Σάββατο απόγευμα στο γήπεδο
Από την μια πλευρά, με τα μαύρα και μπλέ, η ‘τραγωδία των ανεκπλήρωτων (ακόμα) προσδοκιών’:Μια ομάδα γεμάτη ταλέντο και ενθουσιασμό, να αδυνατεί τρείς μήνες μετά την έναρξη της περιόδου, να βρει ρυθμό, χάνοντας συνεχώς πολύτιμους πόντους εντός και εκτός έδρας από υποδεέστερους αντιπάλους. Παίκτες-κλειδιά που είναι εκτός φόρμας από την αρχή της χρονιάς, σοβαρά προβλήματα στο δημιουργικό κομμάτι και στον τομέα της πειθαρχίας, ένας προπονητής υπό (δικαιολογημένη) αμφισβήτηση κι ένας κόσμος που ..αναβάλλει κάθε αγωνιστική το πολυπόθητο ‘ξεσκάλωμα’, που θα οδηγήσει την ομάδα ψηλά, σ’ενα πρωτάθλημα που ακόμα ψάχνει πρωτοπόρους.
Από την άλλη πλευρά, με τα κίτρινα και μπλέ, η ‘τραγωδία της σκοπιμότητας’:
Μια ομάδα γεμάτη ταλέντο, για τα δεδομένα της, με αρκετούς ποδοσφαιριστές που “κατέχουν το τόπι”, να προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβραδύνει τον χρόνο, εκμεταλλευόμενη την ‘Ελληνική ανεπάρκεια’ του διαιτητή Λαμπρόπουλου! Στιγμές ‘ξεφτίλας’, με καθυστερήσεις από το πρώτο ημίχρονο, με ποδοσφαιρστές που τραυματίζονται και ως εκ Ασκληπιού θαύματος, ξανανιώνουν αυτοστιγμεί, μόλις ο διαιτητής σταματήσει την φάση σε ένδειξη fair play και αμυντικούς που ξεκινάνε από την άμυνα τους με αργά βήματα για να πάνε να εκτελέσουν ένα πλάγιο άουτ στο ύψος της αντίπαλης μεγάλης περιοχής, λόγω άρνησης όλων των υπολοίπων να πλησιάσουν προς την μπάλα.
Στο τέλος της ημέρας, έτσι κι αλλιώς, αυτό που μετράει δεν είναι τα νεύρα των πελατών-θεατών, αλλά το ένα πονταλάκι επιπλέον, στην κατάταξη.
