Το προφιτερόλ που λέγεται 4-3-3
Στους λάτρεις του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου σίγουρα είναι αποτυπωμένη η ατάκα του Γιώργου Κωνσταντίνου στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Χτυποκάρδια στα θρανία»
Φυσικά αναφέρομαι στην περίφημη σκηνή του προφιτερόλ
-Δεν θέλω να το πω, να το φάω θέλω, είπε ο μεγάλος κωμικός και η έκφραση αυτή πέρασε στην ιστορία σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα πρακτικότητας.
Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα του 2008 ένα νέο…προφιτερόλ έχει κάνει την εμφάνισή του και αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν να το πλασσάρουν.
Μόνο που δεν διαλέγουν το ρόλο του πελάτη αλλά του ζαχαροπλάστη.
Κι έτσι αρκούνται μόνο να το προφέρουν γιατί το να το παρασκευάσουν και πολύ περισσότερο να το γευτούν, είναι πολύ δύσκολο γιά να μην πω ακατόρθωτο.
Βλέπω ας πούμε τον Γιώργο Δώνη που ήρθε στην ΑΕΚ με όνειρα χίλια και μερικές κασέτες της προ διετίας καλής Μπαρσελόνα στα μπαγκάζια του και ξεκίνησε στους παίκτες του την βιντεοθεραπεία.
– Βλέπετε εδώ πώς κινείται ο Τσάβι;
– Βλέπουμε κόουτς.
– Βλέπετε πώς δίνει την μπάλα ο Ντέκο;
– Βλέπουμε κόουτς
– Βλέπετε τί ψηλά πιέζει ο Πουγιόλ;
– Πώς δεν βλέπουμε κόουτς
– Βλέπετε πώς μαρκάρει ο Ετό;
– Βεβαίως κόουτς
– Μπράβο. Ετσι θα παίζουμε κι εμείς. Κατάλαβες Ρίκκα;;;
Και ο Ρίκκα μπορεί από ευγένεια να μην απαντάει, αλλά εγώ θα απαντήσω γιά λογαριασμό του.
Λοιπόν κόουτς δεν είναι απλά δύσκολο να παίξεις στην Ελλάδα 4-3-3, είναι ουτοπικό.
Γιά την ακρίβεια, μόνο με την μηχανή του χρόνου σύμμαχο θα μπορούσες να διαπράξεις κάτι ανάλογο.
Παίρνοντας κατάλληλους παίκτες γι αυτό το σύστημα ανεξαρτήτως εποχής που έπαιξαν μπάλα στην Ελλάδα γιά να συγκροτήσεις μία ικανή ενδεκάδα και πάλι αφήνοντας αρκετά κενά όπως οι θέσεις των πλάγιων μπακ.
Να διευκρινίσω εδώ πως δεν θα συμπεριλάβω στην ενδεκάδα μου τους καλύτερους παίκτες που θυμάμαι εγώ απ την δεκαετία του ’70 και μετέπειτα στην θέση τους, αλλά τους πιό κατάλληλους γιά το…προφιτερόλ μας.
Φυσικά κάθε παρατήρηση και διαφωνία δεκτή.
Ξεκινάω απ τον τερματοφύλακα λοιπόν.
Ενα τέρμα που θα πρέπει να έχει και στοιχεία…λίμπερο αφού πολλές φορές τα στόπερ μας θα βγαίνουν ψηλά γιά να βοηθούν τους 3 στο κέντρο.
Απ όσο θυμάμαι, ο τερματοφύλακας με την καλύτερη έξοδο στην Ελλάδα ήταν ο Παναγιώτης Κελεσίδης. Τον είχε πάρει ο Ολυμπιακός απ τις Σέρρες.
Αυτός είναι ο πορτιέρο μου.
Δεξί μπακ διάλεξα τον Γιούρκα με κρύα καρδιά. Κυρίως λόγω ταχύτητας, σωματοδομής, δύναμης και ικανότητας να κουτσοκαταφέρνει όλη την πλευρά.
Με ξενερώνουν οι σέντρες του αλλά είπαμε. Γιά την Ελλάδα μιλάμε.
Αριστερά θα διαλέξω περίπου γιά τους ίδιους λόγους τον Νίκο Βαμβακούλα.
Τεχνικά ανώτερος αν και ποδοσφαιρικά πιό ανώριμος απ αυτό που θα ήθελα.
Δεξί στόπερ διαλέγω τον μακαρίτη Γιάννη Κυράστα, εξαιρετικό αμυντικό όχι μόνο γιά το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γιά δεύτερο στόπερ θα…ψωνίσω τον Νίκο Αλαβάντα του πάλαι ποτέ μεγάλου ΠΑΟΚ με πολλά χαρακτηριστικά…Πουγιόλ (μόνο χαρακτηριστικά, να μην παρεξηγηθούμε)
Οπως παρατηρείτε, κανένα στόπερ δεν είναι…λεβέντης τσολιάς, αψηλός, αγγουροειδής και καλός στο ψηλό παιχνίδι.
Πάμε τώρα στο κέντρο.
Εδώ τα πράγματα είναι πιό εύκολα.
Θέλω 3 παίκτες που και μπάλα να ξέρουν και να αμύνονται καλά και να έχουν οργανωτικές ικανότητες και να μπορούν να παίξουν και κρυφοί κυνηγοί ερχόμενοι από πίσω.
Τον ουρανό με τ άστρα ψάχνω δηλαδή, αλλά παραδόξως στην Ελλάδα έχουν περάσει κατά καιρούς παίκτες με αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά ποτέ όλοι μαζί σε μιά ομάδα.
Διαλέγω λοιπόν Ερικ Μίκλαντ, Κριστιάν Καρεμπέ και Τόνυ Σαβέβσκι.
Και πάμε στην επιθετική τριπλέτα με δύο καλά εξτρέμ και ένα σέντερ φορ πολυεργαλείο καλό στο να πρεσάρει τους αντίπαλους αμυντικούς, όχι κατ ανάγκη φορ περιοχής αλλά με καλή αίσθηση του γκολ και ιδανικό στο να…μαζεύει κάθετες.
Δεξιά λοιπόν Δημήτρη Σαραβάκο, αριστερά Πρέντρακ Τζόρτζεβιτς και σέντερ φορ τον Κριστόφ Βαζέχα.
Αυτή είναι μιά ενδεκάδα που νομίζω πως θα μπορούσε να παίξει 4-3-3 και να είναι ανταγωνιστική τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Εύκολα καταλαβαίνετε πως στην σύγχρονη ποδοσφαιρική Ελλάδα δεν υπάρχει πιθανότητα να δούμε τέτοια ομάδα εκτός αν κάποια μέρα βιώσουμε την…πραγματική υπέρβαση του μπάτζετ που δεν θα είναι 10 και 20 εκατομμύρια ευρώ αλλά 90 και 100.
Μέχρι τότε το προφιτερόλ του 4-3-3 θα μπορούμε μόνο να το λέμε.
Οχι όμως και να το παίζουμε.
-Κατάλαβες Αντώνη Ρίκκα;
-Φυσικά κόουτς…
18 σχόλια σχετικά με το “Το προφιτερόλ που λέγεται 4-3-3”
Συμφωνω σε καθε πτυχη του ποστ. Ειμαι και εγω ενα πονεμενος οπαδος του 4-3-3. Αυτο για τις κασσετες τις Μπαρτσελονα νομιζω οτι το εχω ξανα ακουσει. Πραγματικα ισχυει;
Ετσι γράφτηκε στον τύπο και δεν διαψεύστηκε
Τον Τάσο τον Κάκο τον ρωτήσατε?
Είναι οπαδός του 4-3-3 ο Κάκος;
Δεν ξέρωμ πάντως θα τον βρεις μπροστά σου
Και όχι μόνο αυτόν.
Αλλά ας μην τα ρίχνουμε όλα στην διαιτησία.
Δηλαδή με τον Μίχελς μπορεί να παίξει 4-3-3 ελληνική ομάδα;
4-3-3 δεν μπορεί να πάιξει ελληνική ομάδα με μίχελς. Πες μου όμως εσύ ποιο σύστημα μπορεί να πάιξει ελληνική ομάδα πλην ποκ με μαζαράκους/ζωγράφους/σταυρίδηδες σε “φόρμα”?
Ε να το κόψουμε τότε και να μην μιλάμε γιά μπάλα.
Αλλωστε γιά τα χάλια πολλών ελληνικών ομάδων πλην ΠΟΚ φταίει αποκλειστικά και μόνο η διαιτησία.
Τα λαμόγια παράγοντες, οι άξιοι προπονητές, οι ικανοί παίκτες δεν φταίνει ποτέ.
Λυπάμαι αλλά δεν θα πάρω.
Kαλά μην πάρεις. Ασχολήσου με το σύστημα μιας ομάδας όπως η αεκ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μην ξεχάσεις να το πεις και στον σωκράτη να έχει τον νού του
Ενώ ο Σωκράτης μπορεί να παίξει 4-3-3 έστω και με τον Κασναφέρη διαιτητή…
Ας μην τα ρίχνουμε όλα στον κύριο κασναφέρη και τον κύριο βάλνερ…
Εντάξει.
Προφανώς όταν παίζουν όλοι αυτοί στην Ευρώπη τους σφυρίζει ο Κασναφέρης και τους δίνει τα παιχνίδια το ΚΑΣ
Για αυτό άλλωστε ο ολυμπιακός στην ευρώπη μας έχει χαρίσει όμορφες αναμνήσεις (και ο πολυμετοχικός δεν πάει πολύ πίσω)
Ναι, ναι.
Γι αυτό.
Και γι αυτό όλοι οι υπόλοιποι όταν βγαίνουν έξω τους κατατροπώνουν όλους.
Αλλά κι εκεί η διαιτησία τους κυνηγάει
Οι υπόλοιποι είναι μικρές ομάδες. Από τις μεγάλες περιμένουμε να δούμε χαίρι. Πάντως τι καρατιά έκανε ο σαριέγκι και ο βύντρα πάνω στον εντίνιο ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Τον σάπισαν στο ξύλο! O πολυμετοχικός δεν πρέπει να έχει συνηθίσει τέτοια πέναλτυ…
Δεν βαριέσαι.
Πέρυσι έφαγε την καρατιά ο Ζούλιο Σέζαρ, φέτος ο Εντίνιο.
Αφού οι αμυντικοί μας είναι γκασμάδες 😉
Μάλλον είσαι μικρός στην ηλικία για να μην μπορείς να βρεις μέσους που να κόβουν και να οργανώνουν ταυτόγχρονα…
Έτσι απλά: Νικολούδης…
Οντως είμαι μικρός
Οσο μεγαλώνεις μαθαίνεις…
Πάντως απ την στιγμή που έβαλα τερματοφύλακα τον Κελεσίδη θα πρέπει να κατάλαβες πως την πρόλαβα την εποχή Νικολούδη.
Καλός ο Νικολούδης αλλά όχι καλύτερος απ τους 3 ξένους που έβαλα στην σύνθεσή μου.
Γιατί υστερούσε απελπιστικά σε ταχύτητα (ήταν ιδανικός στο να κρατά την μπάλα-δεν του την έπαιρνες με τίποτα)
Σήμερα νομίζω πως τέτοιοι ποδοσφαιριστές δεν είναι πιά χρήσιμοι.
Στη δεκαετία του ΄70 και του ’80 ήταν σπουδαίοι.