Υπερτέρα ομάς

Ερχομαι λίγο καθυστερημένα είν αλήθεια να σχολιάσω το προχθεσινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ένα πρόβλημα υγείας του γιού μου κι ένας … γερανός που τσακώθηκε με το τηλεγραφόξυλο του ΟΤΕ έξω απ το εργοτάξιο και με δεξί κροσέ το έριξε αναίσθητο, δεν μου επέτρεψαν να έχω τα αντανακλαστικά που ήθελα. Βλέπετε σ αυτή τη χώρα οι δημόσιες υπηρεσίες δουλεύουν με ρυθμούς χελώνας. Δευτέρα έγινε η ζημιά, σήμερα αξιώθηκαν να έρθουν να μας ξανασυνδέσουν με τον πολιτισμό. Ας είναι.

Προχθές το βράδυ λοιπόν, μετά το Βατερλώ της Πράγας, θυμήθηκα έναν παππού στη γειτονιά μου που είχε έναν απλό τρόπο να εξηγεί τα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα.
– Με ποιόν έπαιζε ο Παναθηναϊκός;
– Με τη Λίβερπουλ.
– Πόσο ήρθε;
– Χάσαμε.
– Λογικόν. Η Λίβερπουλ είναι υπερτέρα ομάς. Εχει καλύτερους παίκτας, έλεγε ο παππούς και αποχωρούσε αφήνοντας τους υπόλοιπους να αναλύουν το πώς και το γιατί.
Το ίδιο βέβαια ισχυριζόταν και αν έχανε ο Παναθηναϊκός από τα Ασπρα Χώματα, αλλά το θέμα δεν είναι εκεί.
Ακούγοντας τις δηλώσεις του Τεν Κάτε αλλά και των παικτών πριν τον αγώνα δεν μπορούσαμε να διαφωνήσουμε: ανεξάρτητα απ το αν ο Παναθηναϊκός δεν ήταν έτοιμος ακόμα, είχε την πρώτη τύχη να προκριθεί γιατί ήταν καλύτερη ομάδα. Και ήταν καλύτερη ομάδα γιατί είχε καλύτερους παίκτες. Όχι γιατί ήταν πιο δεμένος ας πούμε. Αλλά γιατί οι παίκτες του είχαν (θεωρητικά πάντα) μεγαλύτερη ποιότητα απ τους αντιπάλους τους.
Οι παίκτες. Ποιοι παίκτες αλήθεια; Ολοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι καλύτεροι από όλους τους παίκτες της Σπάρτα;
Μάλλον όχι. Και η χειρότερη ομάδα της Ευρώπης διαθέτει τουλάχιστον ένα ποδοσφαιριστή καλύτερο απ τον χειρότερο παίκτη της καλύτερης ομάδας της Ευρώπης.
Όταν λοιπόν λέμε πως ο Παναθηναϊκός έχει καλύτερους παίκτες απ την Σπάρτα δεν εννοούμε κάτι γενικό και αφηρημένο. Κάποιους συγκεκριμένους έχουμε στο μυαλό μας.
Αν οι πολύ καλοί σου παίκτες είναι 4-5 κι εσύ αποφασίζεις να παίξεις απέναντι σε έναν υποδεέστερο αντίπαλο χωρίς τους 2-3 από αυτούς για λόγους τακτικής, το μόνο που καταφέρνεις είναι να πλησιάζεις στο επίπεδο του αντιπάλου σου και να θέτεις το αποτέλεσμα σε κίνδυνο.
Πολύ δε περισσότερο όταν αυτό συνοδεύεται και με διάφορες άλλες τακτικές αλχημείες (Σπυρόπουλος φουλ-μπακ, Μπίαρσμιρ δεξί μπακ κλπ κλπ).
Πραγματικά δεν κατάλαβα τι φοβόταν ο Τεν Κάτε και αποφάσισε να παίξει χωρίς Λέτο, Κατσουράνη, ακόμα και Νίνη αυτό το παιχνίδι. Δεν μιλάω για τον Μάτος γιατί μ αυτόν φαίνεται να έχει τελειώσει από πέρυσι.
Αντί να προβληματίζονται οι Τσέχοι για το πώς θα αντιμετωπίσουν τα δυνατά χαρτιά του Παναθηναϊκού, εμείς τους αφαιρέσαμε τους πονοκέφαλους και τους βάλαμε απέναντί τους έναν που μοιάζει με τον Μόρις χωρίς να είναι, κάποιον άλλον που έχει να παίξει στόπερ εδώ και 5 χρόνια, έναν άλλον που ήρθε πριν μια βδομάδα από τις διακοπές του κι έναν άλλον που έπαιζε για πρώτη φορά στη θέση που τον έβαλε ο προπονητής.
Προς τι όλη αυτή η ανακατωσούρα;
Αυτό εννοούσατε κύριε Τεν Κάτε όταν λέγατε πως ήμασταν καλύτερη ομάδα απ τη Σπάρτα;
Πως οι άλλοι δεν έχουν Καντέ και Βύντρα για στόπερ, Μπίαρσμιρ για δεξί μπακ και Ζιλμπέρτο ένα εκ των τριών μέσων με δεύτερο τον Γκάμπριελ που εδώ και δύο χρόνια ψάχνει να ανακαλύψει τι ακριβώς είναι, δεξί μπακ, δεξί χαφ, κεντρικό χαφ, δεξί εξτρέμ ή δεξιός εξωφυλαρούχας;
Λυπάμαι αγαπητέ, αλλά έχω την εντύπωση πως ακόμα και ο παππούς γείτονάς μου όταν θα μάθαινε το αποτέλεσμα θα σας έλεγε με την παροιμιώδη απάθειά του:
Από ποιόν χάσαμε; Απ τη Σπάρτα; Λογικόν. Υπερτέρα ομάς η Σπάρτα. Εχει καλύτερους παίκτας!
Η μήπως δεν είναι έτσι;