Θρίαμβος της πειθαρχίας

Με τέσσερις (!) δυνατούς κόφτες στο κέντρο μπροστά απ’την τετράδα της άμυνας, τον Μαλουντά να λέει συνεχώς κρύα ανέκδοτα στον Ντάνι Άλβες με σκοπό να τον εκνευρίσει για να δεχτεί κάρτα που θα τον άφηνε εκτός του επαναληπτικού και τον Ντρογκμπά να προσπαθεί ηρωικά να παίξει όλες τις θέσεις της επίθεσης μόνος του, η Τσέλσι κυριάρχησε στο μισό της γήπεδο και κέρδισε δίκαια τις εντυπώσεις από την φλύαρη και τακτικά λειψή αντίπαλο της. Το παιχνίδι αποτέλεσε ουσιαστικά έναν αμυντικό μονόλογο των πειθαρχημένων Άγγλων, που επέδειξαν αξιοθαύμαστη πειθαρχία και αλληλο-κάλυψη, αφού κάθε φορά που κάποιος παίκτης ξεχνιόταν για μερικά δευτερόλεπτα και ‘αποσχιζόταν’ από την υπόλοιπη ομάδα περνώντας στο αντίπαλο μισό του γηπέδου ένας συμπαίκτης του εμφανιζόταν άμεσα στην θέση του, ώστε να μην νιώσει στιγμή μόνος του ο Τσεχ.

Ευτυχώς, για όλους τους αγνούς φίλους της προπονητικής, ο Γερμανός διαιτητής του αγώνα δεν ξεγελάστηκε από το αεράτο και απειθάρχητο παιχνίδι των γηπεδούχων, κρατώντας στο τσεπάκι του τις περισσότερες φορές τις κίτρινες κάρτες, στις περιπτώσεις που οι παίκτες του Ολλανδού μαέστρου αναγκαζόταν να τους ρίξουν βίαια, αλλά πάντα βάσει συστήματος, στο έδαφος, γιατί χαλούσαν την ευρυθμία του μισού τους γηπέδου.

Το τελικό σκορ αποτέλεσε την πλήρη δικαίωση του παιχνιδιού του Ολλανδού ‘στρατηγού’, παιχνίδι που πρόσφερε μαγικές στιγμές στους απανταχού λάτρεις της στρατηγικής και ανάγκασε κάποιους εκ των πιο διαβασμένων να θυμηθούν τον περσινό πρώτο ημιτελικό, πάλι στο Καμπ Νου, όταν ο μάγος Σερ Άλεξ Φέργκιουσον με παρόμοια μαεστρική τακτική και τον Ρούνει μοναδικό προωθημένο στον χώρο του κέντρου, είχε κερδίσει με το ίδιο ακριβώς σκορ τις εντυπώσεις και αργότερα και την κούπα.

(Κείμενο γραμμένο για το περιοδικό ‘Four-Six-Zero’)
(Το κείμενο μπορεί να διαβαστεί είτε με σοβαρή είτε με ειρωνική διάθεση, ανάλογα με την ποδοσφαιρική φιλοσοφία του αναγνώστη)