Ο ξεχωριστός κύριος Μπλάνκο
Δεκέμβριος του 2006 και στην Γιοκοχάμα η Μπαρτσελόνα αντιμετωπίζει την Ιντερνασιονάλ της Βραζιλίας, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων. Κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης των δυο ομάδων ο σκηνοθέτης καλύπτει τον αδιάφορο χρόνο με διάφορα πλάνα από τις κερκίδες. Εκεί εντοπίζει τους ποδοσφαιριστές της Μεξικάνικης CF America που λίγη ώρα πριν είχαν αγωνιστεί στο ίδιο γήπεδο για την τρίτη θέση. Η κάμερα σκανάρει έναν-έναν τους παίκτες και η εικόνα αναμεταδίδεται και στις οθόνες του γηπέδου. Πιστοί στα παγκόσμια άτυπα στάνταρ της αναγκαστικής δημοσιότητας οι Μεξικάνοι αντιμετωπίζουν την κάμερα είτε με σοβαροφανείς μορφασμούς, είτε με απλανές βλέμμα, είτε με ντροπαλό χαμόγελο, είτε κάνοντας ότι μιλάνε με τον διπλανό τους, περιμένοντας απλά πότε η φάτσα τους θα φύγει από το μάτριξ του γηπέδου. Όλοι; Όχι.
Ένας ψυχάκιας Μεξικάνος απολαμβάνει την στιγμή. Την ώρα που η κάμερα ζουμάρει στο πρόσωπο του και στην κερκίδα ακούγονται χειροκροτήματα αναγνώρισης και αποδοχής, αυτός βγάζει τη γλώσσα έξω και αρχίζει τους μορφασμούς, όπως ακριβώς θα έκανε αν έπρεπε να κάνει ένα 4χρονο παιδί να γελάσει. Αδιαφορώντας για τη δημόσια εικόνα του, για τον χαρακτηρισμό ‘πρότυπο’ που πιθανόν να του έχουν κολλήσει, για το προφίλ που οφείλει να έχει ένας εκ των σημαντικότερων παικτών στην ιστορία του μεξικάνικου ποδοσφαίρου και για το γεγονός ότι τον παρακολουθούν άμεσα αρκετές χιλιάδες φίλαθλοι στο γήπεδο και αρκετά ακόμα εκατομμύρια από την τηλεόραση τους, ο Κουατεμόκ Μπλάνκο, γνωστός απλά και ως… Μπλάνκο, γίνεται ένας μικρός καραγκιόζης, όπως ήταν μια ζωή, με την καλή όμως έννοια, αυτή που σπάνια χρησιμοποιούμε για τη συγκεκριμένη λέξη.
Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, ένας εκ των σημαντικών λόγων δημιουργίας αυτού του blog είναι και ο Μπλάνκο. Η αρχική ιδέα να γίνει ένα αφιέρωμα στα διάφορα κατορθώματα του μόλις αποσυρθεί από την ενεργό δράση απορρίφτηκε, καθώς ο Μεξικανός φαίνεται πως έπεσε μικρός στη χύτρα με τον ζωμό της μούρλας, με αποτέλεσμα να συνεχίζει να απασχολεί την ποδοσφαιρική επικαιρότητα, ακόμα και στα 36,5 του.
Αγωνιζόμενος εχθές με την εθνική ομάδα του, στον κρίσιμο αγώνα με το Ελ Σαλβαδόρ, ο Μπλάνκο κάνει το 2-0 τελειώνοντας όμορφα μια εκπληκτική ομαδική ενέργεια, που ξεκινάει με δικό του τακουνάκι, και ουσιαστικά καθαρίζει το παιχνίδι, δίνοντας ταυτόχρονα στο Μεξικό ένα εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Το καλοκαίρι στην Νότια Αφρική ο 37αρης τότε θρύλος του μεξικάνικου ποδοσφαίρου θα βρίσκεται εκεί, έτοιμος να μας προσφέρει ξεχωριστές στιγμές, όπως πριν έντεκα χρόνια στη Γαλλία, όταν τρέλανε όλο τον πλανήτη, κολλώντας τη μπάλα ανάμεσα στα δυο του πόδια και πηδώντας μαζί της πάνω από τα πόδια των αντιπάλων, δημιουργώντας (μετά από περισσότερα από 100 χρόνια ιστορίας του παιχνιδιού) μια κίνηση με το όνομα του!
