Την ζωή μου έχεις βάψει…
Συνηθίσαμε τόσα χρόνια την ξύλινη γλώσσα των παραγόντων του ποδοσφαίρου, τα σαρδάμ, την ασυνταξία, την αγραμματοσύνη, μα πάνω απ όλα την υποκρισία τους.
Ελάχιστοι λένε αυτά που σκέφτονται, σαν τον Χριστόφορο Μαυρόπουλο, παραιτηθέντα πρόεδρο της ΠΑΕ Πανιώνιος με θητεία μίας ημέρας.
Με ανακοίνωσή του ο τέως πρόεδρος και διευθύνοντας σύμβουλος της κυανέρυθρης ΠΑΕ δείχνει να αδιαφορεί γιά το τί…θα πει ο κόσμος και κάνει κατάθεση ψυχής.
Ειδικά το σύνθημα στο τέλος της ανακοίνωσης αλλά και το πρώτο υστερόγραφο δείχνουν πως κάποιοι παράγοντες έχουν και ψυχή.
Ισως γιατί δεν είναι τόσο φουσκωμένο το πορτοφόλι τους…
“Όταν ξεκινήσαμε το καλοκαίρι του 2006 μία ομάδα τριών ανθρώπων να λειτουργήσουμε αυτό το σύλλογο λίγοι ήταν αυτοί που πίστευαν πως θα υπάρξει αυτή η ραγδαία επιτυχία. Το να υπηρετώ τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ από οποιοδήποτε πόστο αλλά πολύ περισσότερο από αυτό του Διευθύνοντος Συμβούλου για δυόμιση χρόνια όπως και η έστω μία ημέρα προεδρίας μου στον Σύλλογο, κατόπιν της εμπιστοσύνης που μου έδειξε το Διοικητικό Συμβούλιο, είναι υπέρτατη τιμή για μένα.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορώ να ξεχωρίσω σε αυτή την πορεία, θα μείνω όμως στο πιο σημαντικό για μένα που είναι το γεμάτο κυανέρυθρο γήπεδο, τη στιγμή που όταν αναλάβαμε στο γήπεδο έρχονταν λιγότερα από πεντακόσια άτομα.
Μέσα σε αυτά τα δυόμιση χρόνια ζήσαμε πολλές καλές και μεγάλες στιγμές για την ομάδα μας. Οι δύο συμμετοχές της ομάδας στην Ευρώπη αλλά πάνω απ’όλα η αναγνώριση από όλο το κοινό – ποδοσφαιρικό και μη – πως ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ επέστρεψε στο ήθος και στις αξίες που τον διέπουν από την ίδρυση του είναι τα σημαντικότερα. Παράλληλα αναπτύχθηκε και ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό έργο.
Γνώρισα πολλούς ανθρώπους στο χώρο του ποδοσφαίρου και θέλω να ευχαριστίσω όλους όσους συνεργάστηκα ή και έστω αντάλλαξα μία απλή χειραψία.
Ήταν ωραία χρόνια και θα τα θυμόμαστε για πάντα όλοι οι συμμετέχοντες. Τελειώνω με ένα σύνθημα: «Τη ζωή μου έχεις βάψει όλη κόκκινη και μπλε».
Υ.Γ.1 Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο, τον Ροκά, τον Νίκο, τον Ντιντί, τον Ανδρέα, τις δύο Μαρίες, τη Σάρα, τον Βαγκ, τον Τάκη και τον Κώστα Τσακίρη.
Υ.Γ.2 Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα αλλά δεν έχω το κουράγιο”.
Χριστόφορος Μαυρόπουλος
