Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Για ξένες γλώσσες στην ΕΥΡΩΓΝΩΣΗ


Ε λοιπόν ναι, το ομολογώ! Η τεράστια επιτυχία μου στο sombrero τράβηξε επάνω μου την προσοχή των χορηγών και από σήμερα τα posts μου πληρώνονται προς 2.50 ευρώ το κομμάτι (γι΄αυτό ετοιμαστείτε να απολαύσετε κείμενα του τύπου «τί έκανε ο άνθρωπος» και από κάτω βίντεο, «δεν γίνονται αυτά» και από κάτω φωτογραφία, βίντεο κλπ κλπ.
Γιά να μην τα πολυλογώ λοιπόν, επειδή πρέπει να σπεύσω να ετοιμάσω το επόμενο post μου, ο Παναθηναϊκός προσέφερε άλλο ένα βράδυ ποδοσφαιρικής αηδίας, αλλά συνάμα και αποθέωσης του ρεαλισμού.
Και σε τελική ανάλυση, γιά μιά ελληνική ομάδα, το ζητούμενο στους ευρωπαϊκούς αγώνες δεν είναι το θέαμα, το κλείσιμο του αντίπαλου στα καρέ του και το ανηλεές σφυροκόπημα, αλλά το αποτέλεσμα και μόνον αυτό.
Και σ αυτό τον τομέα ο Παναθηναϊκός χρόνια τώρα έχει πλήρη επίγνωση του ειδικού του βάρους εκτός συνόρων. Ξέρει δηλαδή πως όταν παίζει με μιά ευρωπαϊκή ομάδα από κάποια προηγμένη ποδοσφαιρικά χώρα, σπανίως είναι καλύτερος σε υλικό ή σε μοντάρισμα.
Κατά συνέπεια κλείνει τα μετόπισθεν, γεμίζει το κέντρο και προσπαθεί να διαφυλάξει το 0 στην άμυνα και μετά, πατώντας επάνω και στην απογοήτευση του αντίπαλου, να εκμεταλλευτεί μία απ τις λίγες ευκαιρίες που θα του παρουσιαστούν και να σκοράρει.
Ακουσα από χθες το βράδυ διάφορους…αγανακτισμένους φιλάθλους, κυρίως οπαδούς του Ολυμπιακού, να διαμαρτύρονται γιά αυτό το αντιποδόσφαιρο και να δηλώνουν υπερήφανοι επειδή λέει προτιμούν να τρώνε 3 απ την Σαιντ Ετιέν παίζοντας ποδόσφαιρο, απ το να βιάζουν κατ αυτό τον βάρβαρο τρόπο το άθλημα.
Και επειδή δεν ασχολήθηκα την προηγούμενη βδομάδα, θα το πω τώρα.
Από πότε ρε παιδιά η ποδοσφαιρική αφέλεια «βαφτίζεται» ποιότητα;
Είναι δυνατόν να πιέζεις σε όλο το γήπεδο μιά ομάδα που είναι 3 φορές πιό γρήγορη από σένα; Πήγαινε ο Τζόρτζεβιτς τώρα και πίεζε τον «γιό» του σε όλο το γήπεδο και ο «σκασμένος» Γκαλέτι έναν εικοσάχρονο σπρίντερ;
Κι αυτό εγώ θα πρέπει να το θαυμάσω;
Λυπάμαι, αλλά μεταξύ βλακείας και ρεαλισμού, προτιμώ το δεύτερο.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

we love 1-1-8, ελληνικό ποδόσφαιρο, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Εις το όνομα του πατρός

Tτην ώρα που ο Ντάριο Σρνα αγωνιζόταν εναντίον της Τουρκίας στο Euro 2016, ο πατέρας του Ουζεΐρ, άφηνε την τελευταία του πνοή στην Κροατία από την κώλο-αρρώστεια που δεν γράφουμε το όνομά της. Ο Σρνα μού είναι για διάφορους λόγους συμπαθής. Ο πρωταρχικός είναι ότι όσοι παίζουμε Football Manager, όλο και κάπου τον αγοράσαμε για […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Χάνοντας την Ταυτότητά σου

Την Κυριακή στη Ρουμανία έγινε ένα πολύ περίεργο παιχνίδι. Στο Βουκουρέστι η Στεάουα Βουκουρεστίου (όχι πια του Παντελή Καπετάνου) φιλοξενούσε την Τσέσμες Ιάσι. Κανείς όμως εκτός από τους οπαδούς των δύο ομάδων δε θα μπορούσε να καταλάβει μεταξύ ποιών ήταν το παιχνίδι. Στο φωτεινό πίνακα του γηπέδου στη θέση της γηπεδούχου ομάδας δεν εμφανίστηκε το […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *