Άρσεναλ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Τα πάντα όλα

ΑΡΣΕΝΑΛ
Τι ελπίζαμε να δούμε:
Μια ομάδα ταλαντούχων πιτσιρικάδων, που θα τρέχει όταν οι άλλοι σταματάνε. Τον Φάμπρεγας να οργανώνει το κέντρο και με ασταμάτητη κυκλοφορία να κλείνει τον αντίπαλο στα καρέ και να σφυροκοπάει. Τον Γκιμπς να κάνει ματσάρα, να γίνεται η νέα μεγάλη ανακάλυψη του Βενγκέρ και την επόμενη μέρα να φιγουράρει στο πρωτοσέλιδο της Sun, μεθυσμένος, με τα βρακιά κάτω και μια αφράτη Αγγλιδούλα αγκαλιά. Τον Φαν Πέρσι, να σηκώνει την ομάδα στις πλάτες του. Τον Αντεμπαγιόρ, να παίζει μπουνιές με τις ντουλάπες της Γιουνάιτεντ. Και να τις ρίχνει νοκ άουτ. Τον Βενγκέρ, να ξεσπάει μετά από γκολ πρόκρισης και να κάνει κωλοδάχτυλο στον Φέργκιουσον στην μνήμη των παλιών τους λογομαχιών.

Τι είδαμε:
Μια ομάδα ταλαντούχων πιτσιρικάδων που την βάλανε να παίξει απέναντι σε μεγαλύτερους και την κρίσιμη στιγμή δεν είχε σε ποιον να στηριχθεί. Τον Γκιμπς να γλιστράει στο πιο κρίσιμο σημείο της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ως τώρα. Τους Φάμπρεγας-Φαν Πέρσι να μην μπορούν να ξεκολλήσουν την ομάδα τους από το αδιέξοδο που την έφερε ο Φέργκιουσον. Τον Βενγκέρ να επιστρέφει πάλι στο παιδομάζωμα του, χωρίς την μεγάλη κούπα και να συνειδητοποιεί ότι πιο εύκολα θα πάρει η Ελλάδα το Ευρωπαικό, παρά αυτός Champions League (Σημείωση: Άκυρο, πρέπει επιτέλους να το κόψω αυτό το αστείο, δεν πιάνει πλέον).

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ
Τι ελπίζαμε να δούμε:
Τον Ρονάλντο να ‘πυροβολεί’ με το δεξί του από όλες τις αποστάσεις και μετά να κάνει γκριμάτσες. Τον Ρούνει να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά, από επιθετικός μέχρι αμυντικό χαφ. Έντεκα παίκτες που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν, πως θα το πάρουν και πως θα το κρατήσουν. Την γνώριμη φάτσα του Γκίγκς, απλά και μόνο για να νιώσουμε ότι δεν έχουμε μεγαλώσει πάρα πολύ. Τον Φέργκιουσον, να εκμεταλλεύεται την διαφορά εμπειρίας των δυο ομάδων και στο τέλος μιας επικής μονομαχίας να φτύνει την τσίχλα, που μασάει από τον Μάιο του 1999, στην μούρη του Βενγκέρ.

Τι είδαμε:
Τον Ρονάλντο να ‘πυροβολεί’ με το δεξί του από όλες τις αποστάσεις και μετά να κάνει γκριμάτσες. Τον Ρούνει να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά, από επιθετικός μέχρι αριστερό μπακ. Έντεκα παίκτες που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν, πως θα το πάρουν και πως θα το κρατήσουν. Τον Γκίγκς, αλλά με άσπρες τριχούλες. Τον Φέργκιουσον, να εκμεταλλεύεται την διαφορά εμπειρίας των δυο ομάδων και να κρατάει στο στόμα του ακόμα, την καταραμένη τσίχλα.