Ο κύριος Ευάγγελος

Στο καφενείο του Τζαννή στην πλατεία Εξαρχείων, πολλές ήταν οι φυσιογνωμίες που δέσποζαν την δεκαετία του ’70.
Ανάμεσά τους αυτή του κυρίου Κούγια, παλιού και καλού διαιτητή που δυστυχώς δεν θυμάμαι πιά το μικρό του όνομα και του κυρίου Ευάγγελου του Χέλμη.
Ο κύριος Ευάγγελος είχε γεννηθεί το 1910 στον Πειραιά και έπαιξε για πολλά χρόνια μπάλα στον Εθνικό και για μια χρονιά στον Ολυμπιακό. Οταν αποσύρθηκε απ την ενεργό δράση, εκεί λίγο πριν την κατοχή, ασχολήθηκε με την προπονητική, ενώ αρχικά είχε και διοικητικό πόστο στους ερυθρόλευκους.
Ο κύριος Ευάγγελος, ήταν ο πρώτος Ελληνας προπονητής που έφερε γιατρό στον πάγκο ελληνικής ομάδας και γενικά υιοθέτησε πολλές ιδέες απ τα ξένα και πιο προηγμένα πρωταθλήματα.
Ατυχώς γι αυτόν, η συμβίωση στον Ολυμπιακό με την μεγάλη βεντέτα της εποχής, τον Γιώργο τον Σιδέρη (με το παρατσούκλι «Φόντακας»), δεν ήταν ιδανική.
Ο Φόντακας έδιωξε τον κύριο Ευάγγελο απ τον πάγκο της ομάδας κι εκείνος, μετά από ένα σύντομο πέρασμα στον ΟΦΗ και την Εθνική Ελλάδας, αυτοσυνταξιοδοτήθηκε και περνούσε τις περισσότερες ώρες του στο καφενείο του Τζαννή.
Ηταν ευγενικός και ήρεμος, αλλά διέκρινες εύκολα μια μελαγχολία στα μάτια του.
Τις Κυριακές, όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε στο Καραϊσκάκη, ο κύριος Ευάγγελος έβγαζε μια καρέκλα έξω, στο πεζοδρόμιο και καθόταν αμίλητος κοιτάζοντας με απλανές βλέμμα τον δρόμο μπροστά απ την πιάτσα των ταξί.
Περίμενε τους Ολυμπιακούς της γειτονιάς να γυρίσουν απ το γήπεδο και να του διηγηθούν πώς έπαιξε η αγαπημένη του ομάδα.
Εκείνοι, γνωστά τσογλάνια και πλακατζήδες, δεν έχαναν την ευκαιρία.
Μόλις αποβιβάζονταν απ τα ταξί, κατευθύνονταν για καφέ και κουβεντούλα στο καφενείο.
Ο κύριος Ευάγγελος τους σταματούσε στην πόρτα
– Πόσο ήρθε ο Ολυμπιακός παιδάκια μου;
– 4-0 κύριε Ευάγγελε
– Επαιξε καλά παιδάκια μου;
– Πολύ καλά κύριε Ευάγγελε.
– Ποιοι ήταν οι καλύτεροι παιδάκια μου;
– Ολοι ήταν καταπληκτικοί κύριε Ευάγγελε. Αλλά αυτός ο Σιδέρης, είναι άλλο πράμα!
– Δεν πάτε να….μαμηθείτε παιδάκια μου, απαντούσε με την συρτή του φωνή ο κύριος Ευάγγελος και έπαιρνε όλος τσατίλα τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, ενώ τα τσογλάνια ξεκαρδίζονταν στα γέλια.
Ο κύριος Ευάγγελος έφυγε απ τη ζωή το 1980, σε ηλικία 70 ετών.
Ολοι όσοι τον γνώρισαν μιλούσαν πάντα με εκτίμηση και σεβασμό γι αυτόν.
Ο υπογράφων θα θυμάται πάντα, αυτή την τόσο οικία φιγούρα, να περιδιαβαίνει την πλατεία Εξαρχείων τα καλοκαιρινά απογεύματα και να προσπαθεί να του μάθει με υπομονή και αγάπη πώς να πλασάρει με εσωτερικό φάλτσο.
Μάταιος κόπος κύριε Ευάγγελε. Είχες πέσει σε ανεπίδεκτο…