Ο,τι βλέπεις να σφυρίζεις

Πολύ κουβέντα έγινε χθες το βράδυ γιά την διαιτησία του Σπάθα στο ΟΑΚΑ. Μιά γνώμη ακόμα δεν βλάπτει, ας την πω και ρίξτε την κάτω.
Δύο φάσεις ήταν οι πλέον επίμαχες του αγώνα. Η μιά αφορά την περίπτωση ανατροπής του Κουτσιανικούλη και η άλλη το χέρι (;) του Ιβιτς.
Εχω την εντύπωση πως κανείς διαιτητής δεν έχει την πολυτέλεια να ψυρίζει την μαϊμού και να μετράει το μανίκι του Περικλή Βασιλάκη. Τα πράγματα είναι απλά: σφυρίζει ό,τι βλέπει και όχι ότι υποθέτει πως πρέπει να έγινε και όλα καλά (τουλάχιστον γιά μένα).
Στην περίπτωση λοιπόν του Σαριέγκι με τον Κουτσιανικούλη, ο διαιτητής βλέπει το χέρι του Βάσκου στον ώμο του παίκτη του ΠΑΟΚ. Εχει καμιά δουλειά εκεί το χέρι του Γιοσού; Στηρίχτηκε γιά να μην πέσει; Οχι βέβαια. Κατά συνέπεια τιμωρεί την λάθος κίνηση του αμυντικού και δεν εξετάζει αν η επαφή ήταν εκείνη που υποχρέωσε τον επιθετικό να πέσει. Οι βλακείες πρέπει να τιμωρούνται γιατί δείχνουν πρόθεση. Βλακώδη πρόθεση μεν, αλλά πρόθεση!
Στην περίπτωση του Ιβιτς τώρα, ο διαιτητής βλέπει τη φάση από πίσω αφού μόνο αν ήταν τερματοφύλακας θα μπορούσε να την δει από μπροστά.
Βλέπει ένα χέρι να ανοίγει στην έκταση, μετά να κλείνει προς το στήθος και την μπάλα να σηκώνεται κατακόρυφα. Τί να υποθέσει τώρα; Οτι είναι ώμος που ξεκινάει πάνω απ τη βάτα του Περικλή Βασιλάκη, ενάμιση μέτρο πάνω απ το μπατζάκι του;
Χέρι θα δώσει Περικλή μου και να με συγχωρείς που θα στο πω αλλά κι εσύ χέρι θα έδινες και οποιοσδήποτε άλλος “συνάδελφός” σου