O δρόμος των πρωταθλητών και ο μονόδρομος του πρωταθλήματος

Οι σερίφηδες δεν κατοικούν στην Παιανία. Αυτό πρέπει να το κατάλαβαν καλά χθες το βράδυ οι ιθύνοντες του Παναθηναϊκού. Και αν πρέπει γιά κάτι να κακίζουν τον εαυτό τους, δεν είναι ούτε η έλλειψη ενός στόπερ κλάσης, ενός δεξιού μπακ ή ενός οργανωτή. Γιατί ακόμα κι αν οι ομολογούμενες τρύπες στο ρόστερ των πρασίνων είχαν κλείσει με κάτι καλύτερο απ τον Μουν, τον Καντέ ή τον Καραγκούνη, πάλι αυτό δεν θα έδινε πλεονέκτημα στον Παναθηναϊκό σε σειρά δύο αγώνων απέναντι σε μιά ομάδα που σφίζει από ταλέντο και πληθώρα λύσεων. Ακόμα και τον πάγκο των Μαδριλένων να κοιτούσες, θα διαπίστωνες πως διέθετε αρκετούς παίκτες που αν έρχονταν ποτέ στην Ελλάδα θα γινόταν…πάταγος στα αεροδρόμια.
Ετσι λοιπόν έχουν τα πράγματα. Γιά τον Παναθηναϊκό ζωή στο Champions League πλέον δεν μπορεί να υπάρχει μακρυά απ τον “δρόμο των πρωταθλητών”. Τα 20 και τα 30 εκατομμύρια ευρώ που δαπανούνται χωρίς μάλιστα να πιάνουν και τόπο απόλυτα, αξίζουν όσο η κώμη του Κουν, τα παπούτσια του Φορλάν, οι κάλτσες του Μάξι και το σορτσάκι του Σιμάο.
Γιά τους πράσινους πλέον είναι επιτακτική ανάγκη η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γιατί όσο κι αν το γόητρο πων Παναθηναϊκών φιλάθλων απαιτεί εδώ και χρόνια έναν τίτλο, οι τσέπες των … πολυεπενδυτών τώρα το χρειάζονται απελπισμένα.
Μπορεί αυτός ο Παναθηναϊκός να κατακτήσει τον τίτλο;
Με βάση την χθεσινοβραδυνή εμφάνιση το πιστεύω ακράδαντα. Το πρόβλημα όμως είναι πως παιχνίδια τέτοιου τύπου ποτέ δεν αποτέλεσαν ασφαλές κριτήριο γιά τις δυνατότητες του Παναθηναϊκού. Το ασφαλέστερο κριτήριο είναι η πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Εκεί που δεν θα υπάρχει κανένα άλλοθι αποτυχίας. Και φυσικά η συνέπεια και η σταθερότητα που έλειψαν χαρακτηριστικά τα προηγούμενα χρόνια
Αυτά είναι τα ζητούμενα γιά τον φετινό Παναθηναϊκό.
Αλλοιώς θα συνεχίσει να παλεύει ηρωϊκά και να πέφτει με το κεφάλι ψηλά, ενώ λίγο πιό δίπλα οι Ντάλντονς θα ληστεύουν την τράπεζα με τον σερίφη να κοιμάται…