Το πιο σύντομο – μεγάλο ταξίδι
Τι να πεις μια τέτοια μέρα;
Οσο κι αν θες να το προσπεράσεις, όσο κι αν θες να μη γράψεις τίποτα, ένας κόμπος θα σου σφίγγει τον λαιμό.
Είναι αυτό το ίδιο συναίσθημα που με διακατέχει κάθε φορά που φεύγω για ταξίδι, κάθε φορά που σκέφτομαι πως ο προορισμός είναι υπέροχος αλλά πάντα υπάρχει η περίπτωση να μην γυρίσω.
Λένε πως όποιος δεν ταξιδεύει, είναι σα να έχει μπροστά του ένα βιβλίο και έχει διαβάσει μόνο την πρώτη σελίδα.
Παρασκευά και Αποστόλη, εσείς διαβάσατε ολόκληρο το βιβλίο της ζωής σε ένα βράδυ.
Καλή αντάμωση αδέρφια και καλό κουράγιο σ αυτούς που αφήσατε πίσω!
Ας είστε εσείς οι τελευταίοι φίλαθλοι-ταξιδευτές που φύγατε τόσο άδικα και τόσο σύντομα για το μεγάλο ταξίδι.
2 σχόλια σχετικά με το “Το πιο σύντομο – μεγάλο ταξίδι”
23 και 24 χρονων, φυγαν για την καψουρα τους…
Κουραγιο στις οικογενειες τους…
Δε λες τιποτα τετοιες ωρες. Η εκπληξη θα γινει θλιψη η θλιψη οργή.
Και η συνεχεια παντα ίδια. Η Ελλας του 2000 θα συνεχίσει να σκοτώνει τα παιδια της. Κι εμεις δε θα γινομαστε καλυτεροι.
Αιωνία η μνήμη. Κουραγιο στους συγγενεις.