Ψάχνοντας το ριπλέι
Σάββατο μεσημέρι, φθινοπωρινό και βροχερό και κάθομαι στην τηλεόραση να χαζέψω ποδόσφαιρο. Στην NOVA, η Καβάλα υποδέχεται τον Ατρόμητο, αλλά δεν τολμώ στιγμή να παρακολουθήσω το ματς, με τον φόβο μήπως ο Μάκαρος με χρεώσει την θέαση του αγώνα μισό μισθό – τα φθηνότερα εισιτήρια για να δεις αγώνα στο μετά-μοντέρνο γήπεδο της ΠΑΕ Νέα Καβάλα είναι 25 και 40 ευρώ ! Φυσικά μένω μακριά απ’την Καβάλα και δεν μπορώ να σκεφτώ οποιαδήποτε τεχνολογική μέθοδο για να με εντοπίσουν, αλλά με τον Μάκαρο δεν αξίζει να ρισκάρεις. Θα σε βρει!
Κατασταλάζω λοιπόν, στον ΣΚΑΙ και την πιο γεμάτη και φτηνή Νέα Σμύρνη, όπου παίζουν Πανιώνιος – Αστέρας Τρίπολης, με την προσδοκία να δω την φιλόδοξη μεσο-επιθετική τριάδα Ρεκόμπα – Μπαλαμπαν και Ριέρα. Μια ώρα παρακολούθησης αργότερα και παρ’ όλο που η μπάλα παίζεται μόνο στην περιοχή του Αστέρα Τρίπολης, ο Πανιώνιος βρίσκεται πίσω στο σκορ με 0-3 και η φράση “όταν σπαταλάς ευκαιρίες, θα το φας σίγουρα” κάνει πάρτι σε χιλιάδες μυαλά οπαδών των γηπεδούχων.
Εκμεταλλευόμενος το υπέρ του σκορ, ο προπονητής του Αστέρα, βάζει στο γήπεδο στην επανάληψη, τον χαμένο αδερφό του Ζαουάντ Ζαϊρί, Λιονέλ Ρίος, που λογικά κάποιος απήγαγε όταν ήταν έμβρυο στο Μαρόκο και μετέφερε στην Αργεντινή, απ’την οποία πλέον έφυγε ακολουθώντας τα χνάρια του μικρού του αδερφού στην μακρινή Τρίπολη. Στα 35 περίπου λεπτά συμμετοχής του, ο Ρίος κάνει ακριβώς ότι θα έκανε ο Ζαϊρί, αν δεν είχε πάρει ήδη μεταγραφή για τον Ολυμπιακό. Πολλά και τίποτα! Με στυλ αρχοντικό, φιγούρα που πράγματι (όπως παρατήρησε και ένας εκ των σχολιαστών) φέρνει στον Βερόν και απίστευτη άνεση με την μπάλα στα πόδια, ο Αργεντίνος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα παίκτη, που αν κάποιος μαζέψει τις εστίες από το γήπεδο, δεν θα ενοχληθεί και πολύ, αρκεί να του αφήσουν λίγα τετραγωνικά μέτρα με χόρτο και μερικούς αντιπάλους για να κοροϊδεύει.
Δυστυχώς όμως για τον Ρίος και το ..πρόγραμμα του, οι Έλληνες σκηνοθέτες αγώνων δεν νιώθουν, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά παλιότερα. Όταν λοιπόν σε μια φάση λίγο έξω και πλάγια από την αντίπαλη περιοχή καταφέρνει να ‘αδειάσει’ τρεις αντιπάλους που τον έχουν περικυκλώσει βγάζοντας μόνο του έναν συμπαίκτη του κοντά στο κόρνερ, ο σπίκερ ενθουσιασμένος διακρίνει με κάποιον τρόπο ένα απίστευτο τακουνάκι, από την κερκίδα ακούγεται ένα μικρό “ωωω” αλλά εμείς μένουμε με την απορία “τι ακριβώς έκανε”, αφού η κάμερα έχει στο κάδρο της το μισό γήπεδο, με αποτέλεσμα να παρατηρείς πιο εύκολα τι κάνουν οι μέσοι στο κέντρο του γηπέδου, παρά τι γίνεται στο άλλο άκρο του που παίζεται η μπάλα! Το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά και σχετικά αδιάφορα για ένα ακόμα μισάωρο, στο οποίο τα μόνα αξιοσημείωτα πράγματα είναι το όμορφο γκολ της μείωσης του Πανιωνίου και ένας στοργικός κύριος, λογικά κοντά στην κεντρική κάμερα, που τσιρίζει συνεχώς στον προπονητή του Πανιωνίου να ξυπνήσει, αλλά ο σκηνοθέτης δεν μας δείχνει ποτέ ένα ριπλέι της φάσης, πιθανόν γιατί σ’ αυτήν την χώρα έχουμε μπουχτίσει από τέτοιες μικρές δόσεις ποδοσφαιρικής τεχνικής…
