Σκατένια ψυχολογία

Απ το πρωί ξύπνησα με χάλια διάθεση. Απ τη μια οι πρόωρες εκλογές που με κάνουν και τρέχω γιατί στην Ελλάδα κάτι τέτοιες μέρες θυμούνται όλοι ότι πρέπει να φαίνεται πως γίνονται έργα.
Απ την άλλη η επέκταση συμβολαίου του Καραγκούνη μέχρι το 2012 που με απειλεί να φύγω μετανάστης μπας και δώ διά ζώσης κανέναν αγώνα, πώς ν αντέξω ο άνθρωπος;
Κάνει και μια αφόρητη ζέστη εδώ στα Μέγαρα, έχει και υγρασία, τι θ απογίνω;
Τώρα θα μου πεις πως οι εκλογές είναι σ ένα μήνα, τριάντα μέρες δηλαδή, θα περάσουν, πού θα πάει;
Αλλά 3 ακόμα χρόνια με Καραγκούνη πώς διάολο περνάνε αδέρφια;
Παρηγορούμαι βέβαια όταν βλέπω άλλους που δεν μπορούν ν αντέξουν ούτε λεπτό χωρίς την αύρα του. Όπως αυτός ο μάνατζερ της Εθνικής, ο Τάκης ο Φύσσας που είπε πως δεν κλαίμε για τις απουσίες (όπου απουσία, εννοεί τον Καραγκούνη).
Τώρα που το θυμήθηκα, να ρωτήσω ρε παιδιά: τι ρόλο βαράει ακριβώς ο μάνατζερ της Εθνικής; Ποιες είναι οι αρμοδιότητές του; Παρακολουθεί παίκτες και τους προτείνει στον Ρεχάκελ;
Είναι ο ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ Ρεχάκελ και παικτών;
Είναι εμψυχωτής; Είναι φυσουνιέρης σαν τον ανυπέρβλητο Τάσο Μητρόπουλο;
Ποιος πραγματικά είσαι Γιάγκο Δράκο;
Κλείνει εδώ η παρένθεση.
Τι έλεγα; Αααααααα για τον Καραγκούνη. Που έμεινε μέχρι το 2012. Λογικό μου ακούγεται.Μέχρι το 2012 προλαβαίνουμε να δώσουμε τον Νίνη να ψηθεί στον ΠΑΟΚ. Τζόβενο θα γυρίσει, γιομάτο εμπειρίες. Και τον Χριστοδουλόπουλο μπορούμε να τον γυρίσουμε πίσω. Τώρα βέβαια θα μου πεις πως δεν τον γουστάρουν οι ΠΑΟΚτσήδες. Τον φωνάζουν και οικοδόμο. Ε ας τον δώσουν κι αυτοί δανεικό στον ΠΑΣ, σαν τον Μπαλάφα. Δεν υπάρχει επινοικίαση στους ποδοσφαιριστές;
Και τέλος πάντων, όλοι κάτι πρέπει να βρουν να κάνουν στον Παναθηναϊκό μέχρι το 2012, αν και τέτοιος εφιάλτης κάτι μου λέει πως δεν θα τελειώσει έτσι εύκολα. Και δηλαδή γιατί να πιστέψω πως αυτό είναι το τελευταίο συμβόλαιο του Γιώργαρου;
Κολώνει να το ανανεώσει μέχρι το 2017; Δεν μασάει από ηλικίες ο τυπάρας μάγκες.
Ξέρω πως τώρα που τα γράφω αυτά, υπάρχει κάποιος άλλος που κλαίει με μαύρο δάκρυ.
Ναι, ναι για τον Ρινκλέμε λέω (ή μήπως Ρινκέλμε; Θα ρωτήσω …)
Που περιμένει και ξεροσταλιάζει ο άνθρωπος να τον πάρει τηλέφωνο ο Κωστάκης, αλλά πού;
Αφού έχουμε τον οργανωτή μας, τον εγκέφαλό μας να πούμε.
Πώς έχει ο Ολυμπιακός τον Μαρέσκα;
Ε, εμείς έχουμε τον Καραγκούνη. Τον είχαμε, τον έχουμε και θα τον έχουμε. Και όπως του ρίχνω και δώδεκα χρόνια στο κρανίο, φοβάμαι πως μέχρι να σταματήσει αυτός, εγώ θα έχω βγάλει καταρράκτη και δεν θα μπορώ να δώ τίποτα.
Τραγικό δεν είναι να ξέρεις πως μέχρι να ξαναδείς λίγο μπάλα απ την ομάδα σου, μπορεί πιά να μην βλέπεις καθόλου;
– Το είδες αυτό παππού;
– Ποιο παιδάκι μου;
– Την κάθετη του Νίνη με το τακούνι
– Όχι να σε χαρώ… Για λέγε … για λέγε …
Όλα αυτά φοβάμαι σήμερα και δεν μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα. Είναι κι αυτός ο εφιάλτης με τις γιγανταφίσσες που θα πημμυρίσουν πάλι τις Εθνικές οδούς και τις ταράτσες κεντρικών κτιρίων. Αυτές λέω, που ο Κωστάκης (όχι ο Αντωνίου, ο άλλος) είναι 30 κιλά πιο αδύνατος και χωρίς σακούλες κάτω απ τα μάτια και ο Γιωργάκης (όχι ο Καραγκούναρος, ο άλλος) δεν έχει πιά καράφλα αλλά την αλογοουρά του Λέτο.
Και κάνει και μια κωλοζέστη εδώ στα Μέγαρα …