Οι καλοί δεν χάνονται
Όσοι είστε φίλοι της καλής δημοσιογραφίας είναι σίγουρο ότι τις τελευταίες μέρες νιώθετε ένα κενό μέσα σας. Κάτι σας λείπει. Μην είναι που ακούγοντας τον Αλέκο Θεοφιλόπουλο καταλάβατε πόσο λείπει από τις αναμεταδόσεις του ελληνικού πρωταθλήματος; Όχι. Μην είναι πού ο Αλέξης Σπυρόπουλος δεν γράφει για τη φιλία Ρουί Κόστα και Κατσουράνη που θα έχει ως αποτέλεσμα να αφήσει “ελεύθερο” η Μπενφίκα τον Έλληνα παίκτη; Όχι.
Είναι η εφημερίδα Derby που έκλεισε πριν κάποιες ημέρες. Μια εφημερίδα που άφησε εποχή με τα εξώφυλλά της όπως τα all-time-classic: “Είμαι η Θρηνούλα και μόλις τελείωσαν οι Γάλλοι”, “Τριφυλλάρα, Βερολίνο και να χύνω” και “Βύντρα ο εξολοθρευτής” και προκάλεσε πάταγο όταν έκλεισε, με τον άνθρωπο-ορχήστρα που τη διευθύνει να αφήνει υπόνοιες ότι έπεσε θύμα του πολυμετοχικού εμφυλίου. Μην σκιάζεστε όμως αγαπητοί αναγνώστες. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα οι αξίες αναγνωρίζονται και ότι είναι πιο εύκολο να ανοίξεις μια εφημερίδα από το να ανακυκλώσεις μία.
Έτσι, από σήμερα κυκλοφορεί και πάλι με μια αλλαγή αφού μετά το Derby προστέθηκε και το News για να μας υπενθυμίζει κυρίως ότι η ενημερώση είναι λειτούργημα που μπαίνει πάνω από όλα.
4 σχόλια σχετικά με το “Οι καλοί δεν χάνονται”
Ευτυχώς γιατί θα υπήρχε κενό στον αθλητικό τύπο
Μπροστά στην Πράσινη είναι ανθολόγιο λογοτεχνίας. Λογικό, αφού γράφει ο Μένιος (με κουστούμι, είτε ελληνικό, είτε ευρωπαϊκό) 😀
Ναι, ενώ οι άλλες οπαδικές είναι επιπέδου Equipe.
Ολες γιά κλωτσιές είναι
Μιλώ για το κενό στο Παναθηναϊκό μέτωπο, γιατί κατά τ’άλλα για κλωτσιές είναι και οι μη οπαδικές 😉