Στον πλανήτη των πιθήκων

Στα 43 του χρόνια ο Κάρλος Φερνάντο Ναβάρο Μοντόγια αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Το όνομα μπορεί να μην σημαίνει πολλά στους Ευρωπαίους, αλλά είναι μια από τις σπουδαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες του Λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου τα τελευταία 25 χρόνια. Ο γεννημένος στην Κολομβία τερματοφύλακας με τη φοβερή μπαλαδόφατσα και το μακρύ μαλλί που δεν το έχει αποχωριστεί ακόμα και τώρα που έχει αρχίσει να αραιώνει είναι μια εντυπωσιακή φυσιογνωμία.

Γιος Αργεντίνου τερματοφύλακα έκανε το ντεμπούτο του μόλις στα 18, όταν ο τότε προπονητής της Βέλεζ Σάρσφιλντ, ο γνωστός μας Κόκο Μπαζίλε τον εμπιστεύθηκε ως βασικό σε ένα ματς. Έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα. Παίζοντας σε κάποια ματς στην Εθνική Κολομβίας, δεν μπόρεσε  αργότερα να παίξει στην Εθνική Αργεντινής. Όταν κάποτε κατάφερε να πάρει την άδεια από την ΦΙΦΑ, ήταν 32 και θεωρήθηκε μεγάλος από τους προπονητές της ομάδας. Μετά τη Βέλεζ πήγε στην Σάντα Φε της Κολομβίας, επέστρεψε στη Βέλεζ και στη συνέχεια πήγε στην Μπόκα όπου έπαιξε περίπου 400 παιχνίδια και είναι ακόμα και τώρα ένας από τους αγαπημένους των οπαδών, ενώ έκανε ρεκόρ συνεχόμενων αγώνων αλλά και λεπτών χωρίς να δεχτεί γκολ.

Με τον… νεαρό Ριβάλντο σε ματς στην Ισπανία

To παρατσούκλι του είναι “ο πίθηκος” και κοιτάζοντάς τον νομίζω ότι εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει το γιατί. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, πέρασε από την Μπόκα σε μια περίοδο που η ομάδα περνούσε κρίση και κατάφερε να σηκώσει μόλις ένα πρωτάθλημα, την Απερτούρα του 1992. Φεύγοντας από την Μπόκα έπαιξε (κρατηθείτε): στην Ισπανία στην Εξτρεμαδούρα, την Μέριδα και την Τενερίφε, στην Ντεπορτίβο Κονσεπσιόν της Χιλής, πίσω στην Αργεντινή στις Τσακαρίτα, Ιντεπεντιέντε και Χιμνάσια Λα Πλάτα, ένα φεγγάρι στην Ατλέτικο Παραναένσε στη Βραζιλία, ξανά στην Αργεντινή στη Νουέβα Σικάγο, την Ολίμπο και την Λουχάν ντε Κούγιο και η καριέρα του έκλεισε στην Τακουαρεμπό της Ουρουγουάης…

H εξέλιξη του είδους…

Η καριέρα του Ναβάρο Μοντόγια συνοδεύεται και από δύο ενδιαφέρουσες ιστορίες. Το 1991 η Μπόκα αντιμετωπίζει την Κόλο Κόλο στα ημιτελικά του Λιμπερταδόρες. Κερδίζει 1-0 στην Αργεντινή και στον επαναληπτικό συναντάει κλίμα τρομοκρατίας. Έξω από τις γραμμές του αγωνιστικού χώρου διάφοροι κόβουν βόλτες, αρκετοί από αυτούς “φωτογράφοι”. Η Κόλο Κόλο προηγείται με 2-0, η Μπόκα το κάνει 2-1 και ενώ το ματς πάει για πέναλτυ, στο 91′ η Κόλο Κόλο σημειώνει γκολ από ελεγχόμενη θέση οφ-σάιντ (μάλλον κανονικό) και παίρνει την πρόκριση. Οι παίκτες της Μπόκα διαμαρτύρονται εν μέσω οπαδών που πανηγυρίζουν, “φωτογράφων” που προκαλούν και αστυνομικών. Κάποιος χτυπάει τον προπονητή της Μπόκα Όσκαρ Ταμπάρες στον πρόσωπο, ο Μπατιστούτα εξοργίζεται και κυνηγάει κόσμο, το ίδιο κι ο Μοντόγια που χτυπάει κάποιον φωτογράφο. Πανικός και ξύλο στο γήπεδο με τους παίκτες της Μπόκα να τα βάζουν με όλους (επική αναμετάδοση από τον Χιλιανό δημοσιογράφο που λέει ότι για όλα φταίνε οι Αργεντίνοι ιστορικά και ότι οι οπαδοί της Κόλο Κόλο δεν αξίζουν τέτοιας συμπεριφοράς). Οι αστυνομικοί μπαίνουν μέσα με λυκόσκυλα και ένα από αυτά δαγκώνει τον Μοντόγια. Ο σκύλος αποκτά δημοσιότητα και μέσα σε μια μέρα ονομάζεται ο δημοφιλέστερος σκύλος της Χιλής.

Ιστορικές έχουν μείνει και οι διαμάχες του Μοντόγια με τον Τσιλαβέρτ με τον οποίο έτρεφαν μεγάλη αντιπάθεια ο ένας για τον άλλον. Στις 15 Ιουνίου του 1996 η Βέλεζ υποδεχόταν την Μπόκα την οποία και συνέτριψε με 5-1 σε ένα ματς με αρκετή ένταση, στο οποίο αποβλήθηκε μεταξύ άλλων κι ο Μαραντόνα. Ο Τσιλαβέρτ σκόραρε δυο φορές σε εκείνο τον αγώνα, με απευθείας φάουλ και με πέναλτυ. Ο αστικός μύθος λέει ότι όταν ο Τσιλαβέρτ  έστησε την μπάλα για το πέναλτυ, ο Μοντόγια πήγε μπροστά του και τον ρώτησε: “Είσαι όμορφος Παραγουανέ;”. Ο Τσιλαβέρτ απάντησε: “Όχι, είμαι πρωταθλητής” και στη συνέχεια σκόραρε σε ένα από τα ματς που έδωσαν τον τίτλο στη Βέλεζ.