Ισπανικό πρωτάθλημα – Μια άλλη περίληψη (Μέρος 1ο)
Στον “έγκυρο” Guardian (αυτά πάνε μαζί, όπως το “ο τραγουδιστής του έρωτα” πριν κάθε αναφορά στο Γιάννη Πάριο) δημοσιεύτηκε μια περίληψη για το ισπανικό πρωτάθλημα που τέλειωσε. Περίληψη που δεν ασχολήθηκε τόσο με τα αγωνιστικά και γι’ αυτό δεν ήταν ακόμα μία Μεσσιάδα αλλά ένα κείμενο γύρω από τα παράξενα που συνέβησαν φέτος. Τα ψάξαμε λίγο καλύτερα και σας παρουσιάζουμε τα καλύτερα σε δύο μέρη:
Μικρός ήρωας της χρονιάς: Ο Μάριο Μαρτίνεθ Ρούμπιο. Ο παίκτης της Νουμάνθια σκόραρε το γκολ της νίκης στην πρεμιέρα της σεζόν επί της μεγάλης Μπαρσελόνα. Ένας από τους χειρότερα αμειβόμενους ποδοσφαιριστές της Ισπανίας έδωσε τη νίκη στην ομάδα της πόλης του επί του μεγαθήριου της Βαρκελώνης. Μια αξέχαστη στιγμή, δυστυχώς όμως γι’ αυτόν και η μοναδική καλή στιγμή στη σεζόν. Ο Μάριο δεν ξανασκόραρε σε όλη τη σεζόν, η ομάδα του μετά τη νίκη αυτή πήρε μόλις έναν βαθμό στα επόμενα 5 παιχνίδια και τελικά βγήκε 19η και φυσικά υποβιβάστηκε. Ο Μάριο (του οποίου η μητέρα έχει κατάστημα στη Νουμάνθια με τεχνητά μέλη) αμοίβεται το χρόνο περίπου με τα μισά από όσα κερδίζει ο Ανρί σε μια βδομάδα.
Βραβείο Άγγελος Αναστασιάδης: Στον προπονητή της Εσπανιόλ τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. 10 αγωνιστικές πριν το τέλος η Εσπανιόλ βρισκόταν στον πάτο της βαθμολογίας με 22 βαθμούς, 8 μακρυά από την παραμονή και με μόλις 4 νίκες. Ο νέος τότε προπονητής ήξερε ότι μόνο με Θεία παρέμβαση θα σωζόταν η δεύτερη ομάδα της Βαρκελώνης. Έτσι, (μαζί με τον βοηθό του Ντε Μπλάσι) πήρε την ανηφόρα για το βουνό Μοντσεράτ και ανέβηκε με τα πόδια περίπου 12km για να πάει στο μοναστήρι της Σάντα Μαρία. Ο πρόεδρος της ομάδας δεν ακολούθησε λέγοντας ότι έχει δύο κήλες που δεν του επιτρέπουν να κάνει την πορεία. Ο Αργεντίνος κόουτς όμως δικαιώθηκε και η Εσπανιόλ σώθηκε πανηγυρικά κερδίζοντας 8 από τα 10 παιχνίδια. Ο Ποτσετίνο είχε κάνει το ίδιο και σαν παίκτης της Εσπανιόλ το 2006.
Πριμ της χρονιάς: Στον Λουίς Μιγκέλ Αρραθτόα. Το όνομα δεν σας λέει κάτι και είναι απόλυτα λογικά. Πρόκειται για κτηνοτρόφο από την Οσασούνα. Θέλοντας να δώσει κίνητρο στους παίκτες της Οσασούνα στην προσπάθεια της ομάδας για τη σωτηρία υποσχέθηκε να δώσει 12 νεογέννητα γουρουνάκια σε περίπτωση που κέρδιζαν την Εσπανιόλ. Η ομάδα τελικά κέρδισε και ο Λουίς κράτησε την υπόσχεσή του. Υπήρξε ένα μικρό πρόβλημα πάντως. Ο χρυσός σκόρερ στο 92′ της Οσασούνα Νεκουνάμ είναι Ιρανός και δεν τρώει χοιρινό. Ο Λουίς είπε ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα και ότι θα του σφάξει κανένα κοτοπουλάκι. Οι δυο αρχηγοί της ομάδας παρέλαβαν πάντως τα μικρά γουρουνάκια και το καταχάρηκαν αφού τα έβαψαν μπλε και κόκκινα, αν και αυτά δεν ενθουσιάστηκαν ιδιαίτερα. Πάντως τέτοια φαινόμενα δεν είναι σπάνια. Ένα κλαμπ φίλων της Ατλέτικο Μαδρίτης δίνει σε όποιον παίκτη της ομάδας σκοράρει πρώτος κάθε σεζόν κρασί ίσο με το βάρος του. Στη δε Σοσιεδάδ όταν έπαιζε εκεί ο Τσάμπι Αλόνσο, οι φίλοι του τον κερνούσαν λαβράκια κάθε φορά που σκόραρε.
Το μήνυμα της χρονιάς: Μένοντας στην Παμπλόνα, ο ένας από τους δυο παίκτης που παρέλαβαν τα γουρουνάκια ήταν ο Θέσαρ Κρουτσάγα. Μπορεί να μην είναι γνωστός παίκτης, αλλά βρίσκεται στην Οσασούνα από το 1992 (στην μικρή ομάδα) και από το 1997 στην πρώτη ομάδα. Όπως είναι φυσικό, είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους οπαδούς της ομάδας και η ανακοίνωση ότι σταματάει το ποδόσφαιρο τους στενοχώρησε. Μία οπαδός της Οσασούνα πάντως, ξέφυγε στις αντιδράσεις της. Εμφανίστηκε με το μαύρο της σουτιέν μόνο και κρατούσε ένα πανό που έγραφε “Κρουτσάγα αν δεν θες τα βυζιά μου να κρυώσουν, δώσε μου τη φανέλα σου”.
Το πρόστιμο της χρονιάς: Στον Φρεντερίκ Κανουτέ της Σεβίλλης που έδειξε το μπλουζάκι που φορούσε και έγραφε “Παλαιστίνη”. Αξία του μπλουζακίου 20-30 Ευρώ, αξία του προστίμου 3.000 Ευρώ, αξία μηνύματος ανεκτίμητη.
Μάνατζερ της χρονιάς: Το στέλεχος της Εσπανιόλ που έδωσε την ιδέα στο καινούριο στάδιο της ομάδας να χτιστεί και νεκροταφείο για παπαγαλάκια (όχι τα δικά μας τα ελληνικά). Το παρατσούκλι της ομάδας είναι οι “παπαγάλοι” και προφανώς αρκετοί οπαδοί θα τα έχουν και για κατοικίδια.
Το βλέμμα της χρονιάς: Στον προπονητή της χρονιάς Πεπ Γκουαρντιόλα για το βλέμμα που έριξε στον ψυχάκια Ετό, όταν ο τελευταίος τον αγκάλιασε λες και ήταν σειρούλες στον στρατό του Καμερούν.
