It’s derby time!

Μουντό, βροχερό πρωινό καθημερινής, πλησιάζοντας στην δουλειά σου, σκεπτόμενος ακόμα πως κατάφερες να χάσεις απ’ αυτόν τον Παναθηναικό, μέσα σε 7-8 λεπτά, αντικρίζεις στο απέναντι καφενείο, γνωστό σου, μερικά εκατομμύρια χρόνια μεγαλύτερο σου, να σου φωνάζει: “Σας περιμένουμε την Κυριακή! Ελάτε ..με την όπισθεν”! Το ‘τελετουργικό’ έχει μπει σε εφαρμογή.. Παρά την απογοήτευση σου για την πορεία της ομάδας, το κοουτσάρισμα του Κίκε, τα στραβά αποτελέσματα, την προβληματική σου άμυνα και άλλα τόσα παραδείγματα, το οπαδικό σου υποσυνείδητο δεν αντέχει το προκλητικό σχόλιο και σηκώνει ανάστημα, λες και από την δικιά σου απάντηση, κρέμεται η αξιοπρέπεια ολόκληρου του λαού της ομάδας: “Ερχόμαστεεεε και καλά θα κάνετε για μια και μοναδική φορά το τελευταίο εξάμηνο, να ..πλυθείτε καλά από πίσω”! Ω ναι.. Είναι εβδομάδα ντέρμπι.

Στην Βαρκελώνη, την Κυριακή, η Εσπανιόλ υποδέχεται την Μπαρσελόνα. Στο Μιλάνο, η Μίλαν την Ίντερ. Στο Λίβερπουλ, η Έβερτον την Λίβερπουλ. Και στην Θεσσαλονίκη, ο ΠΑΟΚ τον Άρη. Καθαρά ντέρμπι, τοπικά, με την ‘κυριολεκτική’ έννοια του όρου κι ας παραμένει αιώνια ειρωνικό, το γεγονός ότι η πόλη Ντέρμπι της Αγγλίας, που αποτέλεσε την έμπνευση για την λέξη, δεν έχει πλέον καμία τοπική κόντρα!

Το ντέρμπι είναι πάντα κάτι ανώτερο από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Αν στην συναισθηματική κλίμακα, ένας απλός αγώνας κυμαίνεται από την ‘στεναχώρια’ ως την ‘χαρά’, ένα ντέρμπι διευρύνει αυτόματα τα όρια, μετατρέποντας τα σε ‘κατάρρευση’ και ‘ηδονή’! Γιατί, είναι η φύση τους τέτοια, που το παιχνίδι δεν ξεκινάει με το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή, ούτε τελειώνει με το τελευταίο. Το ντέρμπι ‘ζει’ στην πόλη, μια εβδομάδα πριν και μια εβδομάδα μετά. Υπάρχει στις καφετέριες, στις δουλειές, στις παρέες, στο λεωφορείο, στα ραδιόφωνα, στο ασανσέρ, στις τοπικές φυλλάδες, παντού.

Πρόβλεψη για το ντέρμπι σπάνια μπορεί να γίνει. Ευχή όμως άνετα..
Πάμε σαν τότε, που κυριολεκτικά, τα όνειρα μιας ολόκληρης χρονιάς, ενός ολόκληρου λαού πήραν ..εκδίκηση!