Σώζοντας τον Χακίμ: Η ιστορία ενός ποδοσφαιριστή που είχε φωνή
Υποτίθεται ότι θα ήταν η πιο ευτυχισμένη εκδρομή της ζωής τους. Ο Χακίμ κι η σύζυγός του (η οποία κρατάει την ανωνυμία της για λόγους που θα καταλάβετε αργότερα) έφτασαν στις 27 Νοεμβρίου στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Ήταν το ταξίδι του μέλιτος για το ζευγάρι. Ήταν επίσης κι η πρώτη φορά μετά από σχεδόν 5 χρόνια που ο Χακίμ θα έφευγε από την Αυστραλία, το μέρος που έγινε το σπίτι του. Ο Χακίμ Αλ-Αραϊμπί προέρχεται από το Μπαχρέιν και είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Δεν γνωρίζουμε πόσο καλός είναι, ούτε έχει και κάποια σημασία για την ιστορία μας, αλλά έφτασε μέχρι και την εθνική ομάδα της χώρας.
Ο Χακίμ, όπως κι άλλα μέλη της οικογένειάς του, πήρε μέρος στα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης του 2011 με τον αδερφό του να έχει έντονο ρόλο. Στο Μπαχρέιν τα βασικά αιτήματα ήταν η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι πολιτικές ελευθερίες των Σιιτών. Μετά όμως από τα όσα έγιναν, το καθεστώς εκεί φρόντισε να βάλει στο στόχο όποιους αθλητές είχαν συμμετοχή στις πορείες. Ο Αλ-Αραϊμπί συνελήφθη το 2012 για τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις κι όπως υποστηρίζει βασανίστηκε. Πολλά από τα χτυπήματα ήταν στα πόδια με στόχο να του κόψουν την καριέρα. Το 2014, με τις διώξεις από το καθεστώς να μην έχουν τελειώσει, διέφυγε και ζήτησε άσυλο ως πρόσφυγας στην Αυστραλία. Ζούσε εκεί τα τελευταία χρόνια και έγινε δεκτός ως μόνιμος κάτοικος μερικά χρόνια αργότερα. Συνέχισε φυσικά να παίζει μπάλα εκεί ως αμυντικός σε διάφορες ομάδες με τελευταία την Πάσκο Βέιλ, ημιεπαγγελματική ομάδα της Αυστραλίας. Τουλάχιστον άλλοι έξι ποδοσφαιριστές έφυγαν από τη χώρα για να γλιτώσουν τις διώξεις.
Το γεγονός ότι διέφυγε από το Μπαχρέιν δεν σημαίνει βέβαια ότι πίσω στην πατρίδα τον ξέχασαν. Οι αρχές της χώρας τον είχαν κατηγορήσει για βανδαλισμό σε ένα αστυνομικό τμήμα μαζί με άλλους διαδηλωτές, κάτι που ο ίδιος αρνείται. Λέει μάλιστα ότι την ώρα του γεγονότος έπαιζε σε ποδοσφαιρικό αγώνα ο οποίος μάλιστα προβλήθηκε ζωντανά και από την τηλεόραση. Πιο τέλειο άλλοθι δεν γίνεται. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τις αρχές να προχωρήσουν σε δίκη, που η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε ως παρωδία. Ο Χακίμ καταδικάστηκε ερήμην σε κάθειρξη δέκα ετών για τον βανδαλισμό. Χωρίς να έχει την υπηκοότητα, αλλά με την επίσημη ιδιότητα του πρόσφυγα ο Χακίμ ζούσε τα τελευταία χρόνια στην Αυστραλία, χωρίς να σταματάει να μιλάει για τα πράγματα στην πατρίδα του. Για παράδειγμα, κατηγόρησε τον τότε πρόεδρο της Π.Ο. της χώρας (και τώρα πρόεδρο της Ασιατικής Ομοσπονδίας της ΦΙΦΑ) Σεΐχη Σαλμάν Μπιν Ιμπραχίμ Αλ-Καλίφα ότι δεν στήριξε τους ποδοσφαιριστές που κατηγορήθηκαν τότε. Φρόντισε μάλιστα στις εκλογές για την προεδρία της ΦΙΦΑ όπου ο Σαλμάν ήταν υποψήφιος απέναντι στον Ινφαντίνο (φαντάσου αγαπητέ αναγνώστη τον Ινφαντίνο να είναι «ο καλός» της υπόθεσης) να μιλήσει για τα βασανιστήρια τα οποία υπέστησαν αρκετοί ποδοσφαιριστές. Το να καταφέρεσαι εναντίον μέλους της (πολύ μεγάλης) βασιλικής οικογένειας δεν είναι πάντα το καλύτερο. Αυτός όμως το έκανε. Ο Σαλμάν έχασε κι αν, μεταξύ μας, ελάχιστοι από τους ψηφοφόρους επηρεάζονται από τέτοια κριτήρια, σίγουρα δεν τον συγχώρεσε.
Επιστρέφοντας στην αρχική μας ιστορία, ο Χακίμ για πρώτη φορά έφυγε από την Αυστραλία πιστεύοντας ότι θα ζήσει μερικές χαρούμενες μέρες με τη σύζυγό του. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, πήρε διαβεβαιώσεις από την αστυνομία της Αυστραλίας ότι δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα σε αυτό. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως τα περίμενε. Συνελήφθη με το που έφτασε από τις αρχές της Ταϊλάνδης, καθώς εκκρεμούσε εναντίον του ένταλμα από την Ίντερπολ μετά από αίτημα του Μπαχρέιν, κάτι που υποστηρίζεται ότι είναι εκτός κανόνων καθώς σε περιπτώσεις προσφύγων η Ίντερπολ βάση κανονισμού αρνείται τα αιτήματα της χώρας προέλευσης. Όντως, σύμφωνα με τα όσα λέγονται, η Ίντερπολ απέσυρε αυτό το αίτημα στη συνέχεια, αλλά ήταν ήδη αργά. Η πρώτη νύχτα του ζεύγους στο ταξίδι του μέλιτος δεν ήταν σε κάποιο ξενοδοχείο δίπλα σε αμμουδιές και όμορφες παραλίες. Ήταν σε ένα κελί. Η σύζυγος του Χακίμ έμεινε μαζί του στο κελί για περίπου 2 εβδομάδες, μέχρι που ο Χακίμ μεταφέρθηκε στη φυλακή κι αυτή δεν μπορούσε να είναι μαζί του. Για την ασφάλειά της έχει επιστρέψει πίσω στην Αυστραλία, προσπαθώντας από εκεί να κάνει το αίτημα γνωστό, πάντα κρατώντας την ανωνυμία της. Μέχρι πρόσφατα δεν είχε μιλήσει μαζί του και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο.
Το Μπαχρέιν ζητάει την έκδοσή του κι η Ταϊλάνδη εξετάζει το αίτημα, ενώ ο Χακίμ εκλιπαρεί να μην τον στείλουν πίσω γιατί όπως λέει θα πέσει θύμα βασανιστηρίων στην καλύτερη και θα τον σκοτώσουν στη χειρότερη. Οι αρχές της Ταϊλάνδης παρά τις εκκλήσεις της Αυστραλίας ζήτησαν χρόνο για να εξετάσουν το αίτημα του Μπαχρέιν. Ο Χακίμ παρουσιάστηκε στις 4 Φεβρουαρίου στο δικαστήριο ξυπόλητος και με δεμένα τα πόδια (αρχική εικόνα κειμε΄νου) λες και ήταν ο πιο επικίνδυνος κακοποιός, για να απαντήσει αν δέχεται ή όχι το αίτημα έκδοσης.
Πολύς κόσμος έχει πάρει θέση. Ο Κρεγκ Φόστερ, ο Αυστραλός διεθνής ποδοσφαιριστής με καριέρα και στην Αγγλία είναι από τους σημαντικότερους υποστηρικτές, καθώς βρίσκεται στην Ταϊλάνδη στηρίζοντας τον ποδοσφαιριστή (μπορείτε να δείτε κι εδώ τις δηλώσεις του στο CNN). Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, ο Τζέιμι Βάρντι, ο Γκάρι Λίνεκερ κι ο Ρόμπι Φάουλερ είναι μεταξύ αυτών που έχουν πάρει θέση προσπαθώντας να κάνουν το θέμα ακόμα πιο γνωστό. Το hashtag #SaveHakeem στα social media παίρνει όλο και μεγαλύτερη δημοσιότητα και οι πιέσεις στην κυβέρνηση της Ταϊλάνδης αυξάνονται. Οι αρχές εκεί λένε ότι είναι καθαρά θέμα της δικαιοσύνης. Ο Χακίμ θα περάσει ακόμα 60 ημέρες σε ένα κελί καθώς χθες ζήτησε χρόνο για να ετοιμάσει την υπεράσπισή του ενάντια στο αίτημα του Μπαχρέιν.
Η Αυστραλία ζητάει να επιστραφεί πίσω ο Χακίμ και συνεχίζει τις πιέσεις, αλλά υπάρχει θέμα καθώς δεν είναι ακόμα υπήκοός της και το status του ως πρόσφυγα δεν αναγνωρίζεται από την Ταϊλάνδη. Στο πρόσφατο παρελθόν, πολλοί άνθρωποι έχουνε εκδοθεί από την Ταϊλάνδη, κάτι που σίγουρα δεν είναι καθησυχαστικό. Μεταξύ τους κινέζοι αντικαθεστωτικοί, Χριστιανοί του Πακιστάν, ενώ το 2014 η Ταϊλάνδη επέστρεψε πίσω στον Μπαχρέιν έναν άνθρωπο που είχε πάρει μέρος στα γεγονότα του 2011. Το μαρτύριο του Χακίμ φαίνεται ότι θα συνεχιστεί τουλάχιστον για ακόμα δύο μήνες και ίσως αυτή η καθυστέρηση να είναι καλή ώστε να γίνει ακόμα περισσότερο ενεργοποίηση του κόσμου διεθνώς.
