Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Το παιδί μου κι εγώ

mauricio-baldivieso-and-j-001

Τον γύρο του κόσμου έκανε η είδηση ότι στην Αουρόρα της Βολιβίας αγωνίστηκε ένας 12χρονος ποδοσφαιριστής. Ο Μαουρίτσιο Μπαλντιβιέσο μπήκε στο 83′ του αγώνα και κατά πάσα πιθανότητα αποτελεί τον νεαρότερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο σε επαγγελματικό επίπεδο. Ο νεαρός μπήκε μέσα τρεις μέρες πριν μπει στα 13 του χρόνια και γρήγορα έφαγε μια δυνατή κλωτσιά από έναν παίκτη της Λα Παζ που τον έριξε κάτω. Με εμπειρία μεγαλύτερου έκανε δυο τρεις θεαματικές καραγκούνικες σβούρες, ενώ οι φήμες λένε ότι έβαλε τα κλάματα. Ο ίδιος πάντως το διέψευσε και δήλωσε με οργή ότι αυτά τα λένε όσοι τον ζηλεύουν.

Ο προπονητής της Αουρόρα δήλωσε πολύ περήφανος για τον παίκτη του καθώς έχει πολύ ταλέντο. Σημείωση: Ο προπονητής λέγεται Χούλιο Σέζαρ Μπαλντιβιέσο και είναι ο πατέρας του ποδοσφαιριστή. Ο προπονητής είπε ότι το καμάρι του κλωτσούσε ακόμα και όταν ήταν στην κοιλιά της μάνας του, πράγμα φαίνεται σπάνιο στη Βολιβία. Το γεγονός όπως ήταν φυσικό έφερε πολλές αντιδράσεις (ο πιτσιρικάς είχε πάρει και το νουμερο 10) με αποτέλεσμα η διοίκηση της ομάδας να του πει ότι αν θέλει να παραμείνει προπονητής πρέπει να σταματήσει να χρησιμοποιεί το παιδί του. Ο ίδιος αρνήθηκε, έφυγε από την ομάδα παίρνοντας μαζί και το παιδί του και έκανε σκληρές δηλώσεις μιλώντας για ζήλεια εκ μέρους της διοίκησης και κατηγορώντας το βολιβιανό ποδόσφαιρο που φέρνει ξένους παίκτες και δεν δίνει ευκαιρίες στα παιδιά του (στην κυριολεξία).

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ήρωες που δεν ξέρουμε: Νέστορ Ορτιγόσα

Ίσως ο τίτλος να αδικεί τον συγκεκριμένο παίκτη. Σίγουρα θα βρεθεί κάποιος και θα πει: “Μας δουλεύεις ρε Σομπρέρο; Δεν γνωρίζουμε τον χοντρούλη Νέστορα;”, αλλά η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την ενότητα κειμένων ασχολούμαστε μεν με παίκτες που έχουν κερδίσει την αγάπη του κόσμου, έχουν καταφέρει επιτυχίες, αλλά στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό της Ευρώπης […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ωδή στον Ροζέριο Σένι

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2011 η Σάο Πάουλο υποδεχόταν στο Μορουμπί την Ατλέτικο Μινέιρο. Το παιχνίδι ήταν ουσιαστικά μια γιορτή για τους γηπεδούχους καθώς ο Ροζέριο Σένι, αρχηγός και ‘σημαία’ της Σάο Πάουλο, συμπλήρωνε 1000 συμμετοχές με τη φανέλα της. Επειδή γιορτή χωρίς μουσική είναι σαν ποδόσφαιρο χωρίς μπάλα από τα ηχεία του γηπέδου πριν την έναρξη του […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “Το παιδί μου κι εγώ”

  1. Ο/Η Darth Soccerius λέει:

    Ολα τα λεφτα η αδιαφορια των συμπαικτων του την ωρα που “σφαδαζε” 😛

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *