"Και στο τέλος νικάνε οι ..Γερμανοί"
Τότε απλά κερδίζει ο ..πιο Γερμανός. Αυτός που έχει παίξει 1.466 ολόκληρα παιχνίδια, παραπάνω στην πρώτη κατηγορία του Γερμανικούς πρωταθλήματος από τον αντίπαλο του. Αυτός που μετράει 35 εγχώριους τίτλους, περισσότερους από τους …μηδέν του αντιπάλου. Αυτός που με στρατιωτική πειθαρχία και ..ορυκτέλαιο να κυκλοφορεί κάτω απ’την σάρκα του, έχει φτάσει αρκετές φορές στην κορυφή της Ευρώπης, χωρίς να θέλξει ποτέ κανέναν.
Κι αν ο αντίπαλος είναι ανερχόμενος, μια σύγχρονη μεταφορά του Αστερίξ και των Γαλατών, ένα μοντέρνο παραμύθι, που στις αρχές Δεκέμβρη παραμένει ακόμα στην κορυφή της Μπουντεσλίγκα, έχοντας και την καλύτερη επίθεση της χώρας;
Κανένας δεν δίνει σημασία. Στην Μπάγερν Μονάχου, δεν μεγάλωσαν με παραμύθια για μικρά χωριά που θέλουν να πουλήσουν τρέλα σ’όλη την Ευρώπη, αλλά με τρομακτικές ιστορίες στις οποίες ο Καν κατάπινε αντιπάλους όταν τολμούσαν να βγουν σε τετ-α-τετ μαζί του και ο Έφενμπεργκ, έκανε πιτσιρίκια, που παρακολουθούσαν το ματς από την τηλεόραση, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, να κατουρηθούν πάνω τους.
Και απ’ότι αποδείχτηκε εχθές, ακόμα και οι ..Γαλάτες, χάνουν καμιά φορά από Ρωμαίο (ή γενικά Ιταλό, ψηλό, άχαρο αλλά γκολτζή, επιθετικό):