Φαντάσου λέει …
Κάτι τέτοιες μέρες απεργίας των ΜΜΕ παθαίνω ένα νταράκουλο. Ανοίγω τα portals και βλέπω μπαγιάτικες ειδήσεις, κοιτάω τα πρωτοσέλιδα και δεν υπάρχουν, στριφογυρίζω με μανία το κουμπί του ραδιοφώνου στο αυτοκίνητο και ακούω μόνο μουσική. Το απόλυτο στερητικό σύνδρομο…
Κάτι τέτοιες μέρες λοιπόν, κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι τις δικές μου μεταγραφές, οργανώνω τουρνουά, φαντάζομαι παιχνίδια και σκορ στο Champions League. Τα όνειρα δεν κοστίζουν άλλωστε.
Θα ξοδέψω 80 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές … θα πουλήσω τον Τζιώλη 15 εκατομμύρια και τον Βύντρα άλλα τόσα, θα βρω κορόϊδο για τον Ζιλμπέρτο να μου σκάσει άλλα 5-6, θα διώξω τον Αντωνίου και θα πάρω τον Νιόπλια, θα κάνω το μπαμ παίρνοντας τον Ρόμπεν, για αριστερά θα πάρω τον Ντραγκομπέρτο ή κάπως έτσι, πάντως τον είχα δει ένα βράδυ στη ΝΟVA και μου άρεσε πολύ … σέντερ φορ ; σέντερ φορ θα πάρω τον Ταμούδο και τον Σαντ και πίσω … πίσω χμμμμμ θα πάρω δανεικό τον Κάσερες απ την Μπαρσελόνα για στόπερ – παίζει και αριστερά στην ανάγκη … θα πάρω τον Ιμπαγάσα απ την Βιγιαρεάλ να μου φτιάχνει παιχνίδι και…τι άλλο θέλω; Χμμμ δεξί μπακ θέλω…αλλά δεν μου ρχεται κανένας τώρα εύκαιρος…κάποιον θα βρω δεν μπορεί … αυτός ο Ιμπάρα παίζει ακόμα;
Και μετά θα κάνω ένα τουρνουά στο ΟΑΚΑ να βγάλω μερικά λεφτά. Θα καλέσω λέει πράσινες ομάδες, την Βέρντερ, την Σέλτικ, την Παλμέϊρας…
Ολο κάτι τέτοια σκέφτομαι τέτοιες μέρες και μετά ξυπνάω και η απεργία έχει τελειώσει και ο Αντωνίου είναι εκεί και ο Κατσουράνης δεν είναι ό,τι καλύτερο ψάχναμε και ο Σαντ είναι βαρύς και ο Λέτο είναι παλιοχαρακτήρας κι εμείς δεν ενδιαφερθήκαμε ποτέ και ο Βύντρα είναι ακούνητος σαν να χει βάλει κρίκους στα πόδια και ο Τεν Κάτε απ τις διακοπές του μας κουνάει το χέρι με το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο με νόημα και …
Είναι καλά να έχει απεργία … Είναι καλά να ονειρεύεσαι πού και πού …
