Το σόου του Ζαϊρί
Παρακολουθώντας τον Ζαουάντ Ζαϊρί την περίοδο που έπαιζε ακόμα στην Τρίπολη, ήμουν πεπεισμένος πως κάθε βράδυ αποκοιμιέται στον καναπέ του παρακολουθώντας στο youtube συλλογές με τις καλύτερες ενέργειες του Κριστιάνο Ρονάλντο, προσπαθώντας να τις αντιγράψει στο μυαλό του για να τις δοκιμάσει στο επόμενο παιχνίδι. Ποδοσφαιριστής με τρομερή τεχνική, φινετσάτο στυλ αλλά ουσία που τις περισσότερες φορές δεν συμβαδίζει με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, ένα σκέλος στο οποίο απέχει αρκετά από τον Πορτογάλο σούπερ σταρ. Όπως ακριβώς ανέφερα για τον Λιονέλ Ρίος πριν λίγο καιρό: “Χαρακτηριστικό παράδειγμα παίκτη, που αν κάποιος μαζέψει τις εστίες από το γήπεδο δεν θα ενοχληθεί και πολύ, αρκεί να του αφήσουν λίγα τετραγωνικά μέτρα με χόρτο και μερικούς πεισματάρηδες αντιπάλους για να κοροϊδεύει μέχρι κάποιος να σβήσει τα φώτα”.
Σε μια χαρακτηριστική σκηνή του χθεσινού αγώνα του Ολυμπιακού με τον Αστέρα Τρίπολης, στο δεύτερο ημίχρονο, ο Μαροκινός ντριπλάρει ασταμάτητα κοντά στο σημαιάκι του κόρνερ έναν πεισμωμένο αντίπαλο του και δεν σταματάει, ούτε πασάρει, ακόμα κι όταν τον ωθεί προς την πλάγια γραμμή και δεύτερος αμυνόμενος. Η φάση εξελίσσεται για αρκετά δευτερόλεπτα κατά τα οποία οι 19 υπόλοιποι παίκτες απλά παρακολουθούν στατικοί, μαζί με όλο το γήπεδο, τον Ζαϊρί να κρατάει αριστοτεχνικά και άνετα την μπάλα, απλά γιατί μπορεί! Η φάση γίνεται όμως με το σκορ στο 3-0. Το πρόβλημα του Μαροκινού εντοπίζεται στο ότι θα μπορούσε να αντιδράσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός κυνηγούσε αγχωτικά την ισοφάριση.
Παρ’ όλα αυτά, για κάποιον που λατρεύει τα κάθε λογής τσαλιμάκια και ‘μαγικά’ και δεν ενδιαφέρεται για το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα, ο Ζαϊρί είναι μια μικρή όαση στο ελληνικό πρωτάθλημα.
2 σχόλια σχετικά με το “Το σόου του Ζαϊρί”
Πόσο τον είχα λατρέψει τον παιχταρά. Κι ακόμα πιστεύω ότι κακώς έφυγε απ’ το λιμάνι, είχε περισσότερη ουσία στο παιχνίδι του από μερικούς που έμειναν τότε.
η τριπλα του στο Σπυροπουλο με εχει στοιχειωσει…