝΕΟ γήπεδο. Όσες ενστάσεις υπάρχουν για το γήπεδο της Ντόρτμουντ που πρακτικά είναι ανακαίνιση, το όνομα του χορηγού αναφέρεται σε όλο το συγκρότημα και το γήπεδο Βεστφάλεν το μάθαμε εμείς.

Με τις ανακαινίσεις όμως τι γίνεται; Τα γαλλικά γήπεδα πέρασαν ένα γενικότερο ρετουσάρισμα λόγω του Γιούρο. Το Ζερλάν, το Βελοντρόμ, το Παρκ ντε Πρενς, αλήθεια τώρα, τα ξέρει κάποιος με άλλο όνομα; Είναι αδιάφορο τελείως αν υπάρχει χορηγός ή όχι, διότι κανένας δεν το θυμάται. Σε ένα τέτοιο δίλημμα είχε μπει η Τσέλσι που ήθελε να πάρει έκταση στο Βόξχωλ για να κάνει καινούριο γήπεδο και να μην ανακαινίσει το Στάμφορντ Μπριζ ώστε να μπορεί να βάλει χορηγό. Η ΑΕΚ πάει να γίνει μια μοναδική περίπτωση με γήπεδο που θα έχει χορηγό ονόματος ενώ βρίσκεται στο χώρο του παλιού γηπέδου. Σημείωση εδώ βέβαια ότι το παλιό κατεδαφίστηκε και χτίζεται καινούριο. Στον ίδιο χώρο, αλλά καινούριο.

Και αν η Τσέλσι είχε σοβαρότατο πρόβλημα, σκεφτείτε τώρα τι γίνεται με γήπεδα που είναι σύμβολα από μόνα τους. Το Γουέμπλεϊ μια που το ανακαινίσανε, μια που το λέμε «νέο Γουέμπλεϊ». Όπως και το Μαρακανά που ανακαινίστηκε για το Μουντιάλ του 2014. Όποιος κερατάς και να θέλει να το χορηγήσει, είναι το Μαρακανά. Για τους ποδοσφαιρόφιλους μερικά γήπεδα είναι από μόνο τους ενεργειακά σημεία. Τόποι λατρείας και μυσταγωγίας. Εντάξει αγορά, σόου μπιζ, το ποδόσφαιρο ως εμπόρευμα, αλλά αυτά δεν ακουμπάνε στην ψυχοσύνθεση του οπαδού. Η Γιουβέντους και η Μπάγερν το ήξεραν και έχτισαν νέα γήπεδα. Η Άρσεναλ το ίδιο. Η Λίβερπουλ πάλι κάνει νέο κτίσμα (και ας έχει παγώσει). Δηλαδή τώρα υπάρχει περίπτωση να έλεγε κάποιος το Άνφιλντ «Πάντυ Πάουερ Αρίνα»; Μα σοβαρά τώρα; Το Ολντ Τράφορντ, το Σαν Σίρο/Μεάτσα, το Καμπ Νόου, το Μπερναμπέου είναι αυτά που είναι. Το όνομά τους από μόνο είναι ένα ισχυρό μπραντ. Δεμένο με το σύλλογο που παίζει εκεί, αλλά και πέρα από αυτόν. Τα γήπεδα είναι φίρμες από μόνα τους.

Στην Ισπανία τώρα, τα γήπεδα είναι παλιά. Ήδη αρκετοί σύλλογοι φτιάχνουν δύσκολα (Βαλένθια για σένα λέω) ή πιο εύκολα (Εσπανιόλ, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Ατλέτικο Μαδρίτης) νέα γήπεδα. Μόνο η Μπιλμπάο και η Βαλένθια έχουν βάλει το «Νέο» μπροστά από το όνομα του κλασικού γηπέδου. H Ρεάλ Σοθιεδάδ έκανε ανακαίνιση και δεν πιάνεται. Οι δύο μεγάλοι λοιπόν δεν μπορούσαν να μείνουν στην απέξω, πόσο μάλλον όταν έχουν γήπεδα κοντά 70 ετών κατασκευές, με τελευταία ανακαίνιση να έχει γίνει για το Μουντιάλ του 1982. Η Μπαρσελόνα έχει εκπονήσει το σχέδιο «Εσπάι Μπάρσα», ένα γιγάντιο έργο ανακαίνισης όλων των γηπέδων του κόμπλεξ στο Λας Κορτς. Περιλαμβάνει ανακαίνιση του Καμπ Νόου, του Παλάου, του γηπέδου του Χόκεϋ στον πάγο, του Μινιεστάδι (όπου γίνονται οι αγώνες των ελπίδων και της γυναικείας ομάδας) και όλων των περιβαλλόντων χώρων και δημιουργία ενός ακόμα κλειστού. Το έργο έχει προϋπολογισμό €640Μ και πιθανότατα, καθώς έγινε μια προσφυγή ξανά την περασμένη βδομάδα, θα ξεκινήσει σύντομα.

Η διοίκηση της Μπαρσελόνα έχει ξεκαθαρίσει ότι θα μπει χορηγός. Επειδή όμως ξέρει ότι το Καμπ Νόου δεν μπορεί ξαφνικά σε μια νύχτα να γίνει «Μεδιαπρό Αρίνα» (έχει γίνει προσφορά €300Μ για την ονοματοδοσία από τη Μεδιαπρό, δηλαδή τη συνδρομητική ισπανική τηλεόραση), ψάχνει χορηγό για όλο το χώρο. Είναι καλή και πολύ εφικτή ντρίπλα. Διότι μπορεί από το καταστατικό της ομάδας ή το αγωνιστικό σκέλος η συγκεκριμένη διοίκηση της Μπάρσα να μη σκαμπάζει και πολλά, αλλά σε θέματα μάρκετινγκ και χορηγών είναι φοβερά δικτυωμένη. Αρκετά ώστε ο Ρουσέλ να είναι στη φυλακή.

Στη Μαδρίτη τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ο Φλορεντίνο πέρασε από τη γενική συνέλευση του συλλόγου την πρόταση για δάνειο €575Μ για την ανακαίνιση του Μπερναμπέου. Υπήρχαν κάτι περίεργοι εκεί μέσα που ρώταγαν «Συγγνώμη κύριε Ανώτερο Ον, αλλά η Μπάρσα κάνει ανακαίνιση 5 γηπέδων με 640, η Ατλέτικο έφτιαξε καινούριο γήπεδο από το μηδέν με 340, η Μπιλμπάο με 187, εμείς γιατί θέμε κοντά 600 για ν’ ανακαινίσουμε το Μπερναμπέου;». Ο Φλο απάντησε: 1) Σας παρακαλώ πολύ που με αμφισβητείτε και 2) Θα τα πάρουμε πίσω, σε αυτό σας έχω φέρει πρώτους. Μόνο που εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν υπάρχει καμία εταιρία που να θέλει να σπονσοράρει το Μπερναμπέου, καθώς κρίνουν ότι δε θα κερδίσουν καμία διαφήμιση, αφού όλοι θα συνεχίσουν να το λένε Μπερναμπέου. Το όνομα του γηπέδου είναι τόσο βαρύ όσο το ‘Ρεάλ Μαδρίτης’. Τελευταία αποχώρησε από την όλη διαδικασία η εταιρία καυσίμων Θέπσα.

Ο Φλορεντίνο το ξέρει και έφερε ένα γκουρού από τον Καναδά για να του βρει χορηγό. Ο Ντέιβ Χόπκινσον είναι ο άνθρωπος πίσω από όλες τις χορηγίες των συλλόγων του Τορόντο. Ανήκει στην εταιρία Μαπλ Λιφς Σπορτ Εντερτέινμεντ και κλείνει όλες τις χορηγίες για τις ομάδες του Τορόντο σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χόκεϋ στον πάγο και μπέιζμπολ. Ακόμα και αυτός από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα παίρνει την ίδια απάντηση «Για νέο γήπεδο το συζητούσαμε αλλά δεν βλέπουμε πως θα προωθηθεί το όνομα της εταιρίας μας αν το συνδέσουμε με ένα γήπεδο με τόσο βαρύ όνομα που αυτό της εταιρίας μας δε θα ακούγεται ποτέ». Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει ένα χρέος που υπολογίζεται στα €602Μ χωρίς να υπολογίζεται το δάνειο του γηπέδου (της Μπαρσελόνα έχει πέσει στα €214 με τον τελευταίο ισολογισμό). Έτσι όπως είναι η ομάδα μετά την αποχώρηση Κριστιάνο και δυο χρόνια μακρυά από μεταγραφές γκαλάκτικος θα χρειαστεί ενίσχυση με αστέρια. Το να διπλασιαστεί σχεδόν το χρέος, να περάσει το €1 δις, χωρίς εγγύηση ότι θα έρθουν πάνω από τα μισά πίσω από το χορηγό του ονόματος είναι ανέφικτο σενάριο και μπορεί να παγώσει το πρότζεκτ.

Διότι το Μπερναμπέου, το Καμπ Νόου, το Άνφιλντ, το Ολτ Τράφορντ, το Γουέμπλεϊ, το Σαν Σίρο/Μεάτσα, το Μαρακανά, το Μπομπονέρα, το Μονουμεντάλ είναι ναοί ζωντανής ιστορίας. Έχουν δική τους ιστορία, μέσα και πέρα από τους συλλόγους που τα χρησιμοποιούν. Είναι τα ίδια κομμάτι της ιστορίας του αθλήματος. Έχουν δικές τους μνήμες και ιστορίες να διηγηθούν. Πρέπει να φύγουν με αξιοπρέπεια και να πάρουν τις ιστορίες μαζί τους, όπως έκανε το Ντέλε Αλπι και το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Δε γίνεται ξαφνικά να το πεις Κόκα Κόλα Αρίνα. Στον Κινέζο που θα το ακούσει πρώτη φορά ίσως μπορείς. Στον οπαδό όμως, όχι.