Jogo μπετονίτο
Η Βραζιλία του Ντούνγκα μπορεί να πανηγυρίζει από χθες την πρόκρισή της στα τελικά του Μουντιάλ. Και μπορεί να το κάνει έχοντας κερδίσει με το εμφατικό 1-3 μέσα στο Ροζάριο την Αργεντινή. Κι όμως, αυτή δεν είναι η Βραζιλία της φαντασίας ή της τεχνικής. Είναι μια Βραζιλία βγαλμένη από τα πιο ευρωπαϊκά βιβλία ποδοσφαίρου. Δεμένη πίσω, με καλό τερματοφύλακα, πολυπρόσωπη άμυνα και οργάνωση στο παιχνίδι. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει η τεχνική κι η ποιότητα που μπορεί να μετατρέψει και την υποψία φάσης σε γκολ. Σε δυο ματς με την Αργεντίνη περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο κι όμως πήρε μια ισοπαλία και μια νίκη και προκρίνεται άνετα στο Μουντιάλ. Την ίδια στιγμή η Αργεντινή πλέον κινδυνεύει άμεσα να δει τις βουβουζέλες από την τηλεόραση.
Η Βραζιλία χθες πέρασε το κέντρο στο πρώτο ημίχρονο τρεις φορές. Η Αργεντινή είχε τον πλήρη έλεγχο του αγώνα, είχε την κατοχή, είχε τον Μέσσι και τον Βερόν να προσπαθούν μόνοι τους, αλλά μέχρι εκεί. Οι φάσεις είτε δεν έβγαιναν γιατί κοβόντουσαν γρήγορα, είτε όταν έβγαιναν είχαν άσχημα τελειώματα. Στην αντίθετη πλευρά δεν χρειαζόταν κάτι το ιδιαίτερο. Αρκούσε ο Κακά να πάρει την μπάλα, να τον ρίξει κάποιος κάτω και μετά αναλαμβάνε η άμυνα της Αργεντινής. Πρώτη επίθεση για τη Βραζιλία και κερδισμένο φάουλ. Γιόμα για τον ανενόχλητο Λουιζάο που με χαρακτηριστική ευκολία κάνει το 0-1. Δεύτερη επίθεση για τη Βραζιλία και νέο φάουλ. Κόντρα στο τείχος, αναμπουμπούλα στην μικρή περιοχή και ο Φαμπιάνο που έχει καλύτερα ποσοστά απ’ ότι ο Τζων Κόρφας στις ελεύθερες βολές γράφει το 0-2. Τρίτη επίθεση και τρίτο φάουλ, αλλά αυτή τη φορά ο Αντούχαρ αποκρούει. Ποδόσφαιρο μινιμαλισμού, που απογοητεύει όσους θέλουν το θεάμα, τα τακουνάκια και τα άλλα όμορφα, φέρνει όμως αποτελέσματα και προκρίσεις. Χωρίς να ιδρώσει, η Βραζιλία είχε πετύχει ένα 0-2 στο ημίχρονο.
Στο Β’ ημίχρονο δεν άλλαξαν πολλά. Η καλά μπετοναρισμένη άμυνα της Βραζιλίας αντέχει. Οι Αργεντίνοι θέλουν αλλά δεν μπορούν. Φάσεις γίνονται, αλλά μέχρι εκεί. 21 παίκτες τριγύρω από την περιοχή της Βραζιλίας που παίζει με κάποιες (λίγες) αντεπιθέσεις. Μέχρι που ο Ντάτολο σκοράρει με ένα καταπληκτικό σουτ. Οι ελπίδες αναγεννιούνται για την Αργεντινή και εκεί ακριβώς η Βραζιλία δείχνει όλον τον κυνισμό που έχει φέρει στο παιχνίδι της ο Ντούνγκα. Αντεπίθεση, μπαλιά του Κακά, ο Φαμπιάνο με χειρουργική ακρίβεια τσιμπάει την μπάλα και το 1-3 είναι γεγονός. Μέχρι το τέλος το ματς στο ίδιο μοτίβο, με μια Αργεντινή να προσπαθεί και να μην μπορεί. Το jogo μπετονίτο είναι εδώ…
10 σχόλια σχετικά με το “Jogo μπετονίτο”
Πολύ επιτυχημένος χαρακτηρισμός
Βέβαια το πραγματικό πρόβλημα της Αργεντινής δεν είναι το μπετονάρισμα των Βραζιλιάνων αλλά το ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά στην ομάδα της.
Γιατί ακόμα κι αν η ήττα από τους Βραζιλιάνους μπορεί να θεωρηθεί “μέσα στο πρόγραμμα” (δεν είναι ακριβώς, διότι η ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ νίκη σε επίσημο ματς στο μεγάλο ντέρμπυ της Ν.Αμερικής είναι υπερσπάνια: έχει 2 η Βραζιλία και καμία η Αργεντινή) αυτή είναι η 3η σερί στα προκριματικά, μετά τον διασυρμό από την (πολύ αδύναμη αυτό το διάστημα) Βολιβία (με 6-1) και το 2-0 στον Ισημερινό.
Εκτός από παιδική άμυνα, ούτε η επίθεση της λειτουργεί σοβαρά. Και να πεις ότι δεν έχει παίκτες…
Προφανώς και δεν είναι το πρόβλημα αυτό. Επίσης είναι η πρώτη εντός έδρας της Αργεντινής τα τελευταία 16 χρόνια αν δεν κάνω λάθος.
Η άμυνα είναι τραγική. Αυτό πάντως εν μέρει οφείλεται και στις κακές επιλογές παικτών (δεν γίνεται να παίζει ο Χάιντσε π.χ.). Στην επίθεση αντίθετα το καλό υλικό υπάρχει. Δεν είναι όμως τωρινό το πρόβλημα της δυσλειτουργίας της επίθεσης. Υπάρχει τουλάχιστον από το 2002 που μια από τις καλύτερες φουρνιές παικτών απέτυχε παταγωδώς στο Μουντιάλ. Το ίδιο συνεχίζει και τώρα, ενώ έχουν αλλάξει αρκετοί προπονητές από τότε. Όταν συναντήσει μια κλειστή άμυνα η Αργεντινή ιδρώνει πάρα πολύ. Κρατάει την μπάλα, κάνει 150 μικροευκαιρίες αλλά δεν το βάζει με τίποτα.
Με άλλα λόγια, είναι αυτό που λέμε “ΜΙΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΟΜΑΔΑ”…
Παιδιά η Αργεντινή δεν είχε σχέδιο για το πώς θα πάρει το ματς, δεν είχε πλάνο…
Όχι η καλοδουλεμένη και -όπως πολύ εύστοχα γράψατε- “μπετοναρισμένη” άμυνα της Βραζιλίας, αλλά ακόμα και η Ανόρθωση του Κετσπαγια μπορούσε να πάρει αποτέλεσμα το Σάββατο στο Ροζάριο. Ο Μαραντόνα είναι το πρόβλημα. Σαν σύμβουλος σε θέματα ψυχολογίας και μεταλαμπάδευσης τσαμπουκά και πνεύματος νικητή μπορεί να είναι καλός. Σε τεχνικά θέματα (μάλλον) είναι άσχετος… Πώς είναι δυνατόν ένας ποδοσφαιριστής που έπαιζε θέλοντας μια μπάλα μόνος του και περνώντας Ό,ΤΙ ώρα ήθελε ΟΠΟΙΟΝ ήθελε να γίνει προπονητής που θα παίζει σωστό ποδόσφαιρο και ομαδικό ποδόσφαιρο…?
Εγώ είμαι φίλος της Βραζιλίας χρόνια τώρα. Κι ακριβώς επειδή είμαι φίλος της, έμαθα μετά το ’94 να υποστηρίζω τις ομάδες που παίζουν Βραζιλιανικα, κι όχι απαραίτητα τη Βραζιλία… Ο νοών νοείτο.
Καλή βδομάδα να χετε.
Συμφωνώ σε αυτό που λες φίλε, αλλά δεν το περιορίζω στον Μαραντόνα το θέμα. Η εικόνα είναι ίδια και απαράλλαχτη εδώ και χρόνια. Στον τελευταίο τελικό του Κόπα Αμερίκα το ματς ήταν ακριβώς ίδιο. Έβγαινε η Βραζιλία στην κόντρα και σκόραρε. Τσούκου-τσούκου η Αργεντινή και κανένα αποτέλεσμα. Είναι τραγικό να έχεις τόση ποιότητα και να μην μπορείς να σκοράρεις. Από την άλλη κι η άμυνα είναι κάτι που δουλεύεται, ακόμα και αν δεν έχεις σούπερ αμυντικούς.
Κλασσικό παράδειγμα ότι εκτός του ταλέντου χρειάζεται και δουλειά (συμπεριλαμβάνεται και ο χρόνος), είναι η Μπαρτσελόνα. Με σχεδόν τους ίδιους παίκτες έπαιξε σαφώς καλύτερα απ’ότι το 2006, εκεί που είχε προβλήματα με αρκετές ομάδες που έπαιζαν κόμπακτ πίσω, πλέον αυτό το είδαμε μόνο στα ματς με την Τσέλσι κλπ.
Και το 2002 και το 2006 (ειδικά τότε) έβλεπες μια Αργεντινή με ποιότητα αλλά που κολλούσε άσχημα. Θέλει σωστή επιλογή προπονητή και χρόνο, όχι διώξιμο πχ του Κόκο Μπαζίλε στα πρώτα άσχημα αποτελέσματα. Όπως και ένα συγκεκριμένο κορμό. Διάβασα ότι για την Τετάρτη ο Ντιέγκο θα αλλάξει το σύμπαν πλην Μέσι, Ματσεράνο, Βερόν και … Χάιντσε. Πώς να μην παίξεις τον άσο της Παραγουάης?
ΥΓ Μη μας στερείς την περήφανη νίκη μας με 1-0 επί της Κολομβίας κύριε Τσάρλι μας 🙂
Θα τον βγάλει από αριστερό μπακ τον Χάιντσε(θα παίξει ο ενωσίτης Πάπα) και θα τον βάλει κεντρικό αμυντικό πλάι στον Σέμπα. Σωθήκαμε…
Τουλάχιστον μπετονάρει λίγο στα χαφ με Γκάγκο-Μαστσεράνο.
Άντε να δούμε…
Που πας χωρίς Ρικέλμε..
Πού πάς με Γκάγκο αμυντικό χαφ; 🙂