Κάποτε γιά τον Τίτο

Είναι 1976 ή 1977. Δεν θυμάμαι καλά, έχουν περάσει και τόσα χρόνια. Ηταν πάντως εποχή καρναβαλιού και βρισκόμουν στην Πάτρα. Την Κυριακή το μεσημέρι η ΑΕΚ αγωνίζεται κόντρα στην Παναχαίκή. Στην Παναχαϊκή που έχει στις τάξεις της τους Ψαρρά και Ιωακειμίδη (κάποια στιγμή και οι δύο πέρασαν και από τον Εθνικό)
Στην μεγάλη ΑΕΚ εκείνης της εποχής, φυσικά αγωνίζεται και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Ο οποίος προερχόμενος από την ενιαία Γιουγκοσλαβία έχει ένα κόλλημα: δεν μπορεί να ακούει κανένα να βρίζει τον Τίτο. Και αυτό έχει αρχίσει να διαρρέει στους αντίπαλους αμυντικούς. Που ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπο να τον σταματήσουν, να τον εκνευρίσουν, να τον βγάλουν απ τα νερά του.
Στον αγώνα εκείνον λοιπόν (βρισκόμουν στο γήπεδο με τον θειό μου που τότε ήταν στην διοίκηση Μπάρλου), οι Ψαρράς και Ιωακειμίδης είχαν την φαεινή ιδέα να ψυθιρίζουν στο αυτί του Ντούσαν λογάκια γιά τον Τίτο. Το παιχνίδι ήταν στο 0-0 και πλησίαζε στην λήξη του. Εκεί γύρω στο 85’ η ΑΕΚ σκόραρε και φάνηκε να παίρνει τη νίκη. Οι δύο ομάδες είχαν κάνει όλες τις αλλαγές τους (από δύο εκείνη την εποχή) και λίγο πριν το 90’ ο Ντούσαν παίρνει την εκδίκησή του. Με δύο φοβερά κροσέ ξαπλώνει στο έδαφος και Ψαρρά και Ιωακειμίδη και φεύγει μόνος του γιά τα αποδυτήρια ενώ οι δύο ποδοσφαιριστές της Παναχαίκής αποχωρούν με το φορείο.
Φυσικά η ΑΕΚ τέλειωσε τον αγώνα με 10 και η Παναχαϊκή με 9.
Μετά το τέλος του αγώνα ο Ντούσαν μας είπε: Δεν έχει γιατί. Γιατί έβριζαν συνέχεια τον Τίτο. Και λίγα έπαθαν!
Αθήνα, Ιανουάριος 2009. Ο Νάτσο Σκόκο βρίζει την μάνα ενός μουσουλμάνου ποδοσφαιριστή. Κάτι δηλαδή ακόμα χειρότερο όπως θα ξέρετε απ το να βρίσει κάποιος τον Τίτο.
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, προπονητής της ΑΕΚ πλέον γιά πολλοστή φορά, φαίνεται δεν δείχνει να θυμάται τα «κολλήματα». Και απ ότι έμαθα μέσα από την προπόνηση, όχι μόνο δεν κράτησε στάση ουδετερότητας, αλλά μάλλον «την είπε» παραπάνω στον Τσιμπούρ…