Σε περίμενα δυό χρόνια

– Κάθε φορά που πασάρει έχει προηγηθεί ετοιμόρροπο κοντρόλ με τον αστράγαλο και πάσα αμφιβόλου κατάληξης στα 5 μέτρα.

– Οσες φορές επιχειρεί κάθετη, καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που πήγε η μπάλα σ αυτόν και σπαταλήθηκε άλλη μια επίθεση.

– Όταν ακούς τα παιχνίδια στο ραδιόφωνο γελάς κάθε φορά που ο σπήκερ λέει: «μαγική μπαλιά του Ζιλμπέρτο Σίλβα, δεν προλαβαίνει για λίγο ο Νίνης» και μουρμουράς μέσα από τα δόντια σου πως όταν μια πάσα είναι μαγική πάντα την προλαβαίνει ο αποδέκτης.

– Εχεις καταλήξει στο συμπέρασμα πως τελικά πρέπει να παίζει με μέσον στην Εθνική Βραζιλίας ή λέει ωραία ανέκδοτα και δημιουργεί καλό κλίμα στα αποδυτήρια σαν τον Ζεράρντ Πικέ.

– Τον έχεις δει άφθονες φορές να προσπαθεί να στρίψει και να του κάνει τάκλιν το χόρτο.

Και χθες το απόγευμα τον βλέπεις να ξεκινάει από τα δεξιά στην άμυνα και κοιτάζοντας ψηλά και καμαρωτά να βγάζει μαγική μπαλιά στον Σισέ που – πράγμα πρωτοφανές – ΔΕΝ βρίσκεται σε θέση οφ σάϊτ.

Αποσβολωμένος περιμένεις το ριπλέϊ για να σιγουρευτείς πως δεν ήταν κάποιος άλλος, κάποιος Κατσουράνης για παράδειγμα που έχει και ρέντα φέτος, αλλά όμως όχι.

Ηταν αυτός!

Και αφού απολαμβάνεις ένα εξαιρετικό τελείωμα στο οποίο θα «προσκυνούσε» όχι ο Καρακώστας αλλά ενδεχομένως και ο Κασίγιας, κλείνεις τα μάτια και κάνεις μια ευχή:

«Θεέ μου κάνε η επόμενη φορά να μην είναι σε δύο χρόνια!»