Πολυμηχανήματα
Τα παλιά τα χρόνια, το γραφείο μας είχε επάνω ένα PC με τα … συμπαραμαρτούντα (οθόνη, πληκτρολόγιο, ποντίκι) έναν εκτυπωτή, ένα φαξ και ένα σκάνερ. Τα αράδιαζες όλ αυτά και έπρεπε να κολλήσεις στο γραφείο σου και το παλιό σχεδιαστήριο απ το πολυτεχνείο που ήταν πεταμένο στην αποθήκη και πάλι μπορεί να χρειαζόταν για τσόντα το μπαρόκ τραπεζάκι της γιαγιάς από ξύλο καρυδιάς με το μόνιμο σεμεδάκι και την φοντανιέρα.
Τα χρόνια πέρασαν, η τεχνολογία έκανε άλματα προόδου και σήμερα υπάρχουν τα πολυμηχανήματα που ενσωματώνουν σε μία συσκευή όλ αυτά που έπιαναν τρία στρέμματα χώρο. Και εκτυπωτής και φαξ και σκάνερ και με το πάτημα ενός κουμπιού … πλένεις και τα χαλιά που λέει ο λόγος. Ωστόσο υπάρχει μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια που αφορά την ποιότητα: ένα πολυμηχάνημα κάνει σχεδόν τα πάντα αλλά τα κάνει μέτρια. Δεν είναι απλώς μια βολική λύση, είναι συνάμα και οικονομική. Ενα πολυμηχάνημα δεν θα πιάσει ποτέ την απόδοση ενός φωτογραφικού εκτυπωτή ή ενός επαγγελματικού σαρωτή.
Στο ποδόσφαιρο τα καλά «πολυμηχανήματα» είναι σπάνια και κοστίζουν ακριβά. Είναι μάλιστα βέβαιο πως με τα λεφτά που διαθέτουν οι ελληνικές ομάδες δύσκολα θα βρουν ένα πολυμηχάνημα που να κάνει πολλές δουλειές έστω και μέτρια. Για την Ελλάδα ένα πλάγιο μπακ που παίζει και στόπερ (ή το ανάποδο) στην καλύτερη εκδοχή του είναι κάτι σαν τον Ραούλ Μπράβο, ένα αποτυχημένο στόπερ που στη Μαδρίτη υπήρξε εξ ανάγκης και αποτυχημένο αριστερό μπακ για ένα διάστημα (όχι πολύ μεγάλο).
Τα λέω αυτά, γιατί παρακολουθώ εδώ και δύο χρόνια να ψάχνουν στον Παναθηναϊκό διάφορα «πολυμηχανήματα» για την άμυνα που μάλλον δεν υπάρχουν. Πέρυσι φάγαμε ένα καλοκαίρι να ψάχνουμε αριστεροπόδαρο στόπερ που να αγωνίζεται και ως αριστερό μπακ και φέτος ψάχνουμε πάλι ένα δεξί μπακ που να μπορεί να αγωνιστεί και σαν στόπερ.
Το ζήτημα είναι για ποιο λόγο ψάχνουμε τέτοια πράγματα. Αφού αποκτήσαμε δύο στόπερ (Καντέ και Μπίερσμιρ) και υπάρχουν ακόμα Σαριέγκι, Βύντρα και Μελίσσης, θεωρητικά θα έπρεπε να είμαστε καλυμμένοι στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Δεν καταλαβαίνω γιατί το δεξί μπακ που φαντάζομαι πως θα είναι βασικός και όχι εναλλακτική του Μουν, θα πρέπει να μπορεί να αγωνιστεί και σαν στόπερ. Εκτός αν ο Τεν Κάτε θέλει να παίξει κάποιο σχήμα με 3 αμυντικούς, αλλά κάτι τέτοιο δεν μοιάζει ιδιαίτερα πιθανό.
Κατά συνέπεια, καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα πως η καταραμένη γραμμή του Παναθηναϊκού θα μείνει για άλλο ένα καλοκαίρι … ματιασμένη. Με κάποιον που θα είναι λίγο δεξί μπακ και λίγο στόπερ, δύο στόπερ που μάλλον δεν είναι να τα πολυεμπιστεύεσαι και ένα αριστερό μπακ που ο Θεός να δώσει να μην πάθει τίποτα γιατί μετά στη θέση του θα αγωνιστεί ένα αμυντικό χαφ «πολυεργαλείο» ή ένα απ τα δύο στόπερ που δεν πολυεμπιστευόμαστε.
Γιατί δυστυχώς τα φτηνά πολυεργαλεία είναι μόνο για οικιακή χρήση. Ο επαγγελματίας ξέρει πως για να αποκτήσει ένα καλό εργαλείο θα πληρώσει αδρά. Αλλοιώς θα πάρει κάτι φτηνιάρικο, θα του μείνει στο χέρι και τον Δεκέμβριο θα τρέχει πάλι να αγοράσει.
Και το σοβαρότερο: το φτηνιάρικο δεν θα μπορεί ούτε να το ξεφορτωθεί εύκολα μετά, γιατί ακόμα στην Ελλάδα σπανίζουν οι … κάδοι ανακύκλωσης.
Ασε που για ποδοσφαιριστές δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα …
