Σώστε την αθλητικογραφία…
… κλείστε επιτέλους τις εφημερίδες!
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Μέσα Μαζικής ΕξημέρωσηςΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η Ομάδα και το Μπραντ
Παρακολουθώντας τις ερμηνείες της είδησης της απόλυσης του Ντέιβιντ Μόις από τη Γιουνάιτεντ στα αγγλικά ΜΜΕ υπήρξε κάτι που μου χτύπησε πολύ άσχημα. Τόσο τα κανάλια όσο και οι εφημερίδες εστίασαν πάρα πολύ στο οικονομικό κομμάτι. Μάλιστα το BBC και το ITV (το μεγαλύτερο ιδιωτικό κανάλι της Αγγλίας) είχαν βάλει ως τίτλο της είδησης ‘Saving […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΒάλε Σόκερ στην Τηλεόραση
Στα διάφορα μικρά ή μεγάλα απίθανα που συμβαίνουν σε αυτό το Μουντιάλ υπάρχουν και εξτραδάκια εκτός των όσων γίνονται στον αγωνιστικό χώρο. Ένα από αυτά μας έρχεται από τις ΗΠΑ όπου ως γνωστόν το κανονικό ποδόσφαιρο, που αυτοί επιμένουν να αποκαλούν σόκερ, κάνει απροσδόκητα μεγάλες τηλεθεάσεις. Το ζήτημα είναι τόσο παράξενο που εφημερίδες όπως οι […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
12 σχόλια σχετικά με το “Σώστε την αθλητικογραφία…”
Δεν μπορεις φιλε να σωσεις κανεναν, αν ο ιδιος δεν θελει να σωθει. Ενα απο τα πολλα και αυτό που παραθεσες. Εισαγγελεας δεν υπαρχει, να βουτηξει τους εκδοτες πρωταθλητων, πρασινων, ωρων για σπορ κλπ.
Κομματι και αυτο μιας σαπιας καταστασης.
Αυτή η απορία για τον εισαγγελέα απλά δεν θα απαντηθεί ποτέ. Οι εισαγγελείς στην Ελλάδα, ‘επεμβαίνουν’ στο ποδόσφαιρο σε εντελώς αστείες καταστάσεις (πχ. περίπτωση μεταγραφής του Αβραάμ), παραβλέποντας άλλες πολύ πιο σοβαρές.
Εισαι πατερας, τα παιδια σου πανε σχολειο, περνανε απο ενα περιπτερο και διαβαζουν τις εφημεριδες που κρεμονται. Πιτσιρικας εγω αυτο το εκανα κατα κορον.
Μονο που και τοτε γινοταν πλακα, δεν ειναι και πολλα τα χρονια που περασαν αλλωστε. Οχι ομως αυτό το αισχος.
Τι να κανεις λοιπον αν εισαι πατέρας; Να απαγορευσεις στα παιδια την ενασχοληση με το ποδοσφαιρο; Η να τσακωθείς με τον περιπτερά που ο μικρος θα νομιζει οτι το ποδοσφαιρο ειναι πόλεμος και ο αντιπαλος εχθρος, ενω το μηνυμα ειναι παράλληλα να δουμε τη μπαλα ως προεκταση του σεξ;
Αρρωστια.
Think positive:
Δες το σαν έμμεση σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, μέσω της αθλητικής επικαιρότητας. Τέλος στα ταμπού και τα κολλήματα.
“Ναι, γιε μου. Και τα λιοντάρια κάνουν πισωκολλητό”!
Χαχαχα, ωραιος. Ας πουμε οτι αυτο δεν ειναι πρωτοσελιδο, αλλα ντοκιμαντερ για την αναπαραγωγη του ειδους των λιονταριων.
Είναι τραγικές οι φυλλάδες και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια ο κατήφορος είναι πολύ πιο έντονος. Πάντα ήταν χρωματισμένες, αλλά δεν έπεφταν με τέτοια συχνότητα σε καφενειακό επίπεδο.
Ετσι ακριβως Elaith.
Πώς να ξεχάσω και το “Μαύρη και μακριά”… και από κάτω το “…ήταν η νύχτα για τον ΟΣΦΠ/ΠΑΟΚ/ΠΑΟ/ΑΕΚ
Την γνωστή (?) μάρκα πίπας που εμφανίζεται σε γνωστό εξώφυλλο μετά από κάθε μεγάλη επιτυχία της ομάδας ή μεγάλη αποτυχία του αντιπάλου.
Αν κάποιος αγοράζει μια εφημερίδα, οπαδική ή μη, δεν έχει σημασία, δεν πιστεύω ότι πρέπει να την αγοράζει για να διαβάσει τί έκανε ή τί έπαθε ο…αντίπαλος. Ούτε γίνεται μια εφημερίδα οποιουδήποτε χρώματος ή ουδετέρου, να χλευάζει προπονητή, ποδοσφαιριστές ή ακόμα και προέδρους. Έλεος, πραγματικά.
Κάποιες φυλλάδες έτσι κι αλλιώς πρέπει να κλείσουν. Δε χρειάζεται να τις κρατά στη ζωή ο ΟΠΑΠ. Ούτε θεωρείται συμβολή στην απασχόληση, όταν ειδικά οι μεγαλοδημοσιογράφοι απασχολούνται σε μια αθλητική, σε μια πολιτική, σε ραδιόφωνο, σε τηλεόραση, σε 3-4 σάιτς και ταυτόχρονα “διδάσκουν” σε πιτσιρικάδες που θα δουλέψουν που? Έλεος ρε μοναχοφάηδες…
Πολύ σωστά όλα τα σχόλια.
Μόνο που οι αθλ εφημερίδες (στην πλειοψηφία τους) δεν πέφτουν σε καφενειακό επίπεδο, είναι σε πεζοδρομιακό (με την αρνητική έννοια του πεζοδρομίου…) και βουτάνε για ακόμα χαμηλότερα.
Και εδώ επανερχόμαστε στο θέμα του φαύλου κύκλου του Ελληνικού ποδοσφαίρου, που υπάρχει σε όλα σχεδόν τα θέματα. Όλα ξεκινάνε από “εμάς”.
Οι φυλλάδες αυτές πουλάνε (πέρα από τις κάποιες λίγες που φυτοζωούν με κρατικές χορηγίες μόνο – άλλο μεγάλο πρόβλημα), γιατί κάποιοι συνεχίζουν να τις αγοράζουν, είτε γιατί δεν έχουν πρόβλημα με το χαμηλό τους επίπεδο, είτε γιατί (ακόμα χειρότερα) γουστάρουν κιόλας αυτήν την καζούρα του “ΤΟΝ ΕΦΑΓΕ”.
Ενισχυτικό αυτού που λες είναι η πολιτική που είχε στο πρώτο διάστημα κυκλοφορίας της η SporTime
Η οποία όντας “ουδέτερη” δεν επευφημούσε στα πρωτοσέλιδά της εκείνον που νικούσε αλλά ξεφώνιζε εκείνον που έχανε.
Με προφανή σκοπό να την αγοράσει ο “εχθρός” του ηττημένου γιά να σπάσει πλάκα με το χουνέρι του αντιπάλου του.
Οσο να πεις, κάλυπτε ένα κενό, άσχετα βέβαια αν μετά την πήρε ο διάολος γιατί αυτή τη δουλειά πλέον την κάνουν και οι οπαδικές εφημερίδες που έτσι κι αλλοιώς αγοράζει ο οπαδός (τρομάρα του).