Τα σαλόνια και τα αλώνια
Στην Μαδρίτη, η Πόρτο κάνει ότι θέλει την Ατλέτικο αλλά την ώρα που χάνει τα άχαστα, ο τερματοφύλακας της, Έλτον, κατορθώνει να ..εξαϋλώσει τα χέρια του, στην πλέον ακατάλληλη στιγμή, προσφέροντας στον Φορλάν το πιο εύκολο γκολ της καριέρας του. (Στο ποδόσφαιρο της γειτονιάς, στην ίδια ακριβώς περίπτωση, η ομάδα του τερματοφύλακα παρατάει το παιχνίδι αγανακτισμένη – “Οχου μωρέ, τι τον βάλαμε τον τρύπιο να κάτσει τέρμα”).
Στο Λονδίνο, ο διαιτητής της αναμέτρησης ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο την ώρα που η Άρσεναλ είναι στο χόρτο με εννιά παίκτες και ο Γκαλάς με τον Τουρέ ακόμα στα αποδυτήρια! (Στην γειτονιά, ένας εκ των συμπαικτών σταματάει την επανέναρξη πιάνοντας την μπάλα με τα χέρια – “Περιμένετε λίγο. Ο Γιωργάκης κατουράει ακόμα και ο Μίμης πήγε στο ψιλικατζίδικο να πάρει νερό”).
Στο Μιλάνο, οι δυο ομάδες συμφώνησαν πως δεν υπήρχε λόγος να κουραστούν τόσοι παικταράδες για να προσφέρουν θέαμα στον κοσμάκη, γι’αυτό θα βάλουν τον Φέργκιουσον και τον Μουρίνιο σ’ενα τραπέζι να ανταλλάσσουν μπηχτές και 7 δημοσιογράφοι και 8 κουτσομπόλες, θα κρίνουν στο τέλος ποιος “την είπε” στον άλλον καλύτερα. (Στην γειτονιά, οι ‘σοφοί’ της περιοχής θα έλεγαν “όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι”).
Τέλος στην Λυον, ο – έτσι κι αλλιώς αιώνια επίφοβος – Βίκτορ Βαλντέζ, πέφτει θύμα της φήμης του Αντόνιο Ριμπέιρο Τζούνιορ, ή αλλιώς Ζουνίνιο από το Περναμπούκο, και δέχεται σχεδόν ακίνητος ένα γκολ-φαουλ από το πουθενά. (Στην γειτονιά, αυτή είναι μια κλασσικότατη περίπτωση πιτσιρικά, που η φήμη του πηγαίνει στο γήπεδο πριν απ’αυτόν – “Μου είπαν, ότι θα φέρουν και τον Γιάννη Μικρούλη, τον ‘Κουντουπιέ’, απ’το Κορδελιό, αυτόν που το δεξί του πόδι είναι τόσο δυνατό, που μια φορά είχε σπάσει το χέρι κάποιου με σουτ. Σε τρία σημεία!”).
Όπως είναι πασιφανές από την χθεσινή ημέρα, το Champions League δεν συμβαδίζει με το πνεύμα των ημερών. Σε μια εποχή που όλοι ντύνονται, αυτό ξεγυμνώθηκε. Απλά και μόνο για να μας αποδείξει πως κάτω απ’ το πανάκριβο κουστούμι που φοράει, γεμάτο από χορηγίες και φωτισμένο από χιλιάδες φλας, υπάρχει αυτό που οι περισσότεροι ξέρουμε και γνωρίσαμε, σε αλάνες και σχολεία. Η ..μπαλίτσα, στην πιο απλή μορφή της.
1 σχόλια σχετικά με το “Τα σαλόνια και τα αλώνια”
Κύριε, κύριεεεε
Και βιντεοθεραπείααααα 😉