Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

“Ρε άντε πλύνε κανά πιάτο”


Η Fisher Athletic είναι μια μικρή ομάδα του νοτιανατολικού Λονδίνου που αγωνίζεται στην…Στ’ Εθνική της Αγγλίας (μια κατηγορία κάτω από τη Conference). O αγώνας της με την Eastleigh θα είναι ιστορικός, όχι γιατί έχει μεγάλη αγωνιστική σημασία καθώς είναι ένα βαθμό από τον πάτο της κατηγορίας ενώ η αντίπαλος είναι τρίτη στην κατηγορία, αλλά για το ποιος θα κάθεται στον πάγκο της ομάδας.

Τον ρόλο του προπονητή θα αναλάβει μια γυναίκα, η Ντόνα Πάουελ που είναι υπάλληλος στα τουρνικέ του γηπέδου της ένδοξης Fisher και μοναδική της προπονητική εμπειρία είναι σε μια ομάδα αγοριών με ηλικία 11 ετών (με την οποία είναι αήττητη φέτος). Η Ντόνα μάζεψε περίπου £500 για την ομάδα που εκτός από αγωνιστικά παραπαίει και οικονομικά και η διοίκηση για να την ευχαριστήσει την έκανε προπονήτρια για έναν αγώνα. Η Ντόνα φαίνεται αποφασισμένη:

“Εγώ θα διαλέξω την ομάδα και θα παίξουμε με τον τρόπο μου, όχι αυτές τις αηδίες με τις μακρινές μπαλιές, θα έχουμε την μπάλα κάτω και με την μία”.

Ο υπεύθυνος Τύπου είπε (μεταξύ σοβαρού και αστείου) ότι αν η ομάδα πάει καλά μπορεί να της δώσουν ευκαιρία και στο μέλλον για κάτι πιο μόνιμο, αλλά οι 11 σερί ήττες της Fisher δεν αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία.

Από την πλευρά της Eastleigh βέβαια δεν ακούστηκαν και τα καλύτερα. Ο γενικός διευθυντής της ομάδας δήλωσε ότι το γεγονός υποβαθμίζει το πρωτάθλημα και η θέση του προπονητή δεν πρέπει να είναι εμπορεύσιμη. Οι διαφορές θα λυθούν στο γήπεδο…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Όταν η Λέστερ είχε διοικητικά προβλήματα και τον Ζαγοράκη στο τέρμα

Θα κλείσω τη “Λεστεριάδα” με ένα κειμενάκι για μια παλιά και -σχετικά- άγνωστη ιστορία στο ευρύ κοινό. Απ’ αυτές που προσωπικά μου αρέσουν πολύ, αν και είμαι σίγουρος πως μεγάλη μερίδα των ποδοσφαιρόφιλων τις βρίσκει παγερά αδιάφορες. Θα πάμε αρκετά χρόνια πίσω, για την ακρίβεια 17, στο Λέστερ. Σε μια περίοδο όπου η ομάδα είχε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Πέρα από τα γκολ και τους τίτλους

Στα 12 του ο Λι Τζόνσον ήταν σαν ένα οποιοδήποτε φυσιολογικό παιδί. Πήγαινε σχολείο, οι δάσκαλοι έλεγαν ότι θα έχει λαμπρό μέλλον και πήγαινε στο γήπεδο να δει την αγαπημένη του ομάδα την Έβερτον. Κάπου εκεί στην κεντρική κερκίδα του Γκούντισον έκανε όνειρα. “Αυτό θέλω να κάνω, θα ήθελα να δουλεύω στο ποδόσφαιρο κάποια μέρα” […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *