Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Όταν δεν σκοτώνεις το θηρίο…

Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου – κι αυτό το τότε είναι πριν καν κατανοήσω ότι οι κακόηχοι βρυχηθμοί των Γερμανών είναι κανονική γλώσσα και το “Σβαιστάιγκερ” όνομα και όχι μπινελίκι – έχω μια ιδιαίτερη απέχθεια για όλες τις γερμανικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της εθνικής τους ομάδας. Για την ακρίβεια όχι για όλες, καθώς η Βέρντερ Βρέμης εδώ και αρκετά χρόνια έχει καταφέρει να κερδίσει δικαιολογημένα τη συμπάθεια μου.

Οι λόγοι της απέχθειας παραμένουν επιστημονικά αδιευκρίνιστοι, όπως και η διαδικασία με την οποία επιλέγουμε ομάδα στο εξωτερικό, αλλά λογικά ένας ψυχολόγος μετά από αρκετές συνεδρίες και πολλά χαμένα λεφτά θα μου έλεγε ότι οφείλεται στο ότι είμαι μεσογειακός τύπος κι αυτοί βόρειοι κι ότι από μικρός γούσταρα παίκτες σαν τον Ρομάριο και οι Γερμανοί είχαν παίκτες σαν τον Έφενμπεργκ. Aπό την μέρα μάλιστα που η εθνική Γερμανίας ξεφτίλισε το κακόμοιρο Σαν Μαρίνο νικώντας με 13-0, ψάχνοντας πειθαρχημένα το γκολ μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο (σκόραρε δυο φορές στα τελευταία τρία λεπτά, το 13ο γκολ μάλιστα με πέναλτι!), η σχετική αυτή αντιπάθεια μετατράπηκε σε αιώνιο όρκο μίσους.

Στο Έβερεστ της απέχθειας μου, όπως είναι λογικό, βρίσκεται η Μπάγερν – με έντονο, αγριεμένο τονισμό στο “Μπ” – που συνήθως αποτελείται από τους πιο Γερμανούς των Γερμανών και με κάποιον αδιανόητο τρόπο μετατρέπει σε σίδερο και ατσάλι ότι φινετσάτο πάει να εισχωρήσει στην μηχανή της. Το σημαντικότερο προτέρημα των Γερμανικών ομάδων είναι ότι δεν νιώθουν! Πιθανόν αυτό να πηγάζει από τον παγωμένο ρώσικο χειμώνα του πολέμου – δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι στο συλλογικό τους DNA έχει εγκατασταθεί το αγαπημένο τρίπτυχο κάθε εργοδότη: προσπάθεια, προσπάθεια, προσπάθεια. Κάτι το οποίο επιβεβαιώνει η Μπάγερν σε κάθε της ευκαιρία, όπως εχθές στη Γαλλία.

Ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο με 10 παίκτες (από το 30′) και την Μπορντό ήδη μπροστά στο σκορ με 2-1. Σ’ ένα στιγμιαίο bug ο πηγαίος κώδικας της μηχανής Χανς-Γιοργκ Μπουτ μπερδεύεται, ο Γερμανός τερματοφύλακας πάει να κάνει παράτολμη και αδιανόητη για την εθνική ιδιοσυγκρασία του ντρίπλα, χάνει την μπάλα και υποπίπτει σε πέναλτι. Εκεί που είσαι σίγουρος ότι επιτέλους οι Γάλλοι θα ‘σκοτώσουν’ τους Γερμανούς, ο Μπουτ σώζει το πέναλτι. Σαν να μην έφτανε αυτό, με παίκτη λιγότερο η Μπάγερν αγγίζει την ισοφάριση με τον Τόνι να σημαδεύει σε άδεια εστία το δοκάρι. Οι Γάλλοι σώζονται μεν αλλά δεν καταφέρνουν να καθαρίσουν το παιχνίδι. Φτάνουμε έτσι στο 87′, όταν κερδίζουν και δεύτερο πέναλτι και την αποβολή και δεύτερου παίκτη των Βαυαρών. Οι Γερμανοί είναι ‘πεσμένοι στα σκοινιά’ αλλά ο Μπουτ σώζει κι αυτό το πέναλτι.

Το χειρότερο όλων είναι ότι ακόμα και σ’ εκείνο το σημείο, με δυο παίκτες λιγότερους στο χόρτο και με ελάχιστα λεπτά να παραμένουν, οι περισσότεροι στο γήπεδο θα σκέφτηκαν ότι αν υπάρχει κάποια ομάδα που μπορεί να κλέψει υπό τέτοιες συνθήκες τον πόντο, αυτή είναι η ομάδα με την οποία παίζουν. Ευτυχώς γι’ αυτούς και οι μηχανές κουράζονται κάποιες φορές…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Champions League, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο μισητός αλλά ξεχωριστός Ζοσέ Μουρίνιο

Αντιπαθώ τον Ζοσέ Μουρίνιο. Τον αντιπαθώ περισσότερο κι απ’όσο απεχθάνομαι τους Γερμανούς και τον Φαν Μπόμελ. Μισώ την κλάψα του, την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία σε κάποια θέματα, την ατέλειωτη και συνήθως αδικαιολόγητη γκρίνια του, την απύθμενη εγωπάθεια του, την τακτική του προσέγγιση σε αρκετά μεγάλα παιχνίδια και περισσότερο απ’ όλα την τάση του να προσπαθεί […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Όταν ένας τυφλός άντρας κλαίει

Ο 21χρονος Ντόμπρομιρ Στογιάνοφ ήταν ένας άσημος Βούλγαρος που περνούσε αναγκαστικά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο σπίτι του. Παρά το γεγονός ότι έχει χάσει την όραση του σε μικρή ηλικία ο Ντόμπρι παραμένει πιστός οπαδός της ΤΣΣΚΑ Σόφιας, αντικαθιστώντας την παρακολούθηση των αγώνων από το γήπεδο με την ακρόαση τους από το σπίτι. Λίγες […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

9 σχόλια σχετικά με το “Όταν δεν σκοτώνεις το θηρίο…”

  1. Ο/Η EXARCHIOTIS λέει:

    Ενδεικτικό της φιλοσοφίας της “σχολής” που απεχθάνομαι εξ ίσου (γιά να μην πω περισσότερο από σένα) είναι το γεγονός πως δεν πήγε ούτε ένας στον Μπουτ να τον συγχαρεί που απέκρουσε δεύτερο πέναλτυ.
    Απίστευτοι τύποι!!!

  2. Ο/Η duendes λέει:

    Δεν υπάρχει λόγος συγχαρητηρίων. Γι’ αυτόν τον λόγο ..προγραμματίστηκε άλλωστε.

    Έχεις δει ποτέ εσύ σε ταινία sci-fi, ρομπότ να συγχαίρει άλλο ρομπότ γιατί εκτέλεσε σωστά κάποια λειτουργία, πχ. σκότωσε 10-50-100 ανθρώπους; Mόνο οι άνθρωποι μετά από κάθε ‘νεκρό ρομπότ’ κάνουν ..χαι-φαιβ!

  3. Ο/Η stoixima λέει:

    Τα σχόλιά σας 🙂 🙂 🙂

    Και εγώ έδωσα όρκο αιώνιου μίσους μετά τον διασυρμό του Σαν Μαρίνο.. Γι’αυτό και ο αποκλεισμός τους στον ημιτελικό του Μουντιάλ απ’την μεγάλη Ιταλία μέσα στο σπίτι τους μου προκάλεσε οργασμούς σε κάθε κύτταρο του κορμιού μου.. Έβλεπα Γερμανούς/ίδες να κλαίνε, τι απόλαυση 🙂

  4. Ο/Η balkou λέει:

    Άντε ο ντουένδες δικαιολογείται. Τον Εφενμπεργκ γνώρισε. Εσύ Εξαρχιώτη που’χεις γνωρίσει μορφές του παγκόσμιου φουτμπολ γερμανούς, δε δικαιολογείσαι 🙂
    Ακόμη και με τα ψέμματα έφτασαν σε τελικό το 2002 και ημιτελικό το 2006. Μάλλον θα κάνουν και κάτι καλά…

  5. Ο/Η duendes λέει:

    @balkou, αν και με βγάζεις στην απ’ έξω, το θέμα μας δεν είναι αν κάνουν κάτι καλά ή όχι.
    Μια χαρά και δίκαια τα κάνουν όλα. Δεν ‘κλέβουν’ κανέναν.

    Το στυλ, είναι το ζητούμενο μας.

    @stoixima, εκείνη την μέρα με το Σαν Μαρίνο, πρέπει να εκνευρίστηκα περισσότερο και από τους καημένους τους παίκτες του Σαν Μαρίνο, που στο τέλος σχεδόν τους ‘παρακαλούσαν’ στο πέναλτι στις καθυστερήσεις, όταν αν θυμάμαι καλά πήγε να το εκτελέσει ο τερματοφύλακας αρχικά!

  6. Ο/Η EXARCHIOTIS λέει:

    balkou τώρα που το λες σαν να έχεις δίκιο.
    Μου διέφυγε ο Χρούμπες 🙂

  7. Ο/Η Elaith λέει:

    Μετά τον τελικό της Βαρκελώνης με τη σούφρα του σερ-Άλεξ σταμάτησα να πιστεύω στο… γερμανικό μοντέλο.
    🙂

  8. Ο/Η EXARCHIOTIS λέει:

    Αυτή ήταν μετωπική σύγκρουση δύο μοντέλων με 5 αστέρια NCAP, μόνο που το αγγλικό υπερίσχυσε γιατί είχε καλύτερο φαρμακείο και άφθαρτο τρίγωνο 🙂

  9. Ο/Η deninho λέει:

    Βασικά το όνομα Scweinsteiger αποτελείται από δύο λέξεις, Schwein=γουρούνι, και Steiger=επιβλέπων. “Γουρουνεπιβλέπων” είναι η σωστή μετάφραση; 😛 Οπότε άλλο ένα ελάττωμα του γερμανική μη-στυλ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *