Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

O δρόμος των πρωταθλητών και ο μονόδρομος του πρωταθλήματος

daltons

Οι σερίφηδες δεν κατοικούν στην Παιανία. Αυτό πρέπει να το κατάλαβαν καλά χθες το βράδυ οι ιθύνοντες του Παναθηναϊκού. Και αν πρέπει γιά κάτι να κακίζουν τον εαυτό τους, δεν είναι ούτε η έλλειψη ενός στόπερ κλάσης, ενός δεξιού μπακ ή ενός οργανωτή. Γιατί ακόμα κι αν οι ομολογούμενες τρύπες στο ρόστερ των πρασίνων είχαν κλείσει με κάτι καλύτερο απ τον Μουν, τον Καντέ ή τον Καραγκούνη, πάλι αυτό δεν θα έδινε πλεονέκτημα στον Παναθηναϊκό σε σειρά δύο αγώνων απέναντι σε μιά ομάδα που σφίζει από ταλέντο και πληθώρα λύσεων. Ακόμα και τον πάγκο των Μαδριλένων να κοιτούσες, θα διαπίστωνες πως διέθετε αρκετούς παίκτες που αν έρχονταν ποτέ στην Ελλάδα θα γινόταν…πάταγος στα αεροδρόμια.
Ετσι λοιπόν έχουν τα πράγματα. Γιά τον Παναθηναϊκό ζωή στο Champions League πλέον δεν μπορεί να υπάρχει μακρυά απ τον “δρόμο των πρωταθλητών”. Τα 20 και τα 30 εκατομμύρια ευρώ που δαπανούνται χωρίς μάλιστα να πιάνουν και τόπο απόλυτα, αξίζουν όσο η κώμη του Κουν, τα παπούτσια του Φορλάν, οι κάλτσες του Μάξι και το σορτσάκι του Σιμάο.
Γιά τους πράσινους πλέον είναι επιτακτική ανάγκη η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γιατί όσο κι αν το γόητρο πων Παναθηναϊκών φιλάθλων απαιτεί εδώ και χρόνια έναν τίτλο, οι τσέπες των … πολυεπενδυτών τώρα το χρειάζονται απελπισμένα.
Μπορεί αυτός ο Παναθηναϊκός να κατακτήσει τον τίτλο;
Με βάση την χθεσινοβραδυνή εμφάνιση το πιστεύω ακράδαντα. Το πρόβλημα όμως είναι πως παιχνίδια τέτοιου τύπου ποτέ δεν αποτέλεσαν ασφαλές κριτήριο γιά τις δυνατότητες του Παναθηναϊκού. Το ασφαλέστερο κριτήριο είναι η πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Εκεί που δεν θα υπάρχει κανένα άλλοθι αποτυχίας. Και φυσικά η συνέπεια και η σταθερότητα που έλειψαν χαρακτηριστικά τα προηγούμενα χρόνια
Αυτά είναι τα ζητούμενα γιά τον φετινό Παναθηναϊκό.
Αλλοιώς θα συνεχίσει να παλεύει ηρωϊκά και να πέφτει με το κεφάλι ψηλά, ενώ λίγο πιό δίπλα οι Ντάλντονς θα ληστεύουν την τράπεζα με τον σερίφη να κοιμάται…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Champions League, ελληνικό ποδόσφαιρο, Παναθηναϊκός

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Μια μέρα του Άγγελου Αναστασιάδη

Καταρχάς και πριν απ’οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Ιβάν τον Σαββίδη, που εμπιστεύτηκε τον αγέρωχο Έλληνα κόουτς και δεν έκανε αποδεκτή την παραίτησή του, δίνοντάς μου την ευκαιρία να μείνω εντός σχεδιασμού και να γράψω κανονικά αυτό το κείμενο, αλλά κυρίως να απαντήσω στην γκρίνια της εργοδοσίας του σομπρέρο του τύπου “ούτε αυτό […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Όταν η Γιουνάιτεντ κατέβηκε με 12

Ήταν 18 Απριλίου του 2001 όταν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου η Μπάγερν υποδεχόταν την Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ για τα προημιτελικά του Champions League. Οι Γερμανοί με ένα γκολ του Πάουλο Σέρζιο είχαν κερδίσει με 0-1 στο Ολντ Τράφορντ και η ομάδα του Σερ Άλεξ είχε το δύσκολο έργο να κάνει την ανατροπή. Ο τελικός της […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “O δρόμος των πρωταθλητών και ο μονόδρομος του πρωταθλήματος”

  1. Ο/Η Elaith λέει:

    Πολύ σωστή ανάλυση. Πλέον δεν γίνεται CL χωρίς πρωτάθλημα. Δεν ξέρω πώς θα πάνε οι βαθμολογίες τα επόμενα χρόνια, αλλά φέτος φάνηκε η τεράστια διαφορά του πρωταθλητή από τον δευτεραθλητή στις κληρώσεις και το πλεονέκτημα που έχει, ουσιαστικά βάζοντάς τον στους ομίλους και δίνοντάς του ξανά χρήματα πίσω.
    Όχι ότι το Εουρόπα κακοπέφτει στις ελληνικές ομάδες, αλλά υπάρχει διαφορά. Άλλωστε το μεγαλύτερο κακό της παράγκας όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν ότι πήρε 2-3 κατσαρόλια στην αρχή ο Ολυμπιακός, αλλά ότι είχε κάθε χρόνο σίγουρα έσοδα που του επέτρεπαν να ενισχύεται κι άλλο στην Ελλάδα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *